Klub pan po 50-60-tce...

Drzewko dedykuję Ci kolejne strofy o jesieni: O przyjdź, jesienią - Wdziej szatę lekką, białą, zwiewną, pajęczą; Rzuć na hebanowe swoje włosy perły rosy, Lśniące zimnych barw tęczą. O przyjdź, jesienią - Owiana skargą tęskną, rzewną żurawi W dal płynących szarą niebios tonią, tchnącą wonią Kwiatów, które mróz krwawi. O przyjdź, jesienią - W chwilę zmierzchu senną, niepewną - i dłonie Swe przejrzyste, miękkie, woniejące na cierpiące Połóż mi skronie O śmierci!... S. Korab-Brzozowski, O, przyjdź!...

Chyba tu razem zeszły się wszystkie jesienie, Sosny w mgle jak w burzanach stanęły faliście I za ręce się wzięły gałęzie i liście, Głogi ostre, czerwone i lśniące derenie. Wody wokół rozlane matową platyną Chłodem wioną i wolno o brzeg swój płyciutki Uderzają i pluszczą, przynoszą mu łódki I odchodzą znów cicho, i cicho znów płyną. W ruinach zamków starych zlatują się sowy, W dziuplach, których przez wieki dla siebie ustrzegły, Siedzą ślepe i drapią pazurem swym cegły, I długo myślą głową w kapuzie brązowej. I jest w bladej przestrzeni i w pustce tej dzikiej Czarodziejstwo, co nagle dojmuje, zachwyca - Ile tu duchów błądzi przy świetle księżyca, Jak tu musi być wiosną, gdy dzwonią słowiki! K.Wierzyński, Litwa jesienna

drzewko????????? czy nadal zwiedzasz? zrób sobie przerwę i podziel się wrażeniami

Pielęgnowanie pamięci o zmarłych skłania do zadawania pytań o własne życie, miejsce w świecie, podsumowania osiągnięć i podjęcia refleksji nad przyszłością. Nosimy naturalną potrzebę pielęgnowania pamięci o zmarłych, bo ona buduje nasze poczucie tożsamości.

Hej Gabrysiu????? Przepadłaś bez wieści.Daj znać o sobie.Kiedyś zostawiłam Ci wiadomość na skype i cisza.Czy coś się dzieje? Odezwij się.

Dzień dobry, Zajmuje się pracą nad uruchomieniem portlu internetowego dla kobiet dojrzałych. Chielibyśmy jak najlepiej poznać waszę potrzeby. Dlatego bardzo proszę o wypełnienie ankiety. https://www.ankietka.pl/ankieta/249978/rozpoz nanie-potrzeb-klienta.html

Haaalo,Gabrysiu,jesteś mi bardzo potrzebna.Proszę Cię,kliknij do mnie.Dzięki.Pozdrawiam.

Gabrysiu obiecałaś mi coś na skype.Miałaś tu być i co???.Niestety,...Czekam wciąż......Pozdrawiam.

Witam w KLUBIE! Kolejny już rok się już kończy, kolejny rok się już zaczyna… Otwórzmy więc butelkę szampana i razem wypijmy za nasze dobre zdrowie, aż się nam zakręci przyjemnie w głowie! Niech wasza radość i zabawa towarzyszy Wam nie tylko na początku Nowego Roku, ale przeniesie się na wszystkie pozostałe 364 jego dni. Wszystkiego Najlepszego w Nowym Roku 2017! Z okazji nadchodzącego Nowego 2017 Roku, życzymy Państwu, aby ten Nowy Rok upłynął w rodzinnej atmosferze i przyniósł wiele radości i optymizmu! Gdy Nowy Rok Staremu cyfrę zmienia, wszyscy wszystkim ślą najwspanialsze życzenia! Ja przy tej pięknej okoliczności, życzę Wam dużo szczęścia, zdrowia i wiele radości! Jeszcze chwilka, jeszcze jeden kroczek i wejdziemy w Nowy Roczek! Spełnienia wszystkich marzeń, samych pięknych wrażeń, Wiele szczęścia, dużo zdrowia, samych pomyślności, Niech tylko radość zawsze w Waszym sercu gości.

Saro,wybacz mi moje zaległości.Postaram się tu wpadać częściej. Mocno przytulam.

Drogie klubowiczki! Nowy Roku! Chcemy Cię witać zawsze w tanecznym kroku! Chcemy dużo zdrówka i radości oraz tylko samych miłych gości! Do siego 2017 roku! Niechaj marzenia się spełniają krok po kroku, w tym całym nadchodzącym Nowym Roku. p.s Gabrysiu,trzymam Cię za słowo

Już jesteśmy w domu.Witam w KLUBIE w Nowym Roku! Saro,6 godzin nieustającej szampańskiej zabawy,liczba gwiazd,piosenki i muzyka na zakopiańskiej Równi Krupowej to była cudowna dawka radości.Wytańczyliśmy się za wszystkie czasy.Żałuj ,że Ciebie z nami nie było. Do spotkania na skype!!

Dobrze Gabrysiu,że chociaż Ty wybawiłaś się za wsze czasy.Niestety,żadnego wyjazdu nie zaplanowaliśmy.Urządziliśmy sylwestrową prywatkę.Mimo mrozu za oknem,wędrowaliśmy od domu do domu naszych przyjaciół z noworocznymi życzeniami.I tak nam zeszło do rana. Witam także Sarę,dawno nie spotykaną w klubie. Dziewczyny,Wam i Waszym bliskim życzę zdrówka i wszelkiej pomyślności każdego dnia.Do Siego Roku!

drzewko oliwne,życzę Ci dużo dużo pomyślności ,zdrowia i radosnych dni! Gdzie podziewasz się? Skype już zamarzł od braku kontaktu ...:)

fajne macie zwyczaje,niestety u nas nie ma szans

Witam Was! Zimno u mnie okropnie.Być może ten wiatr powoduje to zimno.Jeszcze kilka dni w domku i wyjeżdzamy .Właściwie w drodze to już dzisiaj moglibyśmy być w drodze.Jest jedno ale-nasz ukochany piesek idzie na służbę za kilka dni.Tymczasowi opiekunowie to nasi przyjaciele.Nasz pupil zna ich i wiem,że nie będzie problemu.Czekamy na ich przyjazd z Alp. Cieszę się,że zaglądacie tu.Wiem jak to jest z tym czasem.Mnie ciągle go brakuje.Nigdy dość...ale znajdujemy go.I jeszcze jedno___dziękuję za spotkania na skype.Pozdrawiam wszystkich.

Gabrysiu,jak tam zimowe szaleństwa? Daj znak!

i jestem wreszcie w klubie. Pozdrawiam turystki i czekam na sygnał. Skype pracuje dniem i nocą.Jestem niestety zapracowana-kończę wreszcie to moje wyzwanie. Pogadać zawsze mogę...:)Do usłyszenia

Witajcie.Mogę dołączyć do Was. Troszkę mi smutno.

Weroniko witaj! Jeśli chcesz do nas dołączyć,zapraszam w imieniu wszystkich tu wpadających.Napisz coś o sobie. Jeśli zadasz sobie odrobinę trudu,cofnij się na zapisane strony . Dużo na nich o sobie pisałyśmy . Nie zrażaj się ,że nie odpisujemy natychmiast.Każda z nas ma swoje obowiązki i kiedy jej tylko czas pozwala,wpada do klubu i zostawia ślad.Pozdrawiam.

Gabrysiu,dziękuję za odzew.Zazdroszczę Wam.

Szczególnie przytulam drzewko oliwne i bardzo cieplutko pozdrawiam.Dziękuję za miłe słowa.

Dziękuję Saro za przyjęcie mnie do Klubu. Coś o sobie. Nie bardzo wiem od czego zacząć. Może tak,mam 65 lat ale to wiek "w PESELU",duch i serce jeszcze młode.Pół roku temu postanowiłam zmienić swoje życie.Byłam sama ale nie samotna,teraz, po zmianie,nie jestem sama ale samotna. Niestety muszę kończyć. Pozdrawiam i życzę Wszystkim miłego dnia.

Weroniko ,miło nam,że dołączyłaś do nas.Masz rację,że pesel jest tylko w naszej "dokumentacji"urzędowej a na co dzień nie zaglądamy do niej..Mamy tyle lat na ile czujemy się.Nieważne ,że sami .Gorzej gdy samotni. Sami ale nie samotni mogą czerpać przyjemność z życia jeśli mają radość z hobby albo relacji z innymi osobami.Dzięki nim czują się lubiani, doceniani, uwzględniani i potrzebni innym.To sprawia im wielką radość. Gorzej jest z tą samotnością...Grunt by nie marnować życia na jałowe życie..Dopadają nas złe,posępne myśli i w końcu frustracje.Aby tak nie było,jesteśmy tu...Pozdrawiam.

Jak miło,że tak szybko zareagowałaś na moje "żale". Jakoś tak jest,że łatwiej "popłakać" przy anonimowej ścianie płaczu. Saro,może ciąg dalszy,czegoś o mnie. Mam dzieci,mam wnuki,byłam z nimi blisko,w tym samym mieście,nie byłam samotna.Jeździłam na wycieczki,kocham góry,kocham morze.Nie miałam problemu żeby wsiąść do "pociągu byle jakiego" i pojechać gdziekolwiek. Czytałam,spacerowałam grzebałam w ogrodzie.Nie byłam staruszką w "moherowym bereciku"Jednak brakowało mi kogoś bliskiego ,kto potrzyma za rękę ,przytuli.No i !! Poznałam ,pisałam przez dwa lata,codzienne pogaduchy na skype,czasami jeździłam do niego,było pięknie. Cholerka,wygrałam los na loterii!!!! Tak myślałam. Niestety,ciąg dalszy,jeżeli pozwolisz,jutro. Pozdrawiam cieplutko.

Witaj Weroniko! Dziękuję.Jesteś kobietą aktywną i zasługujesz na partnera,który podzielałby Twoją aktywność.To ważne by być ważną dla kogoś.Nie możemy zapomnieć o sobie.Nigdy..A teraz przytulam Ciebie i czekam z utęsknieniem na cd dalszy ... Pozdrawiam.

Witaj Saro. Niestety cd. nie jest wesoły. Pół roku temu przeniosłam się na "stałe" ,na drugi koniec Polski do "znalezionego szczęścia". Jak nożem uciął skończyła się "moja ważność",bliskość i to wszystko na czym mi najbardziej zależało. Mam wrażenie,że to zupełnie inny człowiek. Ugotuje obiad/też potrafię/,posprząta /też potrafię/,zrobi zakupy /też potrafię/,niestety nie mam się do kogo przytulić. Najgorsze,że nie potrafi rozmawiać. Odpowiedzią na moje pytanie,CO SIĘ DZIEJE?,było....zaczęło się normalne,codzienne życie. Chyba nie o takie życie mi chodziło. Może robię coś źle,ale ...trzeba mi to powiedzieć. Niestety,nie ma kto . Możę dość na dziś smutku. Poczytam,polecam książkę Williama Landaya-W obronie syna. Miłego dnia,pozdrawiam.

Nie wiem dlaczego moje poprzednie "pisanie" zostało podpisane "gość"

No i zapomniałam napisać o bardzo ważnym "wydarzeniu". Przeszłam dziś 6 km,żeby kupić wiąchę tulipanów i trzy doniczki z hiacyntami,mam wiosnę. Życzę wszystkim wiosny w sercu,zanim zawita kalendarzowa.

Weroniko witaj!Mam luźny dzień i dlatego mogę potowarzyszyć Ci w klubie.Tak to jest,że codzienność niestety zamiast zbliżać,oddala nas,ponieważ osoby są być może zablokowane.Może on myśli,że powinnaś przejąć inicjatywę i działać.Fakt,inaczej wyglądają rozmowy na skype,a inaczej obok siebie.Są ludzie zamknięci w sobie,nieśmiali i to ich ogranicza.Na Twoim miejscu zapytałabym wprost,dlaczego tak się dzieje.Może za długo był sam,może nie ma odwagi,a może nie chce Ciebie zrazić do siebie.Powodów może być wiele i wcale nie muszą to być zamierzone działania. Wierzę,że ster weźmiesz w swoje ręce /jeśli oczywiście zależy Ci na nim/ i pytaj aż uzyskasz odp.Szkoda każdego dnia na domysły. Szkoda życia.Działaj.Powodzenia.