Zakladam kacik poetycki....

Uwielbiam poezje. Jesli ktos chce , nich sie przylaczy i wpisze swe ulubione wiersze. Na poczatek- jeden z moich ulubionych. Rozstanie T.Kotarbinskiego Bylo i przeszlo;bylo i nie ma... Dosc juz pozegnan,oddalen,rozstan! Chwilke rekoma tule obiema I prosze: zostan,na zawsze zostan... Zostan na zawsze, zostan ta sama Przetrwaj bez zmiany w zamknietym kole Bez zmiany pzetrwaj;choc tam za brama Szarzeja laki,zolkna topole... Zolkna topole,rdzewieja klony, Zegna je slonce gasnaca smuga. Przyjdzie napewno dzien przeznaczony Dzien przeznaczony przyjdzie niedlugo. Znowu sie komus zisci rozstanie, Znow czyjes rece szyje oplota, Ktos w dal odejdzie,ktos pozostanie Z nieukojona w sercu teskmota.

jesteś jak lawa błota z gaci wystaje ci kawał knota lubisz rżnać gołe cipki ale ja się nie dam ty opryszczony koński wytrychu!!! dalej juz nic nie napisze bo nie mogę znależć rymu do "ociekający ropą" papapa :P

Ociekający ropą mazur z mazur stępił sobie piszący bzdury pazur. :P

na podobny topik, ale mnie ubiegłeś :) Fajny wiersz znalazłam: Yesterday powiedz mi jak to będzie kiedy nas połączą kiedy będziesz musiała prać moja bieliznę ja się przyzwyczję do twoich obiadów kupimy telewizor i dwie lampki nocne i będę się wściekał, ze nie zawsze mozesz posiwieją nam głowy w dymie papierosow milosc wsiaknie w dywan razem z kazda z lez potem bedziemy starzy jak sprzety domowe beda nas przestwiac w te albo z powrotem modle sie jednak o to bysmy poki mlodzi zapomnieli kiedys zaplacic za swiatlo wyjdzeimy z pierwsza na kolacje we dwoje bedziemy trzymali sie za rece pod stolem i swiat nam sie zakreci a za nim nasze glowy pozna noca wrocimy do naszego domu telewizor bedzie chrapal niepotrzebny w kacie zapalimy swiece i przy swiecach jak teraz zanurzymy sie w poscieli w sobie A.K. Czyżby Agonia uCZUĆ NR 5

pazury :(

doli uchodżcy debilu :o

w Przedwieczny Kał nie ma ojczyzny!

Jamburowy statek, jamburowe syćko Ino nie z jamburu mojej Jagny cycko! Jamburowe dziwki, kiebyście wy były Tobyście z jamburu chuicki lubiły! Eoop! Witkacy, Pożegnanie jesieni

\"J A\" Blask ma w oczach, ale gorzkie usta... Serce rzekłbyś otwarte, ale kochać nie umie. Dzisiaj oświadcza miłość jutro zaprzeczy, Nierówny, ostry, dziwny w swojej krnąbrnej dumie... Ludzie z daleka ode mnie ! Łatwo się skaleczyć Każdą cząstką mnie jak kawałkiem stłuczonego lustra! A lustro było piękne.Było diamentowe Czyste wielkie i dobre.

nie podoba mi sie ostatni wiersz :o Bez obrazy, ale sama go pisalas?

--> bezsilność :) Mnie się podoba .

Nie to nie jest mój wiersz a szkoda . Ja piszę wiersze bardziej przepłenione żalem większym niż w tym wierszu rogoiryczeniem . Ten wiersz oddaje wszystko to co we mnie było:( a dzis jestem wrakiem człowieka

tam miało byc rozgoryczenie:) Jak się komuś wiersz nie podoba to trudno . Dla mnie ten wiersz jest jakby ktoś go pisał o mnie jakby mnie doskonale znał

bezsilność , chyba się w tobie zakochałem!!!!!!!!!!!!!!!!

śmierć... kto widział od takiego słowa zaczynać wiersz? nie lepiej od razu się powiesić?? Rafał Wpjaczek

\"ONA i JA\" Jestem cieniem osoby z wczoraj... Bledsza, smutniejsza, samotna Jestem obrazem jej Lecz tak niepodonym.... Różnimy się wilma cechami Ona zawsze uśmiechnięta ja wciąż smutna.... Ona z nim ja samotna... Ona pełna życia ja pozbawiona chęci... Ona jest mną lecz ja nie jestem nią... Byłam \"Nią\" a teraz jestem nienznaną mi osobą.... ten wiersz mało kto rozumie więc jak kogos interesuje to dodam ze chodzi o porównanie osoby z przeszłości z tym jaki ktoś jest teraz

do tego z wulgarnym nickiem --- ładny ten wiersz trzeba przyznac...przynajmniej jak dla mnie

khem... no Miłosza nie rozpoznajesz? najczęsciej używany jako przykład amfibrachicznego

pisze. Podzrawiam polonistów

również pozdrawiam ;)

Przykro mi ale nie przerabiam za czesto wierszy Miłosza,ale chyba zacznę. Jak kiedyś czytałam jego wiersze to poprostu do mnie nie trafiały do konca. Kazdy ma swój gust ale ten wiersz mi się podobał:D

ta fionezja w twoich wypowiedziach, nawet jesli dotycza srania :D

??? Moze cos byście stamtad zamiescili?

No, ja za poezją ogólnie nie przepadam, ale jest kilka utworó, które lubię :) Adam Asnyk \"Ta łza...\" Ta łza, co z oczu twoich spływa, Jak ogień pali moją duszę, I wciąż mnie dręczy myśl straszliwa, Że cię w nieszczęściu rzucić muszę. Że cię zostawię tak znękaną, I nic z win przeszłych nie odrobię -- Ta myśl jest wieczną serca raną, I ścigać będzie jeszcze w grobie. Myślałem, że nim rzucę ziemię, Tych nieszczęść szala się przeważy, Że z ramion ciężkie spadnie brzemię, I ujrzę radość na twej twarzy. Lecz, gdy los na to nie dozwoli, Po cierniach w górę wciąż się wspinaj, A choć winienem twej niedoli, Miłości mojej nie przeklinaj!

Głębia w sztuce to pojęcie ambiwalentne. Ci, którzy jej poszukują - a jest takich wielu - oczywiście nigdy jej nie osiągną, wychodzą bowiem z założenia, że kto szuka, ten znajdzie To, co zadziwia nas swoją odkrywczością, co przejmuje nas drżeniem, zachwytem lub zgrozą, rodzi się z niczego, z pioruna lub szaleństwa.

bo ja wioskowy głupej jestem :(

http://www.slownik-online.pl/kopalinski/ff7c750e9b58fab24125659400361e62.php

krzyknąłem na Nią przed dziesięciu laty odeszła w pantoflach z czarnego błyszczącego papieru "nie tłumacz się -powiedziała - nie trzeba" krzyknąłem na Nią w pustym szpitalnym korytarzu był lipiec upał łuszczyła się farba olejna na ścianach pachniały lipy w miejskim pokrytym kopciem parku ja bezbożny chciałem dla niej wypłakać łąkę kiedy konając odpychała zdyszana puste i straszne zaświaty wróciła na mgnienie oka do siebie na wieś chciałem dla niej wyżebrać w ostatniej godzinie drzewo chmurę ptaka widzę jej stopy drobne w dużych papierowych trumiennych pantoflach siedziałem między stołem i trumną bezbożny chciałem cudu w przemysłowym zdyszanym mieście w drugiej połowie XX wieku ta rzecz płacze wyjęta ze mnie na światło

A. Osiecka. \"Dziennik ucznia\" Moi zmarli śmieją się w kułak z mych jeszcze ziemskich trosk. Moi zmarli proszą o tak niewiele: - Omieć mi liście z czoła, uładź kamień, ogień mi zapal, jak pod kuchnią. - Masz tu pszenicy, tato, zjedz, jeśli jesteś gołębiem. A kuchni, to ja nie mam. - Ty kuchni nie masz? Ni okna? Ni słoja? - Dostałam dwóję z gospodarstwa. Może się u was spiszę lepiej. - Nie ma obawy, córeczko. Śmierci nie można nie umieć. :)

w sam raz na 1 listopada