Jak po 40stce zdążyć nacieszyć się pracą w tak wielu wspaniałych miejscach?

Przeglądam obecnie bardzo wiele firm z branży, którą kocham i w której chciałbym pracować i napawa mnie smutkiem myśl, że chciałbym móc nacieszyć się poznaniem i pracą w wielu z nich, a jeśli będę zaczynał moją karierę zawodową nie w wieku 20-kilku lat, ale w wieku 40-kilku lat, to nie będę miał już szansy zobaczyć, doświadczyć i nacieszyć się tym wszystkim

Całe życie zależało mi wyłącznie na tym, żeby mieć partnerkę, kobietę, przeżyć miłość i seks, a teraz myślę, że gdyby jednak udało mi się odnaleźć zawodowo w tak późnym wieku, to mogę zwyczajnie nie mieć czasu, żeby w ciągu doby, w ciągu życia, pogodzić to wszystko - pracę, związek, seks, sen - doba będzie zdecydowanie za krótka, tydzień będzie za krótki, a przede wszystkim, życie, a raczej to ile mi go jeszcze zostało - będzie zdecydowanie za krótkie...

Dopiero teraz, już po raz kolejny, zaczynam rozumieć moich kolegów i koleżanki ze studiów, którzy już 20 lat temu tak bardzo się śpieszyli, żeby zdążyć doświadczyć tych wszystkich pięknych rzeczy w życiu

Kiedy ma się piękne życie, to człowiek boi się chyba tylko o jedno, że nie zdąży się tym wszystkim nacieszyć

A ja zmarnowałem większość mojego życia, zdrowia, czasu, setki tysięcy godzin

9 minut temu, łaj napisał:

Przeglądam obecnie bardzo wiele firm z branży, którą kocham i w której chciałbym pracować i napawa mnie smutkiem myśl, że chciałbym móc nacieszyć się poznaniem i pracą w wielu z nich, a jeśli będę zaczynał moją karierę zawodową nie w wieku 20-kilku lat, ale w wieku 40-kilku lat, to nie będę miał już szansy zobaczyć, doświadczyć i nacieszyć się tym wszystkim

Całe życie zależało mi wyłącznie na tym, żeby mieć partnerkę, kobietę, przeżyć miłość i seks, a teraz myślę, że gdyby jednak udało mi się odnaleźć zawodowo w tak późnym wieku, to mogę zwyczajnie nie mieć czasu, żeby w ciągu doby, w ciągu życia, pogodzić to wszystko - pracę, związek, seks, sen - doba będzie zdecydowanie za krótka, tydzień będzie za krótki, a przede wszystkim, życie, a raczej to ile mi go jeszcze zostało - będzie zdecydowanie za krótkie...

Prawdopodobienstwo, ze bedziesz mial taki dylemat jest porownywalne z zagrozeniem przez narkomana goniacego cie ze strzykawka albo bandyty napadajacego cie z nozem na ulicy w bialy dzien. Martw sie wiec raczej, ze mozesz sie przeziebic.

1 minutę temu, expresis verbis napisał:

Prawdopodobienstwo, ze bedziesz mial taki dylemat jest porownywalne z zagrozeniem przez narkomana goniacego cie ze strzykawka albo bandyty napadajacego cie z nozem na ulicy w bialy dzien. Martw sie wiec raczej, ze mozesz sie przeziebic.

Zauważyłem, że ludzie sa straszynymi niewolnikami prawdopodobieństwa

Zupełnie ignorują rzeczy, których prawdopodobieństwo jest niskie, pomimo, że te rzeczy się zdarzają, a oni wtedy są na nie zupełnie nieprzygotowani

3 minuty temu, łaj napisał:

Zauważyłem, że ludzie sa straszynymi niewolnikami prawdopodobieństwa

Zupełnie ignorują rzeczy, których prawdopodobieństwo jest niskie, pomimo, że te rzeczy się zdarzają, a oni wtedy są na nie zupełnie nieprzygotowani

Tak było z pandemią, zmianami klimatu, kryzysami finansowymi, wojnami - każda z tych sytuacji całkowicie zaskakuje ludzi, bo nikt się jej nigdy nie spodziewa i zupełnie się do niej nie przygotowuje

Na szczescie ty jestes przygotowany na wszystkie zagrozenia, co z pewnoscia podnosi jakosc twojego zycia i gwarantuje szczescie.

2 minuty temu, expresis verbis napisał:

Na szczescie ty jestes przygotowany na wszystkie zagrozenia, co z pewnoscia podnosi jakosc twojego zycia i gwarantuje szczescie.

Tak, jestem przygotowany na wszystkie zagrożenia, mój mózg jest do tego przystosowany, do perfekcji

Ale...

Nie jestem przygotowany na jedną rzecz - na przeżywanie szczęścia, a szczególnie na dużo szczęścia - mój mózg chyba by tego nie wytrzymał, chyba naprawde zwariowałbym ze szczęścia

Nawet kiedy tylko sobie wyobrażam jak bardzo szczęśliwy byłbym gdybym dostał prace a jeszcze miałbym kobietę, która by mi się podobała, to odruchowo zaczynam skakać, klaskać rękami i śpiewać - a to tylko wyobrażenie!!!!

3 minuty temu, łaj napisał:

Tak, jestem przygotowany na wszystkie zagrożenia, mój mózg jest do tego przystosowany, do perfekcji

Ale...

Nie jestem przygotowany na jedną rzecz - na przeżywanie szczęścia, a szczególnie na dużo szczęścia - mój mózg chyba by tego nie wytrzymał, chyba naprawde zwariowałbym ze szczęścia

Nawet kiedy tylko sobie wyobrażam jak bardzo szczęśliwy byłbym gdybym dostał prace a jeszcze miałbym kobietę, która by mi się podobała, to odruchowo zaczynam skakać, klaskać rękami i śpiewać - a to tylko wyobrażenie!!!!

Tak, twoj mozg ma pare szufladek, niektore sa przepelnione, niektore puste, a niektorych brak.