nie chcę iść do tego psychiatry

ja miałem przepuklinę i mineło cztery lata zanim poszłem do lekarza chociaż pierwszy raz poszedlem po tygodniu jak sie pojawila ale nie chciał mi pomoc

najbardziej się boją - taka prawda !

i co z tą przepukliną? :( hehe :-P boję się że się nie dogadamy bo mam mętlik w głowie no ale cóż i tak nie mam wyjścia do jakiegoś specjalisty i tak muszę iść nie ma co sie tym dłużej haratać jutro napiszę że zadzwoniłam. może nie punktualnie ale napiszę :-P mam dużo wiary wydaje mi się że nerwice nie są relatywnie ciężkie do leczenia gorzej że jestem sama:( z tym no ale cóż

ja też mam nerwice jestem z tym sama i jest mi super !

A ja się przymierzam, by zanim nadejdzie termin następnej wizyty z wynikiem badania, opisać swoją sytuację na forum eksperckim (tam, gdzie odpowiadają lekarze), ale jakoś się nie mogę przymierzyć.

wruszka - ironia, nie? :( skąd pewność że to lekarze

poważnie pisze to juz 11 lat i psychiatra mi jeszcze nie pomógł a psycholog wcale ...

i nie pozostało mi nic innego jak cieszyć się ze mam coś czego nie mają inni - nerwice jestem dzięki temu wyjątkowa !

whedif a co o tym sądzą twoi rodzice uważąją że powinnaś iść czy nie?

ja czytałam że nerwicę trzeba oswoić;) moi rodzice uważają że powinnam iść jeśli są po temu przyczyny. a są bo mamy problemy rodzinne ale to temat tabu. czuję się słaba, bo chyba tylko ja z rodziny aż tak te problemy przeżywam:(

powiedzieli ci w prost co powinnas zrobic interesuja sie tobą

no właśnie u mnie też stwierdzili ze nerwica powstała przez złe relacje w rodzinie. I coś w tym jest bo moja matka jest terrorystka która uważa sie za ah i eh najlepsza najmądrzejsza i wszyscy dookoła to smiecie i tak sie wychwalała ze w schizofrenie popadła wiec dodatkowo najpierw wychowywała mnie terrorystka a potem schizofreniczka!

nie tak od początku doradzali no ale powiedzmy że się w tej kwestii ze mną zgadzają. nie mogę liczyć na ich wsparcie. za dużo barier między nami. za dużo niedomówień. no dużą część moich problemów z psychiką mam przez to. szkoda gadać

z moją mamą też są problemy że jest pępkiem świata narzuca mi i wszystkim no ale szczególnie dzieciom co mają robić jakie mieć życie

taplac w tym swoim gowienku

no to witaj w koobie, tylko wiesz na to moze pomóc jedynie terapia rodzinna bo jak pójdziesz sama to sie nie wyleczysz bo bedziesz pływac ciągle w tym samym bagienku szkoda czasu i w ogole

:O piszę sobie fajnie mnie podsumowałeś:O wiem że nie powinnam tego tak dziabać ale samo mi się myśli

terapia rodzinna jest niemożliwa i nie pomoże mi ja chciałam się właśnie od tego odciąć to nie jest mój GŁÓWNY problem

"i nie pozostało mi nic innego jak cieszyć się ze mam coś czego nie mają inni - nerwice jestem dzięki temu wyjątkowa !" No ja też mam coś, czego nie mają inni. Mam nadzieję, że wkrótce się dowiem, co to jest.

znajdź prace i wyprowac sie zacznij od korepetycji z francuskiego

tu nie tyle chodzi o wyprowadzenie fizyczne. i tak się zamierzam usamodzielnić to dla mnie logiczna kolej rzeczy paraliżuje mnie choroba i samotność, pustka. jak tu myśleć o czymś o studiach czy o pracy jak jest się psychicznym wrakiem? :(

jaka choroba? jak pojdziesz do pracy to moze skonczy sie samotnosc

jaka choroba? XD no może to nie jest choroba tego się dowiem ale piszę o moim problemie już 14 stron napykaliśmy :D jak można żyć z nerwicą normalnie albo bez motywacji

samotnosc jest powodem braku motywacji i to nie sa moje slowa tylko profesora

co ci sprawia najwieksza przyjemnosc

masz konto na fejsie czy ktos do ciebie wysyla albo dzwoni czy ktos cie zaprasza zebys gdzies wyszla dlaczego nie szukasz pracy czy w twoim miescie jest praca rozwarzalas wyjazd za granice np na zbiory znasz francuski moglabys pojechac zbierac winogrona skonczylas licencjat? pracowala gdzies kiedys?

z takich zwykłych rzeczy? słuchanie muzyki, czytanie (kiedyś więcej czytałam, teraz mam problemy z koncentracją i z usiedzeniem na miejscu), pływanie, pójście do pubu z kimś znajomym, ale max w 3 osoby na drinka, - no ale takie wypady się skończyły jakiś rok temu jak się kompletnie odizolowałam siedzenie na necie, łażenie po sklepach. takie rzeczy XD. języków się lubię uczyć ale nie jestem zorganizowana ani systematyczna więc... :( no i lubię pisać anonimowo tak jak tutaj bo to jedyny mój bezproblemowy kontakt z ludźmi chciałam iść do pracy w tym roku ale się wszystko pokomplikowało

jak sie pokomplikowalo jak to mial byc praca?

masz konto na fejsie - nie. nie podoba mi się w ogóle ta idea. czy ktos do ciebie wysyla albo dzwoni - tylko moi "znajomi" sporadycznie sprawy związane ze szkołą, raz na ruski rok moja dawna znajoma która jest b w porządku ale nasze drogi się rozeszły no i rodzice co jakiś czas no bo studiuję w innym mieście czy ktos cie zaprasza zebys gdzies wyszla - ostatnio tylko żebym mogła posłuchać o czyichś problemach dlaczego nie szukasz pracy - bo mam depresję obecnie czy w twoim miescie jest praca - nie wiem dopóki się nie zacznie szukać to tak naprawdę sie nie wie. na pewno jest dużo przy żarciu. rozwarzalas wyjazd za granice np na zbiory - chcę pojechać za granicę kiedyś tak do pracy to sama się boję znasz francuski moglabys pojechac zbierac winogrona - byłam we Francji więc jakieś tam przygotowanie mentalne mam, nie jest to dla mnie inny świat skonczylas licencjat? - mam licencjat pracowala gdzies kiedys? - tłumaczzyłam coś komuś z języka ale z marnym skutkiem i bez zarobku. jeszcze gdzieś pracowałam bez zapłaty ale to było takie : "zrób kawę, przynieś, wynieś". praktyki

mam obecnie trudną sytuację życiową nie będę o tym pisać. przez to m.in. nie szukam na razie pracy