Mam dosyc staran !! Ile mozna sie starać bez skutku ? Od 2011 roku NIC

Strasznie infantylne jest to wasze wyobrażenie, że adopcja to po prostu decyzja, że chcę mieć dziecko i już w kolejce do spragnionej macierzyńskich doznań przyszłej mamusi ustawia się kolejka ślicznych, zdrowych niemowlaków, które nic, tylko pokochać. Otóż, moje drogie, realia są zupełnie inne! Niemowląt do adopcji jest bardzo mało, a jeśli już są, to z różnego rodzaju schorzeniami, wśród których FAS nie jest jeszcze tym najgorszym. Oczywiście zostajecie z tym problemem sami, nie ma co liczyć na pomoc państwa w tej kwestii. Wiele dzieci nie ma uregulowanej sytuacji prawnej, sprawy w sądach rodzinnych ciągną się nieraz latami. Dzieci starsze (5-7 lat) są już na tyle obciążone ciężkimi doświadczeniami z życia w takich a nie innych warunkach, że potrzeba ogromnej cierpliwości, miłości i determinacji, by coś z tego było. Prawda jest niestety brutalna - procedura adopcyjna jest bardzo długa, wiąże się z różnymi ograniczeniami, miejsc na kursy brakuje, dzieci do adopcji jest bardzo mało, a jak już się w końcu uda, to może nas spotkać ogromne rozczarowanie.

Hmmm tak to może i racja ja na szczęście nie mam żadnych problemów jeśli chodzi o hormony czy też niedrozne jajowody może potrzeba trochę czasu. Wybieram się do kliniki i tam zobaczę co dalej ale chyba w naszym przypadku zaleca nam inseminacje..

Infantylne to jest powtarzanie sloganów: "nie poddawaj się", "próbuj dalej" osobie, która stara się nie 2 a 6 lat i wykorzystała wszelkie możliwości i sama zdaje sobie sprawę, że gdzieś musi być granica. Bo autorka ma coś do stracenia - swoje młode lata i życie. To tak jakby powiedziec paralitykowi: olej przystosowanie mieszkania, nie kupuj wózka, nie ćwicz - siedź i miej nadzieję że ozdrowiejesz.