czy dzieciństwo naprawdę ma wpływ na dorosłe życie?

Pytam, ponieważ jestem ciekawa jaka jest Twoje rodzeństwo. Czy tak samo zadowolone z zycia jak Ty, czy może inne. Nie było to pytanie podchwytliwe. Sama przyglądam się temu, że rzeczywiście tak jest: z tego samego domu wychodzą odmienne osoby i inaczej oczuwają, przezywają to co się w nim dzieje. Jednak obserwuję że ZAWSZE ma to jakis wpływ na nie.

"naprawde sadzisz, ze to, w jakim otoczeniu dorastalas nie mialo na to zadnego wplywu?" Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ nie wiem co byłoby i jaka bym była gdybym dorastała w innym środowisku. Jednak życie i obserwacja znajomych mi ludzi pokazują że to naprawdę jest loteria. Przecież bywa tak, że w dobrej rodzinie wyrasta ktoś agresywny, z kim rodzice nie dają sobie rady. I bywa tak, że w patologicznej rodzinie dorasta ktoś kto kiedyś będzie miał normalne, wartościowe życie. Rodzeństwo wychowywane w tym samym domu i w taki sam sposób - może pójść różną drogą. Oczywiście że coś jest w tym że dzieciństwo kszatłtuje nasz charakter ale... bywa z tym tak bardzo różnie, ze wcale nie wiem czy to jest wyznacznik.

Odpowiadam: jestem jedynaczką. I tutaj muszę zburzyć kolejny stereotyp że jedynacy są kapryśni i egoistyczni. Ja się dzielę. Jeśli przykładowo złamię batonik na większą i mniejszą część, to drugiej osobie daję wiekszą część i jestem z tego powodu szczęsliwa.

naprawde ma wplyw, bez najmniejszej watpliwosci

No właśnie o to biega, że ma WPŁYW=NEGATYWNY bądź POZYTYWNY

moim zdaniem, to jest zbyt powierzchowna rozmowa, zeby wychwycic tego typu subtelnosci. jesli sie kogos dlugo zna i wie sie sporo o jego zyciu, to mozna z pewnym prawdopodobienstwem okreslic, co wplynelo na tego czlowieka, ze jest taki, a nie inny. patrze na siebie i moja siostre - jestesmy jak dwa przeciwstawne zywioly. zupelnie inne. ja jestem spokojna, wyciszona, rzeczowa, ona to wulkan energii, spontaniczna, bierze z zycia co chce, niczym sie nie przejmuje. jednak, jesli sie troche zaglebic, to widac jak na dloni, ze "baze" mamy bardzo podobna - te same lęki, podobny swiatopoglad, popelniamy podobne bledy, jesli o 'powazne' zycie chodzi, etc. ja wiem, dlaczego :) ona tez wie :) znajomi sie nie dopatrza ;) mamy po prostu rozny temperament, a on niekoniecznie zalezy od wychowania, niektore rzeczy ma sie we krwi (doslownie, wezmy sobie chociazby stezenia niektorych hormonow) i one rowniez w duzym stopniu warunkuja nasze zycie.

slusznie grenadinne, jednak wystarczy pamietac, ze dziecinstwo to nie tydzien spedzony na wakacjach tylko szmat czasu, mnogosc sytuacji, ogrom sygnalow przekazywanych miedzy dzieckiem a rodzicami i w ten sposob wplywajacych na rozwoj osobowisci

Hmm... Ok, wszędzie słyszę slogan "ma wpływ". Ale jakie są niepodwarzalne dowody? Widzicie - gdy napisałam że mój tata jest szczęsliwym człowiekiem, napisaliście że to dlatego że próbuje jakby "służyć" swojej rodzinie i rekompensować sobie to co miał w dzieciństwie. Gdybym napisała że pije i bije moją mamę, odpisalibyście "to dlatego". Gdybym napisała że tak naprawdę jest gejem :) , też pewnie ktoś odpisałby "to z powodu dzieciństwa". Po prostu cokolwiek bym napisała to można podpasować pod dzieciństwo. Obojętnie jakie ktoś miał dzieciństwo (smutne, wesołe, beztroskie, pracowite, traumatyczne) i obojętnie na jakiego człowieka wyrośnie (otwartego, samotnika, towarzyskiego, agresywnego, alkoholika, zamkniętego w sobie) - wszystko można podsumować "to przez dzieciństwo". A sami sobie policzcie ile jest możliwości.

Skoro napisałaś, że Twój ojciec był zawsze wobec Ciebie ok., to dlaczego się dziwisz że jesteś w miarę normalna? Dla dziewczynki ojciec jest najważniejszy bo to pierwszy facet w jej życiu. Dzięki tej relacji wyrastasz albo na kobietę pewną siebie, przebojową, atrakcyjną albo zostajesz szarą myszą modlącą się aby nikt jej nie zauważył. Mnie ojciec uwielbiał :D

Ewo...moja znajoma robiła badania o jedynakach, prace magisterską. Nic nie pamietam co ona tam mówiła i do czego doszła, ale jedno pamietam: sa to osby które czuły sie kochane przez swoich rodziców. A TO ma wpływ.

"No właśnie o to biega, że ma WPŁYW=NEGATYWNY bądź POZYTYWNY" To zdanie mnie nie przekonuje. Obojętnie co zrobi to ZAWSZE wypływa z dzieciństwa? Nie wierzę. Z innej beczki: A czy uwierzycie że są kobiety które absolutnie i całkowicie pogodziły się z gwałtem? Które żyją NAPRAWDĘ normalnie, radośnie i są otwarte? Czy zawsze się im będzie wmawiało "tak naprawdę siedzi coś w tobie głęboko i wszystkie twoje działania spowodowane są tym wydarzeniem", podczas gdy NAPRAWDĘ TAK NIE JEST? Bo ta osoba np. jest silna psychicznie i poradziła sobie z tym TAK NA SERIO? Wierzycie?

Hmm... Ok, wszędzie słyszę slogan "ma wpływ". Ale jakie są niepodwarzalne dowody? zadajesz dziecinne pytania, powstalo mnostwo ksiazek psychologicznych na ten temat, mnostwo badan - TO OCZYWISTE z powodow, ktore podalem wyzej dzisiejszy artykul z gazety o wplywie klapsow na poziom IQ - na podstawie badan

ale po co tutaj cala psychoanaliza autorki??? to nie ma najmniejszego sensu w tych warunkach, bo NIC tak naprawde o niej nie wiadomo. (ani o zadnym z nas)

"Skoro napisałaś, że Twój ojciec był zawsze wobec Ciebie ok., to dlaczego się dziwisz że jesteś w miarę normalna?" Był ok, ale jak pisałam - z mamą miałam i mam lepszy kontakt. W dziecinstwie bardzo często go nie bylo w domu (praca), a i potem nasze rozmowy byly zawsze dość pobieżne i o blahych sprawach. Tak naprawdę od serca mogłam pogadać tylko z mamą (a to i tak dopiero gdy jestem dorosła, bo wcześniej się b. często kłóciłyśmy i bywalo że kompletnie się nie mogłyśmy dogadać)

grenadine---> Idealnie to wyjasniłaś :)

no autorko bzdury wypisujesz psychologia już to dawno przerobiła ale nawet bez współczesnej psychologi i neurologii traktowanej z perspektywy genetycznej ludzie i 100 i 200 i 300 i 1000 lat temu obserwowali jak dzieciństwo rzutuje na dorosłość te argumenty które stosujesz są płytkie i de facto bez związku z tematem kopiesz w drzwi dawno otwarte jest baza genetyczna, jakiś stan systemu nerwowego, po prostu mózgu skutkujący pewną wrażliwością, zdolnościami itd i na to nakłada sie wychowanie rozumiane jako wpływ nie tylko rodziców ale całego otoczenia każde dzieciństwo skutkuje taką a nie inną dorosłością i nie rozpatrujemy tutaj jedynie drastycznych przeżyć

a jak wyjasnicie to? podobaja mi sie tylko starsi dojrzali faceci, nawet jak mialam 15 lat to podobali mi sie tylko 40-latkowie kazdy to kwitowal tak ze probuje sobie poszukac ojca ktorego pewnie nie mialam, ale ja ojca mam, ktory zawsze byl dla mnie kochany i czuly a mimo to rowniesnicy nie interesowali mnie nigdy jak znam zycie napiszecie ze to wlasnie dlatego ze z ojcem mam dobry kontakt i probouje to przedluzyc :O a jesli tak napiszecie to zgadzam sie z autorka - cokowlwek sie napisze to i tak zawsze mozna wysnuc podsumowanie ze to z dziecinstwa

jaaaaaaasne a co to za pseudopsychologia stosowana? Moj ojciec alkoholik, damski bokser. Ja facetow na peczki /kiedys/, wyzwolona obecnie (a dokladnie od paru dobrych lat) zona fantastycznego mezczyzny. Wciaz mam powodzenie, pochlebia mi to. I znaczy, ze co? Ojciec, na ktorego widok ze strachu w majty lalam przekazal mi te pewnosc siebie? Aaaa i ja nie stosuje przemocy.

zgadzam sie z baronem de drift...... osobowosci nie mozna rozpatrywac jedynie pod katem socjologii, albo jedynie pod katem biologii, bo sa to rzeczy, ktore wzajemnie sie uzupelniaja i w rozny sposob na siebie oddzialywuja. jesli masz wysoki testosteron, to prawdopodobnie poza tzw. "wasem" bedziesz tez miala duzy temperament seksualny i bedziesz bardziej drapiezna i agresywna w swoich dzialaniach (dazeniu do celu) niz twoja hipotetyczna siostra, ktora ma go mniej. i wtedy przez cale dziecinstwo moga ci wmawiac, ze seks jest bleee, a ty i tak go bedziesz z luboscia uprawiac, bo kurcze, wlasnej fizjologii nie oszukasz :)

Ja się poniekąd zgadzam z autorką. Nie każde wydarzenie w przeszłości ma wpływ na życie. Są osoby o tak mocnej psychice że po prostu to "oddzielą" i żyją dalej normalnie. Ja na studiach przeżyłam coś okropnego (chociaż to wprawdzie nie dzieciństwo), jednak żyję zwyczajnie i jestem szczęśliwa, bez żadnego piętna, o tamtym wydarzeniu mogę myśleć normalnie, bez przykrych emocji. Zawsze taka byłam, zawsze byłam bardzo silna psychicznie, jeśli spotykało mnie coś złego to po prostu to odcinałam od życiorysu.

Jednak życie i obserwacja znajomych mi ludzi pokazują że to naprawdę jest loteria. Przecież bywa tak, że w dobrej rodzinie wyrasta ktoś agresywny, z kim rodzice nie dają sobie rady. Autorko TYPOWY PRZYKŁAD niezrozumienia i braku logicznego myślenia. 1/ co to znaczy dobra rodzina? - dobra ale może beznadziejna wychowawczo (to bardzo powszchne) - dobra w sensie powierzchownych kontaktów - dobra dla osób, które nie widzą rzeczywistych relacji, ktore tam występują 2/ nie dają sobie rady - bo popełniają błędy wychowawcze CZYLI NEGATYWNIE KSZTAŁTUJĄ swoje dziecko, czyli nie ma tu loterii JEST WPŁYW taki czy inny - popełniają błędy bo nie mają "instynktu wychowawcy" elementarnej wiedzy, woli i przy tym wszystkim wcale nie muszą być niedobrzy, źli, brutalni - popełniają błędy bo nie wiedzą z kim mają do czynienia, dziecko traktują wprost przez pryzmat własnych wyobrażeń o sobie nie wnikając w jego rzeczywistą naturę i tutaj wagę ma scheda genetyczna, skutkująca określoną wrażliwością, do której powinno być dopasowane wychowanie to są rzeczy oczywiste i elementarne

Bez sensu piszecie..... Wychowałam się w domu dziecka i mam teraz zwyczajną rodzinę, męża dziecko, wszyscy się kochamy, ja w swoich uczuciach jestem "normalna", ani nie przewrazliwiona, ani nie oschła. Kolezanka z dd nie potrafi kochać, sama tak powiedziała, nie założyła rodziny, nie miała żadnego dłuższego związku. Z naszej grupy ludziom się różnie potoczyło życie, ale to przecież dokładnie tak jak ludziom wychowanym w pełnej rodzinie..... a wychowawczynie naprawdę nie miały dla nas zbyt dużo czasu, więc trudno powiedzieć że ktoś mnie nauczył miłości, więc to co ktoś wyżej pisał że z dobrej rodziny wyrasta ktoś agresywny i to jest spowodowane złym wychowaniem to bajka..... zawsze się można przyczepić do wychowania.... zawsze można powiedzieć że nie postępowało się podręcznikowo.... musicie pamiętać że jesteśmy myślącymi stworzeniami, sami wyrabiamy swojej opinie i poglądy, nie kształtują nas tylko i wyłącznie inni ludzie..... jak ktoś ma zapędy do np. sadyzmu czy łamania prawa i chce być agresywny to będzie, nawet przy doskonałym wychowywaniu przez rodziców

fijolka-> zmieniałaś facetów jak rękawiczki? może ze złości na ojca? a może tak naprawdę pewność siebie, miłość i akceptację dał Ci dopiero Twój fajny mąż? Bo mnie mój mąż psychopata pozbawił całej pewności siebie, którą zyskałam dzięki ojcu. Życie bywa przewrotne...

to są rzeczy oczywiste i elementarne ditto

>>> fijolka-> zmieniałaś facetów jak rękawiczki? może ze złości na ojca? To głupie jest :O :O Czyli jak laska ma duzo facetow, to zawsze ma to zwiazek z ojcem? :O:O A kobieta majaca kochanego tate, ma tylko jednego partnera przez całe życie? :O Jak pisałam, ja mam kochanego ojca a facetow mialam b. wielu.

dorcia...ale w tej całej psychologii raczej chodzi o emocje niż o to co sobie pomyslimy i na ile jestesmy istotami myslącymi. Jestesmy istotami myslącymi, ale emocji się nie oszuka. Właśnie tu tkwi cały szkopuł. Czasem ktoś chce inaczej mysleć, działać, a wciąż powtarza sowje shcematy pomimo innego już myslenia, bo nadal coś mu tam w emocjach siedzi.

Czasem ktoś chce inaczej mysleć, działać, a wciąż powtarza sowje shcematy pomimo innego już myslenia, bo nadal coś mu tam w emocjach siedzi. dokladnie tak, stad problem dda

na pewno jakis wpływ ma, ale jaki - to chyba zależy od nas samych i tego jak sobie z daną sytuacja poradzimy jedni pod wpływem tego samego wydarzenia się załamią, inni wyjdą silniejsi to, że na Ciebie akurat coś nie miało wpływu, nie znaczy, że w ogóle nie ma tak samo, jak jeśli cos na Ciebie wpłynęło, nie znaczy, że na każdego wpłynie tak samo zgodzę się z Tobą w jednym - mnie też denerwuje uogólnianie i schematyczne pisanie, że takie a takie dzieciństwo ma wpływ na każdego dla mnie to jest szukanie przyczyn tego, że ktoś sobie nie radzi w życiu dorosłym, a po co brać odpowiedzialność za to, że nam się nie układa, że jesteśmy słabi albo popełniliśmy kilka błędów? skoro można zawsze się zasłonić ojcem, który kiedyś odszedł, pił albo bił mamę i rodzeństwo czy babcią która przy nas zabijała kury i nie kazała się dotykac ;-) tylko, że tak jak sama autorka słusznie zauważa - nawet w tej samej rodzinie jedni sobie z trudną sytuacja poradzą, założą rodzinę i będą żyć normalnie, a jeden sobie z tym kompletnie nie poradzi i będzie do końca życia sie włóczyć po psychologach z piętnem DDA, PSL czy UFO wypisamym na twarzy trzy zgwałcone kiedyś dziewczyny będą miały normalne rodziny, kochających mężów i dzieci, a jedna nigdy się po gwałcie nie pozbiera uważam, że dzieciństwo ma wpływ ale na każdego inaczej i od nas samych, od naszej osobowości i psychiki zależy jak my sobie z tym dzieciństwem poradzimy i jak te doświadczenia wykorzystamy czy będziemy mądrzejsi i silniejsi, czy położymy się i będziemy płakać i usprawiedliwiać własne porażki a usprawiedliwienie bardzo modne, chwytliwe wręcz i na pewno zawsze się coś znajdzie ;-)

mogę powiedzieć, że jest on własnie potwierdzeniem tego wpływu ja widzę w twojej wyliczance bardzo czytelny wzór właśnie na zasadzie odwrotności czyli u ciebie to po prostu poszło zupełnie inaczej niż w domu i to też jest ów wpływ

No ja rozumiem, ale i tak nie uważam że dzieciństwo zawsze determinuje nasze życie. Ja dzieciństwo miałam beznadziejne, nie miałam ani rodziców ani miłości a jednak weszłam w życie otwarcie, pełna zaufania, zakochiwałam się bez problemów i bez problemów założyłam swoją rodzinę. Co tez nie znaczy że robiłam to desperacko, wszystko było w normie....... Jak napisałam dzieci z domów dziecka róznie sobie układają życie, niektórzy zakładają zwyczajne rodziny, inni nie potrafią być w związku, inni się staczają, inni robią karierę. Ale czym to się różni od ludzi wychowanych w normalnej rodzinie? Bo moim zdaniem jest dokładnie takie samo prawdopodobieństwo......