20 latkowie - ile dostajcie kieszonkowego od rodzicow?

Taaaa?? to zbuduj podobny ton madralo!:P

ale to rodzice chowaja sobie takiego pasozyta, to oni w sumie zrobili z niej kaleke zyciowa i bedzie zonk jak nagle zgina oboje w wypadku na przyklad.... a sponsoringu to sie nie obawiaj tylko przyzwyczajaj, tatus wiecznie zyc nie bedzie, sama sobie z frma nie poradzisz a sprytni doradcy juz tak moga pokierowac ze firma zbankrutuje , ty pojdziesz na bruk a taki doradca se ja wykupi i ustawi znowu, malo bylo podobnych historii? :) tak wiec jedyne wyjscie dla ciebie to znalezc bogatego meza ktory w zamian za dawanie doopy bedzie cie utrzymywal, tzw prostytucja malzenska lepiej zacznij juz szukac, niestety syn kulczyka chyba zajety

tak,ale krem jest niezbedny, a tabsy niekoniecznie ;) ale idz juz spac, jutro do szkoly :)

Jaka to satysfakcja przejąć firmę, na którą ojciec wypruwał sobie flaki i tylko czerpać z tego zyski? Satysfakcję da samodzielne dojście do sukcesu, ciężka praca, świadomość, że szczęście i kasę zawdzięczamy tylko i wyłącznie sobie, swojemu samozaparciu i nieugiętości w dążeniu do celu... święte słowa:):) aż trudno uwierzyć że jesteś tak młoda i dopiero zdajesz maturę:)

a w ogole to mi przypomina jedna prowokacje niedawna, jakas laska na archeologii, co miala przejac firme tatusia tez nie chciala pracowac widac ze niewiele zmienilas w swojej prowo!!!

hehe to nie zadna prowo :) nie jestem na archeologii a pracowac nawet bym chciala ;) lepiej przeczytaj wszystkie posty, a pozniej sie wypowiedz :)

ale pisalas ze sie boisz??

Mamy cię głaskać, bo miałaś wypadek i rodzice bardziej się o ciebie troszczą...? To dlaczego z nimi nie porozmawiasz, że jedno zdarzenie nie może decydować o reszcie twojego życia, skoro teraz nie odgrywa większej roli? Ja kocham taniec, ale ze względu na naukę do matury musiałam przerwać treningi... nie wiem, czy to nie będzie błąd, którego będę żałować do końca życia, bo chciałam życie związać właśnie z tańcem... ale gdybym tylko mogła, to nie wychodziłabym z sali treningowej... Skoro kochasz skrzypce, to dlaczego tego nie kontynujesz, nie cieszysz się tym, nie walczysz o to? Da ci radość coś, co będziesz robić do konca życia beznamiętnie, dla kasy, dla pasłuszeństwa rodzicom, dla zasady?

nawet jesli dla zasady to co? kazdy inaczej wychowany i wg innych wartosci

To, że w niedługim czasie, powiesz sobie, że głupia byłaś, a będzie za późno, żeby przeprosić skrzypce...

staram sie grac codziennie chociaz troche.. marze o AM, zeby grac.. moze nagrac kiedys plyte... ale co z tego jak zaloizenie jest takie,ze mam byc w tej glupkowatej kancelarii a skrzypce rodzice uwazaja jaka moja fanaberie.. a ja to tak kocham...

wychowanie to jedno, ale dlaczego hierarchia wartosci ma byc przez to sztucznie uksztaltowana?

To powinnaś o to walczyć... moi rodzice taniec też uważają za głupotę i chwilową fascynację, po której niedługo nie będzie śladu... To nie znaczy, że mam to porzucić i zapomnieć... wręcz przeciwnie.

A jaka satysfakcja pozniej:)

dziewczyny, bo to sa wartosci moich rodzicow, wiec maja byc takze i moje. skonczylam szkole muz i co moge wiecej robic? nic. jestem jak w zlotej klatce :O

mam nadzieje, ze jeszcze wroce "na powaznie" do skrzypiec..

Jeśli rodzice kierują twoim życiem, to popełniają błąd, ale że ty im na to pozwalasz - ten błąd już należy do ciebie...

Przynajmniej dobrze, ze to widzisz... Boisz sie "zbuntowac"??

jestem od nich uzalezniona w kazdym wzgledzie.. chcialam zamieszkac z Kamilem to wielka obraza... ze nie traca corke itp. nie wiem jak dlugo to ma jeszcze potrwac :O boje sie, nie potrafie zawalczyc..

Kamil to moj chlopak

tu nawet o bunt nie chodzi.. w zyciu bym o tym nie pomyslala, prostu mam jakby zakozenione poczucie zobowiazania wobec nich.

po prostu i zakorzenione mialo byc

i uzależnienie od kasy...

no tak.. i brak pespektyw na usamodzielnienie sie..

Ojeeej to faktycznie przykre. Ale dajmy na to: kupujesz ten krem za stowe i oni nic? Bo to dla Ciebie przyjemnosc. A jak grasz i jest to dla Ciebie czyms co kochasz, a przyjemnosc masz jeszcze wieksza, to juz nie chca tego umozliwic?

A moze rozmowy by cos daly? szczere, długie i do bolu?? jakis kompromis czy cos...Moze po jakims czasie zrozumieja co dla ich corki jest wazne i daje jej szczescie. Moze uda Cie sie zamieszkac z Kamilem? Moze zbierz w sobie siłe i małymi kroczkami zacznij sie "odzwyczajac" od tego zycia... Nawet we wlasnej glowie... Zniszcz to poczucie obowiazku, a przynajmniej sie staraj... Moze...

dziewczyno uciekaj od takich rodzicow, dobrze Ci radze...za pare lat bedziesz kaleka zyciowa, uwierz mi na slowo ze samodzielnosc to jedna z najwiekszych wartosci w zyciu...

i nie pozwol na zmarnowanie swojej pasji, ja zawsze kochalam taniec, niestety z wlasnej glupoty to porzucilam dla chlopaka i nauki, teraz pare lat pozniej nie ma innej rzeczy ktorej bym bardziej zalowala niz tego ze to porzucilam, nie ma....

tylko,ze ja nie mam gdzie uciec, im sie wydaje,ze jestem ich wlasnoscia, ale kto tak nie ma w domu to mnie nie zrozumie :(

Uciekać może nie, ale zawrzeć kompromis... jesteś dorosła i argumenty pod tytułem "jesteś za młoda, żeby sama o sobie decydować" nie wchodzą w grę... Jednakże kontrolę mają nad Tobą ogromną, bo jesteś całkowicie uzależniona od ich pieniędzy. Ich wartości nie powinny być Twoimi, każdy człowiek ma prawo do realizacji swoich własnych.