Kafeteryjny Klub Plotkarek

jak mam zrobic lusia? jakies pomysly, sprawdzone sposoby?

No jest jeszcze podobno metoda na klina, ale ja się na tym nie znam, i nic nie poradzę

a nie, za klina to ja dziekuje ;)

Może on sie komuś zwierza? Ciekawe, co teraz o Tobie myśli i czy załuje, ze był takim pawianem...

wątpie. on w ogole nie rozumie o co mi chodzi, bo z jego punktu wiedzenia wszystko bylo dobrze. i teraz tez z pretensja ze sie do niego nie odzywam, choc, zeby bylo jasne wszystko, w zeszly piatek wyslalam mu sms-a zebysny sie kontkatowali wcale, bo ja nie mam sily. i co zrobil? poczekal gad tydzien i wyskoczyl jak diabel z pudelka.

Kurde, to faktycznie :O

milego weekendu Lusia. niech chociaz twoj bedzie mily.

Dzięki, ale myślę, że szczególnie miły nie będzie, tak więc możemy uznać, że połączy nas wspólnota niedoli ;-)

Ovca, wiesz, zmieniam zdanie. Ty nie masz w tej chwili wpływu na swoje względem żaby uczucia. To chyba jednak nie zależy od decyzji. Może od tej tzw. podświadomości? Bo zobacz jak to jest, nie da się czasem powstrzymać łez i można sobie do woli decydować. ze się płakać nie będzie, a łzy i tak się produkują niezależnie od naszej woli. To samo w odwrotną stronę, ciężko się rozpłakać na zawołanie. No ale możesz na szczęście wpływać na to co robisz, mówisz, myślisz. A wtedy czas wszystko załatwi. Jeżeli koniec to koniec, nie spotykaj się, nie rozmawiaj i przede wszystkim nie pisz, nie myśl i nie mów, ze go kochasz i za nim tęsknisz. Jest takie potoczne powiedzenie, żeby nie wywoływać wilka z lasu, albo \"tfu, tfu nie zapeszyć\". A mądrości ludowe z racji swojej długiej tradycji zawierają masę prawdy :-) No to odbyłam dawkę kafeteryjną, a teraz, używając terminologii Psedłonima, idę z dwie godziny potyrać :-)

Dobry wieczór.

No i?

Pusto...

No ja się mogę przywitać resztką sił umysłowych, w dodatku zajętych trawieniem historii o duchach :O No więc zbieram energię i macham

Co Ci się stało, Luśka?

Nic mi sie nie stało, jestem zmęczona i zastanawiam się, czy mimo lęku związanego ze zjawiskami paranormalnymi chciałbym jednak doświadczyć jakiegoś kontaktu, i w ten sposób mieć niepodważalny dowód na prawdziwość przynajmniej części tych niezliczonych relacji nt. bliskich spotkań trzeciego stopnia tyle, ze ze zmarłymi

Luśka? Ty się przypadkiem nie opiłaś wody z bagna?

A Ty miałeś jakieś bliskie spotkanie z głupotą, babą, czy przypalaniem? :D

Czy może to zaawansowane skutki twojego stanu cywilnego?

Raczej cierpię na niedobory świeżego powietrza, a nie suplementowanie się bagnistymi wodami (swoja drogą, skad takie przypuszczenia? woda bagnista powoduje zmęczenie umysłowe?)

Mój stan cywilny to moja sprawa, a Ty sie zajmij swoim :)

No coś z Tobą nie tak. Zdumiał mnie przedmiot Twoich zastanowień...

Powiada się, Luśka, że staropanieństwo nie jest dla kobiety stanem optymalnym...

A co w nim dziwnego? Znam masę historii o duchach, wiec zastanawiam się ile z nich może być prawdziwa. Co do staropanieństwa i jego ewentualnych skutków dla mojego umysłu to patrz jak wyżej :)

(Owszem, Luśka, miałem takie spotkanie. Tyle, że nie z jedną, ale z dwiema babami...

Kwestia Twojego staropanieństwa napawa moje serce prawdziwą troską.

Mam być wzruszona? (a propos Twej troski o mnie) Wracając do duchów, są tutaj takie dwa tematy, wiec sobie robiłam przerwy i obydwa dziś przeczytałam, tak wiec tym razem źródłem moich umysłowych problemów jest ta durna kafe, a nie mój stan cywilny ;-) Na marginesie, rozważałyśmy dzisiaj z kilkoma koleżankami, czy jesteśmy normalne, a ja próbowałam zabiegnąć jakichś porad względem zbliżającej sie pierwszej rocznicy mojego wirtualnego żywota i ewentualnego e-pochówku. No i Ike stwierdziła, ze nikt normalny tutaj dłużej nie zostaje :O

Miałem więc spotkanie z dwiema babami. Ale skutkiem spotkania nie są rozmyślania o UFO, Yeti i plamach na Saturnie...

Przyzwoitość każe, żebyś choć udawała wzruszenie.

Wy nie jesteście normalne. :)