Temat rzeka, samotność.

Hej,

jakie macie sposoby na zagłuszenie uczucia samotności? Obojetnie czym spowodowanej, samotnością w związku, bez związku albo przyjaciół, rodziny?

śpię sobie..  

Śpię 7 godzin w nocy i szczerze to trochę już mnie to nudzi

 

Hej,

jakie macie sposoby na zagłuszenie uczucia samotności? Obojetnie czym spowodowanej, samotnością w związku, bez związku albo przyjaciół, rodziny?

Robić to co sprawia ci przyjemność

To trudne. Uważam że trzeba się nauczyć żyć w samotności, jeśli są takie chwile, dni, czy nawet lata by nie zwariować. Trudniej ekstrawetykom. 

Warto zająć się czymś co zajmuje Twoją głowę emocjonalnie.

Kiedyś u mnie to było pisanie opowiadań.Zatracałam się w historiach i bohaterach o których pisałam, żyłam nimi. Głowę miałam zaprzątniętą tym wszystkim. 

Pomogło mi to przeżyć wiele przykrych sytuacji.

Łącząc przyjemne z pożytecznym (sportem) słyszałam o tym, że praktykowanie jogi ma kojące działanie dla umysłu. Niestety, albo praktykuję z nieodpowiednimi nauczycielami albo na mnie to nie działa. Joga odpręża, owszem, ale nie wprowadza w taki stan "pozytywnej nadziei", że tak to ujmę. Może macię jakaś opinię w tym temacie? Sprawdzonych nauczycieli?

Chyba misia jogi. 

 

To trudne. Uważam że trzeba się nauczyć żyć w samotności, jeśli są takie chwile, dni, czy nawet lata by nie zwariować. Trudniej ekstrawetykom. 

Warto zająć się czymś co zajmuje Twoją głowę emocjonalnie.

Kiedyś u mnie to było pisanie opowiadań.Zatracałam się w historiach i bohaterach o których pisałam, żyłam nimi. Głowę miałam zaprzątniętą tym wszystkim. 

Pomogło mi to przeżyć wiele przykrych sytuacji.

Myślę, że wielu pisarzy mogło tak zaczynać właśnie. Często nastraja mnie tak czytanie. Bardzo lubię to uczucie, kiedy spieszę się z przeczytaniem jakiejś książki, bo tam mnie wciąga. 

Są jednak sytuacje kiedy zadręczam się samotnością.

 

Chyba misia jogi. 

Czemu nie.

 

Myślę, że wielu pisarzy mogło tak zaczynać właśnie. Często nastraja mnie tak czytanie. Bardzo lubię to uczucie, kiedy spieszę się z przeczytaniem jakiejś książki, bo tam mnie wciąga. 

Są jednak sytuacje kiedy zadręczam się samotnością.

Może wolontariat?

Nie muszę niczego zagłuszać. Wręcz bym się zaszyła w Tybecie na zawsze. 

 

Myślę, że wielu pisarzy mogło tak zaczynać właśnie. Często nastraja mnie tak czytanie. Bardzo lubię to uczucie, kiedy spieszę się z przeczytaniem jakiejś książki, bo tam mnie wciąga. 

Są jednak sytuacje kiedy zadręczam się samotnością.

Po co zadręczasz się? Potraktuj ten czas jako najlepszy do pracy nad sobą.Nad własnym rozwojem.

Jestem sama 5 lat, może to już trochę za długo, ale pewne okoliczności sprawiły że postanowiłam ten etap życia przejść sama, nie obciążając nikogo.  Nie żałuję tego.

Złap równowagę, pustkę wypełnij pasją i nie traktuj samotności jak wroga.

 

Nie muszę niczego zagłuszać. Wręcz bym się zaszyła w Tybecie na zawsze. 

Ale po co?

na uczucie samotności i pustki najlepiej działa praca na rzecz innych i udzielanie się w akcjach charytatywnych. człowiek przestaje wtedy tak skupiać się na sobie.

Można i tak. Każdy znajdzie coś dla siebie.

 

Po co zadręczasz się? Potraktuj ten czas jako najlepszy do pracy nad sobą.Nad własnym rozwojem.

Jestem sama 5 lat, może to już trochę za długo, ale pewne okoliczności sprawiły że postanowiłam ten etap życia przejść sama, nie obciążając nikogo.  Nie żałuję tego.

Złap równowagę, pustkę wypełnij pasją i nie traktuj samotności jak wroga.

Zadręczam się pewnie dlatego, że akurat w tym przypadku, masz rację, traktuję samotność jako wroga, niepowodzenie. Po wielu latach związku dopadł nas kryzys i to jest przyczyna dotkliwej momentami samotności. Tzw samotność w związku. Nie napisałam o tym wprost w pierwszym poście, bo wydaje mi się,  że samotnośc w związku i bez związku potrafią być tak samo dręczące. Mój problem polega na tym, że nie wiem jak złapać wspomnianą równowagę.

Nie jestem zwolennikiem oceniania ile czasu człowiek powinien żyć "bez pary". Każdy sam decyduje ile czasu potrzeba. 

Też jestem ciekawa jak sobie z tym poradzić

W lutym rozstalismy się z narzeczonym po 5latach związku.

Już i tak lepiej się czuje niż na początku. Wtedy była tragedia emocjonalna, nawet w pracy zdarzało mi się ukratkiem rozpłakać. 

 

Zadręczam się pewnie dlatego, że akurat w tym przypadku, masz rację, traktuję samotność jako wroga, niepowodzenie. Po wielu latach związku dopadł nas kryzys i to jest przyczyna dotkliwej momentami samotności. Tzw samotność w związku. Nie napisałam o tym wprost w pierwszym poście, bo wydaje mi się,  że samotnośc w związku i bez związku potrafią być tak samo dręczące. Mój problem polega na tym, że nie wiem jak złapać wspomnianą równowagę.

Nie jestem zwolennikiem oceniania ile czasu człowiek powinien żyć "bez pary". Każdy sam decyduje ile czasu potrzeba. 

To zmienia postać rzeczy, samotność w związku to nie moja działka, za długo jestem sama żeby móc coś o tym powiedzieć i doradzić.

 

Mam pomysł. Oglądam na Jutubie podkasty o polskich zbrodniach. Przeglądam, przyglądam się, "bawię się" w śledczego, łączę sprawy i sprawców. Niestety jest tego tyle, że wystarczy mi jeszcze  na około  pół roku, do roku. Polecam  tym co mają "mocne nerwy". 

🥴

 

Zadręczam się pewnie dlatego, że akurat w tym przypadku, masz rację, traktuję samotność jako wroga, niepowodzenie. Po wielu latach związku dopadł nas kryzys i to jest przyczyna dotkliwej momentami samotności. Tzw samotność w związku. Nie napisałam o tym wprost w pierwszym poście, bo wydaje mi się,  że samotnośc w związku i bez związku potrafią być tak samo dręczące. Mój problem polega na tym, że nie wiem jak złapać wspomnianą równowagę.

Nie jestem zwolennikiem oceniania ile czasu człowiek powinien żyć "bez pary". Każdy sam decyduje ile czasu potrzeba. 

Z czego wynikł ten kryzys?

 

Hej,

jakie macie sposoby na zagłuszenie uczucia samotności? Obojetnie czym spowodowanej, samotnością w związku, bez związku albo przyjaciół, rodziny?

Jedyny dobry sposób to nie myśleć o tym

wk

problemem jest tu nie jak zagłuszyć samotność, tylko jak przestać ją zagłuszać.

 

Z czego wynikł ten kryzys?

Dużo czynników się nałożyło, ale generalnie nie zauważyliśmy kiedy wkradła się rutyna, pielęgnację zastąpiła zadaniowość. 

 

Jedyny dobry sposób to nie myśleć o tym

Mimo szczerych chęci czasem się jednak nie udaje

 

imo szczerych chęci czasem się jednak nie udaje

Widocznie słabo Ci idzie niemyślenie . Trzeba ćwiczyć .

 

Łącząc przyjemne z pożytecznym (sportem) słyszałam o tym, że praktykowanie jogi ma kojące działanie dla umysłu. Niestety, albo praktykuję z nieodpowiednimi nauczycielami albo na mnie to nie działa. Joga odpręża, owszem, ale nie wprowadza w taki stan "pozytywnej nadziei", że tak to ujmę. Może macię jakaś opinię w tym temacie? Sprawdzonych nauczycieli?

Joga jest bardzo przyjemna jako ćwiczenie, ale gdy mialam się "wczuwać" duchowo, to mnie zawsze dołowała. Najgorszy był czas siawasany, leżałam tylko z otwartymi oczami, gapilam się tępo w przestrzeń a moją głowę atakowala cala gromada myśli, które wolalabym od siebie odepchnąć. 

Niestety ja już nie wytrzymuję tej samotności  tracę motywację do dosłownie wszystkiego, nic mi się nie chce...

Jakby nie korona, to pewnie bym sobie chociaż gdzieś pojechał, bo podróże to chyba jedyna rzecz, do której nigdy nie stracę motywacji...

 

Hej,

jakie macie sposoby na zagłuszenie uczucia samotności? Obojetnie czym spowodowanej, samotnością w związku, bez związku albo przyjaciół, rodziny?

Ja lubię gadać. Dla zabicia samotności można siedzieć tu na kafe. Jest to proteza towarzystwa, ale zawsze coś.

 

Ja lubię gadać. Dla zabicia samotności można siedzieć tu na kafe. Jest to proteza towarzystwa, ale zawsze coś.

Fakt, średni sposób na zabicie samotności i nudy, ale lepsze to niż nic.

 

Widocznie słabo Ci idzie niemyślenie . Trzeba ćwiczyć .

Trzeba, niestety nadal szukam sposobów

 

Joga jest bardzo przyjemna jako ćwiczenie, ale gdy mialam się "wczuwać" duchowo, to mnie zawsze dołowała. Najgorszy był czas siawasany, leżałam tylko z otwartymi oczami, gapilam się tępo w przestrzeń a moją głowę atakowala cala gromada myśli, które wolalabym od siebie odepchnąć. 

Dokładnie, tak jakby brakowało jakiegoś kroku przed, który mógłby uporządkować bałagan myśli. Nie siedzę mocno w temacie jogi/medytacji, ale nie trudno nie zauważyć, że osoby praktykujące są przepełnione spokojem, jakby pełni nadziei, spokoju ducha. Bardzo chciałabym uzyskać taki stan.

 

Niestety ja już nie wytrzymuję tej samotności  tracę motywację do dosłownie wszystkiego, nic mi się nie chce...

Jakby nie korona, to pewnie bym sobie chociaż gdzieś pojechał, bo podróże to chyba jedyna rzecz, do której nigdy nie stracę motywacji...

W 2020 kłody pod nogi