Wyrzucacie pamiątki i prezenty od byłych czy raczej nie?

Ja trzymam wszystko i czasem wspominam. Do nikogo nigdy nie żywiłem jeszcze takiej urazy żeby próbować cokolwiek ‚spalić’. Polecam wiązać jednostki z doświadczeniem. (Nie nie mowie o doświadczeniu seksualnym.) 

To zależy co konkretnie. Nie jestem kobietą, więc nie dostaję biżuterii, a to chyba najbardziej sentymentalny prezent. Zdjęcia wyrzucam, chyba, że jesteśmy na nich razem. Sentymentalne prezenty bez żadnej innej wartości wyrzucam. Dostałem kilka prezentów praktycznych - używam.

2 minuty temu, agent of Asgard napisał:

To zależy co konkretnie. Nie jestem kobietą, więc nie dostaję biżuterii, a to chyba najbardziej sentymentalny prezent. Zdjęcia wyrzucam, chyba, że jesteśmy na nich razem. Sentymentalne prezenty bez żadnej innej wartości wyrzucam. Dostałem kilka prezentów praktycznych - używam.

Jak dla mnie najbardziej sentymentalne są te przygotowane własnoręcznie, a ja takie właśnie trzymam. Wszystko dosłownie i nie wiem czy to nie jest z lekka psycholskie. Nie wracam do nich namiętnie aczkolwiek miło niekiedy powspominać. Jakoś tak lepiej mi się robi gdy pomyśle, że byłem dla kogoś na tyle ważny żeby mogły powstać takie ‚dzieła’. 

Myślę, że to kretyńskie oddawać rzeczy po rozstaniu, chyba że mówimy o pierścionku zaręczynowym, który ma swoją już nieaktualną symbolikę. No i biżuteria przekazywana z pokolenia na pokolenie też powinna zostać zwrócona. Reszta to jakaś schiza. 

4 minuty temu, 90%cacao napisał:

Ja oprócz jednej praktycznej czysto rzeczy wszystko wywalam, włacznie z fotami.

Foty na dłużej zachowalam tlyko doslownie 3 kochanków, którzy byli przecudnej urody  bo zwyczajnie mi to schlebiało.

A tak wyrzucam

 

a co? 

Wydaje mi się, że jestem jednym z niewielu, który wszystko trzyma. Pytanie przyszło mi na myśl gdyż siedzę w bluzie od byłego i fakt, faktem wewnętrznie nic złego nie czuje. Mam od niego mnóstwo pier’dół nacechowanych specjalnym znaczeniem. 

1 minutę temu, Benniee napisał:

Jak dla mnie najbardziej sentymentalne są te przygotowane własnoręcznie, a ja takie właśnie trzymam. Wszystko dosłownie i nie wiem czy to nie jest z lekka psycholskie. Nie wracam do nich namiętnie aczkolwiek miło niekiedy powspominać. Jakoś tak lepiej mi się robi gdy pomyśle, że byłem dla kogoś na tyle ważny żeby mogły powstać takie ‚dzieła’. 

Te wyrzucam, z drugiej strony żaden nie miał wartości artystycznej. Opowiadania i wiersze zachowałem, walają się gdzieś na pendrive. Przez kilka lat trzymałem karton listów mojej pierwszej miłości - były tam też własnoręczne rysunki (dodam, że udane). Spaliłem. 
Moja Mama żyła przeszłością, chyba obawiam się to powtórzyć.

Staram się nie trzymać zbędnych bibelotów i wspomnień o ludziach, którzy mnie zawiedli.

Przed chwilą, agent of Asgard napisał:

Te wyrzucam, z drugiej strony żaden nie miał wartości artystycznej. Opowiadania i wiersze zachowałem, walają się gdzieś na pendrive. Przez kilka lat trzymałem karton listów mojej pierwszej miłości - były tam też własnoręczne rysunki (dodam, że udane). Spaliłem. 
Moja Mama żyła przeszłością, chyba obawiam się to powtórzyć.

Zastanawia mnie ten etap ‚oczyszczenia’ i z jakiego powodu ludzie go potrzebują. Nie oceniam nic co dostałem ze względu na ‚wartość’, bo nie potrafię. Może jestem naiwniakiem, nie wiem. To co mam wala się po kątach i czasem niespodziewanie o sobie przypomni. W domu rodzinnym na strychu mam karton z prezentami od mojej jedynej w życiu miłości (tak to było to) i lubię wracać. Plakat, który od niego dostałem targam ze sobą wszedzie. Nie znaczy to jednak, że chce wrócić do tego co było ani nie lamentuje nad swoim losem.

17 minut temu, Benniee napisał:

Ja trzymam wszystko i czasem wspominam. Do nikogo nigdy nie żywiłem jeszcze takiej urazy żeby próbować cokolwiek ‚spalić’. Polecam wiązać jednostki z doświadczeniem. (Nie nie mowie o doświadczeniu seksualnym.) 

To nie uraza. To sentyment. Mylisz pojęcia. Ci wszyscy dali ci to, czego w danej chwli potrzebowałeś. A dwa, jesteś osobowością z tego worka, która nie potrafi złorzeczyć. To wszystko.

Wyrzucam co niepotrzebne, zostawiam co sie przyda. Tak jak z innymi rzeczami.

2 minuty temu, agent of Asgard napisał:

Staram się nie trzymać zbędnych bibelotów i wspomnień o ludziach, którzy mnie zawiedli.

Czyli jednak boli Cie coś więc ‚spalasz’.

Przed chwilą, Benniee napisał:

Czyli jednak boli Cie coś więc ‚spalasz’.

Biorąc pod uwagę, że zwykle robię czystkę wtedy kiedy jestem świeżo po rozstaniu, można uznać, że wtedy owszem, coś mnie boli. Takie rzeczy zatrzymują mnie w przeszłości, więc pozbywam się ich. Z wyjątkiem tych pierwszych listów, których pozbyłem się dlatego, że stwierdziłem, iż pewnie nigdy ich ponownie nie przeczytam, a do emerytury nie chce mi się ich ze sobą wozić, są zawalidrogą. 

4 minuty temu, Benniee napisał:

Zastanawia mnie ten etap ‚oczyszczenia’ i z jakiego powodu ludzie go potrzebują. Nie oceniam nic co dostałem ze względu na ‚wartość’, bo nie potrafię. Może jestem naiwniakiem, nie wiem. To co mam wala się po kątach i czasem niespodziewanie o sobie przypomni. W domu rodzinnym na strychu mam karton z prezentami od mojej jedynej w życiu miłości (tak to było to) i lubię wracać. Plakat, który od niego dostałem targam ze sobą wszedzie. Nie znaczy to jednak, że chce wrócić do tego co było ani nie lamentuje nad swoim losem.

Mówiąc o wartości, mam na myśli przydatność. Zachowałem blender, bo jest to narzędzie użyteczne, natomiast wyrzuciłem ręcznie robione „bombki”, bo ile może dość urocze było je dostać, ale „nie wyglądały” i do niczego też mi się nie przydadzą. Nie widzę powodu, by je trzymać tylko dlatego, że ktoś mi je dał.

Ale rozmawiasz z człowiekiem, który po śmierci swojej Matki wyrzucił 3/4 jej zdjęć, bo nie wyglądała na nich dobrze albo wyszły niewyraźnie. Chcę ją zapamiętać piękną i uśmiechniętą. 
Chcę mieć przedmioty, do których wracam.

1 minutę temu, agent of Asgard napisał:

Biorąc pod uwagę, że zwykle robię czystkę wtedy kiedy jestem świeżo po rozstaniu, można uznać, że wtedy owszem, coś mnie boli. Takie rzeczy zatrzymują mnie w przeszłości, więc pozbywam się ich. Z wyjątkiem tych pierwszych listów, których pozbyłem się dlatego, że stwierdziłem, iż pewnie nigdy ich ponownie nie przeczytam, a do emerytury nie chce mi się ich ze sobą wozić, są zawalidrogą. 

Listów też nie lubię czytać, chociaż do jednego z przyjemnością bym wrócił. Może to i lepiej, że tak robisz. Zastanawia mnie co zrobić z biletem do teatru, ex ma drugi i mieliśmy jechać razem. Podczas rozstania stwierdziliśmy, że i tak pojedziemy ale wiesz jak to wygląda...  

Wymień się z kimś, kto ma bilet na inną godzinę.

2 minuty temu, agent of Asgard napisał:

Mówiąc o wartości, mam na myśli przydatność. Zachowałem blender, bo jest to narzędzie użyteczne, natomiast wyrzuciłem ręcznie robione „bombki”, bo ile może dość urocze było je dostać, ale „nie wyglądały” i do niczego też mi się nie przydadzą. Nie widzę powodu, by je trzymać tylko dlatego, że ktoś mi je dał.

Ale rozmawiasz z człowiekiem, który po śmierci swojej Matki wyrzucił 3/4 jej zdjęć, bo nie wyglądała na nich dobrze albo wyszły niewyraźnie. Chcę ją zapamiętać piękną i uśmiechniętą. 
Chcę mieć przedmioty, do których wracam.

Jeśli działa to na Ciebie oczyszczająco, to bardzo dobrze, że wyrzuciłeś. Nie byłem w takiej sytuacji jak Ty względem matki więc nie potrafię ocenić własnych reakcji. Z drugiej strony jestem z lekka emocjonalnym masochistą i zamiast wyrzucać najprawdopodobniej bym wspominał. 

3 minuty temu, agent of Asgard napisał:

Wymień się z kimś, kto ma bilet na inną godzinę.

To jest całoroczny więc spektakl mogę wybrać sam do przyszłego roku. Ogromnym zbiegiem okoliczności byłoby spotkanie go na tym samym, o ten samej porze. 

1 minutę temu, Benniee napisał:

Jeśli działa to na Ciebie oczyszczająco, to bardzo dobrze, że wyrzuciłeś. Nie byłem w takiej sytuacji jak Ty względem matki więc nie potrafię ocenić własnych reakcji. Z drugiej strony jestem z lekka emocjonalnym masochistą i zamiast wyrzucać najprawdopodobniej bym wspominał. 

Dopatrujesz się zbyt wielkiego znaczenia elementu oczyszczającego, a ja po prostu jestem dość minimalistyczny.

1 minutę temu, BardziejBrutalnaBabciaBoni napisał:

Jezu, ktoś do was listy pisał w 21 wieku.

Podróżnicy w czasie.

1 minutę temu, BardziejBrutalnaBabciaBoni napisał:

Jezu, ktoś do was listy pisał w 21 wieku.

I to nie jedna osoba.

Przed chwilą, agent of Asgard napisał:

Dopatrujesz się zbyt wielkiego znaczenia elementu oczyszczającego, a ja po prostu jestem dość minimalistyczny.

Dopatruje się we wszystkim jakiegoś większego znaczenia dlatego nie dziw mi się.  

5 minut temu, Benniee napisał:

To jest całoroczny więc spektakl mogę wybrać sam do przyszłego roku. Ogromnym zbiegiem okoliczności byłoby spotkanie go na tym samym, o ten samej porze. 

Raz spotkałem ex na imprezie na 2 końcu Polski, na którą się wybrałem, by zapomnieć.

1 minutę temu, BardziejBrutalnaBabciaBoni napisał:

Kapsuła czasu. Ja nie zbieram raczej. Zbieram tylko jakieś pierdoły z dzieciństwa dla potomnych, bo to fajne jest do oglądania. 

U mnie babka zbiera w domu takie rzeczy i później do mnie dzwoni z info. Ostatnio znalazła tekst raperski dotyczący mojego nędznego życia 10cio latka. XD 

Nie ma co być sentymentalnym. Zostawić tylko to, co na co dzień przydatne, resztę oddać, sprzedać, lub wyrzucić.

Przed chwilą, agent of Asgard napisał:

Raz spotkałem ex na imprezie na 2 końcu Polski, na którą się wybrałem, by zapomnieć.

Straszne. Ja spotykam i pewnie spotkam jeszcze nie raz ale nic nie poradzę, że na tych imprezach, na które chodzę pojawia się stałe towarzystwo. No nic, nie muszę z nim następnym razem gadać w kolejce do toalety.

2 minuty temu, BardziejBrutalnaBabciaBoni napisał:

Haha ja kiedyś wykleiłam se zeszyt specjalnie na pamiętnik, ale to nie dla mnie. 

Te pamiętniki żałosne, ja tam obsmarowywałem całą rodzine i nie tylko, a po latach wyszło co o nich myślałem jako dziecko. 

4 minuty temu, BardziejBrutalnaBabciaBoni napisał:

Ludzie najczęściej się mieszają i wiążą we wlasnym sosie i tak to właśnie jest potem xD nie chciałabym być z kimś, kto jest znajomym znajomego albo kogoś z rodziny.

Często tak robię i to jest błąd. W sumie to mam w chuiu, bo nie musimy obok siebie stać na parkiecie ale witanie się czy nawet spotkanie wzrokowe budzi mieszane uczucia. 

4 minuty temu, BardziejBrutalnaBabciaBoni napisał:

I dobrze. Ja mówiłam wprost najczęściej. Kiedyś na całą wieś wydarłam się, co myślę o pewnych osobach z rodziny. Myślałam, że mnie matka zayebie maczetą.

Kozackie dziecko, ja mojej też nie raz wiochę zrobiłem. Należy się.

Ja wyrzuciłam. 

Przed chwilą, BardziejBrutalnaBabciaBoni napisał:

No więc właśnie. 

Widziałem jak mnie zażalał gdy jaralem zioło z ziomem i byłem już na maksa upalony. To mnie najbardziej wku’rwia, wiem że jestem dnem, po co mi jeszcze szpilę wbijać. XD