Jestem marzycielem i uciekam w swiat ksiąek i filmów.

Byc może zabrzmi to dosyć dziwnie ale zawsze byłem marzycielem żyjącym w dwóch światach. Nie wiem czy jest to podyktowane szaleństwem, lękiem przed nudnym życiem, ale pozwalam świadomości na ingerencję w percepcję rzeczywistości, uciekam w głąb siebie, a przez to zaczynam coraz bardziej izolować się od "rzeczywistości". Już jako dzieciak stworzyłem sobie "odskocznię realiów"- świat pełen magii, który zaczął przenikać do mojej rzeczywistości. Wiem, że to brzmi jak wyznania młodego schizofrenika- ale żyję jako dorosły człowiek- w dwóch różnych światach tym bajkowym i prawdziwym. Ostatnio całkiem poważnie zacząłem się zastanawiać: dlaczego tak często uciekam od samego siebie, do krainy która istnieje tylko w mojej głowie? Albo jestem szaleńcem albo mam strasznie gówniane życie. Ukończyłem kilka lat temu studia, mam narzeczoną, pracuję- ale to wszystko nie tak miało wyglądać. Prawda jest taka, że życie jest nudne szare i rozczarowujące. Kiedy tylko mogę- uciekam od niego. Wyjeżdżam powłóczyć się i powałęsać po różnych krajach Europy albo po prostu czasmi odpływam- tak jakbym śnił na jawie. Też tak macie? Też uciekacie w ten sposób od rzeczywistości czy może jestem chory psychicznie?

też tak kiedyś miałam, ale dawno temu

A ile masz lat? Miałaś tak w dzieciństwie czy jako osoba dorosła?

nie wiem czy tak mam.. ale tez uciekam od rzeczywistosci.. tzn uciekalam. chce to zmienic bo takie zycie na dluzsza mete nic nie daje. chyba ze chcesz stworzyc cos z tej twojej ucieczki realnego, np napisac ksiazke czy cos bo tak uciekac dla samego uciekania i izolacji to jakby rezygnowanie z zycia. predzej czy pozniej kobieta od ciebie odejdzie bo skoro nudzi cie zycie to nudzi cie i ona . a ona powinna byc jedna z najwazniejszych i najciekawszych dla ciebie rzeczy w zyciu. nie wiem czy jestes chory czy nie, ale dopoki nie bedziesz umial cieszyc sie z rzeczywistego zycia dopóty nie żyjesz wcale. ale za to - mozesz zrobic uzytek z tej twojej odksoczni. pewnie masz bogata wyobraznie - to wykorzystaj to, np napisz ksiazke o tmeatyce w ktorą uciekasz, czy wydaj album ze zdjeciami ze swoich podróży, czy wymysl moze jakas gre komputerową ze swiatem twojej glowy. nie wiem, maluj może... cokolwiek co bedzie dzieckiem twej głowy - wydostanie sie z twojego swiata i komuś sie przysłuży. to juz wtedy ma sens! :)

Heh:) Fajnie masz- rozumiem, że czasami nie zdajesz sobie sprawy że bujasz w obłokach:) ?

w dzieciństwie i jako nastolatka

też tak mam. od baaardzo dawna. wiem o co Ci chodzi. ja sobie wyobrażam inne życie, inne sytuacje. potrafię to robić całe dnie, tzn. czasem bezwiednie, jak akurat nie mam nic do roboty, jak gdzieś idę. też bardzo dużo czytam, filmów oglądam mniej, ale te historie też się przeplatają ale najczęściej wyobrażam sobie że mam inne życie, innych znajomych,itp. ale jakoś się nie zastanawiałam czy to schiza;)

whedif- właśnie ja też tak potrafię całymi dniami- tylko że mój świat "wyimaginowany" jest nierealny- jest magiczny i baśniowy- za każdym razem "nie wymyślam" czegoś nowego, to tak jakbym miał drugie życie:) Te dwa swiaty kłócą się ze sobą i rywalizują, a ten fantastyczny jest dużo bardziej poruszający i jest odzwierciedleniem mojej duszy. Trochę jak w "Alicji w Krainie Czarów":)

Pahns. - nie przejmuj się tym, ja też tak mam. W sumie przez całe życie tak miałem i mam do teraz hehe XD

ggggggggggtrgt- Pisałem książki podczas studiów. Moja praca jest związana hmm z malarstwem i ze sztuką- właściwie to jestem artystą:). Niestety w "swiecie bajkowym" nie ma mojej Narzeczonej, ona tam nie istnieje.

mnie to czasem męczy. bo to takie bezsensowne a jednak. mój "świat" jest jednak z tych .. prawdopodobnych;) i to właśnie męczy bo ja naprawdę bym chciała, żeby tak było ech. to takie głupie, wyobrażam sobie np. ludzi z przeszłości, ludzi "zmodyfikowanych" jak chcę, jak chcę, żeby się zachowywali. i to jest takie... dziwne XD

ja niby piszę książkę. ale kiedy ją przerwałam, to już nie pamiętam. ;)

Ja mam tak, że czasem mnie nachodzi, że wymyślam jakieś szczątki fabuły do jakby jednego filmu, serialu który opracowuje w głowie i modyfikuje już od kilku lub kilkunastu lat.

whedif- rozumiem Cię. Pisałem książki podczas studiów, czasmi zapisuje własne przemyślenia. Właśnie mój świat jest nierealny - baśniowy i skrajnie kontrastujący z moją rzeczywistością.

Cień-Nicości- U mnie natomiast toczy cały czas się ta sama fabuła- trochę jak Alicja w krainie czarów albo Jumanji:D.

U mnie też toczy się ciągle ta sama historia, tylko ja to wymyślam urywkami przez lata trochę z przeszłości trochę z przyszłości jak by to wszystko wyglądało (takie urywki historii niepoukładane w całość). Gdybym miał czas i chęci to bym napisał książkę, ale problem w tym, że jeszcze nie wymyśliłem początku tej historyjki XD

no czasem się zdarza to nie jest choroba psychiczna, raczej chęć podbudowania psychiki

Cień- a Twoje wyobrażenia są realne? Czy jest to świat fantastyczny? U mnie te dwa światy konkurują i mieszają się ze sobą.

"raczej chęć podbudowania psychiki" o tak ESKAPIZM

whedif- podejrzewam, że mój baśniowy świat to właśnie ucieczka od samego siebie, od problemów i od szarej rzeczywistości.

U mnie to raczej istne dark fantasy, science fiction trochę z reala też jest trochę inspiracji.

Chyba wiem o co Ci chodzi, jak bylam mlodsza to tez mialam wymyslony swiat, ktory traktowalam jako calkiem realny, choc wiedzialam, ze taki nie byl. Wyobrazalam sobie, ze w scianie mojego pokoju jest ten wymyslony swiat, z wymyslonymi przeze mnie postaciami, ktore traktowalam jako przyjaciol, ktorzy jako jedyni naprawde mnie znali. Potrafilam z nimi rozmawiac godzinami w mojej glowie, wyobrazac sobie najrozniejsze sytuacje i traktowalam moje zycie tak, jakby sie toczylo na dwoch poziomach, tym "normalnym" i tym fantastycznym. To sie ciagnelo do okresu stusiow, a teraz po 10 latach odkad skonczylam studia zyje tylko w jednym swiecie, nie liczac snow. Bo moje sny sa bardzo wyraziste i czesto sa kontynuacja poprzednich snow, czesto jak snie, to wiem, ze to jest sen i potrafie go kontrolowac. Powiem Ci, ze Twoj wyimaginowany swiat jest tak realny jak Twoje odczucia, poniewaz nie mozesz go dotknac fizycznie to nie znaczy, ze nie istnieje, bo swiat wokol nas tez tak naprawde zalezy tylko od naszej percepcji. Jesli lubisz ksiazki to poczytaj sobie wiecej o fizyce kwantowej, albo poogladaj filmy na youtubie: http://www.youtube.com/watch?v=Ez59mtxvkAk (duzo jest ciekawych filmow po angielsku jesli rozumiesz angielski)

ja raczej muszę uciekać od siebie. ech. takie życie.

No i nie tylko jestem marzycielem, fantastą- ale również romantykiem, donkiszotem. Jak już kocham- to jak młody Werter- z miłości rzuciłbym się w o ogień.

coundown- rozumiem ang. bardzo dobrze. Podasz mi linka do tych filmów po angielsku?

Ja nie wiem czy to ucieczka, ale też czasami wieczorem kiedy leże sama i nie mogę zasnąć przenoszę się myślami gdzie indziej... czasami inny świat jest realny a czasami mniej. Ale chyba nie mam schizofrenii. Mam nadzieję że nie.

Pewnie, jest ich bardzo duzo na youtubie, np naukowca Michio Kaku (przyklad: http://www.youtube.com/watch?v=AzsN9N8hfAg, na poczatek jako wstep do fizyki kwantowej polecalabym Ci ten filmik (bardzo ciekawie zrobiony) http://www.youtube.com/watch?v=Nv1_YB1IedE&playnext=1&list=PLBBB0246C058FF48F&feature=results_main, ten jest taki krotki na poczatek http://www.youtube.com/watch?v=CRkDicwjRQs Ciekawe sa tez filmy o M-Theory (dotyczaca roznych wymiarow i rownoleglych wszechswiatow) i ogolnie string theory (teoria strun). Sa to fascynujace tematy, dzieki ktorym odkrywamy jak malo wiemy o swiecie i ze wszystko jest w zasadzie mozliwe. Moim zdaniem, obok astronomii, fizyka kwantowa jest obecnie najbardziej fascynujaca dziedzina nauki (zreszta astronomia i fizyka kwantowa przeplataja sie ze soba).

zbieram śliamki- właśnie problem polega na tym że moje życie dzieje się w dwóch rzeczywistościach: tej realnej i fantastycznej. Oba te światy przylegają do siebie i przeplatają wzajemnie- jednocześnie konkurując ze sobą- zawsze wygrywa rzeczywistość bajkowa- spędzam w niej więcej czasu niż w życiu "prawdziwym".

countdown- jesteś inżynierem?

Shizofrenia nie ma tu nic do rzeczy. Po prostu jest to taka chęć udoskonalenia czegoś co jest lub brakuje w realu.