Czy chciał WRÓCIĆ do Was eks?Jak tak to po jakim czasie od rozstania?

łezko- tak, spotkalam sie i po tym spotkaniu stracilam resztki nadziei-powiedzial, ze ma za malo uczuc w sobie, zeby jeszcze raz sprobowac. Takze dyskusji nie bylo, bo z uczuciami jest tak, ze albo sa albo ich nie ma. Po tej rozmowie mialam kilka dni ryczenia i picia...az doszlo do mnie, ze to zamkniety rozdzial, ze sie niszcze podczas gdy on radzi sobie nienajgorzej, ze musze sie wziac w garsc.

Cześc dziewczyny ! Od jakiegoś czasu co pare dni śledze ten topik . Fajnie ,ze potraficie się wesprezć nawzajem . Można powiedziec ,ze i ja teraz wsparcia potrzebuje... Zostałam porzucona w bardzo nieładnym stylu . Minęlo pół roku..ja sie ciągle męcze :( ile Wy sie meczyłyście po tym jak Wasz ex Was zostawił ????????

Dziubus-dobrze, że powiedziałaś prawdę... Jak ma być coś między wami to będzie...Powodzenia... Ile się męczymy? Najgorsze dla mnie były pierwsz 2 miesiące...Teraz jakoś leci, nie jest źle, dobrze też nie. Cieszę się z tego co mam, ale to i tak nie to samo... Nie czuję się wyleczona do końca, ale na szczęście nie boli już tak bardzo, bo to wszytsko się zaciera. Niestety dla każdego jest to sprawa indywidualna.

u mnie minelo 5 tygodni, jest lepiej, ale on mi bardzo pomogl w tym, zebym czula do niego zlosc.

Nie dziwie się... mój też dał mi wiele powodów żebym się złościła na niego. Nie złoszczę się, bo wydaje mi się szkoda moich nerwów...Mam nadzieje, że wszytsko się skończy po Twojej myśli, bo dasz nam nadzieje, że da się jeszcze ułożyć sobie życie :)

Wiesz, my mielismy bardzo niemila rozmowe dotyczaca podzialu "majatku" i po tejze jakos zrobilo mi sie o niebo lepiej. Nie mowie, ze jest dobrze, bo mam milion innych klopotow wynikajacych z naszego rozstania, ale nie mysle calymi dniami. I wiem, ze to by sie nie udalo po raz drugi. Ta swiadomosc bardzo pomaga. :)

Mnie jak już wszystko mu ddałam to też zrobiło się lepiej...Cieszę się, że lepiej się czujesz. Ja też bym chciała, żeby w moim życiu się ktoś pojawił-na to nie ma narazie chyba szansy...

My jeszcze fizycznie wszystkiego nie podzielilismy, ale wiem juz mniej wiecej na czym stoje...a raczej leze. Poki co mam gigantyczny kredyt do splaty i jest ciezko jak cholera. Ale z drugiej strony wiem, ze jezeli sama dam sobie z tym rade, to bede silna i zadowolona z siebie...i bede mogla stworzyc normalny, zdrowy zwiazek. :) Dlaczego nie ma takiej opcji, zebys kogos poznala?

Nie mówie, że w przyszlości nie, ale teraz to się obracam w jedym gronie, a tam wszyscy pozajmowani :) Ja też wiem, że jak przeżyje to będę silniejsza i dam sobie ze wszytskim rade :)

Mysle, ze juz niedlugo wyjdziesz takze poza to grono i poznasz kogos. Taka madra i silna kobieta to towar deficytowy! :) Powiem Ci, ze naprawde poznanie kogos nowego pomaga. U mnie to dopiero etap wczesno randkowy (btw. w piatek 3 randka), ale czuje, ze dzieki niemu jest mi po prostu lepiej.

Wiecie mnie ta sytuacja nauczyła że: NIGDY nie można całkowicie ufać tej drugiej osobie

Dziubus mam nadzieję, że ułoży się po twojej myśli i wszystkim tego życzę

lezka - mozna ufac calkowicie, mozna, nawet trzeba. ale czy sami takie zaufanie kiedykolwiek dostaniemy? malo kto docenia to, ze mozna sobie mwic doslownie o wszystkim. zycie.

przepraszam trochę źle się wyraziłam właściwie to chodzi mi o to że nie można być pewnym tego że nawet jeśli ktoś ci mówi że już będzie tylko z tobą itp. itd.... no cóż tego nigdy nie można być pewnym nawet jeśli się układa

łezka- powiem Ci, ze ja tez chyba calkowicie nie zaufam...a juz na pewno nie dam sie tak poniesc uczuciom, narazie jestem na dystans. M Mam nadzieje, ze moje wywnetrzenia o nowym obiekcie nie dobijaja Was, dziewczyny, tylko wrecz przeciwnie. Ale jesli jednak tak jest, to napiszcie mi o tym, nie chce nikogo tutaj sciagac w dol.

Dziewczyny- ja nie wiem czy zaufam, ale na pewno nie stanę się tak zależna od drugiej osoby...Skoro nie docenił, że mogłabym mu dać gwiazdkę z nieba...to kto inny to doceni? Dziubus- mnie dajesz nadzieję, że może wszystko przede mną...Dzięki za słowa otuchy...Ja rosnę w siłę, bo robię rzeczy, z którymi myślałam, że sobie nie poradzę... Dziewczyny musi być lepiej... Musimy wierzyć, że w którąś stronę musi być lepiej,że po coś cierpimy...

Oczywiście że pisz jak ci się układa z nowym obiektem. Byłam naiwna bezgranicznie wierząc że są rzeczy którym można być pewnym że się nie zmienią.

black- doskonale wiem, o czym piszesz. Ja tez wyciagnelam z tego wszystkiego wniosek- nigdy wiecej takiej zaleznosci psychicznej. I mysle sobie, ze wbrew temu wszystkiemu bedzie duzo szczesliwsze, kiedy damy rade i bedziemy mialy swiadomosc, ze to tylko dzieki nam samym.

Teraz tylko trzeba się przyzwyczaić, że jest się samemu. Że wszystko co robisz i odnosisz sukcesy, to dla siebie. Że nie masz z kim tego podzielić... Ciężkie to czasem, ale trzeba myśleć pozytywnie...

cholera jasna, tyle czasu minelo a mnie znowu na wspominki wzielo!! no porażka jakaś. myślalam nad tym wszystkim setki razy w kwietniu a teraz znowu zaczynam! matury przez to nie zdam i tyle bedzie;/

buba- ja mnostwo spraw pozawalalam przez to rozstanie. Tyle tylko, ze zdalam sobie sprawe, ze teraz ja i tylko ja jestem odpowiedzialna za moje szczescie i powodzenie w zyciu. Wiec trzeba wziac sie za sprawy wazne typu matura.

Ja też na szczęście pomimo całej sytuacji nie pozawalałam wielu rzeczy. Teraz najważniejsze dla mnie jest rodzina, kot i znajomi...Najważniejsze teraz to ich nie zawieźć i siebie oczywiście...

wyję jak bóbr.... :( jak to cholernie boli :( on pewnie myśli że minął miesiąc i u mnie już wszysto ok a ja czuje się jak pierwszego dnia!!!!!!! czemu to nie ja znalazłam kogoś innego czemu to nie ja go zostawiłam czemu to ja nie mogę żyć bez tego cierpienia jak on bez tej tesknoty wspomnien!!!!!!!!!!!!!!!!!! czemu? :(

Widzisz byłyśmy naiwne, za pewne tego wszystkiego... Jak się kocha tosię nie myśli...Łezka nie załamuj się!

Chyba wolałabym być na jego miejscu. Wolałabym być postrzegana jako jędza że to ja go zostawiłam ale żyć sobie spokojnie a nie jak teraz...

łezka- nie, nieprawda, bo z perspektywy czasu zobaczysz, ze to Ty bylas fair i bedziesz miala spokojne sumienie. On tego komfortu nie bedzie mial.

Tylko że co z tego że ja będę fair. On będzie żył sobie szczęśliwy a ja już do końca życia ze złamanym sercem

łezko- mnie zostawil 3 miechy przed slubem, tez mialam zlamane. Nadal nie jest super, ale na pewno o wiele lepiej niz bylo. Kazdy sie z tego podnosi. A najlepiej poznac kogos. :)

Nawet nie chodzi wiesz o nastrój że się płacze że jest jeden wielki dół bo to na pewno pewnego dnia powróci tylko to że nawet jeśli ktoś kiedyś się pojawi to nie będę potrafiła się tym tak całkowicie cieszyć bo zostanie ta myśl o której pisałam że nigdy nie będę mogła być tej osoby pewna że już ze mną zostanie(pomimo że może będzie tak mówić), już nie będzie tej beztroski,tylko TA jedna myśl. Poza tym może być tak że nie pokocham już nikogo aż tak mocno co będzie sprawiało kolejny ból że byłam kiedyś tak naprawdę... ale teraz nie ma co o tym myśleć bo to jest bardzo odległa przyszłość i wiem że nie koniecznie musi tak być, ale to co napisałam wyżej tego jestem niestety pewna

Oj, ja bym nie chciała być na jego miejscu...Miałabym straszne wyrzuty sumienia, a nie mówiąc, że trzebaby się wszstkim tłumaczyć-znajomym, rodzinie... Ja mam czyste sumienie, nie muszę się wstydzić, że coś zrobiłam, kogos zraniłam...Wiem, że przeżyje i umocni mnie to. Mam wspaniałych znajomych, którzy się martwią i są ze mna kiedy tego potrzebuje. Nie narzucam im się, oni sami proponują spotkania, wyjazdy....A on? Jak mu coś nie wyjdzie zostanie sam, beze mnie, z jednymi znajomymi, którzy mają swoje życie....