cierpię z powodu męża, nie ma już siły

i autorka też jest

a ja już nie ... wyzwolił mnie spod swojego "uroku" i wpływu.... kilka lat to zajeło ale się mi udało z czystym sumieniem od niego uwolnić ... przy okazji udało się mi też załatwic kilka spraw z przeszłosci i emocjonalie się od nich odciąć :)

a ja już nie ... wyzwolił mnie spod swojego (teraz byłegojuż męża) "uroku" i wpływu.... kilka lat to zajeło ale się mi udało z czystym sumieniem od niego uwolnić ... przy okazji udało się mi też załatwic kilka spraw z przeszłosci i emocjonalie się od nich odciąć

autorko zbliża się twoja rozprawa, co u ciebie?

ona już go dawno ma gdzieś, ludzie, ile czasu można :D

Już po rozprawie. Ciekawe czy już po rozwodzie. Autorko odezwij się!

Już po rozprawie, ale nie po rozwodzie. Będzie jeszcze jedna. Nie napiszę na razie nic więcej, choć bym chciała :). Już tu chwilę nie zaglądałam, a tu wciąż jakieś odpowiedzi :). Niedługo minie rok. U mnie na dzień dzisiejszy jest bardzo dobrze, ale trzeba postawić jeszcze kropkę nad i. Napiszę więcej jeśli nadal będziecie chcieć i wtedy gdy będzie już the end. pozdrawiam wszystkich

Jasne, że tak! Czytałam ten topik od początku. Czasem się udzielałam ale przede wszystkim bardzo Ci kibicowałam. Życzę dużo szczęścia. I Kiedy będziesz mogła napisz co u Ciebie słychać i jak Ci się układa. Pozdrawiam serdecznie :)

Tez czekam...

Hej, fajnie że czekacie, super że jeszcze ktoś tu zagląda :) Znowu czerwiec :) Minął rok od jego ucieczki (którą on zresztą nazywa w sądzie "wyprowadzką" :D) Czuję się dobrze, nie chcę pisać na razie nic dokładnie. Niedługo wybieram się na urlop za granicę. Nie myślę już o nim od dłuższej chwili, ale nie czuję już w tym momencie żadnego żalu i gniewu. Dziękuję losowi za ten rok, wiele się nauczyłam o sobie i o tym czego naprawdę chcę od życia :) Jego życie, jego wybory, jego niedojrzałe zachowanie :) każdy jest kowalem własnego losu, ja cieszę się że nie muszę już brać za to odpowiedzialności. pozdrawiam, trzymajcie się

i tak trzymaj brawo, trzymam za Ciebie kciuki od początku tego topiku. A mężusiowi jak życie da po d***e to może złapie go jakaś refleksja. Pewnie nie wiesz nic co u niego? zresztą, dobrze, że Cię to już nie interesuje. Masz rację - jego wybory.

dlugo jeszcze mamy czekac na rozwiazanie historii autorko? ile ten rozwod juz trwa?

7 września jest rozprawa. Napiszę NA PEWNO po zakończeniu sprawy.

Widziały gały co brały a teraz nie marudź

Autorko daj znac po rozprawie, wiele osob czeka na final :)

To miłe :) najbardziej na finał czekam ja. I okazuje się, że on najprawdopodobniej znowu nie będzie jutro. Opiszę na pewno, choćby nawet dla jednej osoby bo nie wiem dokładnie ile tu zagląda, ale nie obiecuje że to będzie teraz, w każdym razie na pewno :)

To czekamy! I powodzenia.

juz po rozprawie? cos wiadomo?

No wlasnie, autorko, odezwij sie

Sprawa zakończona :) odezwę się więcej za parę tygodni. Dzięki za zainteresowanie, odezwę się na pewno i nie pytajcie się dlaczego nie teraz, pozdrawiam :)

Wyrok misi sie uprawomocnic. Poczekamy :)

Super że już po. Nie opisujesz za wiele ale z twoich wypowiedzi czuje spokój. Najlepsze życzenia dla Ciebie autorka. Trzymaj się i czekam aż się odezwiesz.

a co z rozwodem kościelnym ???

co Bóg złączył, niech człowiek nieważy się rozłączać. małżeństwo zostało zawarte z nieprzymuszonej woli i skonsumowane, a że facet od żony uciekł, to nie powód, żeby to małzeństwo unieważniać. Są tysiące porzuconych żon i jakoś nie przychodzi im do głowy zabieganie o unieważnienie sakramentu małżeństwa.

Odezwała się sekretarka świętego Piotra, Ty patrz na siebie, a każdy niech robi co uważa. Ja też wyczuwam spokój z wypowiedzi, odezwij się jak będziesz mogła i napisz więcej niż dwa zdania :)

witam zaczęłam ten wątek zaraz po ślubie, nie miałam szczerze głowy do niczego od ostatniego wpisu, raz było dobrze, gdy nie wymagałam, a niejedną noc przepłakałam, nie wspominając o samotnych dniach i wieczorach pomimo obecności męża obok.. rozumiem nerwicę, mam to samo, trzy razy byłam na pogotowiu przez męża, nigdy nie powiedziałam dlaczego tak naprawdę tam się pojawiłam, nerwy mam zszargane, gdybym wiedziała, że tak będzie wyglądać moje życie po ślubie, nigdy bym takiej decyzji nie podjęła, ale każdy chce być kochanym, szuka bliskiej osoby, a z czasem okazuje się kogo sobie wzięliśmy pod dach... ostatnio usłyszałam "wyrób sobie kartę stałego klienta" na pogotowiu... prośby nie pomagają, krzyk tym bardziej bo kończy się to źle dla mnie. Dość, że życie ciężkie to jeszcze obok ma się kogoś praktycznie obcego. Mój również do mamusi ucieka, przecież najprościej olać wszystko, żonę, która coś wymaga, lepiej pójść tam, gdzie mamusia będzie skakać koło synka i o nic prosić! Lepiej tam gdzie się żyje bez ambicji, chęci zrobienia czegokolwiek, a mamusia cieszy się tylko, że synuś wspaniały (oczywiście) olał żonkę na jej rzecz! Niestety tak to jest jak się wybierze do życia osobę, która nie nadaje się do życia. Nieraz bywa dobrze, ale tylko człowiek już czeka na to "zło", które wyjdzie z męża przez lenistwo lub brak chęci na cokolwiek, wychodzi egoizm, a krzyków nie polecam - źle się to kończy :( nie wiem co robić, ignorować? Nie da się ukryć pewnych rzeczy przed bliskimi, tatą, mamą, siostrą, a jak się usłyszy od jednej z tych osób - widziały gały co brały lub żal mi ciebie to serce się kraje. Nie wiem jakie jest wyjście z tej sytuacji.... Olać wszystko, nie wymagać, kryć swoje potrzeby, prośby? Nie wiem, jeśli macie na to jakiś sposób - dajcie znać proszę. A póki co się trzymajmy!!!!

witam zaczęłam ten wątek zaraz po ślubie, nie miałam szczerze głowy do niczego od ostatniego wpisu, raz było dobrze, gdy nie wymagałam, a niejedną noc przepłakałam, nie wspominając o samotnych dniach i wieczorach pomimo obecności męża obok.. rozumiem nerwicę, mam to samo, trzy razy byłam na pogotowiu przez męża, nigdy nie powiedziałam dlaczego tak naprawdę tam się pojawiłam, nerwy mam zszargane, gdybym wiedziała, że tak będzie wyglądać moje życie po ślubie, nigdy bym takiej decyzji nie podjęła, ale każdy chce być kochanym, szuka bliskiej osoby, a z czasem okazuje się kogo sobie wzięliśmy pod dach... ostatnio usłyszałam "wyrób sobie kartę stałego klienta" na pogotowiu... prośby nie pomagają, krzyk tym bardziej bo kończy się to źle dla mnie. Dość, że życie ciężkie to jeszcze obok ma się kogoś praktycznie obcego. Mój również do mamusi ucieka, przecież najprościej olać wszystko, żonę, która coś wymaga, lepiej pójść tam, gdzie mamusia będzie skakać koło synka i o nic prosić! Lepiej tam gdzie się żyje bez ambicji, chęci zrobienia czegokolwiek, a mamusia cieszy się tylko, że synuś wspaniały (oczywiście) olał żonkę na jej rzecz! Niestety tak to jest jak się wybierze do życia osobę, która nie nadaje się do życia. Nieraz bywa dobrze, ale tylko człowiek już czeka na to "zło", które wyjdzie z męża przez lenistwo lub brak chęci na cokolwiek, wychodzi egoizm, a krzyków nie polecam - źle się to kończy :( nie wiem co robić, ignorować? Nie da się ukryć pewnych rzeczy przed bliskimi, tatą, mamą, siostrą, a jak się usłyszy od jednej z tych osób - widziały gały co brały lub żal mi ciebie to serce się kraje. Nie wiem jakie jest wyjście z tej sytuacji.... Olać wszystko, nie wymagać, kryć swoje potrzeby, prośby? Nie wiem, jeśli macie na to jakiś sposób - dajcie znać proszę. A póki co się trzymajmy!!!!

witam zaczęłam ten wątek zaraz po ślubie, nie miałam szczerze głowy do niczego od ostatniego wpisu, raz było dobrze, gdy nie wymagałam, a niejedną noc przepłakałam, nie wspominając o samotnych dniach i wieczorach pomimo obecności męża obok.. rozumiem nerwicę, mam to samo, trzy razy byłam na pogotowiu przez męża, nigdy nie powiedziałam dlaczego tak naprawdę tam się pojawiłam, nerwy mam zszargane, gdybym wiedziała, że tak będzie wyglądać moje życie po ślubie, nigdy bym takiej decyzji nie podjęła, ale każdy chce być kochanym, szuka bliskiej osoby, a z czasem okazuje się kogo sobie wzięliśmy pod dach... ostatnio usłyszałam "wyrób sobie kartę stałego klienta" na pogotowiu... prośby nie pomagają, krzyk tym bardziej bo kończy się to źle dla mnie. Dość, że życie ciężkie to jeszcze obok ma się kogoś praktycznie obcego. Mój również do mamusi ucieka, przecież najprościej olać wszystko, żonę, która coś wymaga, lepiej pójść tam, gdzie mamusia będzie skakać koło synka i o nic prosić! Lepiej tam gdzie się żyje bez ambicji, chęci zrobienia czegokolwiek, a mamusia cieszy się tylko, że synuś wspaniały (oczywiście) olał żonkę na jej rzecz! Niestety tak to jest jak się wybierze do życia osobę, która nie nadaje się do życia. Nieraz bywa dobrze, ale tylko człowiek już czeka na to "zło", które wyjdzie z męża przez lenistwo lub brak chęci na cokolwiek, wychodzi egoizm, a krzyków nie polecam - źle się to kończy :( nie wiem co robić, ignorować? Nie da się ukryć pewnych rzeczy przed bliskimi, tatą, mamą, siostrą, a jak się usłyszy od jednej z tych osób - widziały gały co brały lub żal mi ciebie to serce się kraje. Nie wiem jakie jest wyjście z tej sytuacji.... Olać wszystko, nie wymagać, kryć swoje potrzeby, prośby? Nie wiem, jeśli macie na to jakiś sposób - dajcie znać proszę. A póki co się trzymajmy!!!!

podnosze

autorko napisz co u Ciebie