Pytania dotyczące Biblii

„ To właśnie tego wieczoru zło ze wstydu umiera, widząc, jak silna i piękna jest Miłość, gdy pięści rozwiera." Emilia Waśniowska, Wieczór Wigilijny

Ale to co napisane na początku ma poparcie w Biblii...i to nie tylko ŚJ o tym w tej księdze czytają... Np."(...) świadek wierny i prawdziwy, POCZĄTEK STWORZENIA BOŻEGO"-Obj.3:14- to o Jezusie.

świadkowie Jehowy to seksta, nie warto specjalnie o nich pisac bo zle interpretują Pismo Święte

ŚJ uchodzą za miłych, grzecznych, zawsze eleganckich i spokojnych ludzi. Organizacja dba o to, by tworzyć pozytywny image w społeczeństwie. Wszyscy świadkowie, którzy w jakikolwiek sposób mogą przynieść wstyd organizacji są natychmiast z niej wydalani. Jednak według wewnętrznej czarno-białej doktryny, ŚJ uważają resztę świata za złą, za siedlisko szatana. Wewnętrzna doktryna każe unikać kontaktów z zepsutym światem (ŚJ odrzucają możliwość małżeństw z osobami spoza zboru, nie korzystają z prawa głosu, odmawiają służby wojskowej).

Skoro są wydalani na podstawie Biblii to znaczy, że dbają o czystośc duchową według zaleceń Jezusa. Gdyby w innych religiach stosowano to Biblijne polecenie co do czystości duchowej i moralnej chyba nikt by się nie ostał wsród wyznawców tychże religii... Skoro odrzucają możliwość małżeństw z osobami spoza zboru to czemu są takie związki? Nikt nie broni ŚJ zawierać małżeństw z katolikiem, zielonoświątkowcem czy adwentystą... Biblia mówi by "pobierać się tylko Panu"-jeśli ktoś przestępuje to jego problem. Za to nie wykluczają ze zboru. Napisałaś, że nie korzystają z prawa głosu...ależ korzystają ...!!! I dlatego nie glosują. To jest właśnie prawo głosu...!!! Wyznawcy innych religii też jak nie chcą to nie glosują bo korzystają z dokładnie tego samego prawa głosu. W ostatnich wyborach mniej niż 50% Polaków brała udział w głosowaniu...korzystając przy tym z prawa glosu... Więc kolejny chybiony argument!!! Nie tylko ŚJ odmawiają służby wojskowej...Obecnie żaden mężczyzna w Polsce nie musi iść do wojska. ŚJ nie uczą się zabijania a tego uczy się w wojsku... Czy Jezus poszedłby do wojska wiedząc do czego potrzebni są żołnierze...?! To jest własnie ten świat, którego Jezus kazał unikac... A Tobie sumienie pozwala na to by zabijac innych? Nie nauczono Cię, że należy miłować bliźniego swego... że za wrogow należy się modlić?

napisałaś że " świadkowie Jehowy to seksta" Za obelżywe słowa w naszym kraju i nie tylko w naszym można dostać niezły wyrok...Pomyślalaś o tym, że może ktoś podać Cię do sądu za to, że nazywasz ŚJ sektą? Prawo polskie jak i prawo w wielu cywilizowanych krajach uznaje Organizację ŚJ za UZNANĄ religie. A Ty nie jesteś w stanie udowodnić że to sekta bo sprzeciwiłabyś się prawu i Konstytucji RP. Nawet gdybyś miała dobrego adwokata to czarno na bałym stoi, że to trzecia co do wielkości np. w Polsce religia. Przegrałabyś wszystkie procesy...

święta sekta Nieetyczne praktyki Strażnicy http://watchtower.org.pl/praktyki.php

Raymond Franz, jedyny członek Ciała Kierowniczego, który kiedykolwiek odszedł i opublikował wewnętrzne mechanizmy pracy tej grupy religijnej, odnotował równiez że Francja posiada nowe prawo uderzające w organizacje religijne oskarżane o posługiwanie się psychomanipulacją

Świadkowie Jehowy - druga strona organizacji http://video.google.pl/videoplay?docid=-3011838006908492556#

Strona główna / WYZNANIA RELIGIJNE I MN. NARODOWE / Wyznania religijne / Wyznania religijne Kościoły i związki wyznaniowe wpisane do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych Dział A LP NR W REJESTRZE KOŚCIÓŁ LUB ZWIĄZEK WYZNANIOWY ADRES SIEDZIBY DATA WPISU 1 1 ŚWIECKI RUCH MISYJNY "EPIFANIA" Osoba kierująca: Przewodniczący Piotr Wożnicki woj. mazowieckie 05-100 NOWY DWÓR MAZOWIECKI ul. ZDOBYWCÓW KOSMOSU 17 19-01-1990 2 2 ZRZESZENIE WOLNYCH BADACZY PISMA ŚWIĘTEGO W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Przewodniczący Zarządu Edward Pietrzyk woj. małopolskie 30-683 KRAKÓW ul. NOWOSĄDECKA 74 19-01-1990 3 3 STOWARZYSZENIE BADACZY PISMA ŚWIĘTEGO W POLSCE Osoba kierująca: Przewodniczący Lech Bieleń woj. kujawsko-pomorskie 85-039 BYDGOSZCZ ul. HETMAŃSKA 20 m. 7 22-01-1990 4 4 URZĄD APOSTOLSKI JEZUSA CHRYSTUSA Osoba kierująca: Przewodniczący Daniel Kuc woj. śląskie 43-410 KOŃCZYCE MAŁE ul. KORCZAKA 61 15-01-1990 5 5 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAN DNIA SOBOTNIEGO Osoba kierująca: Sekretarz Kościoła Roman Witek woj. śląskie 43-300 BIELSKO BIAŁA ul. CIESZYŃSKA 96 01-02-1990 6 7 JEDNOTA BRACI POLSKICH Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Jednoty Robert Kisiel woj. dolnośląskie 50-240 WROCŁAW ul. JAGIELLOŃCZYKA 16/3 19-01-1990 7 8 KOŚCIÓŁ JEZUSA CHRYSTUSA ŚWIĘTYCH W DNIACH OSTATNICH W POLSCE Osoba kierująca: Dyrektor Kościoła Torben Engbjerg woj. mazowieckie 01-258 WARSZAWA ul. WOLSKA 142 11-01-1990 8 9 ZWIĄZEK BUDDYSTÓW ZEN "BODHIDHARMA" Osoba kierująca: Przewodniczący Zarządu Piotr Ornoch woj. mazowieckie 04-935 WARSZAWA ul. FILMOWA 32 07-04-1990 9 10 EWANGELICZNA WSPÓLNOTA ZIELONOŚWIĄTKOWA Osoba kierująca: Prezbiter Naczelny Tadeusz Krzok 38-505 BUKOWSKO WOLA PIOTROWA 16 11-01-1990 10 11 KOŚCIÓŁ WOLNYCH CHRZEŚCIJAN W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Kościoła Jerzy Karzełek woj. śląskie 40-708 KATOWICE ul. FRANCISZKAŃSKA 19 11-01-1990 11 12 SZKOŁA "ZEN KWAN UM" W POLSCE Osoba kierująca: Opat Związku Aleksandra Porter woj. mazowieckie 04-962 WARSZAWA ul. MAŁOWIEJSKA 24 11-01-1990 12 13 KOŚCIÓŁ CHRYSTUSOWY W POLSCE Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Administracyjno-Misyjnej Walenty Dawidów woj. pomorskie 81-706 SOPOT ul. OBROŃCÓW WESTERPLATTE 21 15-01-1990 13 14 KOŚCIÓŁ NOWOAPOSTOLSKI W POLSCE Osoba kierująca: Prezydent - Biskup Waldemar Starosta woj. pomorskie 81-520 GDYNIA ul. AKACJOWA 50/50A-B 15-01-1990 14 15 BUDDYJSKI ZWIĄZEK DIAMENTOWEJ DROGI LINII KARMA KAGYU Osoba kierująca: Przewodniczący Marek Rosiński woj. mazowieckie 01-408 WARSZAWA ul. Ożarowska 65/67 07-04-1990 15 16 STOWARZYSZENIE ZBORÓW CHRZEŚCIJAN W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Przewodniczący Oskar Schier woj. śląskie 43-180 ORZESZE ul. BUKOWINA 55 11-01-1990 16 17 ZWIĄZEK AJAPA YOGA Osoba kierująca: Nauczyciel - Guru Prasad Swami woj. kujawsko-pomorskie 85-435 BYDGOSZCZ ul. MUSZLOWA 27 07-04-1990 17 18 CHRZEŚCIJAŃSKA WSPÓLNOTA ZIELONOŚWIĄTKOWA Osoba kierująca: Prezbiter Naczelny Roman Jawdyk woj. dolnośląskie 59-220 LEGNICA ul. SUDECKA 3 01-02-1990 18 19 ZWIĄZEK BADACZY BIBLII W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Przewodniczący Henryk Wróblewski woj. dolnośląskie 51-210 WROCŁAW ul. GEN. BORA KOMOROWSKIEGO 49 a 31-01-1990 19 20 LECTORIUM ROSICRUCIANUM, MIĘDZYNARODOWA SZKOŁA ZŁOTEGO RÓŻOKRZYŻA Osoba kierująca: Kierownictwo Krajowe woj. łódzkie 98-300 WIELUŃ ul. WOJSKA POLSKIEGO 99 01-02-1990 20 21 "KANZEON" ZWIĄZEK BUDDYJSKI Osoba kierująca: Przewodnicząca Stowarzyszenia Małgorzata Braunek woj. mazowieckie 02-951 WARSZAWA ul. HUSARII 32 31-01-1990 21 22 ŚWIATOWY UNIWERSYTET DUCHOWY BRAHMA KUMARIS W POLSCE Osoba kierująca: Dyrektor Uniwersytetu Halina Paradela woj. mazowieckie 02-128 WARSZAWA ul. JASIELSKA 1 15-01-1990 22 23 EWANGELICZNY ZWIĄZEK BRATERSKI W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Starszych Ludwik Skworcz woj. zachodniopomorskie 78-400 SZCZECINEK ul. MICKIEWICZA 18 31-01-1990 23 24 WSPÓLNOTA KOŚCIOŁÓW CHRYSTUSOWYCH W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Naczelny Prezbiter Kościoła Waldemar Andrzej Bajeński woj. mazowieckie 02-620 WARSZAWA ul. PUŁAWSKA 114 01-02-1990 24 25 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAN WIARY EWANGELICZNEJ W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Prezbiter Naczelny Andrzej Jeziernicki woj. świętokrzyskie 25-510 KIELCE ul. PIOTRKOWSKA 29 19-01-1990 25 27 KOŚCIÓŁ EWANGELICZNYCH CHRZEŚCIJAN W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Prezbiter Naczelny Jacek Duda woj. mazowieckie 00-441 WARSZAWA ul. ZAGÓRNA 10 22-01-1990 26 28 KOŚCIÓŁ BOŻY W CHRYSTUSIE Osoba kierująca: Prezbiter Naczelny Andrzej Nędzusiak woj. mazowieckie 02-607 WARSZAWA ul. CZECZOTA 4 m. 2 31-01-1990 27 29 "WSPÓLNOTA BEZ BRAM" MUMON - KAI ZWIĄZEK BUDDYJSKI ZEN RINZAI W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Główny Koordynator Waldemar Pieńkowski woj. dolnośląskie 58-580 SZKLARSKA PORĘBA ŚREDNIA ul. PODSUDECKA 3 22-01-1990 28 30 MIĘDZYNARODOWE TOWARZYSTWO ŚWIADOMOŚCI KRYSZNY Osoba kierująca: p.o. Sekretarza Rady Towarzystwa Tadeusz Hoppe woj. mazowieckie 05-500 PIASECZNO MYSIADŁO ul. ZAKRĘT 11 31-01-1990 29 31 UCZNIOWIE DUCHA ŚWIĘTEGO (STOWARZYSZENIE PANUNISTYCZNE) Osoba kierująca: Przewodnicząca Weronika Stęporowska woj. mazowieckie 00-735 WARSZAWA ul. IWICKA 38 m. 36 31-01-1990 30 32 BUDDYJSKA WSPÓLNOTA ZEN KANNON Osoba kierująca: Przewodniczący Izabela Olejnik-Kozłowska woj. mazowieckie 01-884 WARSZAWA ul. STAFFA 34 m. 18 31-01-1990 31 33 STOWARZYSZENIE JEDNOŚCI MUZUŁMAŃSKIEJ Osoba kierująca: Naczelny Imam Zbigniew Żuk woj. mazowieckie 02-679 WARSZAWA ul. PIEŃKOWSKIEGO 4 m. 91 31-01-1990 32 34 STRAŻNICA - TOWARZYSTWO BIBLIJNE I TRAKTATOWE. ZAREJESTROWANY ZWIĄZEK WYZNANIA ŚWIADKÓW JEHOWY Osoba kierująca: Przewodniczący Franciszek Mielczarek woj. mazowieckie 05-830 NADARZYN ul. WARSZAWSKA 14 31-01-1990 33 35 KOŚCIÓŁ ZJEDNOCZENIOWY CZYLI RUCH POD WEZWANIEM DUCHA ŚWIĘTEGO DLA ZJEDNOCZENIA CHRZEŚCIJAŃSTWA ŚWIATOWEGO Osoba kierująca: Reprezentant Narodowy Tomasz Wesołowski woj. mazowieckie 03-355 WARSZAWA ul. TAMKA 34 m. 7 12-01-1990 34 36 KOŚCIÓŁ EWANGELICZNY "MISJA ŁASKI" Osoba kierująca: Prezes Zarządu Głównego Andrzej Szawliński woj. małopolskie 30-551 KRAKÓW ul. LWOWSKA 30 22-01-1990 35 37 RUCH ŚWIADOMOŚCI BABADŻI HERAKHANDI SAMADŹ Osoba kierująca: Przewodniczący Mariusz Iwanowski woj. dolnośląskie 57-250 ZŁOTY STOK MĄKOLNO 129 22-01-1990 36 38 STOWARZYSZENIE CHRZEŚCIJAŃSKIEJ NAUKI. ZWIĄZEK WYZNANIOWY. Osoba kierująca: Przewodniczący Lech Katrycz woj. mazowieckie 00-950 WARSZAWA ul. CHMIELNA 7 m. 15 22-01-1990 37 39 ZBÓR CHRZEŚCIJAŃSKI W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Sekretarz Zboru Paweł Ratz woj. mazowieckie 03-733 WARSZAWA ul. TARGOWA 46 m. 17 10-04-1990 38 40 CENTRUM BIBLIJNE "JEZUS JEST PANEM" Osoba kierująca: Pastor Centrum Tomasz Zadurowicz woj. mazowieckie 02-115 WARSZAWA ul. OKIŃSKIEGO 1 m 77 07-05-1990 39 42 ZBÓR W WODZISŁAWIU ŚLĄSKIM Osoba kierująca: Członek Zarządu Zboru Marek Dragon woj. śląskie 44-330 WODZISŁAW ŚLĄSKI ul. GOŹDZIKOWA 22 14-05-1990 40 43 ZBÓR EWANGELICKO-BAPTYSTYCZNY W KATOWICACH Osoba kierująca: Przełożony Rady Zboru Tomasz Kalisz woj. śląskie 40-026 KATOWICE ul. WOJEWÓDZKA 30 m. 4 21-05-1990 41 45 ZBÓR EWANGELICZNYCH CHRZEŚCIJAN W DUCHU APOSTOLSKIM Osoba kierująca: Przewodniczący Giennadij Lipiniuk woj. warmińsko-mazurskie 19-3 00 EŁK ul. KRZEMOWA 8 26-06-1990 42 46 CHRZEŚCIJAŃSKA WSPÓLNOTA EWANGELICZNA Osoba kierująca: Pastor Andrzej Cyrikas woj. śląskie 43-300 BIELSKO-BIAŁA ul. 3 MAJA 21 25-07-1990 43 47 ZBÓR STANOWCZYCH CHRZEŚCIJAN W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Przełożony Piotr Pilch woj. śląskie 43-460 WISŁA ul. MALINCZANÓW 4 A 31-07-1990 44 48 ADWENTYŚCI DNIA SIÓDMEGO RUCH REFORMACYJNY W RZECZYPSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Przewodniczący Zarządu Kościoła Paweł Zając woj. śląskie 41-707 RUDA ŚLĄSKA KOCHŁOWICE ul. PIŁSUDSKIEGO 149 31-07-1990 45 49 INSTYTUT WIEDZY O TOŻSAMOŚCI "MISJA CZAITANII" Osoba kierująca: Przewodniczący Elżbieta Dorota Serwin woj. lubuskie 20-116 LUBLIN ul. LUBARTOWSKA 30a m. 21 29-11-1990 46 50 STOWARZYSZENIE MUZUŁMAŃSKIE AHMADIYYA Osoba kierująca: Prezes Stowarzyszenia - Munir Ahmad woj. mazowieckie 02-411 WARSZAWA ul. DYMNA 17 23-12-1990 47 51 KOŚCIÓŁ REFORMOWANY ADWENTYSTÓW DNIA SIÓDMEGO W POLSCE Osoba kierująca: Przewodniczący Józef Ślachetka woj. wielkopolskie 61-059 POZNAŃ ul. RUGIJSKA 36 14-12-1990 48 52 MISJA "CENTRUM SŁUŻBY ŻYCIA" Osoba kierująca: Przewodniczący Janusz Grabiec woj. śląskie 43-430 SKOCZÓW ul. BIELSKA 25 12-12-1990 49 53 ISLAMSKIE ZGROMADZENIE AHL-UL-BAYT Osoba kierująca: Naczelny Imam Ryszard Ahmed Rusnak woj. mazowieckie 05-840 BRWINÓW MOSZNA 4a 17-12-1990 50 56 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKI W DUCHU PRAWDY I POKOJU Osoba kierująca: Starszy Kapłan Antoni Adamczyk woj. śląskie 44-200 RYBNIK ul. KRASZEWSKIEGO 1 21-01-1991 51 57 RADHA GOVIND SOCIETY OF POLAND Osoba kierująca: Przewodnicząca Wiesława Borowiec woj. małopolskie 32-002 WĘGRZCE WIELKIE BRZEGI 118 21-02-1991 52 59 ZACHODNI ZAKON SUFI W POLSCE Osoba kierująca: Przedstawiciel Krajowy Mariola Trzpis Miedziewska woj. pomorskie 81-740 SOPOT ul. POLNA 54g/1 07-03-1991 53 61 ZBÓR EWANGELICZNY "AGAPE" W POZNANIU Osoba kierująca: Pastor - Przełożony Zboru Kazimierz Krystoń woj. wielkopolskie 60-122 POZNAŃ ul. OSTROBRAMSKA 28 07-05-1991 54 62 WSPÓLNOTA CHRZEŚCIJAŃSKA "POJEDNANIE" Osoba kierująca: Członek Rady Starszych Piotr Banach woj. lubelskie, 20-882 LUBLIN, ul. ORGANOWA 27 19-09-1991 55 63 ZBORY BOŻE CHRZEŚCIJAN DNIA SIÓDMEGO Osoba kierująca: Przewodniczący Emil Stekla woj. małopolskie 43-460 WISŁA ul. CIEŃKOWSKA 12 19-09-1991 56 64 CHRZEŚCIJAŃSKA WSPÓLNOTA JEZUS PANEM Osoba kierująca: Pastor Wspólnoty Ryszard Wójciak woj. łódzkie 95-200 PABIANICE ul. BAGATELA 12 10-02-1991 57 66 ZWIĄZEK WYZNANIOWY "WIERZĘ W DOBRO CZŁOWIEKA" Osoba kierująca: Zwierzchnik Związku Jan Kakareko woj. małopolskie 30-033 KRAKÓW ul. SIENKIEWICZA 3b 24-02-1992 58 67 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKI "ARKA" Osoba kierująca: Pasterz-Pastor Kościoła Marian Rassek woj. wielkopolskie 60-725 POZNAŃ, ul. ŁUKASZEWICZA 2 24-02-1992 59 68 RUCH NOWEGO ŻYCIA Osoba kierująca: Dyrektor Kraju Mariusz Kwapisz woj. mazowieckie 02-798 WARSZAWA ul. POLNEJ RÓŻY 1c 08-04-1992 60 69 ZWIĄZEK WYZNANIOWY WIARA BAHA'I W POLSCE Osoba kierująca: Przewodniczący Narodowego Zgromadzenia Duchowego Ramin Khabirpour woj. mazowieckie 02-792 WARSZAWA ul. LANCIEGO 13 lok. 6 17-04-1992 61 70 ZBÓR WOLNYCH CHRZEŚCIJAN W JAWORZNIE Osoba kierująca: Przełożony Jan Brokl woj. śląskie 32-510 JAWORZNO ul. LEŚNA 19/21 29-06-1992 62 71 MISJA POKOLEŃ Osoba kierująca: Dyrektor Misji Pokoleń Anna Kuźnik woj. małopolskie 30-199 RZĄSKA ul. SPACEROWA 16 19-10-1992 63 72 KOŚCIÓŁ JEZUSA CHRYSTUSA W KAMIENNEJ GÓRZE Osoba kierująca: Pasterz Kościoła Roman Wnuk woj. dolnośląskie 58-400 KAMIENNA GÓRA ul. FABRYCZNA 11 m. 3 10-11-1992 64 73 ZWIĄZEK WYZNANIOWY KWINARYSTÓW Osoba kierująca: Sekretarz Marek Trojanowski woj. mazowieckie 05-092 ŁOMIANKI ul. PIONIERÓW 22 20-11-1992 65 76 KOŚCIÓŁ DOBREGO PASTERZA Osoba kierująca: Przewodniczący Naczelnej Rady Kościoła Moner Shaded woj. mazowieckie 02-817 WARSZAWA ul. BIAŁOZORA 3 04-05-1993 66 78 MEDYTACYJNE STOWARZYSZENIE NAJWYŻSZEJ MISTRZYNI CZING HAI W POLSCE Osoba kierująca: Przewodniczący Łukasz Kuś woj. mazowieckie 02-376 WARSZAWA ul. DOBOSZA 4/6 m. 11 10-01-1994 67 79 KOŚCIÓŁ JEZUSA CHRYSTUSA W WERBKOWICACH Osoba kierująca: Pastor Antero Kaczan woj. lubelskie 22-550 WERBKOWICE ul. PRZEMYSŁOWA 2 16-09-1993 68 80 KOŚCIÓŁ "CHRYSTUS DLA WSZYSTKICH" W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Prezbiter Naczelny Jacek Matlakiewicz woj. zachodniopomorskie 70-340 SZCZECIN ul. BOHATERÓW WARSZAWY 26 03-11-1993 69 81 WSPÓLNOTA UNITARIAN UNIWERSALISTÓW W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Prezydent Helmut Iwa woj. śląskie 41-500 CHORZÓW ul. WOLNOŚCI 91a 08-11-1993 70 82 ZBÓR EWANGELII ŁASKI Osoba kierująca: Pastor - Przełożony Zboru Piotr Kotysz woj. śląskie 40-748 KATOWICE ul. SOŁTYSIA 94 06-12-1993 71 83 KOŚCIÓŁ MIŁOSIERNEGO BOGA Osoba kierująca: Najwyższy Zwierzchnik Kościoła Edward Bogusławski woj. lubuskie 24-140 NAŁĘCZÓW ul. PONIATOWSKIEGO 26 28-03-1994 72 85 ZWIĄZEK BUDDYJSKI TRADYCJI KARMA KAMTZANG W POLSCE Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Waldemar Zych woj. mazowieckie 96-313 JAKTORÓW GRABNIK 4 15-06-1994 73 86 ZBÓR EWANGELICZNY "BETEL" W WARSZAWIE Osoba kierująca: Pastor - Przełożony Zboru: wakat woj. mazowieckie 03-576 WARSZAWA ul. RADZYMIŃSKA 167 20-06-1994 74 87 KOŚCIÓŁ W RADOMIU Osoba kierująca: Starszy Kościoła Ludwik Bryła woj. mazowieckie 26-612 RADOM ul. KRYCHNOWICKA 1/3 m. 25 20-07-1994 75 88 WSPÓLNOTA "DRZEWO OLIWNE" Osoba kierująca: Koordynator Anna Cieślar woj. mazowieckie 00-441 WARSZAWA ul. ZAGÓRNA 10 m. 6 20-07-1994 76 91 ZWIĄZEK BUDDYJSKI KHORDONG W POLSCE Osoba kierująca: Przewodniczący Anna Siwecka woj. dolnośląskie 57-343 DARNKÓW 18 Gmina: LEWIN KŁODZKI 15-11-1994 77 92 WSPÓLNOTA DZOGCZEN W POLSCE Osoba kierująca: Dyrektor Wspólnoty Filip Olecki woj. mazowieckie 02-594 WARSZAWA ul. J. BRUNA 2 m. 86 12-12-1994 78 93 CHRZEŚCIJAŃSKI KOŚCIÓŁ PEŁNEJ EWANGELII "DUCH I MOC" Osoba kierująca: Przewodniczący Czesława Przybylska woj. łódzkie 90-402 ŁÓDŻ ul. ZACHODNIA 78 10-01-1995 79 94 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKI W TORUNIU Osoba kierująca: Prezbiter Kościoła Halina Szymanowska woj. kujawsko-pomorskie 87-100 TORUŃ ul. WIĄZOWA 7 m. 1 24-03-1995 80 95 RODZIMY KOŚCIÓŁ POLSKI Osoba kierująca: Ofiarnik Lech Stefański woj. mazowieckie 01-446 WARSZAWA ul. KOSZYCKA 13 24-03-1995 81 96 CHRZEŚCIJAŃSKI KOŚCIÓŁ GŁOSICIELI DOBREJ NOWINY Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Henryk Matusiewicz woj. mazowieckie 01-489 WARSZAWA ul. KAROLKOWA 66/74 m. 55 16-05-1995 82 97 MISJA BUDDYJSKA - TRZY SCHRONIENIA W POLSCE Osoba kierująca: Główny Opat Związku Jeremi Szczęsny Maślankowski woj. zachodniopomorskie 70-432 SZCZECIN ul. ŚLĄSKA 12 m. 12 22-06-1995 83 98 POLSKI KOŚCIÓŁ SŁOWIAŃSKI Osoba kierująca: Rada Starszych woj. kujawsko-pomorskie 87-100 TORUŃ ul. BYDGOSKA 1/3 01-07-1995 84 99 KOŚCIÓŁ BOŻY Osoba kierująca: Pastor Główny Maciej Starczewski woj. mazowieckie 05-800 PRUSZKÓW ul. PUŁASKIEGO 1/24 18-10-1995 85 100 ZWIĄZEK GARUDA W POLSCE Osoba kierująca: Przewodniczący Przemysław Dębowski woj. mazowieckie 08-470 WILGA al. HUBERTA 4 20-11-1995 86 101 WARSZAWSKI KOŚCIÓŁ CHRYSTUSOWY Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Kościoła Radosław Dumański woj. mazowieckie 03-107 WARSZAWA ul. LANDWAROWSKA 2 20-11-1995 87 102 WSPÓLNOTA CHRZEŚCIJAŃSKA "WROCŁAW DLA JEZUSA" Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Kościoła Adam Piątkowski woj. dolnośląskie 50 574 WROCŁAW ul. PIRENEJSKA 5A m. 11 30-11-1995 88 103 "Misja Na Wschód" we Wrocławiu Osoba kierująca: Rada Starszych woj. dolnośląskie 53-404 WROCŁAW ul. STALOWOWOLSKA 24-26 21-12-1995 89 104 KOŚCIÓŁ REMONSTRANTÓW POLSKICH Osoba kierująca: Zwierzchnik Kościoła Janusz Jurewicz woj. małopolskie 31-538 KRAKÓW ul. KS. F. BLACHNICKIEGO 2 m. 1 20-12-1995 90 105 KOŚCIÓŁ BOŻY W POLSCE Osoba kierująca: Pastor - Wojciech Włoch woj. małopolskie 30-427 KRAKÓW ul. JAGODOWA 19 m. 46 12-01-1996 91 106 KOŚCIÓŁ PENTAKOSTALNY W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Prezbiter Naczelny Kościoła Pentakostalnego Zbigniew Rękorajski woj. śląskie 44-240 ŻORY ul. OS. PAWLIKOWSKIEGO 7c m. 4 01-02-1996 92 107 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKI "WIECZERNIK" Osoba kierująca: Pastor Jacek Sierka woj. świętokrzyskie 25-554 KIELCE ul. TATRZAŃSKA 125 01-02-1996 93 108 RODZIMA WIARA Osoba kierująca: Naczelnik Stanisław Potrzebowski woj. dolnośląskie 53-313 WROCŁAW ul. POCZTOWA 16/18 m. 15 04-03-1996 94 109 ZBÓR EWANGELICZNY "JERUZALEM" W ŻYWCU Osoba kierująca: Pastor-Przełożony Zboru Alojzy Stasica woj. śląskie 34-300 ŻYWIEC ul. PIĘKNA 13 19-03-1996 95 110 KOŚCIÓŁ STAROKATOLICKI W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Zwierzchnik Kościoła Ks. Bp Marek Kordzik woj. dolnośląskie 59-550 WOJCIESZÓW ul. GÓRNICZA 8 01-04-1996 96 111 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKI W RYPINIE Osoba kierująca: Prezbiter Kościoła Mariusz Sękowski woj. kujawsko-pomorskie 87-500 RYPIN ul. KOSZAROWA 9 m. 22 14-04-1996 97 112 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKI W WARSZAWIE Osoba kierująca: Pastor Kościoła Maksymilian Pyra woj. mazowieckie 04-267 WARSZAWA ul. KONIECPOLSKA 33 06-05-1996 98 113 CHRZEŚCIJAŃSKI KOŚCIÓŁ DOBRA Osoba kierująca: Suweren Jacek Zakrzewski woj. mazowieckie 05-462 MAJDAN 50 25-07-1996 99 114 KOŚCIÓŁ ANGLIKAŃSKI W POLSCE Osoba kierująca: Proboszcz Parafii Warszawskiej Robert David Gamble woj. mazowieckie 02-347 WARSZAWA ul. DOROTOWSKA 7 m.5 22-08-1996 100 115 CENTRUM CHRZEŚCIJAŃSKIE "NOWA FALA" Osoba kierująca: Pastor Adam Sawicki woj. pomorskie 81-229 GDYNIA ul. MIRECKIEGO 4 22-08-1996 101 117 KOŚCIÓŁ PANTEISTYCZNY "PNEUMA" Osoba kierująca: Prezes Rady Krzysztof Henryk Gajda woj. łódzkie 99-400 ŁOWICZ ul. MAGAZYNOWA 5 02-09-1996 102 118 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKI "MIEJSCE ODNOWIENIA" Osoba kierująca: Pastor Senior Małgorzata Lewandowska woj. lubelskie 20-094 LUBLIN ul. LUBARTOWSKA 56 20-09-1996 103 119 CENTRUM CHRZEŚCIJAŃSKIE KANAAN Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Kościoła Bolesław Paliwoda woj. dolnośląskie 53-143 WROCŁAW ul. SĘPIA 2-6 10-10-1996 104 120 BIBLIJNY KOŚCIÓŁ BAPTYSTYCZNY Osoba kierująca: Pastor Jan Tołwiński woj. mazowieckie 04-760 WARSZAWA ul. SZPOTAŃSKIEGO 22 30-10-1996 105 121 ZWIĄZEK BUDDYJSKI DAK SHANG KAGYU W POLSCE Osoba kierująca: Przewodniczący Zarządu - wakat woj. łódzkie 91-224 ŁÓDŹ ul. ALEKSANDROWSKA 118 m. 131 28-01-1997 106 122 CHRZEŚCIJAŃSKI KOŚCIÓŁ "MARANATHA" W WIŚLE Osoba kierująca: Pastor Tadeusz Pilch woj. śląskie 43-600 WISŁA ul. OS. SADOWY 8 28-01-1997 107 123 KOŚCIÓŁ UNITARIAŃSKI Osoba kierująca: wakat Adres do korespondencji: woj. małoposkie 31-334 KRAKÓW ul. ŁOKIETKA 332a 14-04-1997 108 124 URSYNOWSKA SPOŁECZNOŚĆ EWANGELICZNA Osoba kierująca: Pastor Społeczności Tadeusz Jarosz woj. mazowieckie 02-732 WARSZAWA ul. STANISŁAWOWSKA 14 14-04-1997 109 125 POLSKI KOŚCIÓŁ DIALOGU Osoba kierująca: Dialogos Maciej Bugaj woj. mazowieckie 01-493 WARSZAWA ul. LENCEWICZA 6 m. 8 05-05-1997 110 126 CHRZEŚCIJAŃSKI KOŚCIÓŁ "DOBRA NOWINA" Osoba kierująca: Pastor Mariusz Krzysztof Siedlecki woj. łódzkie 95-200 PABIANICE ul. BAGATELA 12 (parter) 12-05-1997 111 127 KOŚCIÓŁ "MISJA DLA POLSKI" Osoba kierująca: Pastor Kościoła Feliks Byczkowski woj. mazowieckie 01-496 WARSZAWA ul. F.KAWY 42 m. 8 26-05-1997 112 128 CHRZEŚCIJAŃSKIE CENTRUM "PAN JEST SZTANDAREM". KOŚCIÓŁ W TARNOWIE Osoba kierująca: Pastor - Prezbiter Przełożony Kościoła Jan Skarbek woj. małopolskie 33-110 TARNÓW ul. BANDROWSKIEGO 9 09-06-1997 113 129 POLSKI EWANGELICZNY KOŚCIÓŁ BRATERSKI W TARNOWSKICH GÓRACH Osoba kierująca: Przełożony Rady Starszych Marian Giertler woj. śląskie 42-612 TARNOWSKIE GÓRY ul. PYSKOWICKA 56 18-06-1997 114 130 KOŚCIÓŁ JEZUSA CHRYSTUSA WIARY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ Osoba kierująca: Pastor Kościoła Tomasz Konrad Jankowski woj. lubelskie 21-040 ŚWIDNIK ul. RACŁAWICKA 15 m. 52 28-07-1997 115 131 ZAKON BRACI ZJEDNOCZENIA ENERGETYCZNEGO Osoba kierująca: Wielki Brat Robert Mikołajek woj. małopolskie 30-147 KRAKÓW ul. NA BŁONIU 11 m. 26 12-09-1997 116 132 KOŚCIÓŁ NOWEGO PRZYMIERZA W LUBLINIE Osoba kierująca: Członek Rady Kościoła Paweł Chojecki woj. lubelskie 20-807 LUBLIN ul. CZERMCHOWA 12 m. 19 12-09-1997 117 133 KOŚCIÓŁ EKKLESIA W WARSZAWIE Osoba kierująca: Rada Starszych woj. mazowieckie 03-550 WARSZAWA ul. Goławicka 7 m. 43 26-09-1997 118 134 KOŚCIÓŁ JEZUSA CHRYSTUSA "SYJON" W RZESZOWIE Osoba kierująca: Pastor Kościoła Lucyna Kopacz woj. podkarpackie 35-032 RZESZÓW pl. ŚRENIAWITÓW 9 lok. 4 17-11-1997 119 135 ZWIĄZEK WYZNANIOWY "ECKANKAR" W POLSCE Osoba kierująca: Przewodnicząca Rady Jadwiga Hubczenko woj. mazowieckie 00-240 WARSZAWA ul. AL. SOLIDARNOŚCI 64 m. 104 17-11-1997 120 136 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKI "JEZUS ŻYJE" Osoba kierująca: Pierwszy Pastor Jerzy Przeradowski woj. łódzkie 99-300 KUTNO ul. BOCIANIA 31 01-12-1997 121 137 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKI NOWE ŻYCIE Osoba kierująca: Pierwszy Pastor Kościoła Grażyna Rozwadowska woj. lubuskie 21-040 ŚWIDNIK ul. NORWIDA 2 m. 31 03-12-1997 122 138 ZWIĄZEK BUDDYSTÓW CZAN Osoba kierująca: Przewodniczący Zarządu Paweł Rościszewski woj. mazowieckie 05-540 ZALESIE GÓRNE ul. PROMIENNA 12 09-12-1997 123 139 CHRZEŚCIJAŃSKI ZWIĄZEK WYZNANIOWY "ŹRÓDŁO" Osoba kierująca: Przewodniczący Julian Miłogrodzki woj. warmińsko-mazurskie 10-190 OLSZTYN ul. WODNA 9 23-12-1997 124 140 MIEJSCOWY KOŚCIÓŁ W LUBLINIE Osoba kierująca: Rada Starszych woj. lubelskie NATALIN, 21-002 JASTKÓW ul. SZELESTNA 23 08-01-1998 125 141 ZBÓR W OPOLU "SPOŁECZNOŚĆ WYWOŁANYCH" Osoba kierująca: Biskup starszy Czesław Sobociński woj. opolskie 46-070 KOMPRACHCICE ul. CMENTARNA 9 08-01-1998 126 142 CENTRUM CHRZEŚCIJAŃSKIE "MIECZ DUCHA" Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Kościoła Andrzej Stawikowski woj. wielkopolskie woj. wielkopolskie 62-800 KALISZ ul. POZNAŃSKA 45 14-01-1998 127 143 ZGROMADZENIE BRACI I SIÓSTR "POLITEISTÓW" Osoba kierująca: Zwierzchnika Generalnego Zgromadzenia Michał Folgier woj. dolnośląskie 50-224 WROCŁAW Pl. STRZELECKI 28 10-03-1998 128 144 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAN W RYBNIKU Osoba kierująca: Starszy Kościoła Józef Owczarz woj. śląskie 44-200 RYBNIK ul. KOŚCIUSZKI 59d m. 15 08-06-1998 129 145 LOKALNY KOŚCIÓŁ W KWIDZYNIE Osoba kierująca: Rada Starszych woj. pomorskie 82-500 KWIDZYN ul. KRAŃCOWA 10A/1 08-06-1998 130 146 ZWIĄZEK WYZNANIOWY "POLSKA CHRZEŚCIJAŃSKA SŁUŻBA" Osoba kierująca: Przewodniczący Dariusz Popiński woj. mazowieckie 04-736 WARSZAWA ul. DZIĘCIELINY 5 m. 208 E 13-07-1998 131 148 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKI "OTWARTE DRZWI" Osoba kierująca: Pastor Joannes Wilhelmus Marie van Dam woj. mazowieckie 03-423 WARSZAWA ul. MAŁA 15A 15-10-1998 132 149 ZWIĄZEK HATHA JOGI BRAMA JOGI Osoba kierująca: Nauczyciel Hatha Jogi Tadeusz Grajnert woj. łódzkie 01-025 ŁÓDŹ ul. TUROSZOWSKA 1 m. 59 07-12-1998 133 150 NIEZALEŻNA GMINA WYZNANIA MOJŻESZOWEGO Osoba kierująca: Przewodniczący Zarządu Jakub Szadaj woj. pomorskie 80-298 GDAŃSK ul. HARFOWA 18 03-02-2000 134 151 WARSZAWSKI KOŚCIÓŁ MIĘDZYNARODOWY Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Kościoła Rowan Sally Howard woj. mazowieckie 02-927 WARSZAWA ul. ZAWOJSKA 9 31-01-2000 135 152 IZRAELICKA NIEZALEŻNA GMINA WYZNANIOWA W POZNANIU Osoba kierująca: Przewodniczący - wakat woj. wielkopolskie 60-789 POZNAŃ ul. IŁŁAKOWICZÓWNY 14 25-05-2001 136 153 KOŚCIÓŁ MIŁOSIERDZIA JEZUSOWEGO Osoba kierująca: Głowa Kościoła Sebastian Poznański woj. kujawsko-pomorskie 87-100 TORUŃ ul. SZOSA CHEŁMSKA 128a/1 06-07-2001 137 154 KOŚCIÓŁ EWANGELICZNY W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Kościoła Daniel Cichocki woj. kujawsko-pomorskie 85-370 BYDGOSZCZ ul. ŻYZNA 14 17-07-2003 138 155 GMINA WYZNANIOWA STAROZAKONNYCH W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Przewodniczący Zarządu Bolesław Szenicer woj. mazowieckie, 05-500 NOWA IWICZNA ul. ZIMOWA 44 02-09-2003 139 156 KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKI "SŁOWO WIARY" Osoba kierująca: Przewodniczący Naczelnej Rady Biskupów Krzysztof Dominik Rompa woj. pomorskie, 81-351 GDYNIA ul. WIELKOPOLSKA 250 04-08-2003 140 157 CHRZEŚCIJAŃSKI KOŚCIÓŁ REFORMACYJNY Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Kościołów Marcin Podżorski woj. mazowieckie 00-528 WARSZAWA ul. HOŻA 41/5B 10-10-2003 141 158 LIGA MUZUŁMAŃSKA W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Naczelnej Samir Ismail woj. mazowieckie 01-046 WARSZAWA ul. NISKA 25 m 43 06-01-2004 142 159 Związek Taoistów TAO TE KING Osoba kierująca: Przewodniczący Związku Lada MALIŇÁKOVA-NOSAL woj. łódzkie 91-478 ŁÓDŹ ul. POGODNA 11 14-05-2004 143 160 UNIA EWANGELIKALNA W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Sekretarz Unii Wojciech Szczerba woj. dolnośląskie 50-266 WROCŁAW ul. Św. JADWIGI 12 28-05-2004 144 161 EWANGELICZNY KOŚCIÓŁ CHRZEŚCIJAŃSKI Osoba kierująca: Naczelna Rada Kościoła woj. śląskie 44-240 ŻORY Os. PAWLIKOWSKIEGO 6d/6 17.02.2006 145 162 KOŚCIÓŁ PREZBITERIAŃSKI Osoba kierująca: Zarząd Kościoła woj. mazowieckie 01-376 WARSZAWA ul. DŹWIGOWA 53 17.02.2006 146 163 KOŚCIÓŁ ARMIA ZBAWIENIA W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Zwierzchnik Vibeke Krommenhoek woj. mazowieckie 03-736 WARSZAWA ul. ZĄBKOWSKA 23/25 lok. 9 21.06.2006 147 164 POLSKI NARODOWY KATOLICKI KOŚCIÓŁ W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Rada Kościoła woj. mazowieckie 03-122 WARSZAWA ul. MODLIŃSKA 205A 06.10.2006 148 165 ORMIAŃSKI KOŚCIÓŁ APOSTOLSKI W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Prezes Zarządu Administracyjnego Kościoła Unan Ananyan woj. łódzkie 90-638 ŁÓDŹ ul. PIOTROWSKA 182 m. 549 29.11.2006 149 166 ZWIĄZEK WYZNANIOWY SINGH SABA GURUDWARA W RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Naczelny Przełożony Jawahar Jyoti Singh woj. mazowieckie 02-197 WARSZAWA ul. NA SKRAJU 56 20.12.2007 150 167 ZWIĄZEK WYZNANIOWY HINDU BHAVAN W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Pradhan Haresh Lalwani woj. mazowieckie. 05-552 Lesznowola Kolonia Warszawska Al. Krakowska 118 12.08.2008 151 168 INSTYTUT ŚARDZA LING Osoba kierująca: Główny Nauczyciel Latri Nyima Dakka Rinpocze woj. mazowieckie 05-340 KOŁBIEL Borków 23 30.10.2008 152 169 ZRZESZENIE KOŚCIOŁÓW CHRYSTUSOWYCH W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Rada Krajowa Zrzeszenia woj. mazowieckie 26-600 RADOM ul. WARZYWNA 23 02.06.2009 153 170 SANGHA "DOGEN ZENJI" Osoba kierująca: Rada Sanghi woj. mazowieckie 00-031 WARSZAWA ul. SZPITALNA 6/11 17.07.2009 154 171 BEIT POLSKA - ZWIĄZEK POSTĘPOWYCH GMIN ŻYDOWSKICH Osoba kierująca: Prezes Zarządu Centralnego Paweł Szapiro woj. mazowieckie 02-952 WARSZAWA ul. WIERTNICZA 113 30.07.2009 155 172 ZACHODNIOSŁOWIAŃSKI ZWIĄZEK WYZNANIOWY "SŁOWIAŃSKA WIARA" Osoba kierująca: Rada Starszych woj. opolskie 45-365 OPOLE ul. DMOWSKIEGO 4/6 09.10.2009 Dział B LP NR W REJESTRZE KOŚCIÓŁ LUB ZWIĄZEK WYZNANIOWY ADRES SIEDZIBY DATA WPISU 1 1 POLSKA RADA EKUMENICZNA Osoba kierująca: Prezes Abp Jeremiasz (Jan Anchimiuk) woj. mazowieckie 00-790 WARSZAWA ul. WILLOWA 1 20-09-1996 2 2 TOWARZYSTWO BIBLIJNE W POLSCE Osoba kierująca: Dyrektor Generalny Małgorzata Platajs woj. mazowieckie 00-626 WARSZAWA ul. MARSZAŁKOWSKA 15a 11-12-1990 3 3 RADA ZBORÓW EWANGELICZNYCH Osoba kierująca: Przewodniczący Prezydium Kazimierz Muranty woj. wielkopolskie 60-122 POZNAŃ ul. OSTROBRAMSKA 28 12-01-1996 4 4 POLSKA UNIA BUDDYJSKA Osoba kierująca: Sekretarz Unii Waldemar Zych woj. mazowieckie 96-313 JAKTORÓW GRABNIK 4 10-03-1998 5 5 ALIANS EWANGELICZNY W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Osoba kierująca: Przewodniczący Rady Krajowej Andrzej Nędzusiak woj. mazowieckie 02-620 WARSZAWA ul. PUŁAWSKA 114 m. 4 21-01-2000

Założycielem Towarzystwa Strażnica był Charles Taze Russell - Mason. Według Fritza, pomysły nie biorą się z niczego, i w tym przypadku pomysł Nowego Porządku Świata także ma swoje zdrowe podwaliny w naukach Masonów. Wielu to zdziwi, ale większość nauk rozpowszechnianych przez Russella to czysto masońskie nauki, poprzeplatane luźno z tekstami biblijnymi oraz masońskimi symbolami. Co jest najważniejsze w tym wszystkim, Russell był finansowany przez najwyższych rangą Masonów. Wydaje się to nieco dziwne ale bez potężnych sum pieniędzy, potrzebnych na druk setek tysięcy egzemplarzy rozprowadzanej bezpłatnie literatury oraz opłacania tych, którzy zajęli się rozpowszechnianiem tych materiałów, opłacaniem sal i hal, oraz wieloma innymi współpracownikami, którzy nie byli filantropami, nie można było rozpocząć masowej akcji, jaką prowadził Charles Russell posiadając zaledwie kilku tysięczny budżet ze sprzedanego sklepiku. Poniżej mamy miejsce spoczynku Russella w pobliżu masońskiego ośrodka, przy drodze Mason! Poniżej pełny widok nagrobka Russella. Widać wyraźnie masońska piramidę wraz z krzyżem fallicznym oraz typowy wierzchołek piramidy masońskiej. Krzyż falliczny jest szczególnym symbolem Rycerzy Templariuszy. Russell był także członkiem tegoż zakonu. Poniżej napis na nagrobku. Po polsku - Towarzystwo Strażnica. Niezwykle ciekawa sytuacja powstała w roku 1939. Celem Masonów było odrzucenie przysięgi ku fladze USA, oraz wszelkich religijnych zwyczajów, stosowanych ówcześnie w szkołach publicznych, jak modlitwa, nauka religii czy inne czysto religijne zwyczaje. Aby rozpocząć właściwy proces sekularyzacji. Mason Delano Roosevelt rozpoczął wyznaczanie Masonów do Najwyższego Sądu USA. W tym właśnie czasie Świadkowie Jehowy rozpoczęli serię wygranych spraw sądowych właśnie w Sądzie Najwyższym odnośnie swoich praw odmowy w religijnych zwyczajach, stając po stronie... Boga i będąc neutralnymi wobec świata. Nie trzeba być Sherlockiem Holmsem aby natychmiast zauważyć ciekawe przypadki. Towarzystwo Strażnica, założone przez 33 stopnia Masona, Russella, oraz przez Masonów sfinansowane, rozpoczęło serię spraw sądowych w sprawach będących na rękę... Masonom, czyli w sytuacji utworzenia tzw. sądowego precedensu, który jest podstawą amerykańskiego prawa. W sprawach sądowych w Sądzie Najwyższym ŚJ wygrali 40 procesów. 14 Czerwca 1943 roku Supreme Court zadecydował w West Virginia Board of Education, że dzieci Świadków nie mogą być usuwani ze szkół publicznych za odmowę salutowania fladze USA. W tym samym czasie TS zalecało ŚJ wstrzymywanie się od wykształcenia oraz od zakładania rodzin. Identyczne założenia były i są nadal aktualne Lucyferiańskiego Nowego Porządku Świata! skąd wzięła sie wieżyczka http://www.piotrandryszczak.pl/wiezyczka.html

klękać przed czytaniem strażnicy http://kto-szuka-ten-znajdzie1.blog.onet.pl/KLEKAC-PRZED-PRZECZYTANIEM-STR,2,ID313354078,n

16:49 [zgłoś do usunięcia] Kamelia przypominam: to nie miejsce na fałszywe nauki kk, jak ktoś sobie życzy to ponawiam: proszę założyć inny topik, uporczywośc takiego działania to czysta złosliwość i brak dobrej woli Kamelia jak śmiesz posądzać kościół katolicki o fałszywe nauki. Dawno tu już nie zaglądałam ale tym tekstem to zwaliłaś mnie z nóg. Na szczęście jak -to zwiesz fałszywe nauki -mają wielką moc, bo taką dał im sam Jezus Chrystus. Nie sądz byś nie była sądzona. Kto dał ci władzę wypowadania tych słów. Nie Bóg , więć kto?? Wyobraż sobie , że z Jezusa też drwili i pluli mu w twarz. Tak opluwaj dalej KK i bliźniego...aha ...przepraszam bliźni to ktoś kto należy do twojego kościoła.ile on liczy 50 lat tradycji????????? Przykro słuchać, przykro czytać , nigdy bym sie nie spodziewała tak podłego stwierdzenia, które wyszło z twoich ust Oj Kamelio pierwszy gdzech pycha...............on zawsze gubi ludzi. Żyj sobie dalej w twojej błogiej nieświadomości prawdy.

tosunek katolików do protestantyzmu jest papierkiem lakmusowym ich wierności Chrystusowi i Tradycji Kościoła. Trudno znaleźć dwie bardziej przeciwstawne koncepcje religijne, które pozornie wyrastają ze wspólnego pnia. Ci spośród katolików, którzy wierzą w bajkę o wspólnym pniu chrześcijańskiego drzewa, z którego wyrastają gałęzie kolejnych konfesji – katolickiej, luterańskiej, zwinglańskiej, kalwińskiej, anglikańskiej itd. – zapominają, że różne odłamy protestantyzmu powstały w wyniku rebelii wymierzonej w jedność Kościoła założonego przez Jezusa Chrystusa. Są to więc gałęzie uschłe... Zazwyczaj ci sami ludzie starają się sprowadzić zasadnicze różnice w pojmowaniu rzeczywistości nadprzyrodzonej do poziomu sporu religijnego powstałego na gruncie politycznym, charakterystycznego dla specyficznego okresu historycznego. Dziś, ich zdaniem, spór ten jest nieistotny, należy szukać tego, co łączy, a nie tego, co dzieli... Ale co może łączyć katolika z protestantem? Gdzie istnieje płaszczyzna realnego porozumienia dogmatycznego? Jaką wybrać przestrzeń dialogu, aby działania ekumeniczne były rzeczywiste, a nie stały się czczym propagandowym działaniem, mającym na celu osiągnięcie doraźnych celów politycznych? Spróbujmy odpowiedzieć na to pytanie w oparciu o analizę protestantyzmu, dokonaną przez jednego z najbardziej znamienitych hierarchów polskiego Kościoła, wybitnego teologa, historyka, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, bp. Józefa Sebastiana Pelczara. Będzie to jeszcze bardziej interesujące w kontekście trwających przygotowań – również w obrębie Kościoła katolickiego – do ekumenicznych obchodów 490. rocznicy wystąpienia Marcina Lutra przeciw papieżowi. Autorytet bp. Józefa Sebastiana Pelczara Bogaty dorobek pisarski Józefa Pelczara i jego znajomość tematu, przedstawiana zwłaszcza na kartach prac apologetycznych, predestynuje jego osobę do autorytatywnego spojrzenia na protestantyzm. O ile wśród dzisiejszych hierarchów polskiego Kościoła dominuje ekumeniczne spojrzenie na relacje katolicko-protestanckie, niejednokrotnie zacierające istotne różnice dogmatyczne czy wręcz przyznające rację stronie protestanckiej w sporach dogmatycznych, to tradycyjny punkt widzenia bp. Józefa Pelczara za punkt odniesienia względem protestantyzmu przyjmował wyłącznie troskę o zbawienie dusz. Na czoło dzisiejszych przyjaciół Lutra wysuwa się osoba ordynariusza opolskiego Alfonsa Nossola, znanego miłośnika wittemberskiego kacerza i propagatora pisarstwa dolnośląskiego apostaty, eksksiędza Józefa Wittiga. Biskup opolski twierdzi, że nie istnieją już zasadnicze przeszkody na drodze do pełnej jedności katolików i protestantów. Przeszkody pomniejsze, takie jak ordynacja kobiet, zostaną niebawem przezwyciężone. „Dzisiaj uznajemy, że te luterańskie «sola-pryncypia» nie są już przeszkodą. Usprawiedliwienie następuje rzeczywiście mocą Bożej łaski, mocą wiary” – stwierdza bp Nossol1. Swoje rozważania dotyczące protestantyzmu Józef Pelczar rozpoczynał od rozpatrzenia myśli i intencji samych założycieli protestantyzmu. Jest to działanie konieczne, a jego istotą jest nie tyle wyciągnięcie na wierzch – jak by się mogło wydawać – wszystkich błędów, grzechów i nieczystości ich założycieli, co zestawienie twórców wyznań reformowanych z założycielem Kościoła katolickiego: Jezusem Chrystusem. Ten argument, szczególnie znienawidzony przez protestantów, starano się zbijać na różne sposoby: legitymistyczny – poszukując korzeni reformacji wśród antycznych chrześcijan, szczególnie heretyków „prześladowanych” przez Kościół, lub sceptyczny – zmieniając samą koncepcję Kościoła, jako instytucji wyłącznie ludzkiej, która nie musi posiadać fundamentu w postaci słów Zbawiciela. W tym drugim przypadku utrzymywano, że Chrystus nie powołał do życia żadnego z widzialnych „Kościołów”, to jest różnych konfesji chrześcijańskich. Kościół katolicki jest instytucją łączącą sferę nadprzyrodzoną z przyrodzoną, jest instytucją doskonałą, pomimo grzechów i niedoskonałości wynikających ze skaleczonej natury ludzkiej swoich poszczególnych członków. Dla protestantów taki punkt widzenia jest zupełnie obcy. Nie jest zgodny z ich koncepcją całkowicie zniszczonej przez grzech natury ludzkiej. Ludzie – ich zdaniem – nie mogą uczestniczyć i współtworzyć instytucji doskonałej, jaką jest Kościół. „Ojcowie założyciele” protestantyzmu

Biskup Pelczar nie miał dobrego zdania o ojcach założycielach poszczególnych protestanckich konfesji. Motorem działania „reformatorów” była zapiekła nienawiść do Kościoła, która wypaczała charakter podejmowanych przez nich działań i sprowadzała wszystkie przedsięwzięcia na drogę destrukcji i grzechu. Inicjator reformacji, Marcin Luter, powodowany swą niepohamowaną pychą i niezwykle gwałtownym charakterem, szybko przemienił zaistniały między zakonem augustiańskim a dominikańskim spór o prawo do zbierania opłat za odpusty w najstraszliwszy konflikt w dziejach Kościoła. Sprzeczka mnichów, powstała na gruncie urażonej dumy augustianów, do których należał Luter, o przekazanie prawa do zbierania opłat odpustowych zarządzonych przez papieża Leona X, została wykorzystana do zaprezentowania swoich koncepcji na temat odpustów i wolnej woli człowieka. Kiedy tezy zostały potępione jako sprzeczne z nauczaniem Kościoła, Lutrowi pozostało albo ich pokorne odwołanie, albo dalsze podważanie dogmatów i rozpoczęcie otwartej wojny z Kościołem, na czele zbuntowanych przeciw cesarzowi książąt. Według bp. Józefa Pelczara koncepcje Lutra powstawały jako usprawiedliwienie dla jego niestabilnego umysłu oraz cholerycznego charakteru, żądnego rozkoszy i poklasku. „Chcąc zagłuszyć w sobie wyrzuty sumienia, bo sam został zakonnikiem i kapłanem bez powołania – pisze bp Pelczar – przyjął on wygodną teorię o całkowitym skażeniu natury ludzkiej, tak że człowiek, ulegając pożądliwości, może chcieć i czynić tylko źle”2. Luter w istocie miał świadomość pogrążania się w grzechu i stopniowego odchodzenia od Chrystusa, zdając sobie sprawę, że pycha osłabia działanie jego woli. W jednym z listów pisał o zerwaniu z celibatem: „Stałem się przez to małżeństwo tak nędznym i nikczemnym, iż myślę, że anieli w niebie ze mnie się śmieją, a diabli w piekle wyją z radości” (list z 16 VI 1525 r.). Inni, szukający okazji do rozprawy z Kościołem, szybko wzięli przykład z Lutra. W Szwajcarii stały bywalec lupanarów Ulryk Zwingli i rzezimieszek, skazany w końcu na śmierć Ludwik Heter podjęli myśl i czyny Lutra. Demokratyczne przekonania Zwinglego i jego pycha spowodowały wojnę kantonów protestanckich przeciw katolickim i krwawe prześladowania „papistów”. Motorem działania szwajcarskiego „reformatora” były nabyte we Włoszech przekonania humanistyczne, przejęte od ateisty Giovanniego Pico della Mirandoli, z którym Zwingli utrzymywał przez pewien czas serdeczne kontakty. Stąd, jak pisze Józef Pelczar, charakter szwajcarskiej reformacji był bardziej racjonalistyczny niż luterański. Przyczyną zerwania Anglii z Rzymem był tyleż gwałtowny charakter króla Henryka VIII, co skomplikowana sytuacja polityczna. Rządy króla szybko przekształciły się w tyranię, a miłość ludu zastąpił strach. Brak męskiego potomka – następcy tronu – spowodował fałszywą i nieuczciwą chęć uznania małżeństwa z Katarzyną Aragońską za niebyłe. Papież nie zezwolił na rozerwanie węzła małżeńskiego i małżeństwo z brzemienną dwórką Anną Boleyn, co spowodowało zerwanie z Rzymem i wkroczenie na powolną, ale konsekwentną drogę protestantyzacji Anglii. Gniew Henryka VIII był potężny, dotknął duchownych wiernych Kościołowi, bliskich przyjaciół króla, starą katolicką arystokrację i przywiązany do katolicyzmu lud. Henryk VIII umierał w 1547 roku sześciokrotnie żonaty, bez jasnych widoków na przekazanie tronu swojemu chorowitemu, małoletniemu synowi Edwardowi VI, zależnemu od woli nowej szlachty, wzbogaconej na reformacyjnej grabieży katolickiego mienia. Również pobudki Jana Kalwina nie należały do czystych. Pycha, okrucieństwo i chciwość tego człowieka została wprzęgnięta w służbę zemsty za – zdaniem Kalwina – niesłuszne oskarżenie go o głoszenie na Sorbonie heretyckich poglądów na temat wolnej woli. W 1533 r. Kalwin wraz z grupą stronników opuścił Francję i osiadł w Genewie, w której po likwidacji wewnętrznej opozycji przejął całkowitą władzę, likwidując we władzach miasta wszelkie rozróżnienie pomiędzy sferą świecką a religijną. Stworzona komuna teokratyczna poddała kontroli wszystkie przejawy życia mieszkańców Genewy, a wyroki śmierci za przewinienia w rodzaju wdowiej modlitwy za duszę zmarłego męża stały na porządku dziennym. Józef Pelczar pisał o Kalwinie: Słusznie powiedział historyk Kolb, że „Kalwin chciał zamienić całą ziemię w ponury i zimny zakład pokutniczy”. Wyznawcy Kalwina tchnęli zawsze religijnym fanatyzmem, czego objawem były mordy dokonane na katolikach we Francji i Holandii

Antykrólewska polityka hugenotów (francuskich wyznawców kalwinizmu) doprowadziła do długotrwałej okrutnej wojny domowej, w której – zanim doszło do nocy św. Bartłomieja w 1572 r. – hugenoci szczycili się zburzeniem 20 tys. kościołów, 2009 klasztorów i 9 szpitali, zamordowaniem ok. 4 tys. zakonników i zgwałceniem prawie 2 tys. zakonnic. Rzeź w trakcie ślubu księżniczki Małgorzaty z Henrykiem z Nawarry była aktem politycznej zemsty, za który – jak słusznie pisze Józef Pelczar – „Kościół nie odpowiada”. Konsekwencją nienawiści „reformatorów” do Kościoła było religijne rozdarcie Europy. Efektem stał się podział Europy na kilka wzajemnie zwalczających się stron, ponieważ protestanci nie stworzyli (na szczęście!) jednolitego obozu religijno-politycznego, a przystąpili do niszczenia siebie nawzajem z nie mniejszym zapałem niż do wieszania, topienia i ćwiartowania katolików. Luteranie utopili w morzu krwi powstanie anabaptystów w Rzeszy, Kalwin ścigał z całą surowością zwolenników Zwinglego i Lutra, a spalony na stosie w Genewie antytrynitarz Michał Servet jest tylko z racji swojej sławy często przywoływanym przykładem protestanckiej nietolerancji. Nie inaczej było w Anglii, gdzie na wspólnych szubienicach i stosach ginęli katolicy wraz z angielskimi i szkockimi zwolennikami kalwinizmu i nawet ultraprotestant Jan Knox przyznawał, że pokój religijny zapanował w Anglii dopiero za katolickiej królowej Marii Tudor. Zjednoczeni w swojej herezji „reformatorzy” nigdy wspólnie nie patrzyli na Europę – jeśli nie liczyć wieży luterańskiej katedry w Magdeburgu ani Ściany Reformatorów w Genewie... Mit „jednego protestantyzmu” jest wyłącznie utopijnym życzeniem protestanckich przywódców czasów Bismarcka, które nigdy faktycznie nie zostało zrealizowane. Nienawiść, śmierć i zniszczenie – oto wkład protestantyzmu w historię Europy. Niejednokrotnie władcy protestanccy byli bardziej nieufni wobec swoich „braci w wierze” z innych konfesji niż względem „zabobonnych papistów”. Tak było przykładowo w Prusach (zwłaszcza po zawarciu tzw. unii staropruskiej w 1817 r.), w których kalwińska dynastia Hohenzollernów (od 1613 r.) darzyła większym zaufaniem (np. za króla Fryderyka Wilhelma IV i cesarza Wilhelma II) katolików niż poddanych luteran. Przyczyny protestanckiego sukcesu Jak mogło dojść do sukcesu protestantyzmu, skoro kierował się tak niskimi pobudkami? Nie sposób pominąć w tym miejscu teologicznego, „niepostępowego” spojrzenia na historię ludzkości. Jest ona ze względu na skaleczenie natury ludzkiej tragicznym osuwaniem się w grzech, z którego może zostać podźwignięta wyłącznie poprzez łaskę Boga. Przyczyny zwycięstwa protestantyzmu tkwią zatem w ułomności ludzkiej natury. Nietzche uważał, że Luter zalał całą swoja żółcią Kościół i chrześcijaństwo w momencie, kiedy było ono najnormalniejsze w swojej historii. Pogląd ten wynika z agnostycznego, ale i pobieżnego punktu widzenia niemieckiego filozofa. Zeświecczenie Kościoła, będące efektem blisko stuletniej zależności od królów Francji (niewola awiniońska), jak również wyniszczająca obie siły wojna pomiędzy władzą świecką a duchowną i osłabiająca papiestwo walka wewnętrzna pomiędzy koncyliarystycznymi paleomodernistami a zwolennikami prymatu papieży, uczyniła z Kościoła łakomy kąsek dla umacniających się monarchii narodowych. Tendencja ta spowodowała przedkładanie zależności państwowych nad religijne, a narodowych nad cywilizacyjne. W tym wymiarze postrzegać możemy protestantyzm jako antyuniwersalistyczną rebelię.

Pomijając takie przyczyny jak ówczesny upadek obyczajów, który nie był ani pierwszym w historii Europy i Kościoła, ani też niestety nie ostatnim, za tendencjami sekularyzacyjnymi szła nienawiść do wszystkiego, co przychodziło z Rzymu – czy to pod względem religijnym, czy politycznym. Stąd częsty postulat uniezależnienia od Rzymu poprzez utworzenie „Kościoła narodowego”, któremu w wielu częściach Europy (także w Polsce) przyklaskiwała duża cześć duchowieństwa. Stąd przyjęcie takiej optyki narodowej przez zwolenników reformacji, wzywających do zrzucenia zwierzchności politycznej Rzymu i Cesarstwa, zaniechania płacenia świętopietrza, odrzucenia języka łacińskiego, utworzenia parlamentarnych reprezentacji narodowych (stanowych), stojących ponad królem lub kontrolujących monarchę, czy wynikający z tej tendencji postulat uproszczenia rytuałów i sakramentów, mających być zrozumiałymi dla ogółu. Aby lepiej przeforsować swoje pomysły, reformatorzy zastosowali skuteczną taktykę stopniowania żądań, propagandowego oddziaływania na lud przez szkalowanie przeciwnika. Św. Józef Sebastian Pelczar opisywał to w następujący sposób: Taktyka nowatorów była taka, że w przesadnym, a często nieprawdziwym świetle przedstawiali zboczenia, jakie do pewnej części świeckiego i zakonnego duchowieństwa rzeczywiście się zakradły pod wpływem ustroju feudalnego, humanizmu, braku seminariów i synodów, zachodniego odszczepieństwa w XIV w., dążności rewolucyjnych w XV w., nagromadzenia bogactw i innych złych czynników, a stąd wysnuwali fałszywy wniosek, że duchowieństwo żądne mienia i panowania zepsuło dzieło Jezusa Chrystusa i błędnymi dodatkami przeinaczyło Jego naukę. Wskutek tego – tak dalej dowodzili – Kościół katolicki przestał być Kościołem Chrystusowym. Należy zatem wrócić do pierwotnego Kościoła, jaki był w I w. po Chrystusie, a takim zreformowanym Kościołem jest właśnie protestantyzm. Jest to argument, którym z lubością posługiwali się wszyscy heretycy, a który i dziś pada z ust radykalnych modernistów wszelkich odmian. Nie wynika z niego chęć autentycznego reformowania Kościoła poprzez odnowienie religijności czy obudowanie życia sakramentalnego, uświęcenie wiernych, czyli poprzez „przylgnięcie do starożytności” (św. Wincenty z Lerynu), ale ukryty duch rebelii skrywanej pod płaszczem troski. Za każdym razem chodzi o zmianę, o stworzenie nowego „Kościoła pierwszych wieków chrześcijaństwa”, na miarę wyobrażeń każdoczesnych reformatorów. Błędy protestantyzmu Protestantyzm, pomimo posługiwania się pojęciami drogimi dla każdego katolika, jest całkowitym zerwaniem z dogmatami Kościoła, stanowi również opozycję wobec katolickiego postrzegania świata i praw rządzących nim w sferze społecznej. Konsekwencje tego są widoczne w mentalności dzisiejszego świata, ufundowanego na „osiągnięciach” reformacji. 1. Usprawiedliwienie Św. Józef Sebastian Pelczar zaliczał do najgroźniejszych tworów protestantyzmu luterańską koncepcję usprawiedliwienia. Zdaniem Lutra zbawienie następuje wyłącznie przez wiarę, z pominięciem dobrych uczynków. Tak jednoznaczne postawienie tej kwestii eliminowało podstawę chrześcijańskiej etyki, jaką – prócz wiary w Boga – jest miłość bliźniego, objawiająca się poprzez uczynki. Dla luteran dobre uczynki nie posiadały praktycznie żadnego znaczenia religijnego, traktowane były co najwyżej jako przejaw spoistości więzi pomiędzy ludźmi wierzącymi w tego samego Boga. Nie obowiązywały wobec nie przynależących do tej samej wspólnoty wierzących. Tak było do XIX wieku, kiedy to, naśladując katolików, protestanci rozpoczęli działalność charytatywną tzw. zakładów dobroczynnych, z taką bezwzględnością i realizmem opisywanych przez Dickensa. Protestancka dobroczynność, tak jak i stworzona w tym samym wieku instytucja diakonisek, miały za zadanie wyłącznie realizację utylitarnych celów: pozyskiwanie zwolenników i łagodzenie napięć społecznych. Z obserwacji społeczeństwa radykalnych protestantów doby angielskiej wojny domowej narodziła się skrajnie pesymistyczna wizja Tomasza Hobbesa, w której więzi społeczne są wyłącznie efektem zbiorowego egoizmu przezwyciężającego egoizm jednostek. Kiedyś protestanci mówili: nie ma ludzi świętych, dzisiaj mówią: nie ma ludzi rzeczywiście dobrych.

2. Sekularyzacja etyki Z protestanckiej koncepcji usprawiedliwienia wyrasta wprost kantowska idea etyki autonomicznej, stanowiąca podwalinę liberalnej etyki sytuacyjnej. Jak stwierdził biskup przemyski, protestanckie usprawiedliwienie doprowadziło w konsekwencji do uwolnienia etyki od dogmatów religijnych. Zdaniem Kanta etyka i obyczajność wynikają z powszechnego uznania ludzi, a nie Bożego prawa danego ludziom. Prawo moralne w koncepcji nudziarza z Królewca powstaje z czystego rozumu, a dobre jest to, co jest jednostkowo zgodne z powszechnym prawem moralnym, akceptowanym przez wszystkie istoty rozumne. Konsekwentnie przyjmując sposób myślenia protestanckiego filozofa, dobre jest to, co jest ponadkonfesyjną zasadą etyczną wynikającą z przymusu, a nie z poszukiwania rozkoszy czy zadowolenia – nie zabijaj, nie kradnij itd. Kant ujął ją w postaci nowoczesnego przykazania: „Czyń tak, aby zawsze maksyma twej woli mogła być zarazem zasadą powszechnego prawodawstwa”4. I w tym miejscu myśli etycznej Kanta nastąpiło zerwanie z dotychczasowym chrześcijańskim systemem etycznym. Już nie bojaźń Boża, strach przed potępieniem i pragnienie zbawienia, ale poczucie obowiązku względem innych ludzi i szacunek dla prawa stanowią podstawę moralności. Dla Kanta czyn staje się moralnym dopiero wtedy, gdy wynika z powinności (imperatyw kategoryczny). Prawo powinniśmy pełnić dla samego prawa. – Należy podkreślić, że Kant nie negował wprost w swoim agnostycznym systemie zasad religijnych i istnienia Boga, traktując je jako niezbędne elementy utrzymywania ludzi w karbach, jednak nie wolno nie zauważyć, że stworzony przez niego system etyczny, wyrastający z luterańskiego źródła, poszedł o krok dalej, traktując zasady moralne jako twory czysto ludzkie. Skoro zaś zasady moralne są tworami ludzkiego rozumu, to istnienie Boga należy przyjąć wyłącznie ze względów moralnych. Ludzie nie będą słuchać siebie nawzajem, potrzebują zatem Boga. Skoro rozum praktyczny potrzebuje wyłącznie Boga jako składnika powodzenia utylitarnego prawa moralnego, jaki zatem jest cel moralności i czym jest dobro najwyższe? Dla Kanta nie było nim ani zbawienie, ani Bóg. Dobrem najwyższym jest wyłącznie cnota i szczęśliwość. Ta degradacja moralności, poprzez odarcie jej z elementów nadprzyrodzonych, musiała także zmienić jej cel. Celem zasad moralnych jest człowiek, któremu moralność nadaje odpowiednio wysoką godność. Brzmi to bardzo nowocześnie, a echa kantowskiej etyki znajdziemy dziś w niejednym dokumencie pseudokatolickich modernistów. 3. Sola scriptura: podwaliny indywidualizmu Św. Józef Sebastian Pelczar określił wiarę w Biblię jako jedyne źródło wiary, „drugą główną zasadą protestantyzmu”. Luter, a za nim inni reformatorzy, odrzucając Świętą Tradycję jako drugi obok Biblii fundament wiary, de facto zanegowali szacunek, jakim otaczano Pismo święte w Kościele katolickim. Całość interpretacji tekstów Biblii opierała się w Kościele na zasadzie autorytetu Ojców Kościoła, zajmujących się od zarania Kościoła tłumaczeniem zawiłości zawartych w wersetach biblijnych. Luter odrzucił ten autorytet, dokonując nie tyle pierwszego przekładu Biblii na język narodowy, co odpowiedniej – dostosowanej do swoich poglądów – cenzury fragmentów Pisma św. Biskup przemyski w następujący sposób charakteryzuje ten błąd protestantyzmu i jego opłakane skutki: Jedynym źródłem wiary jest Biblia, którą każdy, według wyroków „Kościoła”, może tłumaczyć, doprowadziła nie tylko do zupełnego rozbicia się w jedności w wierze i do powstania nowych sekt, tak że w samej Ameryce Północnej naliczono ich przeszło 70, ale również do fałszywego mistycyzmu, znajdującego ostateczny wyraz w spirytyzmie, to znowu do skrajnego racjonalizmu, rugującego z religii wszelki pierwiastek nadprzyrodzony, za którym poszedł monizm w różnej postaci, a więc niszczący wszelką religię ateizm. Błąd reformacji nie polegał na przekazaniu ludziom Biblii do czytania, ale na pozostawieniu ich z Pismem św. „sam na sam” i wmówieniu im, że każda interpretacja wersów biblijnych jest prawdziwa, o ile jest w zgodzie z ogólnymi zasadami protestantyzmu. Za interpretację inną można było zostać wykluczonym ze wspólnoty. Jednak uzbrojenie ludzi w Biblię z prawem samodzielnego komentowania nie tyle uwolniło od tyranii Kościoła – jak przedstawiali to protestanci – ale wydało chrześcijan na łup małych biblijnych satrapów, założycieli kolejnych sekt, nowych „mojżeszów” wiodących zagubione plemię Izraela do Nowego Jeruzalem. Odrzucenie autorytetu zawsze kończy się tyranią opinii. Jak się modlisz, tak wierzysz. Jak wierzysz, tak żyjesz. Zasada samodzielnego interpretowania Pisma św., przeniesiona ze sfery religii na grunt społeczny, dała początek indywidualizmowi i subiektywizmowi, w którym nie ma obiektywnej prawdy, ponieważ wymagałaby ona istnienia obiektywnego autorytetu, a ten został odrzucony przez reformację. Istnieją wyłącznie subiektywne prawdy indywidualne, które kiedyś w przyszłości, w toku rozwoju, dadzą początek „prawdzie”. W tej koncepcji „prawda” jest efektem ewolucji błędów i prawd. Nie na tym jednak koniec, ponieważ ta koncepcja istnieje w obrębie protestantyzmu w wersji religijnej. 4. Fałszywa idea KościoŁa Dla Lutra i innych reformatorów Kościół jest wyłącznie instytucją ziemską i materialną. Jest to konsekwencja przyjęcia idei o skrajnie złej naturze ludzkiej, przeniesionej na grunt eklezjologii. Instytucja tworzona przez ludzi nie może być – jak przyjmował Luter – ani nieomylna, ani idealna. Obserwacja pogrążonych w grzechach ludzi skłoniła go do odrzucenia prawdy o Kościele jako Mistycznym Ciele Jezusa Chrystusa. Skoro więc Kościół jest jedynie instytucją materialną, nie różni się niczym od takich instytucji jak państwo, a jego funkcjonowanie jest ściśle utylitarne. Józef Sebastian Pelczar, powołując się w tym miejscu na wrogiego protestanckiemu chrześcijaństwu Fryderyka Nietzschego, stwierdzał wprost, że „protestantyzm zniszczył ideę Kościoła”. Na potwierdzenie tych słów biskup przemyski odwoływał się do szokujących wspomnień apostaty, eksjezuity, hrabiego Hoensbroecka, który odchodząc stopniowo od religii, ostatecznie został luteraninem. W swojej autobiografii Vierzehn Jahre Jesuit tak pisał o protestantyzmie: To dzieło ludzkie bardzo niedoskonałe, osłabione w swoim charakterze religijnym i chrześcijańskim przez urzędowy biurokratyzm i dworactwo. Summus episcopus i presbyteri tego kościoła nie mają stanowczo nic wspólnego z Pismem świętym i z chrześcijaństwem. Zależny jest od państwa, a jego dostojnicy uganiają się przede wszystkim za zadowoleniem swej próżności i pychy. Kościół protestancki nie może natchnąć żadną miłością, nawet żadnym poszanowaniem. Jego obrachunek religijny zamyka się deficytem5. 5. Ekumenizm Konsekwencją przyjęcia fałszywej koncepcji Kościoła i odrzucenia obiektywnego autorytetu religijnego musiało być poszukiwanie stałości religijnej w koncepcji ewolucji prawdy. Na gruncie religijnym zaowocowało to ideą tzw. wolnej religii, stworzonej przez racjonalistycznie nastawionych pastorów niemieckich jeszcze pod koniec XIX w. Nowa „wolna religia” miała być pierwszą nowoczesną religią niedogmatyczną, łączącą z jednej strony wszystkie najlepsze elementy wszystkich systemów religijnych świata, z drugiej – religią humanistyczną, wyrastającą z indywidualistycznych podstaw światopoglądowych6. Pomysł protestantów dał początek międzyreligijnym spotkaniom ekumenicznym, które zwłaszcza spodobały się protestantom amerykańskim i masonerii. Józef Sebastian Pelczar przy okazji charakteryzowania tych koncepcji wspominał organizowane „kongresy postępu religii” przez łączącego w sobie wszystkie możliwe pierwiastki ideowe (żydowski, masoński, niemiecki i amerykański) Teodora Reinacha, na których pracowano nad połączeniem elementów kilku religii w jeden „postępowy” system. Najbardziej zastanawiającym faktem, na który zwrócił uwagę biskup przemyski, jest okoliczność zaproszenia na kongres buddystów, protestantów różnych konfesji, przedstawicieli lóż masońskich, monistów oraz wyznawców judaizmu – przy jednoczesnym pominięciu katolików, okraszonym stwierdzeniem, że takie zaproszenie zostanie wystosowane tylko w sytuacji rezygnacji Kościoła z dogmatów. Ekumenizm drogą do chrześcijaństwa bezdogmatycznego? 6. Sceptycyzm Przykład idei ekumenicznej jest klinicznym objawem sceptycyzmu, do jakiego prowadzi protestantyzm. W sferze społeczno-politycznej protestantyzm jest tworem bezbronnym, wydanym na pastwę systemu państwowego. Nie inaczej jest w wymiarze religijnym, w którym uległość względem świata współczesnego, jego szaleństw i pomysłów spowodowała przyjęcie najbardziej kuriozalnych koncepcji i idei. Do głośniejszych (...) należy pastor Jatho, który na zebraniu publicznym w Berlinie tak sformował swoje credo: „Jezus Chrystus nie jest Synem Bożym ani naszym Mistrzem, ani Zbawicielem”, pastor Heydorn, który chciał pogodzić protestantyzm z monizmem, predykant berneński Albert Kalthof, który trzy teorie o utrzymaniu siły, o prawie ewolucji i o nieskończoności świata nazwał nowszą nauką o Trójcy Świętej, pastor Steudel, który proponował „nowszą etykę” nie uznającą dekalogu, superintendent Lahusen, który radził nie trzymać się przy „ordynacji” dosłownego tekstu Składu Apostolskiego, teolog protestancki Artur Drews, który w 1910 roku miewał w Berlinie wykłady na temat, że Chrystus jest postacią mityczną7. Nadworny pruski kaznodzieja pastor Stocker jeszcze w 1909 roku ubolewał, że protestantyzm trapią najcięższe choroby duchowe, których niepodobna przezwyciężyć żadnymi materialnymi środkami, a także stwierdził wprost, że protestantyzm wystąpił przeciwko Bóstwu Jezusa Chrystusa. Pastor Wolt dodawał, że protestanccy wierni są forpocztą pogaństwa i rewolucji w cesarstwie niemieckim. Józef Sebastian Pelczar, opisując występujące wśród protestanckich teologów przypadki negowania dogmatu Trójcy Świętej, Bóstwa Jezusa Chrystusa, odrzucenia Składu Apostolskiego i innych przykładów stwierdził, że całość historii i budowy religii protestanckiej predestynuje ją do niedowiarstwa. Skoro przyjmiemy tę myśl świętego biskupa za prawdziwą, musimy uznać dzisiejszy modernizm za pokłosie protestanckiego sceptycyzmu w Kościele katolickim. Pod koniec swego burzliwego życia zgorzkniały Luter podsumował swoje wytężone wysiłki wprowadzenia „religii czystej Ewangelii” słowami: „Teraz ludzie opętani są przez siedem diabłów, podczas gdy najpierw byli opętani przez jednego”. Efekty rebelii protestanckiej dla Europy były opłakane: potępienie dusz, rozbicie religijne i polityczne, wojny i rewolucje. Jeden z najznamienitszych protestanckich historyków epoki zjednoczenia Niemiec, Jan Gustaw Droysen, charakteryzował skutki reformacji następująco: Nie było rewolucji, która by głębiej wstrząsnęła społeczeństwem, która by straszliwiej burzyła i niemiłosierniej wyrokowała. Od razu wszystko się rozpadło i zostało zakwestionowane, najpierw w umysłach ludzi, potem z niesłychaną szybkością w stosunkach społecznych, we wszelkiej karności i wszelakim porządku. Uwaga Droysena pozostaje aktualna również dziś. Co prawda sam protestantyzm w swoich tradycyjnych formach pozostaje od dłuższego czasu religijnym trupem, poddawanym kolejnym reformacjom, jednak błędy protestantyzmu, tak celnie zdiagnozowane przez bp. Józefa Sebastiana Pelczara, funkcjonują w obiegu społecznym. Przedostały się również do wnętrza Kościoła katolickiego, wywołując najgroźniejszy kryzys wiary, jakiego doświadczył katolicyzm na przestrzeni wieków. Nie przez przypadek biskup przemyski upatrywał korzeni niebezpiecznego modernizmu w wyrastającej z protestantyzmu etycznej koncepcji Emanuela Kanta. Antidotum na morderczy kryzys może być wyłącznie odrzucenie modernistycznych błędów, przeniesionych do Kościoła z protestantyzmu, i odrodzenie misyjnej postawy katolików. Od fatalnego roku 1517 była ona najlepszą bronią przeciwko kłamstwom Lutra, głupocie Karlstadta i fanatyzmowi Kalwina, a świadczą o tym rzesze wybitnych konwertytów, wracających z protestanckiego wygnania na łono Kościoła katolickiego. Ponieważ, jak wielokrotnie powtarzał za papieżem św. Piusem X i Leonem XIII święty biskup Józef Sebastian Pelczar, jedność chrześcijaństwa istnieje wyłącznie w Kościele katolickim, a protestanci mogą ją osiągnąć wyłącznie poprzez wyparcie się swoich zgubnych błędów i powrót do odrzuconego niegdyś katolicyzmu. Płaszczyzna dialogu i porozumienia zawiera się w niezmiennym depozycie wiary Kościoła katolickiego, o czym protestanci zawsze winni pamiętać.

nie ma co pisac, Kamelia ma ogromny dar przekazywania falszywie nauki Jezusa:(

Św. Paweł powiada o urzędzie kapłana: Nie żeby okazać nasze władztwo nad wiarą waszą, bo przecież jesteśmy współtwórcami radości waszej; wiarą bowiem stoicie (2 Kor 1, 24). Solansz coznaczą te slowa ?? Czy to odnosi się do sakramentu kapłaństwa, bo tak to włąsnie wygląda. Pozdrawiam cie

protestanci pod sekciarzy podchodza, wracamy do punktu wyjscia

W wielu posługach dla wspólnoty sakrament kapłaństwa ma szczególne znaczenie. W Dziejach Apostolskich czytamy, że pewnego dnia wspólnota wierzących wybrała siedmiu mężów dobrej sławy, pełnych ducha i mądrości jako diakonów wspólnoty, mających za zadanie wspomaganie Apostołów w ich pracy. Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce (Dz 6, 6). Również z Listów do Tymoteusza dowiadujemy się (1 Tm 4, 14 i 2 Tm 1, 6), że powierzanie urzędu w Kościele odbywało się przez wkładanie rąk. W ten sam sposób odbywa się to także obecnie. Mężczyznom, którzy czują się powołani do służby wspólnocie, zlecają tę misję biskupi - następcy Apostołów - przez modlitwę i włożenie rąk. Tym samym udzielają im sakramentu kapłaństwa, święceń kapłańskich. Jeśli ktoś otrzyma od Kościoła urząd kapłański, sprawuje go nie dla siebie, lecz dla Kościoła. Służba Kościołowi ma oczywiście wpływ także na życie tego, kto ją pełni. Odznacza się ono stałą gotowością służenia Kościołowi i ludziom.

Do istoty kapłaństwa należy być pośrednikiem między człowiekiem a Bogiem. Tak jak jeden jest Bóg, tak też jest "jeden pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus, który wydał siebie na okup za wszystkich" (1 Tm 2,5-6). Czytamy w Liście do Hebrajczyków, że "kapłan jest spośród ludzi wzięty i dla ludzi postanowiony w tym, co do Boga należy" (Hbr 5,1). Kościół poucza, że właśnie Jezus Chrystus jest jedynym kapłanem i pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem. Jego kapłaństwo jest wieczne, gdyż "trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Przeto i zbawiać na wieki może "całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi" (Hbr 7,24-25). Owszem, Pan Jezus nie nazywa siebie kapłanem i jako człowiek nie pochodził z pokolenia Lewiego przeznaczonego do kultu ani też z rodu Aarona, którego potomkowie (mężczyźni) byli kapłanami. Pan Jezus, jak wiemy, jako człowiek należał do pokolenia Judy, do królewskiego rodu Dawida. Jednakże misja, którą pełnił Pan Jezus, wskazywała na Jego godność kapłańską i osiągnęła swój moment szczytowy w ofierze krzyżowej. Chrystus stał się kapłanem i jednocześnie ofiarą. Zbawiciel przed swoją ofiarną śmiercią podczas Ostatniej Wieczerzy ustanowił Eucharystię - ofiarę, pamiątkę i ucztę (KL 47) - jako znak Nowego Przymierza i polecił ją składać Apostołom i ich następcom na swoją pamiątkę: "To czyńcie na moją pamiątkę" (Łk 22,19; 1 Kor 11,25). W ten sposób Jezus ustanowił kapłaństwo Nowego Przymierza. Zbawiciel polecił też Apostołom głoszenie Ewangelii w swoim imieniu i sprawowanie Eucharystii. Odchodząc z tego świata do Ojca Pan Jezus jeszcze raz poleca Apostołom, aby szli i głosili Ewangelię, nauczali ludzi, czyniąc ich uczniami Pańskimi i udzielając sakramentu chrztu. Apostołowie otrzymali też władzę odpuszczania grzechów (J 20,22-23). Apostołowie, kapłani Nowego Przymierza, otrzymali dar Ducha Świętego, aby byli świadkami Chrystusa "aż po krańce ziemi" (Dz 1,8).

solasz- tak jak napisałaś- JEDEN JEST POŚREDNIK!!! 20:37 [zgłoś do usunięcia] solansz Do istoty kapłaństwa należy być pośrednikiem między człowiekiem a Bogiem. Tak jak jeden jest Bóg, tak też jest "jeden pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus, który wydał siebie na okup za wszystkich" (1 Tm 2,5-6). i nie ma innych. więc zdanie: Do istoty kapłaństwa należy być pośrednikiem między człowiekiem a Bogiem. stoi w jasnej sprzecznosci z drugim zdaniem z Biblii. Widzisz to? :D 1Tm 2:5 Bw "Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus," Zaden człowiek nie moze być pośrednikiem do Boga- tylko Jezus J 14:6 Bw "Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie."

Zbawiciel wybrał dwunastu najbliższych swoich współpracowników - apostołów, którym, zlecił dzieło przekształcania świata w królestwo Boże, wyzwolone z mocy grzechu i szatana, a oddane Bogu i uświęcone. Dlatego też nakazał im głosić Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (por. Mt 28,18-20), sprawować Eucharystię na Jego pamiątkę (por. Łk 22,19) oraz odpuszczać grzechy (por. J 20,22-23). Również kapłani mają troszczyć się o królestwo Boże, czyli mają budować Kościół, Mistyczne Ciało Chrystusa, a przez to przyczyniać się do zbawienia świata i do uwielbienia Boga. Tak jak apostołowie, kapłani powołani są do głoszenia światu Ewangelii Jezusa Chrystusa, do szafowania sakramentami, głównie zaś - do sprawowania Eucharystii oraz udzielania rozgrzeszenia.

oraz odpuszczać grzechy-solansz nie pisz herezji, tłumaczyłam ci to na moim topiku. Tylko Bóg odpuszcza grzechy i tylko on ma taką moc. weż do serca to Słowo Boze i żyj nim. Mk 2:7 Bw " Któż może grzechy odpuszczać oprócz jednego, Boga?" Lk 5:24 Bw "Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc na ziemi odpuszczać grzechy 2Krn 7:14 Ja wysłucham z niebios, i odpuszczę ich grzechy Jr 36:3 nawróci się każdy ze swojej złej drogi i wtedy odpuszczę im winę i grzech." 1 Jan. 1:9-10 "Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, kłamcę z niego robimy i nie ma w nas Słowa jego." Nie jest napisane że mamy wyznawać grzechy przed człowiekiem, jest napisane że mamy wyznawać grzechy przed Bogiem, gdyż "wierny jest Bóg i sprawiedliwy". Jeśli my wyznajemy swoje grzechy to mamy obietnicę że Bóg nam je odpuści. Jan. 6:37 "Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz". co Biblia mówi o spowiedzi przed kapłanami: http://www.gotquestions.org/Polski/spowiedz-grzechow-przed-kaplanem.html o spowiedzi: http://nickycruz.ovh.org/spowiedz.html

Zarówno Stary, jak i Nowy Testament uczy, że pokutujący zawsze wyznawali grzechy samemu Bogu. Przykładem dla nas powinni być patriarchowie, prorocy i apostołowie. Wymowne pod tym względem są Psalmy. Grzech mój wyznałem Tobie i winy mojej nie ukryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego (Ps. 32, 1-3, 5, por. Ps. 51, 1-6, 11 oraz Ps. 103, 2-3). W Przypowieściach Salomona z kolei mówi się, że samo wyznanie grzechów jest niewystarczające: Kto ukrywa występki, nie ma powodzenia, lecz kto je wyznaje i porzuca, dostępuje miłosierdzia" (28, 13). Natomiast w Księdze Izajasza Bóg zapewnia o swoim wielkim miłosierdziu, przewyższającym nasze winy: Chodźcie więc, a będziemy się prawować - mówi Pan! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna (1, 18) Podobne przykłady znajdujemy w Nowym Testamencie. Oto modlitwa celnika: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu (Łuk. 18, 13). O Zacheuszu czytamy, że nawet nie zdążył wyznać swoich grzechów. I choć był napiętnowany przez otoczenie jako grzesznik, Pan Jezus zapewnił go o zbawieniu (Łuk. 19, 1-10). Podobnie uczynił w stosunku do potępianej jawnogrzesznicy, której powiedział: Ja cię nie potępiam: Idź i odtąd już nie grzesz (Jan 8, 11). Pismo Św. jednoznacznie zaprzecza spowiedzi usznej. Gdyby praktyka ta była znana Pismu Świętemu, nie byłoby potrzeby wprowadzać jej dopiero na IV Soborze Laterańskim w 1215 r.

Skąd się wziął konfesjonał? Konfesjonał, spowiedź uszna i kapłani w roli pośredników pochodzą ze starożytnego Babilonu. Tam zastosowano po raz pierwszy konfesjonał, aby utrzymać pełną kontrolę nad obywatelami. Wobec tego, jakie znaczenie mają słowa Chrystusa: Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane? (Jan 20, 23). Poprawne zrozumienie słów Jezusa jest możliwe jedynie wówczas, gdy uwzględnimy wszystkie pozostałe wypowiedzi Pana Jezusa na temat odpuszczania grzechów. Już w samej Modlitwie Pańskiej, ukazany nam został sposób odpuszczenia naszych grzechów. Nie dokonuje się ono bynajmniej na sposób sądu, ale poprzez osobiste wyznanie w modlitwie: I odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom (Mat, 6, 12). W modlitwie tej zawarta jest bardzo ważna zasada. Nie możemy oczekiwać Bożego miłosierdzia, jeżeli my sami jesteśmy nieprzejednani wobec naszych winowajców. Na nic więc zda się jakakolwiek spowiedź, jeżeli nie szukamy w pierwszej kolejności pojednania z naszym bliźnim. Co więcej - Pan Jezus stwierdza, że odpuszczanie grzechów naszym winowajcom, jest nie tyle przywilejem (danym kapłanom), ale obowiązkiem nas wszystkich. Oto inna wypowiedź Jezusa: Jeślibyś więc składał dar swój na ołtarzu i tam wspomniałbyś, iż brat twój ma coś przeciwko tobie, zostaw tam dar swój na ołtarzu, odejdź i najpierw pojednaj się z bratem swoim...(Mat. 5, 23-24). Z kolei w Liście św. Jakuba czytamy: Wyznawajcie grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni (5,16). Wobec powyższych stwierdzeń, praktyka spowiedzi usznej - i to przed kapłanem - jest jednym wielkim nieporozumieniem. Prawda jest taka, że ksiądz potrzebuje mojego odpuszczenia, w takim samym stopniu jak ja jego, jeżeli w jakimś stopniu zawinimy wobec siebie. Niedorzecznością natomiast jest wyznawanie grzechów księdzu, które go nie dotyczą, przy jednoczesnym zachowaniu obojętności wobec tych, wobec których się zawiniło. A taka, niestety, jest praktyka w środowisku katolickim.

Wnioski Nauka o spowiedzi usznej, o odpustach i pośrednictwie kapłanów kształtowała się przez długie wieki, aż za pontyfikatu Innocentego odbył się IV Sobór Laterański w r. 1215, podczas którego postanowiono: Każdy wierny bez względu na płeć, skoro doszedł do lat rozeznania, winien się sam dobrze wyspowiadać ze wszystkich grzechów przynajmniej raz na rok przed własnym kapłanem i starać się odprawić wedle możliwości zadaną sobie pokutę (...) w przeciwnym razie należy za życia odmówić mu wstępu do kościoła, a po śmierci pozbawić go chrześcijańskiego pogrzebu (Kard. P. Gasparri, Katechizm katolicki, str. 342, 343). Ostatnim etapem ewolucji sakramentu pokuty były zarządzenia Soboru Trydenckiego: Jeśliby kto powiedział, że do całkowitego i doskonałego odpuszczenia grzechów nie są potrzebne u penitenta akty, stanowiące jakby materię Sakramentu Pokuty, czyli żal, spowiedź i zadośćuczynienie, zwane trzema częściami pokuty, albo twierdził, że są tylko dwie części pokuty, to jest niepokój sumienia wskutek poznania grzechu i wiara, wzięta z Ewangelii, lub takie rozgrzeszenie, które sprawia, że ktoś wierzy, iż mu Chrystus odpuścił grzechy: niech będzie wyklęty (Kard. P. Gasparri, tamże, str. 414). Pomimo, że przez długie wieki, wierni Kościoła kat. byli zastraszani i zmuszani szukać rozgrzeszenia u księży pod groźbą klątwy, nie zabrakło wśród samych duchownych ludzi odważnych, którzy by się takim praktykom sprzeciwili. Przykładem tego jest Luter, który w 1517 r. sprzeciwił się rzymskokatolickiej nauce o pokucie i odpustach. Wyrazem tego było 95 tez, w których protestował przeciwko odpustom i bogaceniu się duchowieństwa kosztem wiernych. Czy dzisiaj, wkraczając w XXI wiek, można być nadal tak zaślepionym i ignorować oczywiste fakty, dotyczące zafałszowania nauki o pokucie? Czy przesłanki rozumowe, przykłady biblijne oraz fakty historyczne nie są dość wystarczające, aby zrozumieć, że Bóg jest miłością i usprawiedliwia nas z wiary, darmo, z łaski Jego przez odkupienie w Jego Synu? Właśnie na tym polega prawdziwa pokuta. Jest ona przemianą naszego umysłu. To spojrzenie na grzech z Bożej perspektywy. To nienawiść do grzechu z jednoczesnym zerwaniem i porzuceniem go. Taka pokuta rodzi się w sercu człowieka pod wpływem miłości i łaski Bożej. Jest odpowiedzią na Boże Słowo i Bożą miłość. Jest więc darem Bożym, pomimo, że to Bóg wzywa nas do pokuty (2 Tym. 2, 25; Dz. Ap. 17. 30). Wszelkie zaś tzw. pokutne uczynki, w postaci modlitw, postów i jałmużny są nie tylko wypaczeniem ich rzeczywistego znaczenia, ale wprost profanacją tego, o czym Chrystus powiedział, że ma pochodzić z serca, z wewnętrznej potrzeby (Mat. 6, 1-8). Pamiętam, że już jako dziecko, w związku ze spowiedzią uszną, miałem mieszane uczucia. Jakimś lękiem przejmował sam wystrój kościoła, czarny ubiór zakonnic i księży. Jeszcze dziś (po (;;;) latach) wspominam ich surowe oblicza i spojrzenia. Zwyczajem ich było wytargać za uszy, ciągnąć za pejsy, a nawet dać po głowie. Myśl, że mam iść do spowiedzi i mówić o swoich przewinieniach obcemu człowiekowi, którego się bałem, przejmowała grozą. Przeżywałem prawdziwy koszmar. I już od dziecka wyczuwałem, że jest w tym coś, czego nie mogłem w żaden sposób zaakceptować, pomimo że nie rozumiałem jeszcze tego, iż zadawano gwałt mojemu sumieniu. Sama spowiedź uszna jest sztucznym nawróceniem i wymuszonym aktem pokuty. Dzięki Bogu, skończył się ten koszmar, kiedy poznałem i przyjąłem jedyną prawdziwą Ewangelię! To ona dokonała zmiany sposobu myślenia, i odrodzenie wyzwalając mnie nie tylko z niewoli grzechu, ale również z więzów katolickiej tradycji i dogmatów z blogu: http://za-jezusa-glosem.bloog.pl/id,3738712,title,Falszywe-nauki-kosciola-Katolickiego-POKUTA,index.html?ticaid=69bce