Samotny mimo małżeństwa

Autorze a myslałeś o kochance ;)?

na pewno nie byłabym w smutnym zrezygnowanym małżeństwie chce zyć chce miłości wszystkiego co najlepsze odeszłabym i juz

A rozmawiacie z zoną?

Czuje dokladnie to samo co Ty autorze...tyle ze jestem kobieta...I nie moge zrbic nic...ani zmusic do niczego meza ani odejsc....Mam 30 lat dwojke dzieci i w zasadzie skonczylo sie moje zycie...

....i tylko marze o mezczyznie ktory o mnie zadba ktory stanie w mojej obronie gdy trzeba...ktory bedzie mnie kochal....O takim co nauczy moje dziecictego czego ja nauczyc nie moge....o sexie o pocalunkach...I to takie dziwne bo przeciez mam meza....ktorego nie ma...

Są rozwody, nie dramatyzujcie

....i tylko marze o mezczyznie ktory o mnie zadba ktory stanie w mojej obronie gdy trzeba...ktory bedzie mnie kochal....O takim co nauczy moje dziecictego czego ja nauczyc nie moge....o sexie o pocalunkach...I to takie dziwne bo przeciez mam meza....ktorego nie ma...

tez mam meza ,ktory gotuje ,dba o mnie,,,,ale w lozku sama jestem,,,,i marze

Też do niedawna miałam tak jak wy.Zmieniło się to bo ja się zmieniłam.Zaczęłam być czuła,dobra, dbać o niego,słuchać go ,być przyjacielem,poświęcać czas jemu i rodzinie a nie uciekać w swój świat,wyszłam do niego. I on to odwzajemnił.Może trzeba pomyśleć co zmienić przede wszystkim w sobie,na czym jemu /jej najbardziej zależy a potem szukać drastycznych rozwiązań.A u nas było już b.kiepsko,każde miało swój świat i sprawy.Nic nie pomagały prośby,rozmowy itd. Spojrzałam na siebie jego oczami i.........przeraziłam się,że taka jestem, a myślałam że to on się zmienił i że ja zrobiłam już wszystko i że przecież "nie czepiam się o nic".

Tak to juz bywa.