Co robicie gdy 2 latek was nie slucha?

Mowicie np 3 raz pod rzad - wyciagnij reke z kubka, rece myjemy lazience a nie w kubku, a on dalej pcha? itp. Takie niby malo istotne rzeczy a jednak. Mwie po sto razy a jak do sciany. Czasem nawet tylek oberwal, to zero wniku, nawet sie nie skrzywil.

zabierz kubek.

my sluchamy jego poza tym wyjecie dziecku z zasiegu reki zabawki ktora nie jest dla niego albo odwrocenie jego uwagi jest dosc latwe

Mam dwulatka i mimo że czasami jest okropny nigdy go nie bije. Jesli jest taka sytuacja o której piszesz to zabieram mu ten kubek. Jesli jest naprawdę nie grzeczny np mnie uszczypnie to mowie ze tak nie wolno i ze mbie to boli i ze jesli to sie powtorzy to pójdzie do kąta. Jak znowu uszczypnie to stawiam go w kacie mówiąc za co tam idzie. Oczywiście jest płacz i wychodzi wiec go doprowadzam znowu. Stoi tak kolo minuty. Zawsze po wszystkim musi przeprosić czyli w jego wypadku przytulic i dac buziaka. Gwarantuje ze ta metoda dziala. Stał tak za szczypanie dwa razy. Czasami sie zapomina ale wystarczy wspomnieć o kącie i jest spokój. Jeśli nie chce np pozbierać tego co rozrzuci to nie ma nastepnej zabawy dopóki tego nie sprzatnie. Zazwyczaj w tym czasie ja go ignoruje. Uwazam ze bicie jest niepotrzebne. Wystarczy byc konsekwentnym i stosowac kary stosowne do wieku.

A ja mam dwóch 2 latków ;) Dlatego rzadko tu zaglądam. Czasami jest ciężko ale ich nie bije. W takiej sytuacji też zabieram kubek. Chyba tak najlepiej. Choć raczej się nie przejmują . Jak mnie któryś mnie uszczypnie to mówię, że mnie boli i, że mi przykro. Potem tak się zachowuję. Po jakimś czasie przychodzą i przepraszają. Poprawa jest na jakiś czas ale potem oczywiście znowu. Uczą się chyba jednak powoli że niewolno... Na szczęście ta sytuacja nie zdarza się aż tak często.

w takiej sytuacji najpierw ostrzegam,żę zabiorę kubek i jeśli dalej robi tego czego nie wolno zabieram (jest wrzask i płacz ale wie,że jak powiem tak zrobię)

Ja też mam dwóch dwulatków:) U mnie również- zabranie kubka. Mozliwe, że po tym nastąpiłby bunt wraz z atakiem histerii- wtedy kara- pójście do drugiego pokoju i nie wychodzenie dopóki histeria nie minie...

ale taka sytuacja to pikuś, bo dzsiiaj nie wiedziałam co zrobić z większym kalibrem, córka nie całe dwa lata nie chciała wyjść z wanny i potem się wycierać i ubrać, w końcu musiałam zrobić to na siłę bo by mi się przeziębiła, nie wiem co sobie sąsiedzi musieli myśleć,bo darła się jakbym jej niewiadomo jaką krzywdę zrobiła no i siłą napewno przyjemne nie było bo się wyrywała i tuatj mam problem :( w przypadku gdy nie chce się ubierać jak np. wychodzimy na dwór to wychodzę z pokoju i mówię że mama idzie sama na spacer a ona zostaje w domu i nie będzie tego czy tamtego (wymieniam co byśmy robili po wyjściu),ale w kwestii ubierania się po kąpieli lub przebrania bo np. zaleje ubranie nie mam za bardzo argumentów. Do mojej córki njaczęściej przemawia szantaż -jak tego nie zrobisz to nie dostaniesz tego czy tamtego

Ja mówię raz. Potem drugi. Jak to nie skutkuje, biorę dzieci, że tak powiem "wbrew ich woli"- jak widzą mnie wkurzoną, od razu się uspokajają:) Chyba zbytnio się "cackasz".

Akurat jako dwulatek był już w miarę posłuszny, a takie akcje były bardzo jednorazowe... ciągle wymyślał coś nowego. Wchodził na stół w kuchni- mówiłam że ma zejść ze stołu, schodził ze stołu i od razu wchodził na blat... W domu jeżeli uparcie coś robił czego zabraniałam zabierałam "zabawkę" i stał w kącie aż przeprosił, potem miał sam sobie powtórzyć czego "nie wolno". Chyba że możliwe było jakieś tam naprawianie szkody przez niego, wtedy zamiast stania w kącie było zbieranie rozrzuconych rzeczy, wycieranie tego co rozlał, albo karą samą w sobie była utrata zabawki którą zniszczył nieodpowiednią zabawą. Natomiast tam gdzie się nie dało tego zastosować- w sklepie, na ulicy- brałam za rękę czy na ręce i nie patrzyłam na protesty, później była pogadanka. Z tym że często gęsto dało się z nim pogadać, i tak jak w tym przykładzie z kubkiem- jeśli baaardzo chciałby moczyć ręce akurat w kubku (bo jakieś tam nowe wrażenia) to dostałby kubek do umywalki (plastikowy, metalowy) i tam by je moczył. Przeważnie mówił o co chodzi- że wchodzi na blat bo chce popatrzeć jak się obiad gotuje albo coś wyjąć z szafki, że rozsypał makaron bo chciał popatrzeć jak wygląda, i zwykle dało się wypracować jakieś bezpieczne rozwiązanie które by mu pasowało. Więc nieraz zamiast od razu podnosić głos pytałam o co chodzi, bo okazywało się że owszem, rozlał wodę z dzbanka, ale wołał o picie, ja nie słyszałam i sam chciał wziąć... Ale jeśli w podanym przykładzie to nie byłoby moczenie rączek tylko złośliwe rozchlapywanie herbaty żeby robić na przekór, to ostra reprymenda, zabranie kubka a dzieciaczek musiałby wycierać.

21:03- bardzo mądre podejście- zastosuję:)