Rudy chłopczyk - niemowle

Dzień dobry,

4 miesiące temu urodziłam zdrowego chłopca, kochamy go z mężem nad życie ale kiedy widzę, że ma po mnie rude włoski chce mi się płakać.

Obawiam się, że w szkole będzie szykanowany traktowany jako gorsze dziecko. Zamiast cieszyć się dzieckiem martwię się co będzie za x lat. Czy ktoś miał podobną sytuację? 

Jak sobie z tym poradzić? Jak wyzbyć się takiego myślenia? Jak przygotować siebie i dziecko do życia.

Tak jak wspominałam sama jestem rudzielcem, co prawda w szkole były rzadkie przypadkiem wyzwisk ale mimo wszystko zdarzały się a mi pozostało to w pamięci do dziś.

Dziękuję za odpowiedzi

Nie jestem ekspertem (cinema blondynka), ale moja kolezanka miala rude wlosy i jej ciagle dzieci dokuczaly.

W rownolegla klasie w gimnazjum byl tez rudy chlopak i nikt sie z niego nie smial (Albo dlatego ze dzieci juz w gim). On byl pewny siebie i wierzyl w swoja wartosc. Mysle, ze przez to nikt go nie wyzywal.

Ja zawsze bylam niesmiala i przy kosci i tez mnie dzieci wysmiewali, wiec nie mam rad of siebie, ale mysle, ze pani powinna kupic ksiazki albo sluchac porad, zeby sprawic, aby dziecko mocno stapalo po ziemi i bylo pewne siebie! I jak przyjdzie kiedys do pani z placzem, ze ktos go przezwal niech pani sie nie Przejmuje i da mu znac ze kazdy czlowiek jest wartosciowy a kolor Dodaje mu wyjatkowosci!

7 minut temu, Aleksandra8909 napisał:

Nie jestem ekspertem (cinema blondynka), ale moja kolezanka miala rude wlosy i jej ciagle dzieci dokuczaly.

 

W rownolegla klasie w gimnazjum byl tez rudy chlopak i nikt sie z niego nie smial (Albo dlatego ze dzieci juz w gim). On byl pewny siebie i wierzyl w swoja wartosc. Mysle, ze przez to nikt go nie wyzywal.

 

Ja zawsze bylam niesmiala i przy kosci i tez mnie dzieci wysmiewali, wiec nie mam rad of siebie, ale mysle, ze pani powinna kupic ksiazki albo sluchac porad, zeby sprawic, aby dziecko mocno stapalo po ziemi i bylo pewne siebie! I jak przyjdzie kiedys do pani z placzem, ze ktos go przezwal niech pani sie nie Przejmuje i da mu znac ze kazdy czlowiek jest wartosciowy a kolor Dodaje mu wyjatkowosci!

Bardzo dziękuję za odpowiedź

Proszę obawy odłożyć na bok. To pani się boi a nie syn, ten jednak może z czasem przejąć strach matki w spadku. 

Dziecko pewne siebie, kochane i mające oparcie w rodzicach nie będzie miało problemów w kontaktach z rówieśnikami. Te tworzą się gdy dziecko odstaje od normy w sposób kontrowersyjny. 

Kolor włosów to ( z punktu widzenia dziecka) okazja na posiadanie rudzielca kolegi, rudego w ekipie itp.

Dzieci i młodzież podchodzą do tego z ogromnym dystansem. 

Proszę dać synowi dużo czasu. Nic więcej. Proszę poświęcać mu możliwie każdą chwilę którą można jemu poświęcić. Ale naprawdę proszę się do tego przyłożyć z mężem. Wtedy gdy wasze zaangażowanie zaprocentuje zdrową podstawa psychiczną i emocjonalną syna, kolor włosów będzie tylko i wyłącznie okazją do śmiechu i miłych zdarzeń. 

No i zawsze będzie można zażartować w przyszłości że to syn ojca rdzy i matki rurki ( autentyczne rozmowy młodzieży w tonie żartu i zabawy)

Mysle, ze nikt Pani dziecku z powodu koloru wlosow przykrosci robil nie bedzie. Nasze spoleczenstwo nie jest juz jednorodne. Moja corka w poprzednim przedszkolu miala w swojej grupie dziewczynke ktora byla czarna i druga, pochodzenia bliskowschodniego, mala mulzumanke nie mowiaca nawet w naszym jezyku. Spodziewalam sie jakiegos pytania w domu, w stylu dlaczego one maja inny kolor skory i wiesz co? Nic. Dzieci to nie obchodzi, ze ktos jest zolty, czarny, rudy, blond czy rozowy w ciapki. To my dorosli nosimy w sobie uprzedzenia i bezpodstawny strach. Dzieci sa otwarte i nie zwracaja uwagi na glupoty. Jak ktos jest rudy to jest rudy. I tyle. Dzieci plomienia sa piekne.Ciesz sie, Twoj syn jest wyjatkowy.

Dziękuję wam za odpowiedzi.

Nie wiem skąd we mnie tyle uprzedzeń, ale nie daleko szukając brat mojego męża kiedy miał im się urodzić syn rzucił stwierdzeniem " jak rude to tylko dziewczyna bo chłopak ... chemioterapia" po prostu cały czas słyszę ten jak dla mnie ...yczny tekst i przeraża mnie myślenie dorosłych ludzi. Moja babcia zaś co przyjedziemy doszukuje się białych włosów cały czas mówi "on ma białe włosy" "nie będzie miał rudych włosów" nie wiem odbieram to jako wypieranie tego, że po prostu ma rude włoski. Nie wiem czy już ja jestem przewrażliwiona czy po prostu no coś jest nie tak.

Autorko, uważam że nie masz powodów do obaw, ponieważ czasy się zmieniły.Teraz wśród dzieci i młodzieży jest więcej tolerancji,akceptacji-czasy się zmieniają, wszystko idzie do przodu.

Bez przesady,to nie średniowiecze. Kolor jak kolor,poza tym jeszcze sie zmieni.

28 minut temu, Lavina napisał:

Autorko, uważam że nie masz powodów do obaw, ponieważ czasy się zmieniły.Teraz wśród dzieci i młodzieży jest więcej tolerancji,akceptacji-czasy się zmieniają, wszystko idzie do przodu.

Też tak myślę, teraz to wygląda zupełnie inaczej. Ludzie się farbują na wszystkie kolory tęczy i nikogo to nie dziwi, więc tym bardziej rude włosy nie powinny wywoływać negatywnych komentarzy. Oczywiście zawsze może się trafić jakiś "kołtun", który będzie wychowany na stereotypach i będzie próbował dogryzać, ale myślę, że teraz świadomość ludzi jest większa i takie sytuacje nawet jeśli się przytrafią, to będą sporadyczne. Zgadzam się z poprzednikami, że najważniejsze jest, żeby wpoić dziecku pewność siebie - wtedy żadne uwagi go nie będą dotykać i będzie sobie potrafił radzić w przyszłości z ludzką złośliwością. Jak się czuje grunt pod nogami, to takie rzeczy po człowieku spływają i nie odbijają się negatywnie na samoocenie. Ludziom się ust nie zamknie, ale można się nauczyć na ich słowa odpowiednio reagować - i Ty jako matka na tym powinnaś się skupić, zamiast zamartwiać się na zapas. Powodzenia 

społeczeństwo rusza do przodu  u mojej siostry w szkole podstawowej dzieci są i czarnoskóre i kilka azjatów, mają różne imiona, różne włosy (afro loczki, warkoczyki) więc gwarantuję Ci, że rudy chłopiec o normalnym imieniu, nawet jeśli z piegami i diastemą nie jest już przez nikogo wyśmiewany  rodzice uczą dzieci od małego tolerancji i to jest super

fajnie sie mowi " nie beda dokuczac bo.." beda dokuczac,tak samo jak okularnikom.

Moja corka nosi okulary od zawsze i na etapie 1-3 kl podstawowej zdarzalo sie ze skarzyla sie. Mimo ze jest lubiana to czasem jakies sprzeczki sie zdarzaly i wyzwiska,rzadko ale jednak.

Wypracowalam u corki przekonanie ze w gruncie rzeczy okulary nie sa zle,bo przeciez moze zamienic na soczewki,albo miec kilka par okularow i zmieniac w zaleznosci od kaprysu. 

Moze to malo pedagogiczne ale pytalam co lepiej-okulary czy krzywe zeby,albo odstajace uszy,albo wielki nos.

Kazde dziecko na etapie dojrzewania ma jakies kompleksy i te rude wlosy beda kompleksem,bo uslyszy napewno ze jest rudzielcem. Mysle ze nalezy w dziecku budowac od samego poczatku przekonanie o wyjatkowosci i pokochac te rude wlosy dziecka. Uczynic je atutem a nie wada. 

Najpierw musisz myslenie zmienic Ty jako matka,bo chlopcu z pewnoscia bedzie jeszczze trudniej. Mysle ze ja od malego probowalabym wypracowac  w glowie Malucha przyjemne skojarzenia ze slowem "rudzielec".. mowiac np do dwulatka i starszego "moj ty kochany rudzielcu" i zawsze wiazac to slowo z przyjemnymi sytuacjami,tak by potem gdy uslyszy od kokegow nie czul w tym slowie obrazy i wyzwiska,a jedynie kolor wlosow jaki posiada. Tak by to slowo "rudzielec" bylo czyms bliskim i standardowym w jego slowniku.