Konkurs kokietowania cd...

Ja tak mam przez administrację państwową i bankową. Przytłoczyło mnie i zniechęciło skutecznie. :-0 Nikitko, mam nadzieję dziś napisać. :-)

Wszystkiego najlepszego Saszka :D dużo zdrówka, spełnienia marzeń no i tej właściwej kobiety u boku :) :D

:-))) Piękne dzięki za życzenia, Nikitko. Miłe, że pamiętałaś i zadałaś sobie trud przesłania imieninowego adresiku :-)

:) to nie trud, to przyjemność Saszko... :)

Trochę jednak trud, moja Nikito. Przynajmniej w moim przypadku. Trud pamiętania, który, wraz z wiekiem, jest coraz większy :-)

A w ogóle, przywitam się bardzo pięknie. W Alensztacie ciepło. Świeci słońce. Dzisiaj, przygotowując koledze śniadania, wylałem pół litra kawy na jego telefon bezdrutowy...

I bardzo dobrze. Kolega winien wdzięczność. Jednej smyczy mniej. :-P ;-)

Wojtkiewiczowi zmarł w niedzielę ojciec, Ryba. Wczoraj włamywał się do mieszkania ojca w Lecu, z przeświadczeniem, że zastanie trupa. Przez cały dzień załatwiał wszelkie formalności, o jedenastej wieczorem wylądował w Alensztacie na nocleg. Dzisiaj rano pojechał nazad do Leca, ale bez swojego telefonu, który z rana został przeze mnie skutecznie napojony kawą (nie, nie tą z ekspresu ciśnieniowego, któego już od dawna nie mam - kawą ze zwykłego, ręcznego zaparzacza). Kiedy człowiekowi umiera ojciec, Ryba, to jest taka życiowa okoliczność, kiedy osobiście znajduję wdzięczność dla tych, którzy telefon bezdrutowy wymyślili i wyprodukowali. Sam kiedyś także umierałem mojego ojca, i wówczas maszynka również bardzo mi się przydała.

To bardzo mi przykro... :-( Ale skąd miałam wiedzieć? Ogólnie mam do telefonów stosunek bardzo, ale to bardzo niechętny. Przepraszam. Miłego dnia, jakby nie było.

"Jakby nie było...", Justynko.

A jak jest?...

"Gdzieś daleko, Ameryka, z ortodromą loksodroma, na odkrycie swoje czeka, gdzieś za morzem przyczajona. A my hej, pochwyćmy wiatru powiew, niech nam zawsze sprzyja Niebo, my, Mazurscy Kolumbowie odkrywamy Węgorzewo. Małym prawem swoich marzeń wyruszli z ranną bryzą, nieugięci wprost żeglarze z lękiem gnali za horyzont. A my hej, pochwyćmy wiatru powiew, by w nieznane miejsca płynąć, my, Mazurscy Kolumbowie odkrywamy dzisiaj Sztynort. Na wyprawie długiej przyszło, znosić bunty i zwątpienia, aż ktoś w końcu z masztu krzyknął ten magiczny widok - ziemia! A my hej, pochwyćmy wiatru powiew, obce lądy nie są blisko, my, Mazurscy Komlumbiwie, odkrywamy dziś Giżycko. Powrócili, cali w glorii, wieszcze mieli o czym pisać, no i przeszli do historii bo przywieźli syfilsa. A my hej, pochwyćmy wiatru powiew, fale, sztormy, to nie bajki, my, Mazurscy Kolumbiowe, odkrywamy Mikołajki. Za Kolumbem morskie mile, za nim rejs, co wart był życia a my mamy jeszcze tyle jakichś Mazur do odkrycia..."

Tak, jak człowiekowi, którego przyjaciel stracił ojca.

Dobra. Genug!

W każdym razie, jak zawsze, wszystkiego dobrego.

macie dziś wolne kochani?

Sasza, zajrzałam do Ciebie po uśmiech, znalazłam smutek. Też mi dziś źle i smutno. Trzymaj się

:-) Nie jest źle, miła Melanio. Właśnie się zastanawiam, jak opisać otrzymaną od Ciebie Folię. łatwiej by było płytkę skserować, ale nic na skróty. Zrobiłaś mi prezentem ogromną frajdę. Czuję się więc w obowiązku odwzajemnienia się :-))))

Ja mam dzisiaj "niewolne", Nikitko :-)))

Ja to mam nawet bardzo pracujące... ;-)

Nic z tego, Ryba! Nie sprowokujesz mnie dzisiaj ani na jotę!

A poza tym, Ryba, co tu dużo mówć - kocham Cię, i tyle.

Że jak?????? (zachłysnęłam się gorącą herbatą z pokrzywy)

Poza tym, wcale nie mam zamiaru prowokować. Jestem cokolwiek otumaniona po spływie. To zapewne skutek nagłej zmiany klimatu, na gorszy. Albo przedawkowanie jodu. :D

Że tak, Ryba. Cóź to? Czytać Cię nie nauczono w powszechniaku? A może nie rozumiesz, co się do Ciebie pisze? Albo jesteś jedną z tych kobiet, które kiedyś prosiłłem, żeby mi wyjaśniły definicję miłości, a które (cirka ebałt 85% respondentek) sprawiały wrażenie, że nie mają pojęcia o co się je pyta i co mówią.

........ Jestem cokolwiek oszołomiona. Tak, jak nigdy mi nikt żadnych wyznań nie czynił, tak teraz, nagle, w ciągu ostatniej doby uczucia deklaruje mi już drugi mężczyzna... ..........

Rozumiem, Ryba. Skoro jestem drugi, wycofują publicznie złożoną deklarację. Drugie miejsce na podiium, to jedynie nagroda pocieszenia. Dla mnie się liczy wyłącznie złoto. Przegrałem więc, jak zwykle zresztą.

Poza tym, Ryba, moja deklaracja nie dotyczy uczuć. To sprwawa o wiele poważniejsza. No nic, w świetle powyższych enuncjacji, sprawa nie warta dodatkowych wyjaśnień.

Przykro mi, ale nie mogłabym zadeklarować uczucia względem Ciebie... Przepraszam.

A czego, jeśli nie uczuć? (po kolei, proszę, one thing at a time, jak mawiają Anglicy)