Chcę zacząć żyć w prawdzie! Nie chcę kłamać i udawać

Ogólnie staram się nie kłamać, mówię prawdę ale nie zawsze bo nie chce np.zrobic komuś przykrości. Ostatnio sie zastanawiam nad tym, dokąd mnie prowadzi ten mój głupi charakter? W relacjach W pracy, z koleżankami, przyjaciółka, rodzina zawsze jestem kulturalna, miła ale nie w większości przypadków nie mówię tego co myślę. Bo nie chce wyjść na niemiła, nie chce sprawiać przykrości. Jak myślicie gdybym normalnie, kulturalnie, spokojnie ale od serca to co myślę zaczęła mówić to jak szybko zaczęli by mówić, że jestem chamska? Mam dość mówienia tak aby kogoś nie urazić. Mówić to co czuję, szczerze. Naprawdę od kilku dni myślę nad tym i wewnętrznie czuję, że wtedy bym się wyzwolila i nie była taka w środku nerwowa bo bym nie musiała udawać.

Wystarczy pamiętać o kulturze języka i jakoś to będzie. Uwaga: ludzi nie interesuje prawda, tylko kolorowe obrazki, obietnice, jedzenie i ryćkanie. Ale jak chcesz.

17:39 nie o to chodzi, bo świat się rządzi d/upa i kasa to wiem. Mam dość udawania i przytakiwania.

no, ale asertywność to też nie musi być całkiem prawdą.

Szkoda życia na obłudę.