jak powstaje doktorat

Podbijam. I mam pytanie - czy otwarcie przewodu to pierwszy krok? Czy można znaleźć promotora i konsultować nim swoje badania, a otworzyć przewód przed sama obroną? Mieszkam teraz w UK i rozglądam się za studiami doktoranckimi w Polsce na odległość. Jak ktoś coś takiego robi albo robił, to niech da głos :D

Hej co jest, nikt sie nie odzywa?

A czemu nie robisz doktoratu w UK ?

A pierwszy krok to trzeba coś robić - otwarcie przewodu jest "ideowo" po studiach doktoranckich zrealizowaniem swojego "dorobku" (np. kilku lub wieloletniego) naukowego i napisanie tez i ich obrona - czyli zobaczcia tak pracowawe, to zrobiłem i tu są tezy na poparcie słuszności mojego postepowania. Otwarcie przewodu "nie równa się" zaczynam się uczyć i dowidywać co trzeba dalej robić aby mieć dr przed nazwiskiem - to ma być ukoronowanie swojej pracy w danej dyscyplinie - doktorat nadaje się w dysyplinie i w specjalności - trzeba wiedzieć w "czym się robi" i co przede wszystku ... co powinno się kształtować w latach przed rozpoczęciem przewodu - wtedy to już trzeba wiedzieć jak "skończyć" to co się "dokonywało" - dla tych co nie wiedzą co i jak przypominam że aby generalnie zostać dopuszczonym do obrony trzeba zdać min. 3 egzaminy w praktyce (techniczni) jest to egzamin z przedmiotu kierunkowego np. wytrzymałość materiałów, egzamin z przedmiotu obowiążkowego np. ekonomia i język np. angielski .... teraz już wiesz więcej ?

I jeszcze jedno piszę jak leci - daję Wam informację więc podarójmy sobie błedy "palcowe"...bo widzę że są...

oczywiście \"podarujmy\"

Leszpol a może orientujesz się co do mojego pytania? Bo temat który wstępnie sobie wybrałam jest własciwie mało opisany, czy ty plus czy to minus? Czy to znaczy "hej, to napiszesz coś odkrywczego" czy raczej "nie zajmuj się tym, bo nawet recenzent nie będzie wiedział, co na ten temat powiedzieć" Rozmowę będę mieć we wrześniu, ale nie chce "rzeźbić", tylko przedstawić konkretny pomysł, tezę albo hipotezę, materiały do analizy itp Dzięki za odpowiedź.

Oj widzę, że temat znowu padł :(

Panie Leszpol, leżpol czy coś tam coś tam... Nie mąć Pan młodym ludziom w głowach, nie pij Pan tyle i zamilczże wreszcie! A Wy błądzący, bo przecież nie poszukujący, nieszczęśni zagubieni w tym zaułku kuglarzy, pytajcie ludzi w realu. Nie wstydźcie się wykładowców. Zostawcie kafeterie, w takich miejscach jak to - wiedza nie bywa.

by Jonathan I. Katz Professor of Physics Washington University, St. Louis, Mo. [my last name]@wuphys.wustl.edu Are you thinking of becoming a scientist? Do you want to uncover the mysteries of nature, perform experiments or carry out calculations to learn how the world works? Forget it! Science is fun and exciting. The thrill of discovery is unique. If you are smart, ambitious and hard working you should major in science as an undergraduate. But that is as far as you should take it. After graduation, you will have to deal with the real world. That means that you should not even consider going to graduate school in science. Do something else instead: medical school, law school, computers or engineering, or something else which appeals to you. Why am I (a tenured professor of physics) trying to discourage you from following a career path which was successful for me? Because times have changed (I received my Ph.D. in 1973, and tenure in 1976). American science no longer offers a reasonable career path. If you go to graduate school in science it is in the expectation of spending your working life doing scientific research, using your ingenuity and curiosity to solve important and interesting problems. You will almost certainly be disappointed, probably when it is too late to choose another career. American universities train roughly twice as many Ph.D.s as there are jobs for them. When something, or someone, is a glut on the market, the price drops. In the case of Ph.D. scientists, the reduction in price takes the form of many years spent in ``holding pattern\'\' postdoctoral jobs. Permanent jobs don\'t pay much less than they used to, but instead of obtaining a real job two years after the Ph.D. (as was typical 25 years ago) most young scientists spend five, ten, or more years as postdocs. They have no prospect of permanent employment and often must obtain a new postdoctoral position and move every two years. For many more details consult the Young Scientists\' Network or read the account in the May, 2001 issue of the Washington Monthly. As examples, consider two of the leading candidates for a recent Assistant Professorship in my department. One was 37, ten years out of graduate school (he didn\'t get the job). The leading candidate, whom everyone thinks is brilliant, was 35, seven years out of graduate school. Only then was he offered his first permanent job (that\'s not tenure, just the possibility of it six years later, and a step off the treadmill of looking for a new job every two years). The latest example is a 39 year old candidate for another Assistant Professorship; he has published 35 papers. In contrast, a doctor typically enters private practice at 29, a lawyer at 25 and makes partner at 31, and a computer scientist with a Ph.D. has a very good job at 27 (computer science and engineering are the few fields in which industrial demand makes it sensible to get a Ph.D.). Anyone with the intelligence, ambition and willingness to work hard to succeed in science can also succeed in any of these other professions. Typical postdoctoral salaries begin at $27,000 annually in the biological sciences and about $35,000 in the physical sciences (graduate student stipends are less than half these figures). Can you support a family on that income? It suffices for a young couple in a small apartment, though I know of one physicist whose wife left him because she was tired of repeatedly moving with little prospect of settling down. When you are in your thirties you will need more: a house in a good school district and all the other necessities of ordinary \"center\" class life. Science is a profession, not a religious vocation, and does not justify an oath of poverty or celibacy. Of course, you don\'t go into science to get rich. So you choose not to go to medical or law school, even though a doctor or lawyer typically earns two to three times as much as a scientist (one lucky enough to have a good senior-level job). I made that choice too. I became a scientist in order to have the freedom to work on problems which interest me. But you probably won\'t get that freedom. As a postdoc you will work on someone else\'s ideas, and may be treated as a technician rather than as an independent collaborator. Eventually, you will probably be squeezed out of science entirely. You can get a fine job as a computer programmer, but why not do this at 22, rather than putting up with a decade of misery in the scientific job market first? The longer you spend in science the harder you will find it to leave, and the less attractive you will be to prospective employers in other fields. Perhaps you are so talented that you can beat the postdoc trap; some university (there are hardly any industrial jobs in the physical sciences) will be so impressed with you that you will be hired into a tenure track position two years out of graduate school. Maybe. But the general cheapening of scientific labor means that even the most talented stay on the postdoctoral treadmill for a very long time; consider the job candidates described above. And many who appear to be very talented, with grades and recommendations to match, later find that the competition of research is more difficult, or at least different, and that they must struggle with the rest. Suppose you do eventually obtain a permanent job, perhaps a tenured professorship. The struggle for a job is now replaced by a struggle for grant support, and again there is a glut of scientists. Now you spend your time writing proposals rather than doing research. Worse, because your proposals are judged by your competitors you cannot follow your curiosity, but must spend your effort and talents on anticipating and deflecting criticism rather than on solving the important scientific problems. They\'re not the same thing: you cannot put your past successes in a proposal, because they are finished work, and your new ideas, however original and clever, are still unproven. It is proverbial that original ideas are the kiss of death for a proposal; because they have not yet been proved to work (after all, that is what you are proposing to do) they can be, and will be, rated poorly. Having achieved the promised land, you find that it is not what you wanted after all. What can be done? The first thing for any young person (which means anyone who does not have a permanent job in science) to do is to pursue another career. This will spare you the misery of disappointed expectations. Young Americans have generally woken up to the bad prospects and absence of a reasonable \"center\" class career path in science and are deserting it. If you haven\'t yet, then join them. Leave graduate school to people from India and China, for whom the prospects at home are even worse. I have known more people whose lives have been ruined by getting a Ph.D. in physics than by drugs. If you are in a position of leadership in science then you should try to persuade the funding agencies to train fewer Ph.D.s. The glut of scientists is entirely the consequence of funding policies (almost all graduate education is paid for by federal grants). The funding agencies are bemoaning the scarcity of young people interested in science when they themselves caused this scarcity by destroying science as a career. They could reverse this situation by matching the number trained to the demand, but they refuse to do so, or even to discuss the problem seriously (for many years the NSF propagated a dishonest prediction of a coming shortage of scientists, and most funding agencies still act as if this were true). The result is that the best young people, who should go into science, sensibly refuse to do so, and the graduate schools are filled with weak American students and with foreigners lured by the American student visa.

Ciekawe po kiego grzyba ktoś wkleił ten list. Jeszcze gdyby napisał to polski profesor o polskiej "akademii" - to rozumiem. Druga rzecz - jak już znalazłeś krytykę kariery w dyscyplinach ścisłych, to znajdź podobną dla humanistycznych lub socjologicznych, bo to raczej na tych kierunkach jest pęd do zdobywania kolejnych stopni naukowych (mówię tak z własnego doświadczenia). Trzecia rzecz - mogłeś /aś pokusić sie o przetłumaczenie tego tekstu, bo nie każdy ma na tyle zaawansowaną znajomość angielskiego, żeby przebrnąć przez całość rozważań amerykańskiego Wujka Dobra Rada.

Do zawstydzonej kasandry : Moja droga to co pisze to jest właśnie prawda. Jeśli jesteś zawstydzona z powodu prawdy (w co wątpię) po Twojej niewyparzonej gadce (jedynie co potrafisz to uciszać innych) to masz coś na sumieniu albo pasuje Ci taka miernota bo sama chcesz do nie j dołączyć. A może jesteś jedną z wspaniałych Pedagog, która w domu nie może sobie poradzić a przychodzi do pracy i udaje \"greka\" wyżywając się na studentach, plotąc bzdury jakich mało...powiedz coś mądrego doradź coś - a nie wyzywaj ludzi od pijaków - bo ja akurat nie piję...sieroto.

makagdaka: nie wiem co masz na myśli pisząc \"....bo to raczej na tych kierunkach jest pęd do zdobywania kolejnych stopni naukowych (mówię tak z własnego doświadczenia)...\", czy chodzi Ci oto, że potrzebujesz takiej krytyki czy chodzi Ci oto, że pochwalasz to co robisz i żadnej krytyki się nie boisz...prawdopodobnie wejdę Ci na odcisk ale wg mnie powinno się karać za nadawanie poważnych stopni naukowych z dziedzi najogólniej \"humanistycznych\". To co tam się wyprawia to przechodzi ludzkie pojęcie - co drugi to psycholog albo socjolog ... ludzie którzy przychodzą na takie studia w 80% powinno się odizolować od społeczeństwa (zostaje 20%). Wykładowcó tak samo 80% - wywieźć na Alaskę niech rowy kopią - lepiej na tym Świat wyjdzie. Przecież to jest robienie z siebie i ze studentów imbecyli. Wykładanie i uczenie się np. \"Organizacja i zarządzanie oświatą\" - czyli jak legalnie robić z ludzi debili, \"Resocjalizacja\", \"Turystyka i rekreacja\", - ludzie co to ma być...Kiedyś to się nazywało dobrym wychowaniem i z domu od rodziców się wynosiło taakie rzeczy - a teraz ktoś na studi musi iść, żeby się o takich rzeczach dowiedzieć ? Ktoś powie - na ale są właśnie takie rodziny patologiczne i ich dzieci są narażone itd i trzeba o tym mówić..itd. To nie są rodziny - tacy rodzice to dewianci i za to że bez brania na siebie odpowiedzialności za swoje dzieci pobierqają sie powinni odrazu być zamykani do pudła! Co mamy z tego naukę robić - ludzie! Podam dwa przyklad dobitne (mam ich z podwórka więcej ale sobie podaruję) - Pani doktor nauk \"humanistycznych\", rozwódka bo mąż jej miał dość, dwie lewe rece w domu, ani wyprać ani wyprasować ani ugotować, dzieci obtarte i zasmarkane po osiedlu chodzą - a Pani do uczelni biega w szpilkach i wyklada \"patologię zycia w rodzinie\" albo \"etykę\".... czy tak jest tylko w Polsce czy na całym Świecie ? Teraz o studentach, którzy uczęszczają na takie wychowawcze studia. Jeden z przedmiotow (oprócz ww. wymienionych) -\"Teoretyczne podstawy wychowania\". Obrazek z uczelni - dziekanat zamknięty dla studentów np. od 12.00-15.30 w Środy/ taki wychowany inaczej - musi wejś załatwić sprawę - one przecież jak przyszedł to go te ggodziny nie obowiązują - wchodzi, tuti fruti itd. bardzo proszę tylko o jeden wpis do indeksu, bardzo przepraszam, że przezkadzam, nie zauważyłem, że nieczynne to moze jak tu jestem załatwię sprawę - oczywiscie Panie w dziekanacie mają nakazane - macie być miłe dla studentów (bo z nich jest poprostu kasa - nauka ? - kto by sie tym przejmował) - załatwiają pacjenta - gość wychodzi na korytarz, trzaska drzwiami i podaje komentarz -\"GŁUPIE KROWY\" - taki to skutek mają te studia i tcy ludzie tam przychodzą - wiem, że mnie w tej kawiarni nie lbicie bo nie piszę tak jakbyscie chcieli - prawdopopdobnie jest to jeden z ostatnich jak nie ostatni post - nie mam zdrowia - tym bardziej, że nikt nie popiera moich opinii a raczej podejżewam cichą aprobatę tego bałaganu ....dla tych którzy nie wiedzą co jest grane i zamierzają korzystać z dobrodziejstw doktoratów, habilitacji i profesór...wchodzicie w samonapedzająca się machinę - na 90% machina pożera wszystkich, którzy chca do niej przystapić te 10% niewiadomo jakim cudem przeżywa i w efekcie sami stają się pozeraczami...obowiązuje tam jedno motto...\"biednyś bo głupiś, głupiś bo biednyś.....już się zamykam \"zawstydzona kasandro\" i żegnam...wszystkich dotkniętych moimi postami - pamiętajcie prawda boli najbardzie a szczególnie wtedy kiedy kogoś dotyka osobiście....

Mówiąc z własnego doświadczenia mam na myśli to, że na własne uszy słyszałam, jak leciwy, obleśny (aczkolwiek przekonany o swej wielkości i seksowności) profesor namawiał studentki, żeby pisały doktoraty, i był to wydział psychologii właśnie, a pan miał zajęcia także na pedagogice, więc pewni mówił tam to samo. Swoim sposobem bycia i objawami starczej demencji nie zachęcił mnie ten pan do pisania, tym bardziej, że nie studiowałam żadnego z ww. wymienionych kierunków. Obrażona się zatem nie czuję. Nawet więcej - zgadzam się, że na tych kierunkach na 98% nic wartościowego nie powstaje. Doktorat pewnie zacznę pisać, ale w żadne układy wchodzić nie zamierzam. Nie wierzę, że 90% ludzi pożera machina - trzeba na to wyrazić zgodę, taki mieć cel, samo się to nie dzieje. Ogólnie dyskusja jałowa, szkoda że niczego się nie dowiedziałam - widocznie kasandra ma rację, że trzeba się przejść na uni i pogadać z rozsądnym profem (nie takim jak opisany powyżej). No i leszpol - trochę dystansu, nie zauważyłam, żeby ktoś Cię tu tępił albo okazywał wobec Ciebie negatywne uczucia - może poza uszczypliwością kasandry :D

Makagdaka życzę Ci powodzenia i szanuję Twoją postawę widać w niej dużo dojżałości i chyba wiesz co robisz. Natomiast jesli chodzi o mnie To ja jestem zdystansowany dlatego tu dzielę się z Wami \"prawdą\". \"Dużo\" już widziałem więc moje \"krzyki\" maja na celu abyście popełniali te doktoraty \"świadomie\" wiedząc w co się pakujecie i wcale nikomu tego nie zabraniam. Tylko miejcie świadomość, że nie jest tak jak Wam się wydaje - to Wszystko. Makagdaka masz zdanie i to w człowieku jest najważniejsze - jesli natomiast zauważysz że swoją nazwijmy to najogólniej prawą, uczciwą postawą czy może pracą z poszanowaniem godności własnej czy pracą zgodna z własnym zdaniem (to jest dobre określenie) zauważysz że Wszystko idzie ku gorszemu w Twojej karierze to znaczy, że to jest już ten punkt i \"wychylasz\" się z szeregu. Jak się nie dasz wciągnąć spowrotem to już po Tobie - nie przegap w zyciu tego momentu dla dobra swojego i swojej rodziny i podejmij odpowiednią decyzję albo teraz albo jak Cię \"to\" dopadnie - pozdrawiam .....leszpol

Ja się wyłamuję z tego ogólnego marudzenia. Jestem w połowie drogi do ukończenia mojego doktoratu. Jestem zadowolona z tego, że mogę rozwijać się w temacie, który mnie interesuje. Już kilka lat zajmuję się jedną dziedziną i decyzja o podjęciu studiów doktoranckich była dokładnie przemyślana i dojrzała. Owszem, zdarzają się "niespodzianki", których nie przewidziałam, ale z drugiej strony, kto powiedział, że będzie łatwo?

Doktorant można zrobić na klika sposobów. Albo zapisując się na studia dzienne (czasem dają stypendium ok. 1000-1400zł, ostatnio coraz rzedziej) albo zaoczne (trzeba dużo płacić). Czasem uczelnia zatrudnia magistra i robi on doktorat z wolnej stopy (sporadycznie). Można też w niektórych wypadkach eksternistycznie z wolnej stopy, bedac pracownikem jakiego zakładu czy firmy, ale uczelnia musi sie zgodzic na takie coś i ktoś musi zaplacic ok. 10 tys. Doktoranci ze studiów muszą prowadzić zajęcia. Doktorat teoretycznie powinnien byc nowatorskim ujeciem jakiegos tematu, co oznacza oparcie sie na własnych badaniach itp. Trzeba tez opublikować kilka rzeczy czy pojechac na konferencje. Zajmuje to dość dużo czasu. Poza uczelnią stopień doktora nie pomaga (poza sporadycznymi wypadkami). Firmy płacą za kwalifikacje praktyczne, doświadczenie, energię do pracy. Doktorat z reguły tego nie daje. Uczelnie z kolei po doktoracie nie zbyt chętnie zatrudniają doktorów, a jeśli już to dostaje on kiepskie pieniądze, jak na kilka lat pracy badawczej. Jest to śmieszne, bo po zrobieniu albo spadasz do gospoarki, gdzie z reguły doktorat nic nie znaczy albo błagasz, korzystasz z układów, aby cie zatrudnila uczelnia z wielka łaską za pensyjke rzedu stypendium. Doktorat ma sens wtedy jak znajdziesz się we właściwym czasie z właściwymi ludżmi, kiedy promotor jest kreatywny, kiedy dostaniesz grant albo wlaczy cie do swojego projektu, kiedy pracujecie w porozumieniu z przemyslem, kiedy sa wolne etaty. Wiele z tego nie zalezy od doktoranta. W wiekszosci przypadkow doktoranci predzej czy pozniej daja sobie spokoj, bo zmieniaja sie im priorytety (rodzina, mieszkanie) albo perspektywa (nici z posady na uczelni, układy, małe pieniądze, zbyt długa droga, znudzenie),

To co pisze \"doktorantJeszcze\" to jest to - cała prawda i tylko prawda...brawo! Nie potrafiłem tego tak zwięźle ująć...nic dodać nic ująć !

A po co Wy chcecie robić doktorat? Macie jakieś plany z tym związane? Może Was zdziwię, ale robienie doktoratu wcale nie jest jednoznaczne z etatem, czyli późniejszą pracą na uczelni. Etatów zwykle brak, przynajmniej takich, o jakich myślicie. Chyba, że ktoś chce być asystentem czy pracownikiem technicznym w stopniu doktora za 1200 pln/m-c (znam takie przypadki) to przy odrobinie szczęścia proszę bardzo. A poza uczelnią? Pójdźcie, podzwońcie, popytajcie się w firmach, instytucjach, zobaczycie, co Wam powiedzą. Ale zróbcie to przed a nie po fakcie. A nie idziecie w ciemno bo to takie … prestiżowe. Osoba robiąca doktorat to tylko świetne źródło taniej a po 3-4 latach wręcz darmowej siły roboczej pracującej na karierę i chwałę swojego promotora ziewającego i przeciągającego się przed swoim laptopem. On ma już etat, już się ustawił i nie śpieszy mu się nigdzie. W każdej chwili może zmienić "koncepcję" i sprawić, że doktorat trzeba będzie zacząć robić od początku. Doktorat bez względu na tryb robi się zwykle 5-8 lat zakładając ekspresowe tempo. Czyli dłużej niż drugie studia. Zwykle po 3-4 latach kończy się skromne stypendium i oficjalnie jest się bezrobotnym. Taka jest prawda bez względu na to, co wyczytacie w ciepłych, zachęcających, uczelnianych obwieszczeniach. Jeśli myślicie, że zrobicie coś szybciej to wiedzcie, że prędzej dostaniecie nowe zadania niż się obronicie. Wielu promotorów uważa wręcz, że każda praca musi się "uleżeć" to znaczy zwlekają jak najdłużej z ostatecznym wypromowaniem doktora - czekają by porównać jego pracę z innymi pracami, innymi wynikami, które jeszcze są w toku albo … czekają nie wiadomo na co. W tym czasie spotkacie się z szeregiem zawiłych uczelnianych międzyludzkich relacji nie zawsze zdrowych psychicznie ludzi, ciągłymi problemami materiałowo – sprzętowymi, brakiem miejsca, wykłócaniem ze wszystkimi i o wszystko a także problemem jak pogodzić prawdziwe wyniki z tym, czego będzie wymagał od Was promotor. A przekonacie się, że nie wszystko tak pięknie wygląda jak w książkach. Powiem więcej, przestaniecie w to w ogóle wierzyć. W zależności od tego, na kogo popadniecie zostaniecie albo pozostawieni samym sobie albo będziecie codziennie obserwowali głupie miny swojego promotora, jego lekceważące gesty czy złośliwe uwagi mające na celu wzbudzić w Was ciągłe poczucie winy, że tak wolno Wam wszystko idzie. Nie wiem co gorsze. Poza początkowym szpanem wśród rodziny i znajomych zostanie Wam wielkie poczucie traconego czasu i nasilające się ze wszystkich stron pytania "kiedy kończysz" i "co dalej"? A tu końca nie widać. Przypominam, że doktorat a praca na uczelni to dwie różne rzeczy. A sama praca? To fuszerka w porównaniu z tym co robi się za granicą. Z powodu problemów finansowych wiele jednostek wyspecjalizowało się w wykonywaniu badań tanich, nikomu nie potrzebnych i przede wszystkim mało znanych co jest bezpieczne pod względem weryfikacji prawdziwości wyników przez inne uczelnie. Sami sobie odpowiedzcie na pytanie jak "trudno" jest otrzymywać takie wyniki. A dotacje unijne, dodatkowe stypendia? Jasne, jedna osoba na sto, nie liczcie na to. 200 pln/m-c przez rok i „uścisk prezesa” tylko po to by na głównej stronie uczelni wkleić zdjęcie, że tak dbają o młodych naukowców. A w tym samym czasie jakiś profesor zgarnia 50 tys. pln za wykonanie projektu, który wykonali za niego doktoranci. Żenada. Tak, to prawda, oni też kiedyś byli doktorantami i asystentami. Tylko, że 10 razy więcej osób również nimi było, ale musiało iść w świat z niczym. Wyjazd za granicę? To nie taka prosta praca jak na zmywaku. Połączenie obcego języka, obcych zwyczajów z trudną pracą intelektualną również wśród niezupełnie normalnych psychicznie ludzi w dodatku o innych upodobaniach kulturowych wielu wyniszcza i wracają zawiedzeni i jeszcze bardziej zdziwaczali niż ci ze zmywaka. A w kraju? Podobno świetnie zarabiają mechanicy samochodowi… Jeśli chcecie mieć literki przed nazwiskiem proponuję "vel" – będzie taniej i szybciej. Więc zanim zaczniecie czynić coś ku temu, aby stać się doktorem zastanówcie się czy warto poświęcić swoją osobę i kilka lat chudego życia by wypromować karierę jakiegoś starego dziadka? WG MNIE TO SIĘ PO PROSTU NIE OPŁACA.

wiesz co za11zu daj sobie spokój twoje pytania są tak infantylne iż nie można cie traktować poważnie. Doktorat to poważna praca naukowa anie jakieś wypracowanie z j. polskiego zastanów sie kolego bo zmarnujesz tylko czas.

Brawo Callina - ujęłąś to oczym rozpisywałem się (otrzymująć ciosy od niektórych) idealnie - tak właśnie jest - tylko pytanie co z tym zrobić i nawet mi niechodzi, że to są dziatki i geriatria i ja im zazdroszczę tylko, że oni \"zjadają\" moje pieniądze z podatków ...a ponato - kto moje dzieci i czego będzie uczył - myślę, że ludzie na całym świecie są tacy sami (debile są u władzy) natomiast jeśli chodzi o tą całą naukę to myślę zwłaszcza u nas, że to system jest chory a tak naprawdę jest to pozostałość po komunie, która ze względu na swoje umocowanie prawne jest nie do ruszenia - no jak to ze szkół wyrzucać profesorów itd....

Witam. Wypowiedziało się tu już wielu - potencjalnych, obecnych i byłych doktorantów. Niestety po przeczytaniu większości z tych wypowiedzi - powstaje nie najlepszy obraz "instytucji" doktoratu. Nie będę silić się na żadne złote rady, bo ani to nie miejsce ani nie uważam się za personę, która może ich udzielać. Napiszę tylko do tych, którzy bardzo chcą - z różnych powodów - doktorat pisać. Jestem tuż przed obroną. Całość - począwszy od pierwszego spotkania z promotorem i uzgodnienia tematu a skończywszy na oprawieniu pracy - zajęła mi dokładnie 3,5 roku. Jednocześnie pracowałam zawodowo - zajmując się zasadniczo sprawami nie związanymi z tematyką mojej rozprawy. Pracowała też w tym czasie ramach umowy o dzieło na kilku uczelniach, wydałam kilkanaście publikacji. Mam też rodzinę i dziecko. Udało się napisać pracę, mam nadzieję, że uda się ją teraz obronić. Nie da się ukryć, że te prawie 4 lata kosztowały mnie bardzo wiele - zdrowia, sił i nieprzespanych nocy, ale moje życiowe motto brzmi: "Chcieć to móc". I niech ono przyświeca tym którzy naprawdę CHCĄ. Powodzenia.

Pozostaje tylko pogratulować, zakładając, że to co napisałaś jest prawdą. Dla mnie to troszkę abstrakcyjne : 1. pracować zawodowo, 2. "pracować też" na kilku uczelniach, 3. wydać w tym czasie kilkanaście publikacji. W mojej dziedzinie wydaje się jedną na kilka lat bo promotor boi się własnego cienia i chce tworzyć tylko arcydzieła. A w laboratorium spędza się po 12 godzin dziennie. Nie bardzo też mogę sobie wyobrazić skąd te umowy o dzieło na innych uczelniach, chyba wszyscy musieli tam paść na świńską grypę jeśli nie ma rąk do pracy. A wiem, że zwykle jest na odwrót. Brakuje mi tu jeszcze informacji o inwalidztwie ale nie będę bezczelna. Nie wiem w jakiej dziedzinie robiłaś swój doktorat ale to wielki, bardzo rzadki sukces. Jak widać nie jest to niemożliwe jednak wszystko zależy od promotora, warunków pracy a prawie nic od nas samych. Ja wypowiadałam się na temat dziedziny laboratoryjnej gdzie do całej oprawy teoretycznej (co w innych dziedzinach jest już wszystkim) trzeba doliczyć drugie i trzecie tyle zmarnowane na nieudanych doświadczeniach spowodowanych brakiem odczynników, sprzętu czy co gorsza… starym odczynnikom i sprzętowi a także niekończącym się kolejnym próbom i modyfikacjom tych samych doświadczeń. Dla niektórych dosłownie "niekończącym się" bo tracą cierpliwość i rezygnują :(((

Droga Callino, Nie mam zamiaru przekonywać Ciebie, że to co napisałam jest szczerą prawdą. Przykro mi, że Tobie nikt nie zaproponował prowadzenia wykładów (być może w dziedzinie, w której się doktoryzujesz, nie występuje deficyt kadry nauczycielskiej). Jeśli chodzi o publikacje - to nie były to oczywiście zwarte wydawnictwa, tylko artykuły w fachowej prasie. Napisanie średnio 4 - 5 artykułów w roku, w tematyce, którą na codzień się analizuje naprawdę nie jest gigantycznym wysiłkiem intelektualnym. Co więcej znam co najmniej kilka osób, którym napisanie dokotoratu, zajęło mniej czasu niż mnie. W dodatku, z uwagi na piastowane przez nich stanowiska, z pewnością mieli oni mniej czasu i energii na pisanie niż ja. W tym czasie - na polu "wydawniczym" osiągnęli oni takie sukcesy, że nabieram przy nich kompleksów. A zatem z pełnym przekonaniem mogę napisać, że godzenie kilku bądź kilkanastu obowiązków jedocześnie - nie jest dziś szczególnym wyjątkiem, z powodu którego należy lub wypada komuś gratulować. Z pewnością jednak osoby niepełnosprawne (z oczywistych względów) mogłoby mieć z tym problem i uważam za szczyt braku klasy naigrawanie się z ludzkiej ułomności. Nie wiem dlaczego, ale mam wrażenie, że Twoja wypowiedź jest podszyta złośliwościa. Ale pewnie tylko mi się wydaje. Pozdrawiam serdecznie.

Findabair - ona ma rację - myślę, że to co robisz jest psu na budę - umówmy się tak, rzuć wszystko jedź zagranicę i odpiwiedź mi czy wychodząc na ulicę z Twoimi artykułami i doktoratem ktoś da Ci zarobić na \"chleb\" - myślę, że nawet złamanego grosza vyś niedostała - takie pierdoły akceptowalne są tylko w Polsce - a co do artykułów 405 rocznie to wybacza ale chyba jesteś geniuszem - ja znam takie przypadki, że i po roku badań nie można jeszcze nic napisać - to co ty robisz w takie ilości rocznie to raczej można nazwać publicystyką prasowa.

Drogi Panie Leszpol, Nie odczuwam niespełnienia z powodu napisania dotoratu. Wręcz przeciwnie mam wymierne korzyści właśnie z tego tytułu (czyt. wpływy m.in z publikacji a przede wszystkim z dobrze opłacanych umów o dzieło na uczelni prywatnej). Nie zamierzam też opuszczać Polski, po to by komukolwiek (a już tym bardziej sama sobie), cokolwiek udowadniać. Zatem, wybaczy Pan ale nie będę się na nic umawiać. Nie twierdzę, że w innych państwach doktorat jest do czegoś potrzebny. Być może w przypadku niektórych, także i w naszym kraju okazuje się zbyteczny, niepotrzebny i nieprzydatny. Ale to jeszcze nie powód, aby ekstrapolował Pan swoje osobiste doświadczenia na całą populację. Zapewniam Pana, że jest przynajmniej kilkanaście znanych mi osób ze stopniem naukowym doktora, które nie żałują obranej drogi. Życzę raz jeszcze wytrwałości, powodzenia i sukcesów dla tych, którzy wybrali tę drogę. PS. Aha, proszę mnie nie przeceniać \"405\" artykułów jeszcze długo nie będę miała w swoim dorobku. A, gdy założyć, że jednak to był Pana błąd pisarski a wymiernikiem \"geniuszu\", w Pana mniemaniu, jest napisanie kilku tekstów w ciągu roku, to można tylko współczuć :-( Pozdrowienia raz jeszcze dla wszystkich nieobarczonych kompleksami - więcej słów na tym forum nie potrzeba.

Szanowna Findabair - oczywiscie chodzilo mi o 4. Moje doswiadczeni zyciowe sa wlasnie takie ze naleze do grupy tych doktorow zarabiajacych, publikujacych itd. Natomiast chodzi mi oto, ze trzeba dolaczyc do miernoty i robic to co w Polsce uwazane jest za standard naukowy. Chcac cos zrobic ponad przecietnosc jest sie zaraz oznaczonym jako \"tredowaty\" - poniewaz zagaraza sie srodowisku w ktore sie weszlo - dlugo z tym walczylem az sie zestarzalem i juz mi nie zalezy i robie to samo co reszta srodowiska czyli \"pale glupa\" - wystarczy ze zaakceptujesz nieudacznikow i juz jestes w grupie jako swoj!!!!!, masz powazanie, pieniadze, granty itd. jesli sie wychylisz to juz po tobie. Problem z mlodymi jest taki, ze ten poziom miernoty pokazany im przez tych ktorzy \"sa przy wladzy\" uwazany jest za poziom do ktorego do ktorego ustawiona jest poprzeczak i W TO POZWALAJA WAM WIERZYC !!! - jesli wiedzialbym na poczatku to co teraz to bym nigdy nie zdecydowal sie na taka droge zyciowa. JA TYLKO CHCE USWIADOMIC INNYM, ZE ZARABIAJA NA ZYCIE POPRZEZ \"PALENIE GLUPA\" roznica tylko jest taka, ze ja jestem tego swiadomy a Ty szanowna Findabair jeszcze nie ale mysle ze niedlugo to zrozumiesz ....pozdrawima...

Jak ktoś myśli że zrobienie doktoratu to potem praca na uczelni to niech zajrzy tu (strona nr 10) : http://www.nauka.gov.pl/mn/_gAllery/52/76/52763/zalozenia20090615.doc Habilitowani to zatrudnieni na uczelni, każdy kto pracuje po jakimś czasie robi hab. A doktorów bez perspektyw (poza uczelnią) coraz więcej, zaczynają powstawać nawet zaoczne studia doktoranckie. Pewnie niedługo stopień dr będzie można kupić za dopłatą z dyplomem magisterskim zamiast harować prawie dekadę życia. Może więc lepiej poczekać? Porównajcie sobie linie wykresu i wyciągnijcie wnioski. Poniżej tego wykresu jest ciekawy tekst.

Chciałem tylko wnieść trochę pocieszenia. Nie traktujmy przyszłych i obecnych doktoratów jako cos już spisanego na zagładę jeśli nie wstapia do mafi. Widać jedną prawidłowoś, że grupa \"trzymajaca władzę\" już się zaczyna sama wyniszczać. Nikt z nich nie chce robić a naiwnych doktorów juz brakuje. Sami ich nie dopuszczając do srodowiska ze wzgledu na strach przed konkurencja starzeją się, wymierają i zaczynają się miotać. Poczekajmy jeszcze trochę a będą się prosić żeby im pomóc. Natomiast wówczas myślę, że może nie byc już osób zainteresowanych, może gospodarczo każdy już będzie samowystarczalny i doktorat mu do zarabiania na zycie nie będzie potrzebny ponieważ robiąć coś innego też będzie szcześliwy i jego rodzina również... więc nie mące tak jak niektórzy tu mi wmawiali tylko proponuję róbicie ludzie w zyciu coś co potrafici i róbcie to dobrze a nie gońcie za dziadkami lesnymi którzy z Waszej gonitwy cierpią satysfakcje a wcale nie zamierzaja Wam pomóc a już napewną na pierwszym miejscu u nich nie stoi nauka - raczej władza !

Mimo, że fundamentalnie nie zgadzam się Leszpol z tobą jako z osobą, która ocenia świat ekstremalnie anty - bo świat nie przekonstruował się na jej myśl i wyobrażenie - to zgadzam się, że kolejny stopień naukowy nie jest dla większości osób obecnych w tej kawiarni. Fundamentalnie nie zgadzam się z tobą dlatego, że jak napisałeś walczyłeś, walczyłeś ale że nie dałeś rady to się poddałeś. Że wszystko to układy , układziki , władza cwaniaczków etc. Tak jest wszędzie w polityce , nauce , biznesie , w stosunkach sąsiedzkich. Sztuką jest to zmieniać , ustawicznie , po trochu , sukcesywnie nadgryzać materię. Nie dać się pokonać , nie zmieniać własnych ideałów. Widziałem wcześniej jak jest, widzę jak jest teraz. I zmieniam to. Zaliczasz mnie do tych stetryczałych geriatyków - ale nie wszyscy doktorzy są nieudacznikami a mam gro zwolenników dla mojej pracy. Zbyt wiele osób powtarza "z nimi nie wygrasz" , "nic nie zmienisz" - gdyby wszyscy byli jota w jotę jak ty to ani komunizm , ani mur berliński , pewnie ani nawet internetu by nie było :-))) Co do innych postów w tym wątku: Doktorat to kolejny stopień naukowy. To nie dodatek funkcyjny, to nie zawód dzięki któremu mamy dostać pensję. Z wykształcenia jesteśmy fizykami , historykami, prawnikami - wykonujemy zwód nauczyciela akademickiego , archiwisty , adwokata. Za wykonywaną pracę zawodową dostajemy pensję , jak jesteśmy kierownikiem dostajemy dodatek funkcyjny, jak długo pracujemy dostajemy wysługę lat. Jak pracujemy w biznesie i nasza praca przekłada się na dodatni rachunek ekonomiczny przedsiębiorstwa to dostajemy premię. Praca naukowa nic nie ma do tego - gdzieś w przyszłości ... ale o tym za chwilę. Praca zawodowa a praca naukowa to dwie odrębne sprawy. Po pracy zawodowej jedni w ramach hobby budują żaglówkę a inni pasjonują się jakąś dziedziną wiedzy. Czytają , szukają zadają pytania, pytania się mnożą więc znów szukają odpowiedzi i znów czytają. Zagadnienie ich pochłania jak hobby właśnie - i nagle okazuje się , że są jeszcze inni hobbyści z tej dziedziny, że chcą z tobą podyskutować, że masz wiele racji proponują żebyś napisał o tym dwa słowa. Piszesz , ktoś polemizuje , znowu piszesz , gdzieś przyznajesz rację , gdzieś tobie przyznają rację. Fachowcy branżowcy dzwonią do ciebie i pytają jak to byś zrobił - ty zasadniczo już tyle o tym myślałeś , że wiesz - więc odpowiadasz. Niektóre branże pytają czy byś prelekcji nie wygłosił, szkolenia nie zrobił. Z ciekawości jeździsz na konferencje bo zakładasz , że tam znajdziesz odpowiedzi na inne pytania , które ci się pojawiły. Odpowiedzi nie uzyskujesz ale wymieniasz poglądy. Na którejś z konferencji - jeden ze "stetryczałych" autorytetów podchodzi i mówi , że czas był taki napięty i że nie było możliwości tym razem porozmawiać , ale jest jeszcze chwila to może porozmawiamy przy objedzie. I wtedy informuje cię , że zagadnienie którym się zajmujesz zawodowo i hobbystycznie wymaga pióra i że jego zdaniem powinieneś zacząć pracę naukową. Tak promotor znajduje ucznia a nie uczeń szuka promotora. Jak nie wie się co się robi , co się chce robić , nie widzi się zagadnień, problemów , nie zadaje się pytań - a chce się robić doktorat by zarabiać - to porażka gwarantowana. To tak jakby chcieć robić biznes ale nie mieć pomysłu - więc najpierw otworzę (czy biznes czy przewód doktorski) i poczekam jak mi jakiś promotor podpowie czy to przedmiot działalności gospodarczej czy przedmiot (temat) pracy naukowej. Może będę budował domy , może produkował programy klasy ERP dla elektrowni a może będę miał zakład kosmetyczny i robił tipsy :-))) - i do kafeterii z pytaniem "niech mi ktoś podpowie jak się otwiera biznes i jaki mam otworzyć bo bym chciał zarobić dużo pieniędzy?". Na co lista odpowiedzi: "to trudne" , "biznesy to głupota i oszustwo" ; "ekonomia to kant - wszystko to zmowa elit i klik - z nimi nie wygrasz" ; " ja jestem biznesmenem ale mi się nie udało - na biznesie nie można zarobić" itp. itd. Jak widzę z definicji większość nie wie co to zawód a co praca naukowa. Może faktycznie najpierw należałoby wszystkich kształcić zawodowo - jak będą mieli zawód (i będą świadomi jaki mają zawód) to niech wtedy decydują się na pracę naukową (od mgr'a zaczynając). W moim przypadku po studiach najpierw pracowałem, otworzyłem firmę, zarobiłem pieniądze i drążyłem materię - w ramach hobby i tak to poszło dalej. Gwarantuję wam , że gdyby hodowcy gołębi zaczęli pracę naukową z zoologii to doktoraty byłyby liczne i wartościowe, gdyby miłośnicy ogródków działkowych czy inni hobbyści z głowami nabitymi wiedzą o ulubionym przedmiocie zaczęli pisać doktoraty to były by to almanachy doświadczeń , odkryć i zastosowań praktycznych. Jak doktorat "chce zrobić" "czoło niezmącone myślą" , bez zainteresowań, bez pasji , bez pędu do nauki - to .... to wiecie co. A na koniec - mając stopień naukowy, własny biznes i trzy walizki doświadczeń , wykładam bo chcą słuchać, szkolę bo chcą by ich szkolić, piszę bo chcą czytać - i za godzinę konsultacji na gruncie biznesowym biorę od 300 do 500 € - bo tyle gotowi są zapłacić. Gdybym nie miał stopnia naukowego - to może 100 do 200 € by zapłacili za tę samą wiedzę. A jako idealista z gruntu - jestem przekonany , że praca dla pracy , z miłości , pasji , radości - daje w przyszłości efekty i materialne i w sferze satysfakcji. Jak coś ktoś chce robić tylko z pobudek finansowych to polegnie tak czy inaczej. Popełni błędy , pójdzie nie tą drogą z ludźmi jemu podobnymi z wzrokiem przyćmionym żądzą pieniądza. Nic już nie zobaczą , nic nie dostrzegą , nic nie odkryją. Jak lekarz . Jeśli jedzie na wizytę domową z myślą jak pomóc choremu to go docenią pacjenci i zarobi krocie , podniesie stawiki a i tak będzie miał klientów . Jak będzie natomiast jechał z myślą , żeby zainkasować 50 czy sto złotych to pieniądz go zaślepi, umysł zmąci , choremu zaszkodzi i w krótkim czasie grosza już nie zarobi. Tak ku przestrodze to. Więc drodzy doktoranci - najpierw znajdźcie pasję, miejcie zainteresowania, zdobądźcie głęboką wiedzę na interesujący was temat i rozpocznijcie pracę naukową - to temat sami znajdziecie i promotor sam was wyłuska. Jak będziecie gamoniami chcącymi "robić" doktorat to jako pustogłowia będziecie kulą u nogi i nikt was nie będzie chciał. Wtedy jest trudno znaleźć promotora jak nie ma co promować. A pasjonatom życzę pasji niegasnącej - Wam doktoraty niepotrzebne, ale będziecie je mieli i dzięki nim będziecie więcej zarabiać :-) Pozdrawiam R.M.