Konkurs kokietowania cd...

Ogłaszam przerwę korespondencyjną, dwugodzinną. Trzeba mi na miasto.

Właśnie wróciłem :-)

I jak było? :-)

Bardzo dobrze. Schaby już wiszą, wieczorem zawieszam kiełbasy... Znowu rozpełznie się w powietrzu intensywny zapach palonego jałowca i dębiny :-)

To pięknie. Ja tymczasem uciekam. Złożyć głowę pod katowski topór, he he. :-0

Gdybyś, Ryba, jednak ocałała, daj jutro znać. Do widzenia.

Koleżanki także żegnam bardzo pięknie, życząc udanego wieczoru :-)

Dzień dobry :-)

Dzień dobry ;)

CZeść, Melania :-) Chyba mam dzisiaj urwanie głowy.

Ja też ;) Za dziesiąć minut wychodzę jechać . Trzymaj się Sasza.

Staram się, Melania :-) Tyle że czasami nie bardzo jest czego się trzymać.

Dobrych mysli Kluczu , dobrych mysli i marzeń się trzymaj :D

Dziękuję, "jak kokietować". I "nawzajemnie" :-) A co tam u Ciebie?

Dzięki :D A u mnie , cóż, serce nie sluga , a w okresie świątecznym bardziej tęskni :O Ale poza tym cieszę się , że przede mną 2007 rok , jakoś dobrze mi się taki układ cyfr kojarzy :D Święta mam nadzieję przeżyć w spokoju i troszkę inaczej niż zawsze .Myślę , że mi się to uda. :D

No to udanych Świąt, "jak kokietować". Tylko mi się nie przejedz!

Heh, Kluczu , ja nie wędzę tony mięsiwa :D Dla mnie na cale Swięta wystarczy tona karpia smażonego :P i druga tona - migdalow.To moje ulubione smaki :P :D Uciekam na dziś , ale do Świątjeszcze zajrzę , milo być mile witaną :D

Dzień dobry wszystkim:-). Wiem, ze mam zaległości korespondencyjne, ale ja również mam dziwne "urwanie głowy" zwłaszcza w pracy :-) Szef się chyba uparł, że tydzień przedświąteczny ma być najbardziej pracowitym tygodniem w roku. I wiecznie jakieś wyjazdy, załatwiania. Prywatnie też miałam parę spraw. No i przygotowania do Świąt zaczęły iść pełną parą. Pozdrawiam Was bardzo serdecznie, życząc miłego dnia PS. Dymie, mam nadzieję, że palec Ci jednak nie odpadnie :-)

:-) Paluszek troszkę ropieje i lekko ćmi, Ubi Lex. Do wesela się zagoi :-) A tydzień istotnie zwariowany. Jak zwykle, przed świętami. Tyle, że ja nie muszę latać po sklepach. Tak naprawdę, to muszę jedynie nabyć śledzia-mleczaka i ryby.

A wędzarnia działa na całego :-)

Fiu, fiu... Od razu widać, że Pan z tych lepszych, zapewne z własnymi dostawcami... Nie musi się bratać z plebsem w kolejkach okolicznych \"marketów\", sklepów i sklepików... ;-) Dzień dobry. :-) (wdzięczny dyg)

Nie musi, Ryba :-) Ale w sobotni wieczór, pędzony potrzebą, zajechałem do takiego jednego magazynu (flaków zabrakło do kiełbas). Zastałem w nim przerażający widok. Masa samochodów a w środku dzikie tłumy ludzi. Uciekałem stamtą, gdzie pieprz rośnie (bez flaków, bo bęcwały ich nie mieli).

Trochę zazdroszczę. Ja muszę. Oczywiście, w każdym centrum handlowym natychmiast dostaję psychozapaści. Jedno takie miejsce działa na mnie wybitnie toksycznie. Jestem porażona po jakichś 5 minutach bytności. Chociaż nie, co ja mówię! Pierwsze oznaki porażenia mam już na samą myśl o udaniu się tamże. :-0 Jedyny tłok, który mało mi przeszkadza, to na ryneczku pod Halą Mirowską w wiosenny lub letni poranek sobotni! :D Uwielbiam sobotnie poranki. Absolutnie najlepszy moemnt tygodnia... :-)

A ja nie lubię poniedziałków oraz pierwszych dni po urlopie. Jeśli umrę śmiercią nagłą, to najprawdopodobniej w któryś poniedziałek, albo po powrocie do pracy. Na zawał serca umrę. W ogóle, kiedyś mocno postulowałem, żeby wprowadzić ustawowy zakaz urlopów dłuższych, niż trzy dni. :-) To ja Ci jeszcze coś powiem, Ryba, nie tylko wielkich magazynów nie znoszę. Nie lubię np. atmosfery targów. Kiedy się jest w takim szumiącym hangarze, po pięciu minutach czasu człowiek czuje się nieco podobnie, jakby spożył w tempie ekspresowym dwie, ucziwe lufki. :-) Dlatego od lat nie jeżdże na żadne targi.

Ja tam się nigdy nie \"wystawiałam\", więc jest mi to obce. Byłam w życiu na targach ze trzy razy w charakterze widza: na targach poznańskich, na targach mieszkaniowych i na targach motocyklowych. Z każdych uciekałam po około godzinie. :-)

To napiszę tak, Ryba. Otumanienie głowy, jakie ogrania człowieka na targach, przypomina do złudzenia uczucie po dwóch szybklich lufkach.

Nareszcie dali mi trochę spokoju.Ja zakupy mam juz poza sobą. No może jeszcze jakies drobiazgi w sklepiku obok domu :-) Równie jak Wy, nie cierpię targów, hal ect.. Za to bardzo lubię własnie ten przedświąteczny tydzień popołudniami w domu. Wiąże się to z pracą, ale za to jaką przyjemną. I nie chodzi mi o gotowanie. Uwielbiam powroty tego przedświatecznego tygodnia, do dzieciństwa. To tydzień wyciągania "wsponień" w postaci domków. lampek, gwiazdek, aniołków itp. Umiejscawianie ich na oknach, meblach.. Robię tak od bardzo wielu lat, w zasadzie odkąd wyprowadziłam sie z rodzinnego domu (a było to hohoho albo jeszcze dawniej). Ale tak było w moim domu. No i nauczyłam tego własne córki. Wiele tych drobiazgów o których pisałam, dorównuje wiekiem mojemu, wiele jest starszych. Te cacka, wykonane ręcznie lub kupione dawno dawno, pieczołowicie przechowuję, mając nadzieję, że przetrwają w mojej rodzinie jeszcze wiele lat. Taka rodzinna tradycja :-) Ale się rozmarzyłam :-) Nie mogę się juz doczekać wyjścia z pracy, ponieważ dzisiaj obiecałam córkom początek strojenia domu :-) Pozdrawiam Was :-)

Wzajemnie, Ubi Lex :-))) Miłej przedświątecznej zabawy :-)

Co do bombek, to u moich rodziców są jeszcze takie, które robił mój dziadek ze swoim bratem, pracując w fabryce szkła przed i tuż po wojnie. A ja przywiozłam do Warszawy właśnie bombki po mojej śp babci. Sporo z nich ma ponad pół wieku... :-)

Żazdroszczę Ci Rybko tych starych świecidełek choinkowych. Przyznaję, że jedną nogą ( chodzi mi o estetykę domów, mebli itp ) tkwię w latach minionych, i to już przynajmniej od lat osiemdziesięciu :D Na poparcie moich fascynacji mam fakty :), nie są to tylko gołe słowa. Wpadłam jak po ogień, trzymajcie się dalej, czego kto pragnie :)