Nie wiem co myśleć... mąż trzeźwiejący alkoholik ...

Ja proponuje wizyte u jego terapeuty.Tez widze,ze w chwili obecnej Marta nie jest w stanie rozmawiac na spokojnie i z sensem.Niepotrzebnie jatrzy i zaognia sytuacje,w momencie kiedy maz wyciaga reke.To do niczego dobrego nie doprowadzi

dobrze ci ktos pisal. Dajcie sobie czas. Obserwuj go. Alkoholicy sa przewrazliwieni na swoim punkcie. Ty z kolei masz nerwy w strzepach. Co oczywiscie dziwnym nie jest.

może faktycznie wizyta u terapeuty, ale Marta przede wszystkim musi ię uspokoić. Przecież jest dziecko na którym to wszystko się zapewne odbija. Ale co w takim razie jeśli terapeuta nie pomoże, a Marta nie będzie potrafila odpuścić wg Ciebie?

Jezeli obydwoje beda chcieli a zakladam,ze tak,to terapeuta na pewno pomoze.Trzeba wykazac troche dobrej woli,jezeli maz nie ma niczego(w sensie zdrady)do ukrycia to chetnie zdecyduje sie na takie rozwiazanie.Z pewnoscia ma juz dosc niedomowien a sam nie wie jak z tego wybrnac. Marta za duzo mysli,analizuje i nie dopuszcza juz rozsadku do glosu. Tu musi wejsc ktos trzeci bo sami sobie nie poradza.

oczywiście masz rację. W takim razie ja CI, Marto, życzę, żebyście sobie wszystko wyjaśnili i żeby Wasze życie wróciło na dobre tory.

Popadłaś, Marto, w obsesję... Taka chorobliwa zazdrość niczemu dobremu nie służy - ciągłe sprawdzanie, szukanie dowodów, potwierdzenia dla własnych podejrzeń, szantaż emocjonalny... to wszystko prowadzi do destrukcji i rozpadu związku. Możesz osiągnąć tylko tyle (właściwie już ci się to udało), że mąż nie będzie z tobą szczery. Po co ma być, skoro i tak mu nie ufasz? Przynajmniej zaoszczędzi nerwów. Stawianie ultimatum "albo ja albo ona" to moim zdaniem najgorsze rozwiązanie, jakie ci mogło przyjść do głowy. Już tłumaczę, dlaczego: albo on faktycznie zerwie kontakt i będzie miał ci za złe i wypominał przy każdej okazji, albo dla świętego spokoju powie, że zerwał, ale będzie się z nią kontaktował po kryjomu, za twoimi plecami.

ja jeszcze mu pomoge

Dziękuję Wam za wszystkie rady;) w końcu pogadaliśmy i chyb doszliśmy do porozumienia:) myślę, że już będzie dobrze.

to moze bys napisala wiecej co sie wyjasnilo, etc...

Porozmawialiśmy na spokojnie, bo wcześniej to tylko za przeproszeniem "darcie mordy" było. On mi wyjaśnił, że z jego strony była to tylko rozmowa, nie miał zamiaru w nic się z nią wplątywać. I że to ona się po prostu nim zauroczyła i próbowała go wciągnąć w romans, chociaż wiedziała, ze ma rodzinę. Jak zrozumiał o co jej naprawdę chodzi to zadzwonił do niej i powiedział, zeby się z nim więcej nie kontaktowała, bo on nic do niej nie czuje i nigdy nie zrezygnuje ze swojej rodziny. Od tamtego czasu się nie odezwała. Ja przestałam popadać w paranoję i sprawdzać męża na każdym kroku... nie wypytuję jak wcześniej, nie sprawdzam telefonu, nie dogaduję-po prostu wierzę. Kocham go i widzę, że on mnie też. Czasem ma gorsze dni i widzę, że go "nosi". Wtedy się o wszystko rzuca i ma pretensje. Wcześniej wiązałabym to z nią, ale teraz wiem, ze to chyba głód alkoholowy daje o sobie znać, a on z nim walczy. Ogólnie jest między nami dobrze, co prawda z seksem słabiej niż po powrocie ze szpitala, ale może i to się jeszcze ułoży:)