Groźby na ulicy od obcego człowieka! Co robić?

A inni ludzie jakie obierają metody? Wydaje mi się, że to następuje raczej naturalnie, nie trzeba nic planować. Pogadasz z kimś kilka razy, później zaczynacie spędzać ze sobą więcej czasu, umawiać się itp. A ja z kim bym się nie umówiła, zawsze czułam się jak piąte koło u wozu. Albo czułam, że tracę czas. Zastanawiające jest to, że ilekroć napiszę coś w internecie, otrzymuję odpowiedzi typu "jesteś interesująca, zabawna, dowcipna, oryginalna" itp. Świat internetu jest dla mnie pod tym względem łaskawy, bo "na żywo" jeśli ktoś raczy mnie dostrzec, to graniczy to z cudem :D

@ kippaa - sprawa indywidualna, jeśli chodzi o duszę towarzystwa to zainteresowanie - w sensie sprawiania by inni mówili, do tego sporo humoru, żeby czuli się na luzie. Jak będziesz brylowała między ludźmi w taki sposób, że wciągniesz ich w fajną rozmowę - to uznają Cię za duszę towarzystwa, a nie kogoś takiego, kto tylko nawija. @ b_w - tutaj docenia się odmienność ;)

Każdy człowiek zasługuje na to, by mu pomóc gdy tego naprawdę potrzebuje i by mu współczuć, gdy jest powód. menel też. :O

@okulary: Menelom współczują całe zastępy sióstr zakonnych, które organizują dla nich posiłki, noclegownie, odzież i ogólnie całą pomoc. Niektóre tego typu ośrodki zajmują się szeroko zakrojoną resocjalizacją, włączając w to przysposabianie do danego zawodu. Jakby któryś menel chciał, to tę pomoc znajdzie. Oglądałam sporo reportaży na ten temat.

Ja raz z siostra kolo sklepu od menela uslyszalam "Huj ci w serce" :D

moja matka z babką, przechodząc przez dworzec usłyszały kiedyś jak straszna żulka wykrzykiwała do nich 'o wy k..wy hiszpańskie' chociaż z hiszpanami nie mamy nic wspolnego, no i ta sama żulka która tam kiedys pomieszkiwała, jak w 5 klasie jechaliśmy na wycieczkę klasową to ona przecisneła sie przez tłum dzieciaków krzycząc 'ch.je z jajami'!

i jak sobie poradziłas autorko? bo nie chce mi się czytac całego topiku,przeczytałam tylko 1 strone. wg. mnie zrobilas błąd gdy w momencie kiedy zorientowałas się ze on za tobą idzie-zaczełaś uciekać.powinnas isc dalej tym samym rytmem jakby nigdy nic(oczywiscie miec oczy z tyłu głowy).mnie tez trak nieraz atakują zwłaszcza w okolicach dworca w Sopocie.i tez za mną ida i wyzywają ile wlezie.pojda kawałek i dają sobie spokój,zawsze tak jest.a ty zaczełas uciekac dając sygnał ze się boisz ze jestes łątwą ofiara na ktorej on moze się wyzyć. moja rada-nie musisz omijac tego mierjsca(bo mozesz go spotkac wszedzie) zaszywac się tez nie ma sensu,bo musisz funkcjonowac.poprostu zachowuj się normalnie ale radziłabym ci pojsc na pare lekcji samoobrony (ja chodzilam i wiele mi to dało).ogromna wiedza oraz obrona fizyczna a takze podejscie psychologiczne tego wszystkiego isę tam nauczysz.z tym gazem tez dobry pomysł.

Po prostu uciekłam do domu jedyną drogą, która w zaistniałej sytuacji jawiła mi się na horyzoncie, a jednocześnie pozostawała poza zasięgiem wzrokowym tego osobnika, który wsiadł do tramwaju.

cH*j ci w serce" braK SŁÓW!

a tak poza tym to czemu nie mogłas kupic biletu u motorniczego? to tylko 60 gr wiecej.

trzymajmy się prawdy. napisalas Stwierdziłam, że ten człowiek za mną idzie (wcześniej szedł w przeciwnym kierunku!), więc szybko przeszłam przez jezdnię i zaczęłam uciekać! wiec zaczelas uciekac zanim on wsiadł do tramwaju.i wlasnie to był bład bo zaczelas się zacahowywac jak spłoszona zwierzyna.moglas isc pewnym krokiem np w stronę ludzi,czyli w jakies publiczne miejsce.

U nas można kupować bilety tylko w automatach (są również w pojazdach, ale można płacić jedynie kartą) i nielicznych kioskach. Właśnie dlatego zaczęłam biec, żeby jak najszybciej znaleźć się w miejscu bardziej zaludnionym. Nie zamierzam zgrywać nie wiem jak odważnej i tym samym ryzykować.

ale w sumie jak sobie z tym poradzilas?

Kiedy byłam po drugiej stronie ulicy, nadjechał tramwaj i ten typ do niego wsiadł. Upewniwszy się, że nie ma go już na przystanku, przebiegłam na drugą stronę ulicy (kiedy tramwaj mnie minął, tak żeby nie widział, w którą stronę zmierzam) i pędem pobiegłam do domu. Początkowo tramwaj jechał w tym samym kierunku, co ja biegłam. To wystraszyło mnie podwójnie, ale dało też możliwość ucieczki najbliższą przecznicą. To wszystko. Przyszłam do domu z obolałym podbrzuszem i płucami (nie jestem przyzwyczajona do takiego szybkiego biegania), cała czerwona, z wysypką na dekolcie, przebrałam się w piżamę i rozpłakałam ;/

3 lata temu, kiedy wracałam do domu przez park zaczepił mnie jakiś straszny typ, dosłownie wyszedł z krzaków. A ja nie chodziłam żadnymi dzikimi ścieżkami, kroczyłam wzdłuż ruchliwej ulicy i torów tramwajowych. Facet wyglądał na jakiegoś narkomana albo zboczeńca, albo jedno i drugie. Mimo upału miał długie dżinsy i dżinsową kurtkę, ponadto czarną czapkę na głowie. Szłam szybko, ale on wyrównał krok, zakradając się bezszelestnie. Pamiętam, że powiedział coś w stylu: "fajna jesteś, potrzymaj mnie za rączkę to ci zapłacę". W jednej chwili zwaciały mi nogi, osłabłam ze strachu, wydukałam "nie dziękuję" i szybkim marszem ruszyłam w stronę domu, co chwilę oglądając się za siebie. Nie poszłam prosto do domu, jeszcze pokręciłam się po ulicach, żeby zbok w razie czego zgubił trop. Od tamtej pory już nigdy nie chodzę sama do parku :( dzisiaj przeżyłam coś podobnego :(

hm,czegos tu nie rozumiem,bo znowu się trochę fakty nie zgadzają.piszesz ze wracałąs przez park a zaraz potem ze wzdłuż ruchliwej jezdni i torów tramwajowych,przeciez w parku takich rzeczy nie ma. zresztą niewazne.polecam pare lekcji samoobrony-naprawde duzo dają. to by było na tyle...