Moja nerwica...

iiyama-jasne,ze to choroba jak kazda inna,ale wredna jest wyjatkowo,bo zauwaz-ludzie zwykle bagatelizuja'to tylko nerwica'.,to przeciez nic takiego,nikt nie rozumie,ze my naprawde cierpimy-ta choroba niby jest,a jakby jej nie bylo...nie ma na nia jednego lekarstwa-jak ktos choruje np na nerki-dostaje odpowiednie ku temu leki,tak samo jest z innymi schorzeniami-i po jakims czsie chory odczuwa poprawe,zdrowieje.a my? mamy tak wiele objawow,ze nie wiadomo co tu leczyc,od czego zaczac?

bólowi nie poddaję się a ta franca nerwiczka robi ze mną co chce :(:(

ze mna tez,teraz niby czuje sie niezle,ale swiadomosc,ze jestem sama,wywolala u mnie 'obrecz':-(

A czy ktoś z was stosował Fine;epsin?

wrednosc jej jest jeszcze taka, ze dosc dlugo ja bagatelizujemy, przynajmniej , ja pikalo strzykalo kolatalo a ja nic, ja trzymalam sie na nogach a w domu byli naprawde chorzy, a potem dupnelo ze zdwojona sila, i jest jeszcze jedno, kto nie doswiadczyl nerwicy albo depresji to nie ma zielonego pojecia co to jest te objawy naprawde sa niewiarygadne,naprawde zdrowemu czlowiekowi trudno uwierzyc, ze mozna sie bac nie wiadomo czego, ze ma sie sparalizowana wole a nie to ,z e jest sie leniem

ku-nie znam tego leku,niestety

ale kaska ty nie jestes sama

Kaśka, pisałaś o Hołdysie. A ja jakieś dwa-trzy tygodnie temu oglądałam angielski program \"Jak się nie ubierać\", prowadzące pomagały wybrać stroje wieczorowe bardzo znanej prezenterce telewizji brytyjskiej, uhonorowanej wieloma nagrodami, prowadzacej m.in. coś w stylu naszych \"rozmów w toku\". I ona w pewnym momencie przyznała się, że miała w życiu okres bardzo silnych lęków i napadów lękowych, ciągle się bała, że coś jej się stanie przy ludziach, np. na przyjęciu. Jej zwierzenia były dla mnie niesamowicie budujące, bo kolejny raz okazało się, że z tą paskudą można sobie poradzić!

ja dopiero tu uswiadomilam sobie ile jest osob z takim problemem

tam wyzej mialo byc -kwiatku-nie wiem,czemu mi tylko-ku wyszlo...sorki

Kwiatku, ja też nie znam, nigdy nie słyszałam tej nazwy

iiyama- wlasnie swiadomosc,ze nie jest sie samemu z ta chroba pozwala przetrwac czesto niejedna zla chwile,ja np kiedy pierwszy raz trafilam na to forum,kiedy zaczelam czytac pierwsze wypowiedzi-plakalam jak dziecko,z ulgi-ze sa osoby ktore tez TO maja,ze nie jestem wariatka,hipohondryczka i czym tam jeszcze...

Kasiu ja też tak myslałam że sama jestem a tu tyle ludzi i co dzień ktoś nowy :(

masz tyle lat co przy niku?

Zmykam bo za chwile meżuś z pracy wraca a i ja rano wstaję pozdrawiam i zyczę miłego wieczoru i kolorowych snów

niestety,juz ie,mam 40 lat,i w zwiazku z tym jakis kryzys wieku sredniego,hi,hi,.a ty ? jesli mozna wiedziec,bo tyle tu woisow ze nie pamietam...jestem ze slaska

Ja tez zw slaska,ale dolnego. troche mi komputer szwankuje jakb sie troche spóźniał. nie wazne. dobrze ze jestescie babki,troche mnie to buduje ze nie jestem sama,ale w moim otoczeniu nie znam nikogo z tą chorobą,więc jakby czuje sie samotna.

też przeczytałam kilka wpisów z pierwszej strony,ale szybko ją zamknełam,bo zaczeło sie ze mną cos dziwnego dziac. I terz ciągle o tym mysle. że moze to wrocic,choc biore leki.ale mimo wszystko cały czas mam obawy.wiem ze na to nie umre,ale.....

helloo

wazo-ja z gornego... w moim otoczeniu takze nie znam osob z podobnym problemem,a przez te chorobe nie mam juz zadnych kolezanek..

zamezna- napisz cos o sobie

Kaśka, ale jak to - nie masz koleżanek przez nerwicę?

kaska, jak czytalam pierwszy raz co tu napisane tez mi szczena opadla i tak razniej mi sie zrobilo. ktos tu pisal o kryzysie wieku sredniego, otoz slonka wy moje jeszce macie na to czas wiek sredni tro ja .mam50 i sama sie sobie dziwie , ze jestem taka stara awyglupiac mi sie chce jak nastolatce albo i gorzej, przed chwila gonilam kota po mieszkaniu wydajac z siebie cuuuuuuuuuuuuuuudne dzwieki hihi

zgredowaty zgredzie CO Z TOBA?

Kasiu ja tak jak ty kiedy znalazłam to forum to kamień soadł mi z serca,że nie jestem sama z tym świństwem ,że ktoś ma to samo.Wstyd się przyznać ,ale poczułam ulge.

Dziewczyny zaczernijcie się ,bo się trole zlecą.

Marijke-tak,przez chorobe rozpadly sie moje znajomosci,bo byl czas,kiedy wcale nie wychodzilam z domu,.zamknelam sie w sobie,czulam sie nierozumiana,odrzucona.nawet z rodzenstwem widuje sie tylko wtedy kiedy to oni mnie odwiedza,ja boje sie jeszcze wizyt,chyba ze z kims,ale i wtedy roznie bywa..nie jestem juz taka radosna jak kiedys,zrobilam sie napieta i stale podswiadomie boje sie 'ataku',wiec wole siedziec w domu,i tak oto stalam sie samotnikiem

probowalam sie zaczernic-sprawdzam czy sie udalo?

udalo sie:-)

Kasiu 33 ja tez jestem z gornego slaska.....pozdrawiam