Co zrobić.

Hejka

Mam taki problem z moja mamą. Mam 20 lat, studiuje i niestety mieszkam z mama i rodzeństwem. Problem w tym, że od kiedy pamiętam, moja mama wiecznie mnie kontrolowała. W chwili obecnej nie pozwala mi się ubierać jak chce, a jak kupie sobie coś co jej się nie podoba to mnie wyzywa i obraża. Tak samo z włosami. Chcialam je skrócić, a ona ze nie bo jej się nie podobam . Juz nie wiem jak sobie z tym radzić. Rozmawiałam wiele razy z mama o tym ze nie może mnie już tak traktować, że nie jestem mala dziewczynka i ze chce mieć swój styl na co ona ze nie mam gustu.... nie piszcie mi proszę ze mam się wyprowadzić bo niestety nie mam tyle oszczędności, a pandemia utrudnia mi znalezienie pracy. Juz mi brakuje sił i czasami mam ochotę skończyć ze sobą. Psycholog tez odpada.. ciężko z dojazdem bym miała, a mama mnie nie zawiezie. 

2 minuty temu, Poetka napisał:

Psycholog

Tak ale dla mamy.  

3 minuty temu, Poetka napisał:

Psycholog

Dla której z pań?

2 minuty temu, Poetka napisał:

Mama nie pójdzie

Dla córki ze względu na myśli samobójcze 

Najlepiej niech idą obydwie.

Z początku chciałem zażartować, ale matka też musi zrozumieć że córka jest już dorosła.

1 minutę temu, Poetka napisał:

Mama nie pójdzie

Dla córki ze względu na myśli samobójcze 

Możliwe, że dla obu pań potrzebna jest szczera rozmowa. Najlepiej wzajemna. No tak, jeżeli dziewczyna myśli w ten sposób i nie jest to żart, zabawa z tematu jest nie na miejscu.

2 minuty temu, Poetka napisał:

Wygląda na to, że rozmowy już były. Przynajmniej tak to opisuje autorka

Odnoszę wrażenie, że rozmowy nie było a przepychanki czyje na wierzchu.

1 minutę temu, Poetka napisał:

Realnie oceniając widzisz tu szansę na to, że po dobroci taka matka pójdzie?

Nie, nie widzę żadnej. Wbrew pozorom starsze osoby trudniej przekonać niż młodsze do takich rzeczy.

Jeżeli o mnie chodzi to nie wierzę w psychologów.

3 minuty temu, 3310 napisał:

Możliwe, że dla obu pań potrzebna jest szczera rozmowa. Najlepiej wzajemna. No tak, jeżeli dziewczyna myśli w ten sposób i nie jest to żart, zabawa z tematu jest nie na miejscu.

Wydaje mi się że przesadza z opisem. Jakoś mi się w głowie nie mieści żeby chcieć ze sobą skończyć z powodu kłótni z rodzicami.  Wytrzyma jeszcze parę lat i pójdzie na swoje.

1 minutę temu, Hellies napisał:

Wydaje mi się że przesadza z opisem. Jakoś mi się w głowie nie mieści żeby chcieć ze sobą skończyć z powodu kłótni z rodzicami.  Wytrzyma jeszcze parę lat i pójdzie na swoje.

Tak pomyślałam w pierwszej chwili, że ubarwia i zmyśla. Tyle, że pamiętam co czułam kiedy w wieku zbliżonym do autorki chciałam umrzeć gdy rzucił mnie chłopak, itp. Dlatego uważam, że prawdopodobieństwo historii jest spore i wolę być ostrożna w odpowiedzi. Można narobić szkód oceniając pochopnie.

1 minutę temu, 3310 napisał:

Tak pomyślałam w pierwszej chwili, że ubarwia i zmyśla. Tyle, że pamiętam co czułam kiedy w wieku zbliżonym do autorki chciałam umrzeć gdy rzucił mnie chłopak, itp. Dlatego uważam, że prawdopodobieństwo historii jest spore i wolę być ostrożna w odpowiedzi. Można narobić szkód oceniając pochopnie.

Ale to zupełnie inne emocje gdy rzuca Cię ktoś na kim Ci bardzo zależy (zakładam że tak było), a to gdy rodzice narzucają Ci jakieś rygory które niekoniecznie Ci się już w wieku 20 lat podobają.

3 minuty temu, Hellies napisał:

Ale to zupełnie inne emocje gdy rzuca Cię ktoś na kim Ci bardzo zależy (zakładam że tak było), a to gdy rodzice narzucają Ci jakieś rygory które niekoniecznie Ci się już w wieku 20 lat podobają.

Emocje to emocje i każdy ma osobiste spojrzenie na nie. Oraz na ich pokazanie. Są kobiety, które poważnie traktują złamany paznokieć i gorzko płaczą nad stratą, ponieważ były dla nich bardzo ważną częścią ciała, a kolejne mają za nic to, że ktoś je skrytykuje za wygląd lub ubiór. Nie sprzeczam się kto bardziej cierpi bo to jest nie do zbadania.

Ludzie co wami nie tak. Jak możecie pisać ze zmyslam? Jaki bym miała w tym cel. Robienie sobie zartow z takich tematów jest ciosem poniżej pasa. Widać takie osoby nigdy nie były w takiej toksycznej relacji i nie życzę wam tego. Ale proszę o jakieś rady, a nie wasze oceny czy to prawda czy nie.

22 minuty temu, 3310 napisał:

Odnoszę wrażenie, że rozmowy nie było a przepychanki czyje na wierzchu.

Było dużo rozmow. Siedziałas/es obok ze jestes w stanie zweryfikować ze jej nie było? 

Musi się przyzwyczaić, że masz inny gust niż ona : )

Czasami mam wrażenie że na tej stronie nie da się uzyskać pomocy tylko jeszcze większy nóż w plecy, pisałam ten post z myślą ze jest tu może ktoś kto miał podobnie. 

1 minutę temu, Aducha22 napisał:

Było dużo rozmow. Siedziałas/es obok ze jestes w stanie zweryfikować ze jej nie było? 

Po pierwszym wpisie tak zrozumiałam. Ano to, że to nie były rozmowy budujące dla stron a udowadnianie kto ma rację. Nie gniewaj się, to tylko moje zdanie i nie ono nie jest wyrocznią.

1 minutę temu, Poetka napisał:

Dostałaś radę z psychologiem. 

Pisalam cos na temat psychologa w poście. Proszę o czytanie ze zrozumieniem

Przed chwilą, 3310 napisał:

Po pierwszym wpisie tak zrozumiałam. Ano to, że to nie były rozmowy budujące dla stron a udowadnianie kto ma rację. Nie gniewaj się, to tylko moje zdanie i nie ono nie jest wyrocznią.

Dobrze, rozumiem: ) 

4 minuty temu, Aducha22 napisał:

Ludzie co wami nie tak. Jak możecie pisać ze zmyslam? Jaki bym miała w tym cel. Robienie sobie zartow z takich tematów jest ciosem poniżej pasa. Widać takie osoby nigdy nie były w takiej toksycznej relacji i nie życzę wam tego. Ale proszę o jakieś rady, a nie wasze oceny czy to prawda czy nie.

Przecież nikt nie napisał że zmyślasz. Po prostu musisz się przyzwyczaić że masz inny gust niż Twoja matka i jakoś z tym żyć dopóki mieszkasz z rodzicami.

Poza tym bylam kiedys u psychologa z innych powodów i mi niestety nie pomogl, a szukanie tego ,,dobrego" to bym fortunę straciła 

Przed chwilą, Hellies napisał:

Przecież nikt nie napisał że zmyślasz. Po prostu musisz się przyzwyczaić że masz inny gust niż Twoja matka i jakoś z tym żyć dopóki mieszkasz z rodzicami.

To trudne. Nie mieszkam z rodzicami a mama nadal mnie umoralnia, że nie noszę spódniczek, apaszek i bluzek z dekoldem. Z tym, że teraz po prostu wychodzę i jej nie słucham.;)

1 minutę temu, Hellies napisał:

Przecież nikt nie napisał że zmyślasz. Po prostu musisz się przyzwyczaić że masz inny gust niż Twoja matka i jakoś z tym żyć dopóki mieszkasz z rodzicami.

Byłabym w stanie to zaakceptować gdyby nie fakt, że robie się już coraz starsza i za jakiś czas niejedne rzeczy nie będą odpowiednie dla mojego wieku, niestety. I cale nastoletnie życie chodzę ubrana jak mama chce. Nie wspomniałam o tym w poście, ale mama się wyzywa nade mną, a nawet podslu...e mnie jak chlopak jest u mnie..

Przed chwilą, Aducha22 napisał:

Byłabym w stanie to zaakceptować gdyby nie fakt, że robie się już coraz starsza i za jakiś czas niejedne rzeczy nie będą odpowiednie dla mojego wieku, niestety. I cale nastoletnie życie chodzę ubrana jak mama chce. Nie wspomniałam o tym w poście, ale mama się wyzywa nade mną, a nawet podslu...e mnie jak chlopak jest u mnie..

*podsłu...e 

Przytul się do Misia, może to chodź odrobinę ukoi Twoje nerwy

1 minutę temu, 3310 napisał:

To trudne. Nie mieszkam z rodzicami a mama nadal mnie umoralnia, że nie noszę spódniczek, apaszek i bluzek z dekoldem. Z tym, że teraz po prostu wychodzę i jej nie słucham.;)

No ale tacy są właśnie rodzice. Wydzwaniają i cały czas pytają i radzą co i jak chociaż człowiek ma już swoje lata i swój rozum. Prawda, czasami ma się dość ale trzeba doceniać to że są i żyją. No i iść na swoje jak najszybciej.

Po prostu, mam wrażenie że mnie nienawidzi. Zarzuca mi ze jej nie mówię prawdy, a jak jej juz powiem to wykorzystuje to przeciwko mnie. Obraza mojego chlopaka bez powodu, zyczy mi żeby związek się nie udal... nie wiem co ja jej zrobilam, ale moja straszą siostrę traktuje jak księżniczkę, a mnie jak czarna owce. Ciągle mi grozi ze mnie z domu wyrzuci. 

7 minut temu, Poetka napisał:

Nie mam najmniejszego problemu z czytaniem ze zrozumieniem. Za to ty masz jeden gruntowny - z brakiem motywacji do zmiany. Bo jakbyś chciała to byś znalazła sposób na dotarcie do psychologa, albo dogadała wizyty online ze względu na korone. Kto chce znajdzie sposób. Kto nie chce znajdzie powód.

Ok, pójdę, ale moja matka się nie zmieni i dalej będę żyła w jej cieniu, o to chodzi. To nie ja chce pomocy, bo mam wsparcie od chlopaka, a przez moja traumtyczna przeszłośc czasami mam dość i mam ochotę skończyć, ze sobą, ale wiem ze tego nie zrobię, bo za jakiś czas będę żyła na swoim i to mnie motywuje do życia, to ze będzie kiedys lepiej 

6 minut temu, Aducha22 napisał:

Byłabym w stanie to zaakceptować gdyby nie fakt, że robie się już coraz starsza i za jakiś czas niejedne rzeczy nie będą odpowiednie dla mojego wieku, niestety. I cale nastoletnie życie chodzę ubrana jak mama chce. Nie wspomniałam o tym w poście, ale mama się wyzywa nade mną, a nawet podslu...e mnie jak chlopak jest u mnie..

Nie namawiam do niczego ale ja pamiętam że w tym wieku dużo czasu spędzałem poza domem. Szkoła, znajomi, przyjęcia, wycieczki to szkolne, to obozy, później już po przekroczeniu 18-tki bez nadzoru ze znajomymi. Jakoś ten czas nadmiernej kontroli przez rodziców minął. Też się raz bardzo zdenerwowałem gdy nie pozwolili mi iść na imprezę pomimo tego że wtedy miałem już 18 lat. Jakoś to przełknąłem i wytrzymałem ale pamiętam do dzisiaj :).

4 minuty temu, Hellies napisał:

No ale tacy są właśnie rodzice. Wydzwaniają i cały czas pytają i radzą co i jak chociaż człowiek ma już swoje lata i swój rozum. Prawda, czasami ma się dość ale trzeba doceniać to że są i żyją. No i iść na swoje jak najszybciej.

Wszystko prawda. Wiesz, teraz już mnie nie denerwują te rozmowy o mnie bo dorosłam i nie przejmuję się, że im się nie podoba to jak się ubieram, żyję i prowadzę. Wiem, że kochają mnie najbardziej na świecie i wszystko to robią z troski.:) Zrozumiałam to po latach, a wcześniej było nieciekawie gdy mi chowali po kątach moje rozciągniete koszulki, stare jeansy, itp. Dlatego uważam, że u autorki przyjdzie z wiekiem zrozumienie tego czym kierują się dorośli, tj. rodzice.

1 minutę temu, Hellies napisał:

Nie namawiam do niczego ale ja pamiętam że w tym wieku dużo czasu spędzałem poza domem. Szkoła, znajomi, przyjęcia, wycieczki to szkolne, to obozy, później już po przekroczeniu 18-tki bez nadzoru ze znajomymi. Jakoś ten czas nadmiernej kontroli przez rodziców minął. Też się raz bardzo zdenerwowałem gdy nie pozwolili mi iść na imprezę pomimo tego że wtedy miałem już 18 lat. Jakoś to przełknąłem i wytrzymałem ale pamiętam do dzisiaj :).

Rozumiem, ale to nie chodzi o imprezy, tylko o to ze tracę lata młodości. Chciałabym mieć dobre wspomnienia z młodości, a jedyne jakie będę miała to to ze żyłam pod pantoflem matki. ; ) 

3 minuty temu, Aducha22 napisał:

czasami mam dość i mam ochotę skończyć, ze sobą, ale wiem ze tego nie zrobię, bo za jakiś czas będę żyła na swoim i to mnie motywuje do życia, to ze będzie kiedys lepiej 

Właśnie dlatego wydawało mi się na początku że trochę przesadzasz z opisem. Jesteś u progu dorosłego życia. Jeszcze tyle rzeczy przed Tobą.