_^_^ Z odrobiną wrazliwości gdy świat ogarnia szaleństwo_^_^_

Gdybyś kiedy we śnie poczuła, że oczy moje już nie patrzą na ciebie z miłością, wiedz, żem żyć przestał. Zeromski

spisz?

jeszcze nie śpię

Oczy ukochanej kobiety były zawsze dla mężczyzny okularami, przez które patrzył na świat. [ Aleksander Świętochowski ]

Istnieć, to znaczy zmieniać się, zmieniać sie - to dojrzewać, dojrzewać zaś - to nieskończenie tworzyć samego siebie. [ H.Bergson ]

Uwielbiała być z ojcem. Zawsze. Kiedykolwiek. Gdziekolwiek. Wszędzie. W pokoju przy piecu, w swoim pokoju przy łóżku, na spacerach, w jego uniwersyteckim gabinecie przypominającym nieuporządkowane archiwum, w bibliotece, na sali wykładowej, gdy opowiadał studentom anegdoty, a oni nawet tego nie zauważali i wpisywali je do swoich notatników. Ale także w kuchni przy zmywaniu naczyń i obieraniu ziemniaków. Chciała go przede wszystkim słuchać. Gdziekolwiek. Wszędzie. Jej ojciec był bardzo mądry i najzwyczajniej po prostu, dobry. Żałuje, że mu tego nie zdążyła powiedzieć, gdy żył. Naiwnie wierzyła, że on będzie żył wiecznie, że ciągle ma na to czas. Tak zawsze się myśli o rodzicach. Że będą żyli wiecznie. I gdy nagle odchodzą, pozostaje niewypowiedziane to najważniejsze, odkładane na jakieś odległe później. Mogłaby mu wtedy otrzeć łzy, a on by udawał nieudacznie że mu tylko coś wpadło do oka, i przytuliłby ją mocno, a ona głaskałaby go delikatnie po głowie i zakochiwałaby się w nim kolejny raz. Bo ona nie kochała swojego ojca, ona była w nim nieustannie zakochana. „Tato, jesteś dla mnie wzorem. Chcę być taka jak ty. Te takie proste dwa najważniejsze zdania. Czasami mu to mówi teraz, przed zaśnięciem, i czasami, gdy zamknie bardzo mocno oczy i ściśnie bardzo mocno dłonie w pięści, wydaje się jej, że czuje na zaciśniętych palcach wilgoć jego łez. Bikini Wiśniewski

Mój ojciec Mój ojciec bardzo lubił France'a i palił Przedni Macedoński w niebieskich chmurach aromatu smakował uśmiech w wargach wąskich i wtedy w tych odległych czasach gdy pochylony siedział z książką mówiłem: ojciec jest Sindbadem i jest mu z nami czasem gorzko przeto odjeżdżał Na dywanie na czterech wiatrach Po atlasach biegliśmy za nim zatroskani a on się gubił W końcu wracał zdejmował zapach kładł pantofle znów chrobot kluczy po kieszeniach i dni jak krople ciężkie krople i czas przemija lecz nie zmienia na święta raz firanki zdjęto przez szybę wyszedł i nie wrócił nie wiem czy oczy przymknął z żalu czy głowy ku nam nie odwrócił... raz w zagranicznych ilustracjach widziałem jego fotografię gubernatorem jest na wyspie gdzie palmy są i liberalizm Herbert

Julian Matej W kołysce dłoni twych (Ojcu) tekst utworu zespołu SBB z płyty "Pamięć" Wspominam słodkie dni, w kołysce dłoni twych jawił się znów szczęśliwy sad, wschodził tam ciepły deszcz. Wspominam słodki czas, na wzgórzach ramion twych witałem dnia słoneczny brzeg jasny krąg wokół nas. We mnie szelest zbóż twoich pól, we mnie lotność chmur, twoje niebo, we mnie muzyka, skrzypce twe, bolesny dźwięk twoich słów. Wzrusza mnie ten tekst ilekroć wracam do płyty "Pamięć". Ale fraza bolesny dźwięk twoich słów... kojarzy mi się z tekstem o Julianie Mateju vel płk. Romualdzie Skopowskim.

Pamięci Ojca Za wcześnie wyciszyłeś drogę odejściem. Nie zdążyłeś nawet noża wyjąć z chleba, okna otworzyć, jak lasy otwierałeś, i już cisza zrujnowanego domu. Nie przemierzymy kamiennych odległości - tam orły i sępy są ledwie pięknością. Nie słyszysz wołania więc podnoszę głowę Twoim gestem i milczę Twoją twarzą. z tomiku "Dobrze Syzyfie", 1974r.

Ojciec Powiedz... Ja tylko... Chciałam... Ojciec mój odszedł nad ranem by zniknąć w śniegu. Białym niebem płonęły ptaki jak rozpalone węgielki. O, ptaki. O, białe niebo. Ojciec mój odszedł nad ranem w śnieg. Na ramieniu krzew laurowy niosąc, a na czole sosnę jak otchłań głęboką. Tak mężczyźni opuszczają nasz dom; zawsze o poranku, zawsze w milczeniu. Myślałam...chciałam ...czy? M.Sanković

Peter Paul Wiplinger* Ostatnie zdjęcie ojca jego kodakiem instamatik zrobiłem mu jeszcze zdjęcie w jego starym szlafroku przed białym murem domu śmiertelnie chory i zniedołężniały stał zawstydzony przede mną próbował uśmiechnąć się lekko lecz ból był zbyt silny a więc zróbmy jeszcze jedno zdjęcie powiedział jeśli tego chcesz i tak będzie ostatnim dodał smutno i tak też było Wiedeń, 18 I 1986

....to moje pisanie o tobie to dług za życie to moje pisanie o tobie to czułość prawdy to ci się należy ode mnie tato za wszystkie niedobre dni 1979 z tomiku „Doczekałam się swojego lata..., 1981

Giorgis Sarantis Mów wolno czas pracuje dla śmierci mów wolno jak deszcz żeby nie słyszeć psa samotności który płacze kropel innej ciszy które padają w przepaść żalu i krzyku w twoją najsłodszą pieszczotę żeby nie słyszeć pęknięcia nieba w twoich oczach paniki bezpowrotności w moich myślach bezgłośnego oczekiwania żyjących dla nas tęskniących daleko umierających bez nas mów wolno jak deszcz z greckiego przełożył Nikos Chadzinikolau

Julian Tuwim Świt Tu bliziutko - coś zawołało, A daleko - odróżowiało, Nie wiem co, bo ni to ni owo, Na ćwierć ptasio, na trzy ćwierci różowo. Szeptem przeszło tuż - tuż w sitowiu, Zaliściło liśćmi w listowiu I rozniosło się, i frunęło, I po stawie ogniem huknęło.

Są takie oczy, nie pozna pan po nich, że płakały. Wystarczy je otrzeć. A są takie, że płacz długo w nich stoi, nawet gdy dawno płakały. Mysliwski

"W mych snach jej nie ma. Czemu, nie wiem. Może dlatego nie chce być, by nie przeszkadzać. Cicha tak..." SDM "A ona cicha"

Kiedy cię spotkam co ci powiem że byłaś światłem moim bogiem że szmat już drogi przemierzyłem i byłaś wszędzie tam gdzie byłem odległą gwiazdą w sztolni nocy zachodem słońca snem proroczym przestrzenią serca której strzegłem jak oka w głowie dla tej jednej mądrej i pięknej ludzkim prawem ave Kiedy cię spotkam czy ukryję wszystkie kobiety których byłem pacjentem uczniem profesorem żal nie na miejscu i nie w porę jak mogło być a jak nie było że wszystko na nic tylko miłość na wieki wieków i że żaden człowiek nie był mi tak potrzebny ave Kiedy cię spotkam jak mam spojrzeć żebyś nie mogła w oczach dojrzeć starego głodu którym hojnie obdarowałem tyle spojrzeń blasku księżyca który każe od ścian odbijać się od marzeń do zjawy twej wyciągać ręce w śniegu pościeli pisać wiersze szkłem ryte skrycie tatuaże

ostatni wiersz :)

istny majstersztyk:)

jesień juz na dobre:) Jesienna zaduma Nic nie mam Zdmuchnęła mnie ta jesień całkiem Nawet nie wiem Jak tam sprawy z lasem, Rano wstaję, poemat chwalę Biorę się za słowa, jak za chleb Rzeczywiście, tak jak księżyc Ludzie znają mnie tylko z jednej Jesiennej strony Nic nie mam Tylko z daszkiem nieba zamyślony kaszkiet Nie zważam Na mody byle jakie Piszę wyłącznie, piszę wyłącznie Uczuć starym drapakiem Rzeczywiście tak jak księżyc Ludzie znają mnie tylko z jednej Jesiennej strony Jerzy Harasymowicz

sa wiersze

,,Życie przewaznie jest smutne, a zaraz potem się umiera" ,,Boże, pomóż mi być takim człowiekiem, za jakiego uważa mnie mój pies." ,,Płakac trzeba w spokoju. Tylko wtedy ma się z tego radość" J.L. Wiśniewski "Samotność w sieci".

"Dlaczego Cię to spotkało? Dlaczego ona Ci umarła? Anioły przecież nie umierają..." Wisniewski

Klucze do niewidzialnego znajdziemy w pięciu misteriach: w akcie miłości, narodzinach dziecka, zanurzeniu się w wielkiej sztuce, obcowaniu ze śmiercią lub katastrofą i wreszcie w słuchaniu ludzkiego głosu przeistoczonego w pieśń. To sytuacje, w których otwierają się furty wszechświata i odsłania przed nami widok niewidocznego, wyraz niewysłowionego. To godziny, w których coś nas opromienia: kruchy cud nowego życia, mroczna wzniosłość trzęsienia ziemi, blask śpiewu Winy. Ziemia pod jej stopami, Salman Rushdie, Wydawnictwo Rebis, Poznań 2003, przekład Wojsław Brydak, str. 26.

niepopsuty ktos to wogole czyta

Piękno kobiety nie przejawia się w ubraniach, które nosi, w jej figurze lub sposobie w jaki układa włosy. Piękno kobiety musi być widoczne w oczach, ponieważ są one drzwiami do jej serca miejsca gdzie mieszka miłość. A.H

Jestem samolubna, niecierpliwa i trochę niepewna siebie. Popełniam błędy, tracę kontrolę i jestem czasami ciężka do zniesienia. Ale jeśli nie potrafisz znieść mnie, kiedy jestem najgorsza, to cholernie pewne, że nie zasługujesz na mnie, gdy jestem najlepsza. Monroe

Ja czytam :)

ech zycie...

Niepokonanihttp://www.youtube.com/watch?v=pBG4RsGtguM