Czytam to forum i wiecie co...

[polinka 0]

Widzisz Cyniczek>>> według mnie oboje ludzi powinno się starać jeśli chcą być szczęśliwi ze sobą. Nam chyba zabrakło tego szczęścia; za mało rozmawialiśmy o tym, co komu z nas sprawia radość, co komu potrzeba.Do tego dochodzi naiwna wiara, że jak mnie kocha to \"zrozumie bez słów\", a tak naprawdę bez słów nikt nikogo jeszcze nie zrozumiał. Nie wystarczą gesty, nie wystarczy bycie ze sobą, nie wystarczy z jednej strony okazywanie uczucia na wszystkie możliwe sposoby, nie wystarczy dziecko, które będzie owocem tej miłości. Jeśli chodzi o \"zdobywanie\" to ono(zgodzę się z Tobą) musi być obopólne. Raz z inicjatywą występujesz Ty, raz Twoja dziewczyna. Co do fizjologii, i owszem ;)

[Gość też tak sądzę]

pozdrawiam

[zakłopotka 0]

\"Wiwisekcja uczuciowa\" ? ;) Pozdrawiam ciepło :D

[cyniczek 0]

Polinka to wszystko idzie do tego co powtarzam już na tym forum odkąd jestem. ROZMOWA, SZCZERA ROZMOWA - nic więcej nic mniej. A tu ludzie nie potrafiaze soba rozmawiać.

[kornik79 0]

tu potrafią, ale w cztery oczy już nie... :)

[cyniczek 0]

kornik Ale tak już jest normalnie w zyciu. Najbliższe osoby nie potrafia rozmawiac, ale z przyjacielem/przyjaciólką czy kolega/koleżanką to wszystko sobie powiedzą. A tak się boją. A i mam pomysł. Każde małżenstwo z problemami kupuje komputer instaluje w dwoch pokojach GG i rozmawiaja ze soba:D

[kornik79 0]

hihi to też było by wyjście... :D no cóż zrobić takie życie...

[polinka 0]

Witaj, Zakłopotko :D Pozdrawiam serdecznie Coś w tym rodzaju. ;) Cyniczek>>> Rozmowa ale i umiejętność wysłuchania się wzajemnie. Bo nie wystarczy monolog skierowany do kogoś, kto wpuszcza słowa do niego kieowane jednym uchem, a wypuszcza drugim, i dalej w swoim postępowaniu nie zmienia niczego. Z przyjaciółką moge rozmawiać o wszystkim (mowa tu oczywiście o przyjaźniach sprawdzonych, wieloletnich). I ona rzeczywiście mnie rozumie, chociaż sama nie ma takich problemów. Wynika to chyba z tego, że my, kobiety myślimy podobnie ;) (oczywiście mogę się mylic...;)) Mój mąż nie potrafiłby ze mną rozmawiać, nawet wtedy, gdyby były w domu dwa komputery i na obu gg. Rozmawiać ze sobą nie jest łatwo, jeśli ktoś nie chce słuchać. Umiejśtności tej jednak można się nauczyć, ale wymaga to wysiłki obu stron, a nie tylko jednej.

[cyniczek 0]

polinka to kolejny paradoks znalazłem, bo wiekszośc kobiet twierdzi, że woli rozmawiać z meżczyznami bo kobiety ich nie rozumieją. Ale masz racje, trzeba rozmawiać. Rozmowa to dialog. Nie monolog. A to czy z kimś da sie rozmawiać to chyba da sie ocenić przed ślubem. Ale nikt na to nie patrzy, wazne żeby był przystojny/piękna, podziwiany/atrakcyjna:P itd.

[kornik79 0]

też tego doświadczyłem, lepiej mi się rozmawia z przeciwną płcią... oczywiście nie o wszystkim ;) Przed ślubem nie wszystko da się wyczuć, a z czasem relacje pomału będą sie zabagniać i z tego często już nie ma odwrotu...

[polinka 0]

To niestety prawda. Miłość czasami zakłada nam na nos różowe okulary. Dla własnej wygody nie zdejmujemy ich by nie zawieść się. Zresztą przed ślubem rozmowy toczą się na inne tematy. ;) Większość kobiet, woli rozmowy z kobietami, bo one przeżywają podobnie. Z mężczyznami rozmawiamy też, ale boimy się, że nie będą potrafili nas zrozumieć>>> przynajmniej w sferze uczuć. Paradoksalnie jednak do rozmów nadają się i kobiety i mężczyźni, tylko, że nauczyć się oni muszą szacunku do wsłuchania się w drugą osobę. Pozdrawiam

[kornik79 0]

w związku jest wiele spraw które wymagają nauki, tylko każdemu się zdaje że jest na tyle mądry i wspaniały, pozjadał wszystki rozumy że nie musi się niczego uczyć... związek to sztuka kompromisu i umiejętność dogadywania się za sobą ;]

[polinka 0]

Zgadza się. Byle tych kompromisów było po równo Pozdrawiam