dobranoc...może usłyszysz szept mojego snu....

Jest .... Jest jeszcze taka miłość ślepa bo widoczna jak szczęśliwe nieszczęście pół radość pół rozpacz ile to trzeba wierzyć milczeć cierpieć nie pytać skakać jak osioł do skrzynki pocztowej by dostać nic za wszystko

Chcę być ustami, których smaku nieprzerwanie pragniesz, dłońmi, których dotyku szukasz podczas nocy zapachem ciała, który budzi Cię z tęsknoty słowem, którego tak bardzo się boisz i ...pragniesz, każdym centymetrem spragnionego dotyku ciała niewypowiedzianą myślą, która boi się zranić nieodgadnionym pragnieniem nie oczekującym spełnienia ......... Chcę pokazać Ci miłość całego odległego świata podać Ci skarby ukryte gdzieś na pustkowiach dusz uleczyć serce z obojętności....

boje sie słów, boje sie gestow boje sie ranić, boje sie mysli wiązących nasze pragnienia...

Opanowuje mnie nostalgia, gdy to sobie czytam, więc, napiszę...kolejny mój wybitny wiersz :D Nie bój się opanuj strach uwierz tak będzie najlepiej nie dowiesz się inaczej co mógłbyś/mogłabyś dać tej/temu którą/którego kochasz obawa hamuje pośpiech pragnień lecz staje się pustką w czeluściach oceanu głuchą na Twój smutek głuchą na łzy na tęsknoty niezrealizowane marzenia uparte jak osioł zatrzymane w umyśle a przecież tego nie chcesz hmmm...no! o niebo lepiej, nieprawdaż ? ;) nara!

nigdy....niczego...

Dzięki tobie odkryłam znów bezkresną przestrzeń i że wszechświat gwiazd jest pełen pośród których ty i ja bezwiednie wciąż szukamy się ............................................... Czy widziałeś tamtą gwiazdę co spadała w czarną toń Kto utworzył z naszych pragnień niespełnionych marzeń krąg Kto poplątał nasze losy Kto przemienił zdarzeń bieg Czy ranimy się świadomie myśląc że tak lepiej jest Czy powrócisz kiedyś do mnie w dawnych marzeń blask Czy wciąż wolisz głowę chylić przed tym co już mas

Czekam na noc Która połączy spojrzenia zbłądzone Czekam na moc Która rozchyli usta spragnione Czekam na mrok Który słowa pozwala wymawiać gestami Czekam na wzrok Który otworzy ramiona owiane włosami Czekam Na ciemność Która piersi utuli piersiami Na namiętność, która dłonie obejmie wargami Na chwilę Która ciała rozkołysze Czekam na szczęście Na błogą ciszę

Piszę do Ciebie wierszem Pomyślisz że jestem głupia Ale myśl o Tobie zawsze mnie buduje A słowa układają się same Jak bardzo Cię miłuję Taka ze mnie poetka I słowa różne Myślę że nie odlecą one w próżnię Piszę do Ciebie szczerze Co myślę i co czuję W Twoje słowa też uwierzę I chcę ich słuchać czule Pozwól mi pisać do Ciebie wierszami Wiem że jest niewidzialna więż między Nami

Miłość jest po to by szczęście dawać, Choć czasem może inaczej się wydawać, Gdy dusza tęskni i serce boli, Wtedy rozumiesz że jesteś w niewoli. Niewola jest ciężka i w łańcuchy oplata, Lecz Ty marzysz dalej o kimś z innego świata. Chcesz umrzeć dla miłości, Która nie istnieje, Chcesz by było pięknie, Lecz tak się nie dzieje. Lecz spotkasz na swej drodze ,osobę przeznaczenia, Osobę ,która wszystko w Twoim życiu zmienia I od Ciebie tylko będzie zależało, Co uczynisz z życiem, Którego masz tak mało?

Przyszłaś do mnie w tej długiej Bursztynem tkanej sukience Jak kwiat ubrany w uśmiech Z namalowanym rumieńcem Przyszłaś cichutko i lekko Nie chcąc by Cię zauważyć Bursztynowa panienko Z bursztynowych marzeń Przyszłaś w bursztynowych włosach Aż do ramion z bursztynu Jak słońce kąpiące się w rosach Zdobiących bukiet jaśminu Przyszłaś nie wiedząc o tym, Że może się to zdarzyć O czym tak ciągle piszę I nie przestaję marzyć Przyszłaś, więc zostań ździebko W pliku mych dziennych zdarzeń Bursztynowa panienko Z bursztynowych marzeń

Pierwszy raz w życiu nie muszę kłamać nie muszę szukać nie muszę gonić nie muszę błądzić Pierwszy raz w życiu prawda urosła we mnie do końca i jestem nią nasiąkam deszczem i jestem rosa i słońcem I czasem tylko wybiegam w las obcych rąk brzozy i czasem tylko dotykam chmur nosy A jutro znowu wracam i stukam słowa tęsknoty i lecę listem do nieba rozkoszy Zaczynam rozumieć siebie Zaczynam wracać do swiata Zaczynam wszystko od nowa...

Nabrałaś sił. W Twoich ramionach znalazłem siebie. Boski cud dotykania. Rajski oddech na Ziemi. W Twoich nerwach znalazłem nerw Anioła. W Twoim buncie znalazłem deszcz, który zrasza moje zapalenie na szybki powrót do rajskiego Orzeźwienia. W Twoim Sercu znalazłem Miękkość, choć o tym nie wiesz. W Twoim widzeniu znalazłem proroctwo, kiedy Inna Postać rysowała po mojej twarzy ścieżyny do przebycia. Teraz jest Historia. Nie było jej wczoraj. Nie będzie Jutro.

powodzenia;)

Wyprowadziłem ją pod światlo księżyca, by widzieć lepiej oczy, zanim je rozkosz mrokiem nasyci. Dyszały ciężko dwa grona, które sam rajski ogrodnik zaszczepił by unosiły się znojnie nad wiotką łozą kibici. A już fontanna śpiew słowików powtarzała srebrnym szeptem I zaczęliśmy, ześmy stali, wzajem sobie ciężyć, dojrzewały owoce pocałunków na warg zrośniętych łodydze ... Lecz odepchnęła mnie i powiedziała: - Przedtem zgaś księżyc bo przy ksieżycu się wstydzę

obiecywałam niebo ale to nieprawda bo ja cię w piekło powiodę w czerwień - ból nie będziemy obchodzić rajskich ogrodów ani zaglądać przez szpary jak kwitnie georginia i hiacynt my - położymy się na ziemi przed brama czarciego pałacu zaszeleścimy anielsko skrzydłami o pociemniałych zgłoskach zaśpiewamy piosenkę o ludzkiej prostej miłości w promyku latarni świecącej stamtąd pocałujemy się w usta szepniemy sobie - dobranoc zaśniemy

Tak bym chciał zatrzymać czas na chwilę, tyle rzeczy jeszcze nie zrobiłem. Nie wiem czy kiedyś cię spotkam, chodzę codziennie tymi samymi drogami, lecz nie jest mi już do śmiechu , Owszem pieniądze, praca, znajomi ale co z tego gdy czasu nie cofnę.

Między nami nic nie było! Żadnych zwierzeń, wyznań żadnych, Nic nas z sobą nie łączyło Prócz wiosennych marzeń zdradnych; Prócz tych woni, barw i blasków Unoszących się w przestrzeni, Prócz szumiących śpiewem lasków I tej świeżej łąk zieleni; Prócz tych kaskad i potoków Zraszających każdy parów, Prócz girlandy tęcz, obłoków, Prócz natury słodkich czarów; Prócz tych wspólnych, jasnych zdrojów, Z których serce zachwyt piło, Prócz pierwiosnków i powojów Między nami nic nie było!

Pamiętam że to był głupi błąd jedna uwaga i stało się nie będzie łatwo dobrze o tym wiesz ty zawsze trzymaj się własnej drogi wracam do ciebie sercem złamanym na pół chyba szaleje już nagle się śmieje nie pytaj mnie co działo się zapomniałem kim naprawdę jestem tylko ja jeden nie mam swego miejsca sam nie wiem czego chcę myślę o tobie co dzień i w tym tkwi sens mego życia ktoś tu jednak jest...

Jak pięknie można słowem dotykać Twego ciała. Jak pięknie dotykasz mego gdy dzień wita noc ciemną. Zaszumiały, zadrżały, zagrały, melodią jesiennego wiatru nasze zmysły, nasze dusze, nasze ciała, nasze pragnienia… Finezja spleciona fantazją, fantazja muśnięta szeptem, szept zapachem ciał spragnionych, i chwil nigdy nie minionych… W ciszy zamyśleni, tak bardzo sobie bliscy, pożądaniem zniewoleni, chwilą poznawania wzruszeni… i płyną po nas jak morskie fale, gdy dłonie poruszają nami namiętnie, czule jednak zuchwale

Ciemna gwieździsta noc A my nadzy W duecie Aktorzy pierwszoplanowi Wpatrzeni w siebie Utraciwszy rozsądek W miłości tańcu zatraceni Księżyc pieści nasze ciała A my razem Bezwstydni Zakochani W ogniu pożądania Spalamy resztki nieśmiałości

??

:):)

gdzieś nade mną cicho zastygł jakiś oddech ciepły dreszcz, tęsknota czyichś kroków szelest za mną czułych słów pieszczota głodnych myśli pragnień wielka burza...

Widzę, że wciąż odbywają się tu poetyckie praktyki... ;)

Ludzie mi tego zazdroszczą: mąż , córka, wspaniała rodzina, stabilnie ułożone życie, więc czemu nie jestem szczęśliwa?... Ludzie chwalą, podziwiają, mówią, że boga za nogi złapałam, że mój mąż to taki skarb... (...) I tkwię po uszy w spektaklu, zmieniając maski do gry, w dzień uśmiech i uprzejmości a nocą w poduszkę łzy... Ludzie mi czegoś zazdroszczą lecz nie mogę powiedzieć im, że kocham kogoś innego, kogoś z kim nie dane mi żyć....

:(