skreśliłam potencjalnego partnera bo nie chciał nigdy brać ślubu.

dlaczego nie ? Sama się powołałaś na względy religijne. Rozumiem, że jesteś wierząca i praktykująca, masz ślub kościelny czyli musiałaś spełniać wszystkie "wymogi" jakie stawia kościół w tym względzie, czyli m.in zakaz współżycia bez ślubu. Czy jesteś typową polską hipokrytką co zasady kościoła ma głęboko w de, a wali do kościoła po ślub, bo tak ładniej, bardziej podniośle i taka jest tradycja ?

a to że autorka odeszła od swojega partnera jest uzasadnione odmiennością zdań i poglądów - po co miała to wszystko przeciągać

wiadomo, że jak ktoś ma w polsce x lat (dajmy na to 30) i nie ma męża czy żony, to na pewno jakiś puszczalski typ co skacze z kwiatka na kwiatek miast się po katolicku ustatkować, wziąć kredyt na 35 lat, spłodzić dwoje dzieci i od 40tki wyglądać emerytury i wnuków.

PPl czyli twoja religijnośc jest raczej taka wybiórcza, cóż za obłuda, ślub tak bo religia ale dziewictwo to już niekoniecznie? no i wyszło szydełko i brak konsekwencji :)

Hehe. Nie mam ślubu i nie wiem, czy w ogóle go wezmę:).

ciekawe co za frajer- już mi się podobasz :) Był tu kiedyś taki temat, pamiętam jak się dowiedziałam, że jestem siksa, wpadłam z facetem po miesiącu, i ślubu chcę tylko mój "chłopak" wyprał mi mózg :):)

A co do ślubu, tutaj można przejrzeć ciekawe artykuły, nowości a także kalkulator wydatków weselnych http://www.abcslubu.pl/?pwid=a73a70532e7747cf9fd016a16449003e

co do PPL --> nikt nie jest idealny i niewzruszony, najłatwiej wyrzucić mojej PPL błędy, ale ona chociaz ma swoje ideały :)

ideał sięgnął bruku - żeby tylko kiedyś w ten sposób nie musiała podsumować swojego życia :D

no to rzeczywiscie to była wielka,szczera miłosc, hehe...

"a po co do tego mieszać boga, strach przed grzechem ma być gwarancją?" eee jak się jest wierzącym to przysięga się miłość wierność itp przed Bogiem, w Kościele. O jakim grzechu mówisz? "nie wystrczy ci, kiedy facet będzie ci mówił, że chce z toba być i cie kocha?" mnie osobiście nie wystarczy bo chcę stworzyć rodzinę a ślub moim zdaniem jest jej preludium. Zgadzam się z PrzemierzamPolaLasy- to o czym pisze to tylko moje zdanie. Nikomu go nie narzucam. Jeśli inni mają inny pomysł na związek i jest im z tym dobrze to nie pozostaje nic innego tylko życzyć szczęścia. Uważam że w związku najważniejsze są wspólne oczekiwania. Chcę zostać matką i żoną, założyć rodzinę bo wiem że to da mi szczęście. Jaki bylby sens gdybym związała się z kimś kto nie chce przyjąć na siebie takiej odpowiedzialności?

Ja tylko wyraziłam swoje zdanie, nie bijcie, ahahaha;) Uważam, że uroczysta, wzajemna przysięga przed Bogiem i rodziną zobowiązuje. Takie związki maja większą szansę na przetrwanie, gdyż by je zerwać, nie wystarczy tylko spakować walizek. Osobiście należę do osób, które nie rzucają słów na wiatr i gdybym zdecydowała się przysięgać wierność i bycie z kimś w zdrowiu i w chorobie, to nie opuściłabym tego człowieka ani nie zdradziłabym na życiowym zakręcie. Dlatego tyle nad tym rozważam, czy jestem gotowa;).

Może to wszystko dlatego, że my z Fiku mamy w domu dobry wzorzec. Nasi rodzice się kochają i są dla nas wzorem. Stąd nie ma w nas tyle niechęci względem małżeństwa, nie Fiku?;)

Pozdrawiam autorkę topiku i uczestników burzliwej dyskusji:). Do następnego!

Tak, nasi rodzice tyle lat razem, a zakochani, aż miło patrzeć :)

ja wiem...Moi rodzice też są świetnym małżeństwem :) A ja nie mam niechęci do małżeństwa- jest mi ten proces najzupełniej obojętny:) aaa, jeszcze jedno- jeśli ktoś chce odejść to zawsze może spakować walizki. Więc trochę nie rozumiem- przysięga przed Bogiem i rodzicami sprawi, że ktoś się zastanowi nim te walizki spakuje? Chyba każdy kto jest w związku, wspólne inwestycje, dzieci tak łatwo tych słynnych, symbolicznych walizek nie spakuje, prawda?

och, czekałam aż się pojawi mój ulbubiony motyw z pakowaniem się do walizki w ramach kończenia nieformalnego związku :D Typowe :D Wyobraż sobie, że gdybym chciała zakończyć mój siedmioletni konkubinat (w którym żyłam przed ślubem) to do walizki musiałabym spakować: - działkę pod budowę domu, - samochód, - rower, - tonę gratów w które wyposażyliśmy nasze mieszkanie (wynajmowane), - z tysiąc innych gadżetów, - kota (?) i inne takie. Poza tym trudno by mi było tak po prostu sobie wyjść i pójść, bo mięliśmy z konkubentem wspólnych przyjaciół, znaliśmy całą swoją rodzinę, łączyło nas wiele wspólnych wspomnień, wzruszeń, spraw formalnych itd. itp. Nie wiem dlaczego ludziom się wydaje, że konkubinie jest ławiej zakończyć związek niż żonie uciec do mamusi ? Czy tobie się wydaje, że ludzie w nieformalnych związkach nie mają jakichś głębszych uczuć, że w ciągu wspólnego życia nie obrastają tonami bibelotów, wspólnych spraw, gratów, dzieci i cholera wie czym jeszcze ? Otóż obrastają tym dokładnie tak samo jak małżeństwa i wcale nie jest prosto zakończyć taki związek.

a jak ktoś będzie chciał odejść to odejdzie bez względu na to czy był papierek czy nie.

"przysięga przed Bogiem i rodzicami sprawi, że ktoś się zastanowi nim te walizki spakuje?" jeśli dla kogoś taka przysięga byla szczera to moim zdaniem będzie robił wszystko żeby nie dopuścić do sytuacji w której ktoś będzie chciał pakować walizki. Jeszcze raz: tu nie chodzi o to że związki małżeńskie są gorsze od tych nieformalnych albo na odwrót. Każdy ma wolny wybór i żyje tak jak mu się podoba tylko że nie ma sensu wiązać się z kimś kto ma inny od nas pomysł na związek

jeżeli dla kogoś ZWIĄZEK był ważny i kochal szczerze, to zrobi wszystko żeby nie musieć pakować walizek.

w każdym, powaznym związku ludzie dbają o to, żeby słynne walizki nie musiały być pakowane:)

oczywiście, że każdy ma wybór ale po co dyskredytować ludzi żyjących bez ślubu tekstami o wolnym związku i pakowaniu się do jednej walizki ot tak, po prostu - jakby ten związek nic nie znaczył i nie łączył ludzi uczuciami ?

tak, tylko że dla większości poważny oznacza zalegalizowany. A bym chciała żeby ludzie pojęli, że to wcale nie jest jednoznaczne.

oj tam, ludzie tego nie pojmą. Zawsze będzie gadanie, że "na kocią łapę", że facetowi jest wygodnie itp., itd. Hasełka o walizkach właśnie o tym świadczą- ludziom wydaje się, że jak ktoś nie ma ślubu to nie inwestuje, nie planuje, dzieci nie rodzi- tylko tkwi w zawieszeniu czekając na coś lepszego, bliżej nieokreślonego :) Zresztą jak czytam tutaj czasem o dziewczynach, które mając 20-23lata już chcą deklaracji, pewności i naciskają na zaręczyny, ślub to w tym przekonaniu sie tylko utwierdzam....

no i macie racje, wszystko zależy od ludzi i ich podejscia a z ciekawości: gdyby w Polsce było możliwe zawarcie związku partnerskiego zdecydowałybyście się na niego?

te myślowe schematy są straszne, serio :/

Aczkolwiek zgadzam się, że trzeba wiedzieć czego się chce i dobrać w parę tak, żeby cele były wspólne. Jeżeli autorka wątku woli papier nad miłość i związek i wobec tego konstruuje swoje życie, to powodzenia życzę. Szczerze. Tyle ode mnie, żegnam :D

schematy myślowe były, są i zawsze będą- w naszym cudnym kraju na pewno:) Mnie przeraża, że takie poglądy mają młode kobiety. Czyli nie wystarczy, że obecne pokolenie, mówiąc brzydko, zejdzie bo te schematy są powielane przez młodych ludzi ... Mały odkrywca- nie, nie zdecydowałabym się na zawarcie związku partnerskiego. Jedyna ważna dla mnie prawna regulacja dotyczy naszego dziecka- a to na szczęście jest banalnie proste. Swojego związku nie musze regulować ani ślubem, ani żadnym innym związaniem:)

"Jeżeli autorka wątku woli papier nad miłość i związek i wobec tego konstruuje swoje życie, to powodzenia życzę." tu nie chodzi o to że ważniejszy jest papier od miłości. Przecież po 3 miesiącach tak naprawdę jeszcze nie wiesz czy kochasz. Po prostu spotkało się dwóch ludzi z różnymi oczekiwaniami.

Nie bądzice tacy kategoryczni: albo papierek albo miłość. Jakoś nie widzę żeby te związki na kocią łapę szczęśliwsze były od tych zadeklarowanych z papierkiem. W praktyce nie jest tak kolorowo, jak tu niektorzy chcieliby przedstawic.