jak poznałyście waszych mężów partnerów

Obserwowaliśmy się w autobusie, jeździł tym samym co ja. Poznaliśmy się jakieś 3 tyg później, w dzień dziecka, w klubie z muzyką rockową (nie dyskoteka, nie knajpa, nie wiem jak to nazwać) Na nst imprezę już szliśmy jako para. I tak do dziś, 9 lat razem plus 4 lata małżeństwa.... i nadal się kochamy :)

na imprezie u znajomych, zrobiłam mu . . . , no wiecie co ;-) po tygodniu byliśmy parą

za granicą gdzie obecnie mieszkamy - pojechalam na wakacje i w tym domu, co mieszkalam, mieszkal takze jego kolega na innym pietrze i on przyszedl do niego, a ja bylam na podworku i tak sie poznalismy

W necie. Skomentowalam jakis jego wpis, on odpisal i poszlo :) A nie z takim zamiarem komentowalam :) Teraz jestesmy malzenstwem z kilkuletnim stazem. Mysle, ze gdyby na swoim profilu mial kolekcje lasek albo gole obrazki - jak wielu facetow - to nawet bym dzis o nim nie pamietala, bo takich ludzi takze w realu zawsze obchodzilam z daleka.

na firmowej imprezie integracyjnej ;)

Poznaliśmy sie na studiach, ale przez 6 lat jakoś tak żyliśmy obok siebie. Zaczęliśmy staż w tym samym szpitalu i wtedy oboje sie zakochaliśmy sie w sobie. Mamy po 31 lat, pracujemy w tym samym szpitalu, na tym samym oddziale, często prowadzimy razem operację. Chwilowo pracuje na izbie przyjęć, bo 2 kwietnia na świat ma przyjść nas synek.

Dojezdzalismy tym samym pociagiem do szkoly.

w akademiku na sylwestrze znamy się 16 lat, od 15 jesteśmy parą, w tym od 11 małżeństwem :D

W pracy. Napisalam mu dosyc nieprzyjemnego maila i jakos tak sie zaczelo.

fajne historie, ale wam zazdroszcze... ja swoich 2 powazniejszych partnerow poznalam przez znajomych znajomych, ale to ja o nich zabiegalam i poderwalam krotko mowiac. jeden mnie olal, drugi tez ma mnie w d***e. olal mnie w walentynki, w dzien kobiet zapewnie tez mnie oleje, bo przeciez jestem wybrakowanym rodzajem kobiety i nie zasluguje zeby przyjechal z kwiatkiem. mieszkamy jakies 20 km od siebie, wiec nie widzimy sie codziennie, mamy mozliwosc tylko w weekendy. jesli ja nie zainicjuje spotkania, on mnie olewa... ehh szkoda gadac. tez chcialabym, zeby ktos o mnie zabiegal, chcial poznac, zakochal sie i chcial byc ze mna...:(:(:(

ja byłam kelnerką, a on przychodził na koncerty i piwko. I tak jakoś zaiskrzyło.

mój mąż: koleżanka, z którą kiedyś pracowałam "napuściła" na mnie kolegę ze swojej nowej pracy; dla świętego spokoju pozwoliłam jej dać mój nr telefonu ;) no i zaraz się zgłosił i już został :) mam nadzieję, że na zawsze :) i off top: gościu, co piszesz: "bo przeciez jestem wybrakowanym rodzajem kobiety" - albo jesteś z niewłaściwym mężczyzną, który sprawia, że właśnie tak się czujesz, albo - potrzebujesz najpierw zrobić z sobą porządek, a dopiero potem szukać związku (ze względu na to, że to już kolejna taka Twoja nieudana relacja - druga wersja bardziej prawdopodobna); nie ma co tkwić w czymś, w czym nie jest się szczęśliwym :(

Podobnie jak Ty, ale na funskanie, miał dziewczynę, w ogóle nie chciałam się wiązać, On mi pisał o problemach-ja mu doradzałam jak zrobić, aby było między Nimi dobrze... Pisaliśmy tak od września, ale sporadycznie, w grudniu już na maksa... Zerwał z nią (zdradzała go) i na następny dzień się spotkaliśmy. Mieliśmy być dobrymi kumplami, zostaliśmy małżeństwem he he

Fajnie poczytać takie historie :) człowiek od razy bardziej optymistycznie patrzy w przyszłość :)

na portalu randkowym, juz 4 lata od 3 jestesmy malzenstwem