_^_^ Z odrobiną wrazliwości gdy świat ogarnia szaleństwo_^_^_

http://www.youtube.com/watch?v=Jl8iYAo90pE

Trzy słowa najdziwniejsze" Kiedy wymawiam słowo Przyszłość, pierwsza sylaba odchodzi już do przeszłości. Kiedy wymawiam słowo Cisza, niszczę ją. Kiedy wymawiam słowo Nic, stwarzam coś, co nie mieści się w żadnym niebycie. W.Szymborska

Dobrze, że przyszłaś mówi. Słyszałaś, że we czwartek rozbił się samolot? No więc właśnie w tej sprawie przyjechali po mnie. Podobno był na liście pasażerów. No i co z tego, może się rozmyślił. Dali mi jakiś proszek, żebym nie upadła. Potem mi pokazali kogoś, nie wiem kogo. Cały czarny, spalony oprócz jednej ręki. Strzępek koszuli, zegarek, obrączka. Wpadłam w gniew, bo to na pewno nie on. Nie zrobiłby mi tego, żeby tak wyglądać. A takich koszul pełno jest po sklepach. A ten zegarek to zwykły zegarek. A te nasze imiona na jego obrączce to są imiona bardzo pospolite. Dobrze, że przyszłaś. Usiądź tu koło mnie. On rzeczywiście miał wrócić we czwartek. Ale ile tych czwartków mamy jeszcze w roku. Zaraz nastawię czajnik na herbatę. Umyję głowę, a potem, co potem, spróbuję wyspać się z tego wszystkiego. Dobrze, że przyszłaś, bo tam było zimno, a on tylko w tym takim gumowym śpiworze, on, to znaczy ten tamten nieszczęśliwy człowiek. Zaraz nastawię czwartek, umyję herbatę, bo te nasze imiona przecież pospolite W.Szymborska

DOTKNĄĆ... Dotknąć deszczu, by stwierdzić, że pada Nie deszcz, tylko pył z Księżyca spada Dotknąć ściany, by stwierdzić, że mur Nie jest ścianą, lecz kurtyną z chmur Ugryźć kromkę, by stwierdzić, że żyto Zjadły szczury i piekarz też zginął Łyknąć wody, by stwierdzić, że studnia Wyschła oraz wszystkie inne źródła Wyrzec słowo, by stwierdzić, że głos Jest krzykiem i nikogo to nie obchodzi Wojaczek

Pound Ezra - Francesca Weszłaś prosto z nocy I miałaś w dłoniach kwiaty, Teraz przyjdziesz z ludzkiego zamętu, Ze zgiełku słów mówionych o tobie. Mnie,co widziałem cię wśród rzeczy pierwszych, Gniew ogarniał,gdy wymawiano twe imię W miejscach pospolitych. Chciałbym,żeby chłodne fale opłynęły mój umysł, I żeby świat usechł jak zwiędły liść Bym cię znów mógł odnaleźć - Samą.

Od grzechu zaczął się świat. A że Pan Bóg ją stworzył, a szatan opętał, Jest więc odtąd na wieki: i grzeszna, i święta, Zdradliwa i wierna, i dobra, i zła, I gołąb, i żmija, i piołun, i miód, I anioł, i demon, i upiór, i cud, I szczyt nad chmurami, i przepaść bez dna, Początek i koniec - kobieta, acha! /Tuwim/

uwielbiam ten utwór http://www.youtube.com/watch?v=IEPiNYF8v2k

Lubię szarlotki. Są wilgotne, miękkie i pachną. Cynamonem i jabłuszkami, a to połączenie uwielbiam. Przepis na tę pyszną szarlotkę znalazłam u Eweny i od razu wiedziałam, że ją zrobię. Szarlotka to takie uniwersalne ciasto, na każdą porę roku, na każde święto i na co dzień. Mogę robić ją często, możemy ją jeść codziennie i nie znudzi nam się, bo zawsze można zrobić ją inaczej. Ze świeżymi jabłkami smakuje inaczej, z gotowymi także inaczej. Można dodać cynamon, albo go pominąć (choć o cynamonie to ja nie zapominam nigdy, a nawet daję go więcej), dosypać rodzynek do jabłuszek, dorzucić orzechy czy migdały... I zawsze będzie smakować:) Polecam, pyszne ciasto!:) Zdjęcie - Szarlotka bardzo szybka - Przepisy kulinarne ze zdjęciami Składniki : *300 g mąki *150 g cukru *100 g masła *1 jajko *2 łyżki kwaśnej gęstej śmietany 18% *1 łyżeczka proszku do pieczenia *szczypta soli oraz: *4 duże jabłka *3-4 łyżki cukru *1-2 łyżeczki cynamonu *3-4 łyżki grubego cukru kryształu (dałam dry demarara) do posypania Wykonanie: Piekarnik nastawić na 180 st C. Papierem do pieczenia wyłożyć blachę o wymiarach 17 na 24 cm lub tortownicę o średnicy 22 cm. Składniki ciasta wysypać na blat i najpierw posiekać nożem, a gdy składniki będa dobrze rozdrobnione szybko zagnieść ciasto. Włożyć na chwilę do lodówki. Jabłka obrać ze skórki i zetrzeć na tarce o grubych oczkach. Wymieszać z cukrem i cynamonem. Ciasto wyjąć z lodówki i podzielić na pół. Każdą połówkę rozwałkować na prostokąt o wymiarach blaszki (nie wałkowałam, wylepiłam tortownicę ciastem). Jedną połówka ciasta wylepić dno foremki, na nim rozłożyć jabłka, przykryć drugą połową ciasta (ja starłam na tarce podobnie jak Ewena). Wierzch posypać cukrem kryształem. Piec ok 40-50 minut. Smacznego :) *300 g mąki *150 g cukru *100 g masła *1 jajko *2 łyżki kwaśnej gęstej śmietany 18% *1 łyżeczka proszku do pieczenia *szczypta soli oraz: *4 duże jabłka *3-4 łyżki cukru *1-2 łyżeczki cynamonu *3-4 łyżki grubego cukru kryształu (dałam dry demarara) do posypania Wykonanie: Piekarnik nastawić na 180 st C. Papierem do pieczenia wyłożyć blachę o wymiarach 17 na 24 cm lub tortownicę o średnicy 22 cm. Składniki ciasta wysypać na blat i najpierw posiekać nożem, a gdy składniki będa dobrze rozdrobnione szybko zagnieść ciasto. Włożyć na chwilę do lodówki. Jabłka obrać ze skórki i zetrzeć na tarce o grubych oczkach. Wymieszać z cukrem i cynamonem. Ciasto wyjąć z lodówki i podzielić na pół. Każdą połówkę rozwałkować na prostokąt o wymiarach blaszki (nie wałkowałam, wylepiłam tortownicę ciastem). Jedną połówka ciasta wylepić dno foremki, na nim rozłożyć jabłka, przykryć drugą połową ciasta (ja starłam na tarce podobnie jak Ewena). Wierzch posypać cukrem kryształem. Piec ok 40-50 minut. Smacznego :)

Najpiękniejsze jest to czego nie ma. Na co czekasz i tęsknisz od lat. Najpiękniejsze są zawsze marzenia. Kolorowych bajek świat. Gdy doczekasz się marzeń spełnienia. Będą mniej piękne niż w snach.. Bo najpiękniejsze jest to...czego nie ma. To co ma dopiero się stać.

„Żaden dzień nie przypomina innego (...) każdego ranka wydarza się niepowtarzalny cud, owa magiczna chwila, w której dawne światy sypią się w ruinę i rodzą się nowe gwiazdy. P.Coelho „Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam

KIEDYŚ Kiedyś nauczysz się dostrzegać subtelną różnicę między trzymaniem się za ręce a połączeniem dusz. I dowiesz się, że miłość to nie tylko pożądanie, a przebywanie w czyimś towarzystwie nie oznacza bezpieczeństwa. I zaczniesz zdawać sobie sprawę, że pocałunki nie są przypieczętowaniem umowy na całe życie, a prezenty nie są obietnicami. A potem zaczniesz akceptować swoje porażki i znosić je z podniesioną głową, otwartymi oczami i wdziękiem osoby dorosłej, a nie z żalem i gniewem dziecka. I nauczysz się kroczyć drogami własnej codzienności, ponieważ jutro jest zbyt niepewne, by coś na nim budować. Po pewnym czasie przekonasz się, że nawet rozkoszne ciepło słońca parzy skórę, gdy zbyt długo go zażywasz. Zasadź więc własny ogród i przystrój swą duszę, zamiast czekać, aż ktoś przyniesie ci kwiaty. I przekonaj się, że naprawdę potrafisz wiele znieść... Że naprawdę jesteś silny I że masz swoją wartość. Veronica A. Shoffstall,

"Oskar i pani Róża": "(...) Życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się,że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się,że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się,że to nie był prezent, a jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć.."

"Przyjdę do jednego miejsca, pomodlę się: nim zdążę przywyknąć, pokochać-idę dalej. I będę szła dopóty, dopóki nogi nie ugną się pode mną: legnę i umrę gdziekolwiek bądz, i popłynę wreszcie do wieczystej, cichej przystani, gdzie nie ma ani smutku, ani narzekania!..." Lew Tołstoj "Wojna i pokój"

\"Czym jest życie? Jest czymś znacznie więcej niż oddechem w nozdrzach, krwią tętniącą w żyłach, reakcją na fizyczne bodźce. Owszem, wszystko to są rzeczy istotne dla ludzkiego życia, lecz same z siebie nie konstytuują tego życia w całej jego pełni. Człowiek może posiadać to wszystko, a wciąż być idiotą. Ktoś, kto tylko oddycha, je, śpi i pracuje bez świadomości, bez celu i bez własnych poglądów nie jest prawdziwym człowiekiem. Życie, tylko w tym czysto fizycznym sensie, jest tylko nieobecnością śmierci. Tacy ludzie nie żyją, lecz wegetują.\" Thomas Merton

Kobiety poza szafami sukien posiadają jeszcze kasetki, pełne uśmiechów, spojrzeń, tonów, w które stroją się stosownie do sytuacji. Mają zupełnie inną modulację głosu dla służby, męża i dzieci. Inne uśmiechy dla kochanka; inne spojrzenia dla bratowych i teściowej. W kompletnym negliżu duszy nie pokazują się nikomu. Alfred Aleksander Konar

"Zapytałam dziecko niosące świeczkę: -Skąd pochodzi to światło? Chłopczyk natychmiast ją zdmuchnął. -Powiedz mi teraz dokąd odeszło. - odparł - Wtedy ja powiem Ci, skąd pochodzi." J.Carroll

"O człowiekowi często się zdaje, że już się skończył, że już się w nim nic więcej nie pomieści. Zawsze jednak pomieszą się w nim nowe radości, nowe cierpienia i nowe grzechy..." (Noce i dnie, M. Dąbrowska)

Uwielbiam czytać to jest jak rytuał: Sprawić by atrament oddychał a litery ożyły. " Gdyby założyć, że ludzie używają w potocznym języku 10 tysięcy rzeczowników i 4 tysięcy czasowników (oglądając ostatnio telewizję, przekonuję się, że jest to zbyt optymistyczne założenie), to używając gramatyki, można połączyć te rzeczowniki i czasowniki w ponad 6,4 biliona zdań składających się z pięciu słów. Gdyby założyć, że do wypowiedzenia każdego z tych zdań potrzebowalibyśmy tylko jednej sekundy, to wypowiedzenie wszystkich zajęłoby ponad milion lat. Kobietom oczywiście kilka lat mniej. Z pewnością też wypowiedziałyby te ważniejsze zdania na początku." "Martyna"

Ona ma dużo różnych kluczy. Całe pudło. - Kleptomania czy kolekcjonerstwo? - Nie wytrzymałem. Pokręciła głową. - Pewnie to jej daje jakieś poczucie bezpieczeństwa. Że ma gdzie uciec. Że ma dużo różnych kryjówek. Ale jestem pewna, że nie pamięta, które klucze są do jakich drzwi - mówiła wolno, z namysłem. - Skąd uciec? Przed kim? Chyba przed samą sobą... - O to chyba najtrudniej - powiedziała. - Ale niektórzy próbują. - Gdybyś słyszałam o kimś, komu się udało, daj znać." Anna Onichimowska

Czemu ty się, zła godzino, z niepotrzebnym mieszasz lękiem? Jesteś - a więc musisz minąć. Miniesz - a więc to jest piękne. W.Szymborska

Zapytałam dziecko niosące świeczkę: - Skąd pochodzi to światło? Chłopczyk natychmiast ją zdmuchnął. - Powiedz mi, dokąd teraz odeszło - odparł. - Wtedy ja powiem ci, skąd pochodzi. J.Carroll

Gdzie nikt nie chodzi Gdzie nic się nie rodzi Gdzie tylko białe jabłonie Stoi przy drodze Na jednej nodze Browar a w nim Cztery konie Jeden koń czarny jest tak jak murzyn Tak jak aksamit jak góra duży Drugi koń biały jest tak jak mleko Jak śnieg ten koń biega tak lekko A trzeci koń to koń ze stali Chrapy chrapliwe oko się pali A czwarty koń to koń czerwony A wszystkie spętane są I skrępowane są I powiązane są I warkoczyki mają te cztery ogony Gdy mnie kto goni I pyta o konie Co stoją w starym browarze Mówię że nie wiem Zresztą się dowiem Może się jeszcze okaże Że jeden koń czarny jest tak jak murzyn Tak jak aksamit jak góra duży Drugi koń biały jest tak jak mleko Jak śnieg ten koń biega tak lekko A trzeci koń to koń ze stali Chrapy chrapliwe oko się pali A czwarty koń to koń czerwony A wszystkie spętane są I skrępowane są I powiązane są I warkoczyki mają te cztery ogony Pewnego razu Może od gazu Zatruły się wszystkie konie Pijane piwem Leżą nieżywe Jak spadłe płatki jabłoni I powstał strach I wielki wstyd Może te konie zabiłem ja A może ty A może ta czarnowłosa Co w uszach ma klipsy Bo konie te To konie Jeźdźców Apokalipsy J.Wójcicki..

Gdzie nikt nie chodzi Gdzie nic się nie rodzi Gdzie tylko białe jabłonie Stoi przy drodze Na jednej nodze Browar a w nim Cztery konie Jeden koń czarny jest tak jak murzyn Tak jak aksamit jak góra duży Drugi koń biały jest tak jak mleko Jak śnieg ten koń biega tak lekko A trzeci koń to koń ze stali Chrapy chrapliwe oko się pali A czwarty koń to koń czerwony A wszystkie spętane są I skrępowane są I powiązane są I warkoczyki mają te cztery ogony Gdy mnie kto goni I pyta o konie Co stoją w starym browarze Mówię że nie wiem Zresztą się dowiem Może się jeszcze okaże Że jeden koń czarny jest tak jak murzyn Tak jak aksamit jak góra duży Drugi koń biały jest tak jak mleko Jak śnieg ten koń biega tak lekko A trzeci koń to koń ze stali Chrapy chrapliwe oko się pali A czwarty koń to koń czerwony A wszystkie spętane są I skrępowane są I powiązane są I warkoczyki mają te cztery ogony Pewnego razu Może od gazu Zatruły się wszystkie konie Pijane piwem Leżą nieżywe Jak spadłe płatki jabłoni I powstał strach I wielki wstyd Może te konie zabiłem ja A może ty A może ta czarnowłosa Co w uszach ma klipsy Bo konie te To konie Jeźdźców Apokalipsy J.W

Szukałem Ciebie pośród kobiet roju, czekałem Ciebie o każdej godzinie i pełen byłem trwóg i niepokoju, że zanim przyjdziesz, życie moje minie. Bo nie wątpiłem, że jesteś, że moje oczekiwanie nie jest czczym złudzeniem, że niedaleko gdzieś od ciebie stoję z moją tęsknotą, nadzieją, pragnieniem. Od lat już całych niewidziałnym ciemiem byłem przy Tobie, szukając daremnie w kobietach Ciebie, coś istniała we mnie. Ciebie poczułem przed dawnymi laty, gdy głos w noc cichą zabrzniał mi nad głową, a mnie się zdało, że się sypią kwiaty, że kwiatem pada na mnie każde słowo... Lata tęskniłem za taką rozmową i latam czekał, aż się znów powtórzy... Przyszła - przebrzmiała, jak więdnie liść róży z kochanej ręki, który barwą bladą długo swój dawny szkarłat przypomina, z którym się kończy dzień i dzień zaczyna, i z którym wreszcie na sercu w grób kładą Tetmajer

lubie ten wiersz

Jakiż to piękny widok i jaki uroczy, Gdy pani moja kogo uprzejmie pozdrowi. Wdzięku jej oniemiały język nie wypowie Ani śmią na nią spojrzeć zachwycone oczy. Pośród szmerów pochwalnych, dobrotliwa, kroczy, A czar skromności wkrąg jej postać spowił. Rzekłbyś, z niebios zstąpiła, aby człowiekowi Ukazać obraz nieziemskich rozkoszy. Pod jej spojrzeniem wnet serca się kruszą I spływa na nie słodycz takiej łagodności, Że kto nie doznał jej, ten nie uwierzy. A ust jej uśmiech tak wonny i świeży, Tak pełen wielkiej niebiańskiej miłości, Jak gdyby mówił cicho: westchnij, duszo. Dante

ali