Nic nie osiągnęłam jestem nikim

Moi rówieśnicy są po studiach I stopnia i w trakcie magisterskich, robią wiele rzeczy... podróżują, maja znajomych, partnerów/małżonków, jedna koleżanka jest trenerem personalnym, kolejna za granicą i zarabia ponoć kupę kasy, kolega znanym muzykiem etc etc.. A ja... tułam się po kierunkach,aktualnie jestem dopiero na I roku bardziej hobbystycznego i nieprzyszłościowego kierunku, nie mam pojęcia, co robić w przyszłości, mój rozwój osobisty ogranicza się do snucia marzeń (taa, pomysłów mam masę) i czasem krótkotrwałych zrywów i robienia czegoś, po czym wycofywania się z tego..Dorywczych prac (nie miałam ani jednej bardziej stałej) i kompulsywnego wydawania zarobionych pieniędzy.. (co prawda wydaję je w dużej mierze także na wydarzenia kulturalne albo na taniec, na który chodzę od niedawna, ale..) Aktualnie jestem na etapie myślenia o tym, żeby założyć własną firmę.. Nie mam za bardzo znajomych, o chłopaku nawet nie wspomnę (nie umiem tworzyć więzi, a inni też jakoś się nie palą żeby chcieć coś tworzyć ze mną, nawet jeśli ja chcę - chyba, że na jedną noc..) Czuję się mało ciekawa i beznadziejna. Nie umiem się z tego wygrzebać od lat, psychoterapia nie pomogła, teraz szukam kolejnego terapeuty, z którym być może będziemy bardziej kompatybilni.

a ile masz lat

No to niestety nie udalo ci się to zycie.

22. Durna, bojąca się wszystkiego /a przecież już dorosła/ baba :P

Teoretycznie przecież jeszcze mogłoby się udać, ale patrząc na to, w jak wolnym tempie się zmieniam... czasem tracę nadzieję i cierpliwość do samej siebie.

nie jestes nikim, jak jestes dobrym czlowiekiem to też wiele

Dobrym człowiekiem? Pewnie podobnym jak wszyscy, z elementami dobra i zła, niby nie lubię plot i fałszywości, jestem lojalna, ale to żadne osiągnięcie.. I tak to się nie liczy za bardzo w dzisiejszym świecie, tylko bycie pewnym siebie, wygadanym i sprytnym.. Widziałam to zresztą dość wyraźnie w swoich pracach. Wyśmiewali mnie całą podstawówkę i pół gimnazjum, mówiąc że jestem sierotą..i chyba mieli rację.

poszukaj psychoterapeuty psychodynamicznego. Wtedy bedziecie kompatybilni. :)

Właśnie u takiego psychoterapeuty byłam. I to było dość, hmm, tragiczne :P. Zupełnie nietrafione. Wolę terapię poznawczo-behawioralną

idz do poradni zdrowia psychicznego tam przyjmują psychologowie-psychoterapeuci na nfz. Pytaj o psychoterapeutę, zwyklego psychologa sobie odpusc. Dodaktkowo gdy jest psychologiem klinicznym-psychoterapeutą to jest dodatkowy atut.

Z tego co piszesz wynika nie tylko to że masz słomiany zapał co jest złe ale też to, że interesuje cię wiele rzeczy, co. Kolei jest dobre. Wydajesz mi się interesującą osobą

Wiem, że zwykły psycholog nie nadaje się do terapii ;). Mnie martwi, że na NFZ u mnie w mieście nie ma poznawczo-behawioralnego..

a byl to psychoterapeuta z certyfikatem Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego? Z certyfikatem jest to dodatkowy plus.

Wlasnie NFZ jest psychodynamiczna, behawioralna jest prywatnie. Nie spotkalam sie by behawioralni pracowali na NFZ, za to psychodynamiczni tak.

Dziękuję Ci, chociaż ja zainteresowań nie rozwijam na tyle, żeby w jakiejś dziedzinie nazwać się 'ekspertką'. A powinnam mieć coś takiego, żeby to zaprocentowało w życiu... Tymczasem to wszystko jest rozmyte, a ja nie wiem, w którą stronę iść. Dobija mnie to. Marzeń mam jak już pisałam dużo, ale wiele z nich jest na wysokim "poziomie" trudności. Gdzieś z tyłu głowy pojawiają się myśli, że skoro urodziłam się tutaj, myślę i marzę o takich rzeczach, to nie może być przypadkiem i powinnam to zrobić, żeby było tutaj lepiej.. Ale poczucie niekompetencji, bycia niewystarczająco dobrą nadal przeważa.

Behawioralni to są psychiatrzy m.in ale nie wiem czy prowadzą terapię na nfz - raczej wątpliwe. Psychiatrzy pzepisują tabletki i u nich wizyta trwa ok 15 min kontrolna, Pierwsza 45 min

Nie, był po szkoleniu do certyfikatu i w trakcie certyfikacji. No właśnie o tym mówię, behawioralnych NFZ jakoś nie finansuje... a szkoda. Teoretycznie bardziej by im się to opłacało, bo przecież ona trwa o wiele krócej niż psychodynamiczna, no, ale lobby psychodynamicznej widocznie w naszym kraju jest silne ;)

Byłam u psychiatrów parę razy , nawet brałam kiedys tabletki, ale zrezygnowałam po skutkach ubocznych. Ostatnio znowu poszłam, ze względu na ciągłe problemy z brzuchem ze stresu (kolejne uroki mojego życia :D), dostałam antydepresant, ale nie wykupiłam recepty jeszcze.

Juz nic ci nie pomoze, bo to zaszlo za daleko. Zaden psycholog tego nie zmieni. No cóz, nie wszyscy sa zdrowi, piękni i bogaci.

Gdyby zaszło za daleko, wisiałabym na sznurze :P jeszcze deprechy nie mam, czyli dna nie osiągnęłam. Chociaż 2 lata temu było kiepsko, nie wychodziłam z domu po 3-4 tyg, więc jednak jakiś sukces jest, ale co to zmienia..ktoś mógłby to wyśmiać, bo co to za osiągnięcie.

a ladna jestes?

dziś - dokładnie lobby psychodynamiczne jest bardzo rozwinięte. :D

dziś - ale głupoty piszesz. Tobie to chyba psychiatra jest potrzebny po postrzegasz czlowieka w ciemnych barwach.

dziś - Jest to bardzo duże osiągnięcie. Zrozumi to ten kto to przeżył.

Jeżeli chodzi o urodę, to słyszałam nieraz wiele komplementów.. faceci wodzą wzrokiem, ale mam nieraz pecha do tych chcących tylko jednego.. a związku jakoś nikt nie chce ze mną tworzyć, miałam jednego chłopaka parę lat temu :P ogólnie bardzo dbam o siebie, maluję się, dobrze ubieram.. może gdybym kogoś miała, to czułabym się lepiej psychicznie, a tak to - myślę sobie, że nawet związku nie umiem z nikim stworzyć... Z drugiej strony, nie chciałabym wchodzić w związek z takich egotycznych pobudek.

Wiesz, ja sobie zawsze mówiłam, że nie miałam depresji, a tylko silny lęk i on narastał proporcjonalnie do długości siedzenia w domu.. Ale jak sięgam pamięcią, to naprawdę, ogromną trudność sprawiało mi nawet wyjście do osiedlowego sklepu. Fobia społeczna się tak nasiliła. To był rok, w którym miałam prawie roczną przerwę od studiów.

psychodynamiczna się skończyła, czy terapeuta przerwał, czy sama zrezygnowałas?

Myślicie, że próbować terapii psychodynamicznej ponownie? Skoro ja nawet niespecjalnie wierzę w jej założenia i podstawy.. Ale na ten moment innej alternatywy nie mam. Chociaż.. Jak znajdę kolejną pracę, to może będę w stanie sobie opłacić poznawczo-behawioralną.

musisz zaczac kierowac swlasnym zyciem i przestac bezkrytycznie wierzyc w te bzdury o sukcesach innych ludzi. Kazdy ma kryzys jak wchodzi w doroslosc. Mozesz poszukac pracy, to cie podbuduje i nie martw sie co kto ma, bo to co ludzie mowia trzeba podzielic przez 3 albo 4

Obecnie system w III RP jest tak skonstruowany, żebyś nie mógł osiągnąć niczego, a najlepiej został żulem na socjalu uczepionym państwowego cyca. Polska już nie jest krajem dla młodych ludzi.