to już prawie 5 lat, a ja nadal tęsknię...

jak to nazwać? czy to jest miłość? ile jeszcze trwać będzie? dusza wewnątrz mnie płonie na myśl o tej osobie i nie mogę zapomnieć, nie potrafię uciszyć, uspokoić... są dni podczas których krzyczę w ciszy 4 ścian i marzę by odejść... tylko tak wspomnienia by wygasły...

dziś jest sobota

cóż za błyskotliwa uwaga

Tęsknisz i idealizujesz, a tak naprawdę nie wiesz przecież za kim.

niekoniecznie milosc, moze tez byc choroba lub zaburzenie podstepnie rozwijajace sie

oreore wiem za kim zaburzenie? jakie zaburzenie?

jak dlugo byles(as) z ta osoba? ile masz lat? dlaczego nie jestescie teraz razem?

znajomość trwała około 2 lat po 30-stce bo w grę wchodziła tylko przyjaźń, owa osoba była zajęta po ślubie kontakt został zerwany

No dobra wiesz za kim, ale ta osoba przez 5.lat podczas których jej nie widziałeś miała swoje życie, robiła coś o czym nie wiesz, zajmowała się swoimi sprawami, dbała o swoje interesy i tak naprawdę nie kontaktowała się z Tobą, żeby "przybliżyć" choć na moment Wasz kontakt. Wszyscy się zmieniają i musisz mieć tego świadomość. Nie znam nikogo, kto pozostaje 5 lat w tym samym miejscu; ma tyle samo lat, tak samo wygląda, nie zmieniają się jej priorytety, wartości..etc. I właśnie o tym piszę. Ty tęsknisz i zatracasz się w myśleniu o niej, a ona po prostu żyje i być może ma się dobrze, albo już jej nie ma.Świat realny jest bezwzględny, świat marzeń zatrzymuje realia i sprawia, że dołujemy się bez potrzeby bo rzeczywistość może okazać się diametralnie inna.

Hmmm...zajęta. No to sprawa jasna.

widziałem Ją ostatnio i słyszałem głos, ale w grę wchodziła tylko ucieczka nie zmieniła się za bardzo... mam nadzieję, że jest szczęśliwa, ale nigdy już się tego nie dowiem... :(

jaki charakter miala ta znajomosc? ta osoba wiedziala, ze cos czujesz i czy odwzajemniala uczucie? jak czesto sie widywaliscie i jak blisko poznaliscie?

I bardzo dobrze, czas na realne myślenie i znalezienie sobie osoby wolnej, która i Tobie da to szczęście. Sayonara

oreore dla mnie to nie takie proste, a skoro już się tak żegnasz to raz a porządnie nie lubię jak ktoś "wychodzi" 5 razy wtrącając za każdym razem swoje 3 grosze

oreore ma racje, nie chodzi o zmiany wizualne ale te wewnetrzne, np. z niesmialej osoby mogla zrobic sie surowa i brutalna, zycie kazdego rzezbi a niektorzy zmieniaja sie wewnetrznie nie do poznania

dla ciebie nie jest proste bo wolisz siedziec w tym swoim ubzduranym swiecie. siedz sobie wiec i gnij dalej. ludzie ci dali madre rady ale ty przeciez wiesz swoje, patologia!

idealizujesz ją, bo tak naprawdę nie wiesz jaka byłaby w zyciu codziennym, gdybyście byli razem:) Myślę, że nowa miłość, nowa dziewczyna może tylko zmienic twoje nastawienie do tamtej. Po czasie stwierdzisz, że nie była wcale taka wspaniała.

możliwe, że się zmieniła, nie oczekuje tego, że nie... tego się już nie dowiem wiem jedno, wygląda tak samo, głos też ma taki sam... a to specyficzny głos, który dużo mówi o osobowości osoba pewna siebie, surowa i brutalna inaczej się wysławia... i owszem, to co nas spotkało zapewne nas zmieniło :(

xioaaolixn nikt nie jest idealny, już wówczas nie była bez wad, ale te wady Ją ubogacały ktos kiedyś powiedział - kocha się za wady docenia za zalety

ciamajda przestań wreszcie spinać się i nie jojcz!

dlatego pomimo bólu ciesze się właśnie, że ze mną nie jest nie rozumiem dlaczego jestem tak słaby psychicznie chciałbym by to się zmieniło, ale widocznie tak już ma być

chciałam pomóc:( jednak skoro jest zajeta, to nie pozostaje nic innego jak otworzyć się na nowe znajomości

xioaaolixn wiem, dziękuję... ale ja już taki dziwny chyba jestem i zawsze trudno było mi wyjść do ludzi gdy pewnego dnia to zrobiłem i moje życie się zmieniło, trafiłem na Nią... utkwiła mi w pamięci i sercu... zrobiłem potem kilka kroków wstecz i znów zamknąłem się na ludzi i świat

jesteś psychiczny i tak juz zostanie

przynajmniej nie jestem chamski jak co niektórzy tutaj

żyjesz w świecie fantasty, a to jest chore, więc słusznie ktoś napisał, że jesteś psychiczny. normalnie ukształtowany facet wie, że jak czegoś nie może mieć, to zamyka ten rozdział życia i szuka czegoś innego, a przynajmniej nie myśli o przeszłości bo inni też tego nie robią. ty , jesteś chory. ja też taki byłem przez dziesięć lat, pomogła wizyta u psychologa. leczyłem się z tej miłości kolejne pięć lat. kawał życia mi to zabrało, ale na szczęście jestem już wśród żywych.

u mnie 3 lata - taka sama sytuacja, przyjaźniliśmy się... ale też nie potrafię zapomnieć, mimo, że nigdy z nim nie będę. dobrze Cię rozumiem. czasem myślę, ze to faktycznie jakieś zaburzenie psychiczne. nie potrafię się z nikim nawet spotykać, bo cały czas mam w głowie jego. jak się z tego wyzwolić? a ona o Twoich uczuciach wie?

to znaczy wiedziała co czuję, ale teraz obecnie nie wie i tak niech pozostanie nie mam prawa ingerować w Jej życie i tak już sporo namieszałem... za co siebie obwiniam, bo mogłem inaczej to rozegrać delikatniej i szybciej

czy przez te dwa lata byliscie ze sobom;)?????

to akurat chyba jest jasne, przeczytaj proszę raz jeszcze to co napisałem