Internetowe znajomośći

:(

Co się smutasz? Tak zapełniałem czas tylko bo wiedziałem, że odpiszesz;)

z tego co sie orientuje z psychodycho, nie ma możliwości abyś "sama z siebie" mała poczucie: za mało dobra, ktos musiał kiedyś wmówić ci lub dać do zrozumienia, że taka jak jesteś, jesteś niewystarczająco dobra. I to tak skutecznie ci to wbił w makówę, że żadne osiągnięcia, ani osobiste ani zawodowe nie bły w stanie zmienić tej opinii o sobie, jaka masz. Więc to musiało sie stać w czasach socjalizacji pierwotnej.

Wiesz njun, czasem może lepiej nie wiedzieć, bo ta wiedza zanim wyzwoli, uczyni potężną dziurę w duszy, której niczym nie da się zasypać.

M., smutam, bo jestem wrażliwcem, wbrew pozorom.

spoko, nie zamierzam Ci ryć w rejonach, do których sama boisz sie zaglądać. Uprawianie takiej grzebaniny na palanciarskim forum, niczemu dobremu nie służy. Rada ode mnie: bądź dla siebie ważna, bądź dla siebie dobra. :)

"Internetowe znajomości"... tytuł-magnes. I doświadczenie w tym temacie posiadam. Bolało i zepchnęło jeszcze niżej w mojej skali samooceny.

@ wczoraj powiedziała mądrą rzecz: inni traktują nas tak, jak sie pozwolimy traktować. Nie ma żadnych sentymentów, wszystko trzeba sobie bezwględnie wywalczyć, w każdej relacji.

To się nie smutaj. To tylko sen, który sie skończy. Zamkniesz oczy na zawsze i wtedy dopiero prawdziwie zobaczysz. Uśmiechniesz się do boga ogołoconymi ze skóry i mięsa zębami a on odwzajemni Ci uśmiech i da czas...mnóstwo czasu na wszystko...Ament:P

Moja pierwsza randka w ciemno mnie tego nauczyła. hahahahahaha

A niby w jaki sposób?

Muszę nad sobą pracować i tyle. Dobra, przestaję przynudzać, bo pewnie już na ziewanie Was zbiera. :)

A skąd...Jesteśmy emocjonalnymi wampirami. Lubimy wysysać cudze uczucia a najbardziej przepadamy za bólem:D:D;)

Skoro tak, to ok. Ale będę dozować pokarm ;)

To były czasy przedinternetowe i umówiliśmy sie przez jakieś radio, gdzie były takie anonse ogłaszane z numerem telefonu. Na miejsce spotkania wybrałam okolice głównej krzyżówki Poznania, czyli Rondo Kopernika (nazwa zamieniona dziś na rondo Kaponiera, czyli że Kopernik nie dość że kobietą to i komuchem był ) gość poczętował mnie na dzień dobry mało wyszukanym tekstem: ale ty laska jesteś! sieniespodziewałem i poszliśmy na spacer, po przejściu jakiegos kilometra i 20minutowej rozmowie o niczym, byliśmy w okolicy poznańskiego pigalaka, ale nie to było najgorsze, bo pora była dzienna, otóż chłopak ten oświadczył, że tu mieszka jego kuzynka i może wejdziemy na herbatę, otworzyła miła dziewczyna podała rzeczoną z herbatnikami i w miłej konwersacji usłyszałam jak chłopak ten przedstawia mnie jako swoją narzeczoną, a właściwie już prawie napewno żonę. Dopiłam, dąłam sie odprowadzić na przystanek i tak sie nasze błyskawiczne narzeczeństwo zakończyło. Wniosek: musisz walczyć o to kim chcesz być, a także o to KIM BYĆ NIE CHCESZ. Podporządkowując sie bez słowa pijesz w swoim życiu kolejne herbatki w miejscach, w któych wcale nie chcesz być. ;')

BYłaś i jesteś tak na marginesie (nawiązuję do fragmentu tekstu) Dla mnie to wygląda nastepująco Prawie. MIałaś wymagających rodziców, którzy dla Twojego dobra zrobili z Ciebie, jak sama to określiłaś kujonkę. Każdy kij ma dwa końce więc za akceptację i miłość rodziców zapłaciłaś niechęcią i zazdrością rówieśników. Jeżeli w dodatku byłas ładna to już w ogóle przechlapane. Niestety w dorosłym życiu nie ma już cukierków od tatusia i mamusi. Wszystko smakuje zupełnie innaczej. Dlatego uważasz, że nie jesteśdosyć dobra bo brakuje Ci potwierdzenia tego. Mało tego okazuje się, że teraz relacje z rówieśnikami są ważniejsze niz te z rodziną. Tu jednak panuje inny system wartości i nagradza się też za cio innego. Nie miałaś okazji się tego nauczyć za młodu więc teraz czujesz się gorsza i niedopasowana...samotna i niedoceniona...tak jakoś;)

Oboje macie sporo racji. Jedno, to mieć świadomość konieczności zmian i nawet ich kierunku, a drugie ruszyć z miejsca. A przyjaciół, takich z prawdziwego zdarzenia, nie posiadam. A obecnie to już nawet nie ufam nikomu na tyle, żeby powierzyć siebie. Mało tego! Czasem nawet sobie nie ufam. :O

Ja nie ufam nawet własnym zmysłom:)

Mnie chodzi raczej o to, że czasem trudno dotrzymać danego sobie słowa.

A zmysły... hmmm... im lepiej nie ufać zupełnie. :D

Prwaie, jesteś jedynaczką?

No i znowu wychodzi z Ciebie kujonka..."miała być 5 a jest 4+ zawiodłam siebie i wszystkich wokół...błeeeee" Wyluzuj trochę. Jesteśmy tylko ludźmi a składać obietnice samemu sobie to trochę jak rozdwojenie jaźni

*Prawie

Składać obietnice sobie, to również dotrzymywać zasad, którymi kierujesz się w życiu. Mam młodszą o 6 lat siostrę.

M., ciesz się, że nie mam Cię w zasięgu ręki, bo dostałbyś kuksańca :P

i nie byłaś ideałem i idolką w oczach młodszej siostry?

:P

Czy ja wiem? Wielokrotnie dawała odczuć, że jestm mądra i takie tam bla bla bla. Ale ja osobiście uważam, że jest obrotniejsza, piękniejsza i w ogóle. :)

Następny lachon na horyzoncie. Przygotować się do rzucenia kotwicy!!!!!!! Ajaj ser...!!!

Normalny wariat :D