Do samotnych - czy pogodzilyscie sie z tym, ze byc moze od konca zycia bedziecie

ja jestem po 30-tce. Portale randkowe? kiedys byly, teraz wole poznawac w realu. Kluby? chodze czasem ze znajomymi, a ostatnio nawet sama- zeby zwyczajnie w swiecie potanczyc . Zawsze ktos tam chce mnie poznac....ALE...co z tego, skoro tym mezczyznom brak kultury(wiek miedzy 26-36 lat)? biora numer tel (a nie daje chetnie!!), potem kilka smsow i przestaja sie odzywac. Albo nie mozna sie z takim umowic, bo wieeeelce zajety. To ja sie pytam- po co to zawracanie "glowy"?

do gość z 18.40: Rozumiem Cię, ale nie warto generalizować. Ludzie bywają różni. Po alkoholu też myśli się i czuje inaczej. Idealizujemy siebie nawzajem, czasem jesteśmy o krok od "zakochania", wszystko jest piękne, ponadczasowe i ulotne zarazem. A na drugi dzień wraca realność - praca, dom, różnego rodzaju blokady. Ja też czasem umawiałem się z poznanymi w klubach dziewczynami, a innym razem - nie. Podobnie - one. Niektóre chciały się spotkać, inne nie odpowiadały na telefon (choć w pubie dawały mi swój numer). Wy kobiety i tak macie łatwiej. Na parkiecie prędzej czy później ktoś was zaczepi, nieraz możecie przebierać w "kandydatach". Chłopak prosząc dziewczynę do tańca musi liczyć się z "koszem", który naprawdę niczym przyjemnym nie jest.

gość 36 no tak my kobiety mamy lepiej :) szczególnie jak na portalach i w necie trafiamy na żonatych, którzy potrzebują na chwile oderwać się od codzienności :) Samotny Pan do pubu pójdzie i nic w tym złego a jak już robi to kobieta to szkoda gadać :(

Mówiłem, że macie lepiej w jednej konkretnej sytuacji, czyli w klubie, na parkiecie:) Owszem, są bariery kulturowe, które utrudniają pewne zachowania (np. samotne wyjście dziewczyny do pubu), ale ostatecznie - "who cares!". W końcu chodzi o Twoje szczęście, życie, los. Jeśli zawsze będziemy przeglądać się w zwierciadle społecznym, możemy nigdy nie dostrzec samych siebie - naszych marzeń, szans, możliwości. A na portalach randkowych jest jak wszędzie - zdarzają się ludzie uczciwi i oszuści. Osoby poważne i nieodpowiedzialne. Normalna średnia krajowa:) Ja bym takie portale odradzał z innych powodów: rodzą w nas nadzieje i oczekiwania nieadekwatne do rzeczywistości, redukują człowieka do kilku podstawowych danych, sprawiają że zachowujemy się w markecie z twarzami. Moim zdaniem są dobre tylko wtedy, gdy służą wstępnemu zapoznaniu się, zorientowanemu na stosunkowo szybkie spotkanie w realu.

No w sumie tak tylko jeszcze musi być w okolicy ten parkiet ;) Wiem że to może życie i mój los :) i ja nie przeglądam się aż tak w tym zwierciadle , ale też nie jest mi aż tak źle w obecnym stanie :) Co do portali randkowych masz rację :) Nie powiem żebym była ich zwolenniczką bo mam wrażenie jak bym do sklepu wchodziła sprzedaje się zawsze ten który ma lepszą reklamę :) a średnia krajowa zabawnie zabrzmiała ;) Nie wiedziałam, że ten kosz aż tak jest odbierany :(

samotnosc nie jest taka zła [http://twojachwila.eu/]

Chyba jestem jakimś wyjątkiem :) lubię być sama choć samotna nie jestem mam przyjaciół, dzieci znajomych rodzinę. Potrzebuje jednak po pracy mieć ten fragment własnej przestrzeni. Żyłam w związkach jednym nawet 20 lat. Teraz już wiem że bycie samej daje mi coś co zabiera związek, dbanie o siebie ;) Pozdrawiam samotnych

gość dziś nie jesteś wyjatkiem sam chwalę sobie samotność , chodź brakuję kogoś bliskiego ,takiego co by nie ograniczał a był pod ręką chodź by po to by sie przytulić i wiedzieć że jest . a o taki układ bardzo trudno

gość dziś nie jesteś wyjatkiem sam chwalę sobie samotność , chodź brakuję kogoś bliskiego ,takiego co by nie ograniczał a był pod ręką chodź by po to by sie przytulić i wiedzieć że jest . a o taki układ bardzo trudno vvvvvv tak, o taki uklad jest bardzo trudno. moj ostatni facet zostawilm mnie, bo poswiecalam mu za malo czasu. nie ze go olewalam, ale wg niego to bylo za malo ;/ wiec teraz mam juz pelna samotnosc do konca - tak przeczuwam ;/

gość wczoraj Tak wygodniej ale czy naprawdę tego chcesz i nie przeczuwaj a czuj .po prostu czasami aż tak bardzo boimy się zaryzykować ze wycofujemy się z każdej próby albo i nie próbujemy . Lata płyną i coraz bardziej bedzię nam brak kogoś u boku. nawet w układzie który daję swobodę i chwilę samotności trzeba iść na kompromis i pozwolić na chwilę czułości . nie ma 2osób co odczuwają w danym momencie to samo gdy 1 chce pobyć sam na sam a drugie potrzebuje przytulenia musimy wybrać jego i przytulić chodzby z tej przyczyny ze może wtenczas gdy my będziemy potrzebować to nas przytuli. szkopuł w tym by nikt tego nie nadużywał . ale do tego naprawdę trzeba poznać i znać partnera ,ufać i kochać takim jakim jest i pełni akceptować .

a jak się nie pogodzić po wielu próbach i porażkach...skąd brać siłę , nadzieje i wiarę jak od lat wiatr w oczy :-(

do samodzielnej mamy 35: tak, kosze bywają nieprzyjemne, ale oczywiście nie aż tak:) dobrze, że w miarę pozytywnie podchodzisz do swojej sytuacji, ja wciąż nie potrafię... do pozostałych: z większości postów wyłania się dylemat - czy za wszelką cenę próbować przełamać samotność czy jednak próbować się z nią jakoś ułożyć... moim zdaniem permanentna samotność to stan nieoswajalny, człowiek jest jednak zwierzęciem społecznym i w pojedynkę cierpi... w samotności można się poniekąd zakorzenić, ale wrastanie w tę glebę będzie zawsze bolesne, pozbawione szczęścia... są ludzie, którzy wiodą takie właśnie przygaszone życie - owszem: pracują, mają jakichś znajomych, święta spędzają u rodziny siostry czy brata, czytają książki i oglądają filmy, dysponują dużą ilością wolnego czasu... udają że to lub tamto ich cieszy, czasem poddają się jakimś emocjom, fascynacjom... generalnie jednak blakną - mentalnie, duchowo i nawet fizycznie - twarze ludzi szczęśliwych rozjaśnia płomień nadziei, oczekiwania, spełnienia - w oczach samotnych nic takiego się nie pojawia, jest natomiast gorycz, smutek, znużenie...

Odpowiadajac na pytanie z tematu. Nigdy, nigdy nie zloze broni ;)

do osoby wyżej- podziwam Twoją wolę walki, ja mam wrażenie, że los się na mnie uwziął, bo NIE MA przesłanek ku temu że POWINNAM być sama - nie ma, jakkolwiek dziwnie to brzmi, zatem stwierdzam z całą odpowiedzialnością, że ktoś albo na mnie rzucił urok, albo nie wiem...:(

NIE MA przesłanek ku temu że POWINNAM być sama>>jest - jestes durna wierzysz w jakies uroki.

wierzę bo nieststy poznałam jedną taką osobę która coś takiego praktykowała i doprowadziła nawet do tragedii, a wierz mi jestem osobą pragmatyczną i racjonalnie podchodzacą do rzeczywistości, poza tym urokiem można nazwać złą wolę ludzką i po prostu zwykłą zawiść, którą swą niszczącą siłą także może oddziaływac

mój były gdy z nim zrywałam w oczach miał nienawiść, pogardę... splunął mi pod nogi i powiedział " a żebyś już więcej nikogo nie miała " i nie mam od ponad 10 lat :-(

i wtedy przypominami się jak mawiają, że to odwraca się przeciwko komuś kto ten urok rzucił, heh g****o prawda....

niestety nie obróciło się to przeciwko niemu, ma żonę i kilkoro dziec*****eniądze itd... a ja sama. tak jak mi tego życzył :-(

nie, nie pogodzilam sie:(

ja również się nie pogodziłam :-( już nie wiem jak żyć, czas mija bezpowrotnie...tyle samotnych chwil.dni,miesięcy,lat.....

U mnie dopiero 4 miesiące zgrywania szczęśliwej singielki ale nie biorę pod uwagę możliwości bycia samej do końca życia:(

ja już zgrywam taką singielkę ponad 10 lat....jestem już załamana :-(

aż trudno uwierzyć, że któregoś dnia nie zdarzy się cud, żyłam nadzieją tyle lat i cud się nie zdarzył..

wszystkim wokół zdarza się jakiś cud, tylko nie mi :-(

gość 36 Sama nie wiem dlaczego mam takie podejście :) Po tym co przeszłam i co dostaje od życia w prezencie powinno być zupełnie odwrotnie :) Może boje się że jak już zakorzenię się w tej samotności to będzie tylko gorzej , a tak zawsze jest nadzieja :) choć w cuda nie wierzę :) walczę jednak o ta ostatnią iskierkę, żeby nie zgasła :) pozostali goście ;) Czasami mam wrażenie że ludzie pozamykali się w sobie i w swoich domach , bo jeżeli jest tyle samotnych osób i nie mogą trafić na siebie to coś w tym musi być :) Fakt wszędzie same pary na ulicach , więc jak tu samemu gdzieś wyjść ;) Ja jednak wychodzę , choć jak idę w góry to trochę strach , ale w najlepszym wypadku na jakiegoś misia natrafię :) Miłego dnia pomimo samotności dla Wszystkich :)

gosc 10.26 nie marwt się , mnie też nie:( najgorsze że nie mogę znieść tego swojego pesymizmu, ale to nie jest proste się go wyzbyć, zresztą z jakiej racji skoro nie ma nadzieii

Powiem wam że roześmiałem się czytajać o urokach . samodzielna :) miśków jest na kopy . a tak na poważnie to wraz czasem samotności nabieramy złe nawyki i budujemy sztuczne mury nawet nieświadomie wokół siebie to taki paradoks im wiecej pragniemy skończyć z samotnością tym mur mocniejszy .

Witajcie. mam 25 lat i czuję się bardzo samotna. nie mam faceta, przyjaciół, ba! nawet znajomych. praca- dom, praca- dom- to jest moj rozklad zajec. gdy idę ulica i patrze na pary, na grupki znajomych czuje sie wyobcowana, jak jakis dziwak. okropne uczucie. faceci nie zwracaja na mnie uwagi. kilka lat temu mowilam sobie ze jestem jeszcze mloda i na pewno sobie kogos znajde. minelo kilka lat a ja dalej sama. ciezko mi z tym, nie mam checi do zycia. bo co to za zycie w pojedynke? tez chce przezyc prawdziwa milosc, wyprowadzic sie od rodzicow, miec swoja wlasna rodzine :( najpierw musialabym poznac przyjaciol, wychodzic z domu- wtedy pewnie mialabym szanse na poznanie faceta. tylko jak wkrecic sie w jakies towarzystwo? w tym wieku wszyscy maja juz dawno zalozone paczki, starych dobrych znajomych. juz przerabialam to wkrecanie sie i prędzej czy pozniej zostawalan olewana :( nie chce mi sie zyc...

człowieku od budowania murów? czy burzenie tegoż może odbyć się bez udziału speca od psyche?:):) czy np. Ty skoro już o tym prawisz potrafisz zaobserwować takie typowe zachowania dla osoby która je nawet dyskretnie przejawia, jeśli tak- wyjaśnisz na czym one polegają? :)