Jedzenie kompulsywne - komu jeszcze marnuje zycie?

niektore rzeczy to moge dopiero robic w nocy jak dzieci spia i wtedy mam nerwy i duzo jem------------------------ dobrze mi zrobilo jak moglam to wszystko z siebie wyrzucic

bo ja za bardzochyba panikuje i z tad chyba mi sie teraz to wzielo

ostatnio faktycznie zrobily sie pustki

Wioluszka to ja mam odwrotnie. Jak sie czyms zajme i jestem podekscytowana to nie jem. U mnie w ciagu ostatnich dni lekkie zawirowanie. Nie przejdalam sie ale komletnie zamieszalam w swoim planie dnia. Moj synek mial dwa dni goraczke i byl strasznie marudny. To mi wywrocilo wszystko do gory nogami i od razu pojawily sie dziwne zachowania, ochota na cos, szukanie jezenia po domu. Ilosciowo nie przekroczylam raczej limitow ale w ten sposob nie pociagnelabym dlugo. Dzisiaj po wczorajszej wizycie u lekarza wszystko wraca do normy. Wiec dalej 4 duze posilki dziennie i nic pomiedzy. W sobote waga pokazala 3 kilo mniej niz na samym poczatku 4 tygodnie temu. Podtrzymuje swoje twarde zdanie od poczatku. Nie stosujcie diety i nie wazcie sie co chwile! Zrobicie jak chcecie.

nie waze sie co chwile ale widzialam ze przytylam tydzien temu w nagrode za dietke kupilam sobie fajna bluzke i juz poprostu jest za ciasna

nie mialam jakis konkretnych powodow a jednak ciagnie mnie do jedzenia bez przerwy szukam jedzenia juz planuje ze jak syn przyjdzie ze szkoly to pojdzie do sklepu a sama nawet nie wiem co mi sie chce

chyba to jest tak jeszcze jak mowisz Konwalio przez kilka dni mialam takie ze nie moglam trzymac sie diety i godzin i wszystko chyba sie wtedy zaczelo

I jeszcze jedno - zauwazylam niesamowita zaleznosc samopoczucia i checi na jedzenie od mojego cyklu. W piatek tuz przed @ myslalam, ze sie wsciekne. Chwila zapomnienia i zjadlabym cala lodowke. Poratowalam sie guma do zucia i przetrwalam.

Takie wypadnięcie z rytmu diety (czy zdrowego odzywiania, jak kto woli) to koszmar. Ja teraz siedzę w pracy, zjadłam sniadanie, schrupałam marchewki i dosłownie skręcam się żeby coś zjeść. Chętnie wyszłabym do sklepu za rogiem i kupiła np. kruche ciasteczka albo serek Danio albo zupę Amino. Ale wiem, że dalej by mnie ciągnęło. Powstrzymuję się ale cierpię!!!!!!!!!!!!!

Jak ja bym sie czymś zajęła to nie myslałabym o jedzeniu. Ale siedzę przy kompie, nie mam za bardzo co robić więc rozmyslam co bym zjadła. tak nuda to jeden z czynników mojego obżarstwa.

Nie wiem jak nazwać ten stan. Siedzę i marzę np. o dobrym torcie. Myslałam ze psychoterapia pomoże, co robić w takich stanach w takich chwilach. Myślę, że jakbym sie najadła tego tortu to byłoby mi niedobrze, miałabym wyrzuty sumienia jadłabym dalej, jutro waga +1kg i podłe samopoczucie ..... ale nic nie pomaga, chęć zjedzenia i poczucia tego smaku jest silniejsza. Jak z tego wyjść?????

Jeszcze nie ma 13.00 a ja juz zjadłam wszystko co miałam w pracy, to znaczy koktajl z kefiru i truskawek i jabłko - zapchałam się. Będę pić duzo herbat i kawy i jakoś wytrwam do 16.oo. NIE POŻRĘ!!!!!! Biore sie za robotę. Trzymajcie się!!

Gdzie sie podziałyście? Ja przed wczoraj jakoś wytrzymałam, poza słodkim likierem było OK. Ale wczoraj :( Można powiedzieć że sięgnęłam dna bo obżarłam się opiłam ajerkoniaku, prowokowałam wymioty i zastosowałam sól gorzką na przeczyszczenie. Zjadłam normalny obiad - chińszczyznę a potem zrobiłam deser ze śnieżki, budyń, zjadłam 2 świeżutkie bułeczki kajzerki na raz - to dla mnie bardzo dużo, płatki cini-minis, orzeszki, kurcze sporo tego było ze 3 godziny tak podzerałam aż troche udało mi sie zwymiotować a resztę przeczyściłam. Zrobiłam to z premedytacją. Obudziłam się głodna i bez brzucha i z postanowieniem że od dzisiaj koniec.

ten temat jest mi bardzo bliski. obżeram się czasami cały dzień ruszam buzią. ważę już prawie 100 kg i nie potrafię tego powstrzymać to silniejsze ode mnie. jestem coraz bardziej nieszczęśliwa siedzę w domu wstydzę się swojego ciała a jem coraz więcej

czesc . , wszystko na nic obrzeram sie na nowo ,znow mam napady , jem mnostwo i cal czas nie moge przestac, nie wiem co u mnie to spowodowalo bo 2 tygodnie bylo dobrze, nie umiem przestac i kilogramy powrocily

co robic zbliza sie wiosna wszystko ciasne

Mnie też to nachodzi tak po 2 tygodniach diety. I nieważne czy jest to ścisła dieta, czy racjonalne odżywianie Odmawiamy sobie słodyczy i innych dobroci i organizm sie potem domaga. Ja od wczoraj już to opanowałam ale musiałam się poratować Meridią. Dzisiaj też ją wzięłam ale już zaskoczyłam znowu w diecie i czuję ża na jakiś czas będzie dobrze.

Nibylandia a nie próbowałas srodków hamujących łaknienie takich jak Meridia? Przy twojej wadze na pewno dostaniesz receptę. Przez jakiś czas stracisz apetyt, schudniesz i może oragnizm przyzwyczai sie do nowych zdrowych nawyków poza tym jak schudniesz bedzie to motywacja, żeby to utrzymać i nie zaprzepaścić.

witam , ja przekicalam wszstko zre jak glia jak w amok i nie moge sie pocamowac , prztylam wszystko wrocilo waze 92 kg , co robic , nie wiem czem tak zrobilam ,mam maly remont w domu , balagan , konca nie widac ,denerwuje sie i jem

cos ostatio tu pustki,,,, z mojego postanowienia nici , zre jak glupia , od jutra musze zaczac jesc normalnie , za tdzien mam impreze cociaz troche musze scudnac, znowu zacznam ,zacznam i nie moge sie zabrac bo postanoeienia sa na nic

Dziewczyny, pomozcie mi, bo ja sie po prostu zazre na smierc, w koncu moj organizm tego nie wytrzyma:( NIe potrafie przestac jesc. Jem od rana do wieczora. Jestem gruba, wstydze sie wychodzic z domu, a siedzac caly dzien w 4 scianach trudno mi wytrzymac i nie jesc. Nie odczuwam juz sytosci, moge pochlonac niesamowita ilosc slodyczy i nawet nie jestem syta. Tyje w tempie astronomicznym. To trwa od Swiat Bozego Narodzenia, przytylam juz 10kg. Nie potrafie przerwac tego blednego kola............

A ja po 4 dniach obżarstwa znowu to opanowałam. Ale wspomogłam sie tabletką na brak apetytu. Teraz jest OK. Jestem z siebie tymbardziej dumna bo wczoraj pojadłam trochę orzeszków i spróbowałam coś słodkiego, wylizałam garnek po śnieżce i zjadłąm 2 herbatniczki z kremem czekoladowym - i koniec! nie żarłam więcej. Dlatego jestem z siebie dumna bo dla mnie nie sztuką wcale nie jeść takich rzeczy - dla mnie sztuką jest zjeść kawałek i na tym zaprzestać.

Totalnienieznana a znasz przyczynę dlaczego jesz? Czy tylko dla pysznego smaku tak jak ja czy może z jakiś problemów emocjonalnych? Jeśli ta druga opcja to dobra psychoterapia powinna pomóc. Ja rezygnuję z mojej terapii bo czuję że nie tędy droga.

Brałam kiedyś mazindol i schudłam trochę ale szybko przestało to na mnie działać i wszystko nadrobiłam.Obżderam się cały czas.Powoli zyc mi się odechciewa nie chcę tak wyglądć.

Wczoraj nie trzymałam diety, jadłam nawet deser i słodkie, placki, pizzę, ale nie było to kompulsywne obżarstwo. Dzisiaj znowu dieta ale mi ciężko, myslę cały czas o jedzeniu i marzę o czymś słodkim do kawki:(

ja od wczoraj jem normalnie i musze wytrzymac najorzej to zaczac, przerwac obrzarstwo, ale rano zjadlam jourt i juz czuje sie taka rozdeta' waze

waze90 kg, nie chce mi sie wymyslac takich roznych dan -duszonych warzyw i roznych takich,, nie wiem nieraz co jesc na obiad, przedtem cieszylam sie ze wytrzymuje ale teraz boje sie zeby sie nie obrzerac bo co to jest jeden dzien, u nas piekna pogoda ,wiosna a tu chodzic nie ma w czym

solidaryzuję się w cierpieniu.Jestem na diecie od 9 roku życia, to mój odwieczny problem. Przeszłam już wiele diet, większość.Kilka lat temu udało mi się schudnąć prawie 10 kg/miałam prawidłową wagę,jednak problem powrócił.Dzisiaj ważę ponad 75 kg.Fałdy na ciele są przyczyną moich codziennych frustracji, problemów w kontaktach z ludźmi.Staram się walczyć z napadami,ale jak do nich dochodzi, sprawiam wrażenie bezsilnej. Potrafię jednorazowo pochłonąć 4-5 tys.kcal.Czasami ląduję z głową nad kiblem.Jest mi źle. Tracę nadzieję,że kiedyś będzie normalnie.

Swego czasu faszerowałam się prochami: Tussipect, Adipex, Seronil, Sudafed, nawet Coldrexem nie pogardziłam,bo na bazie kofeiny- czułam się pobudzona, niegłodna . Tylko przeszukiwałam apteczki w poszukiwaniu efedryny;/ Sięgnęłam po amfetaminę i chyba tylko ze względu na brak zaplecza materialnego się od tego oderwałam. Zaczęłam popadać w paranoję.Teraz jest nieznacznie lepiej, po prostu nie biorę prochów, ale psychicznie nadal czuję się, jak ścierwo. Zadaję sobie pytanie: Czemu ja?. Wstydzę się, że moją głowę zajmuje takie g***o, myślę o dzieciach, które nie mają, co do ust włożyć i chce mi się ryczeć, że żarciem, które potrafię pochłonąć, można by wykarmić całą wioskę w Afryce;/