do tych, co lecą na lase

:) moje miejsce jest raczej na topicu \"molestowanych psychicznie\", a tupać to ja sobie mogę jego to jeszcze bardziej rozsierdza. Przez to, że druga ciąża była wpadką musiałam przerwać studia. Może to kosztem dzieci, ale od października wracam na studia. I jak je skończę to albo założę własną firmę, albo będę szukać dobrej pracy, a wtedy jego firma niech się wali i pali-nie wrócę. Może to i racja, że sama go przyzwyczaiłam do takiej mojej roli, ale to dlatego, że bałam się, żeby nie pomyślał, że lecę na jego kasę, bo bardzo go wtedy kochałam wcale nie dla pieniędzy. I żałuję, że nie postawiłam na swoim i jednak nie podjęłam tej pracy za granicą choćby na trochę, a później na miejscu. Młoda raczej jestem-mam 25 lat, ale czuję się stara i zmęczona życiem i jeszcze ta pogoda dzisiaj-przygnębiająca

OOOO Paaaaniiiii! :) Mloda jestes - zdecydowanie. Absolutnie nie posadzalam Cie o to, ze polecialas na Jego pieniadze - jesli tak mnie zrozumialas - przepraszam - zupelnie tak nie pomyslalam. Ja wiem, milosc oslepia i oglupia. mysli sie pozniej, ale juz za pozno na \'wychowywanie\'. Na pewno byloby Ci dzis lzej, gdybys na poczatku pokazala, ze masz charakterek i bedziesz realizowac nie tylko meza, ale i swoje ambicje. Ale, jak pisałam, nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Powrot na studia to bardzo dobry pomysl. Wlasna, niezaleznie od meza, praca - jeszcze lepszy! Ale co do tego czasu? Bedziesz pokornie dawala sobie deptac po glowie? Nie sprobujesz rozmowy? Wyjasnienia? Przeciez ja po kilku Twoich postac widze, jaka jestes wymeczona i zrezygnowana. A zanim skonczysz studia, zaczniesz prace - ześwirujesz albo kopniesz meza w tylek nie ogladajac sie za siebie. Wiesz, nie pora teraz zastanawiac sie nad tym, jakie bledy popelnilas, ale skupic na tym - jak je naprawic. Zalowanie dzis Ci nic nie da. Musisz sie zebrac kochana w garsc, przemyslec, moze spisac w punktach swoje \'postulaty\' i przeprowadzic tyle powaznych rozmow, ile bedzie trzeba. A jesli faktycznie, prawda jest, ze bez zawahania maz zlozylby pozew rozwodowy, jesli reakcja na Twoj sprzeciw mialoby byc Jego odejscie - to moze powinnas przemyslec sens Waszego bycia razem. Przepraszam - moze nie powinnam tego pisac, ale jesli zachowanie meza nie jest wynikiem przyzwyczajenia i lekkiego zaslepienia - utraty trzezwej oceny, a jest spowodowane tym, ze ma Cie za nic, nie szanuje, nie obchodzi Go Twoje szczescie, marzenia, nie dba o Twoje samopoczucie i nie chce Twojego rozwoju - marnujesz swoje zycie. Jestes na tyle mloda, ze zycie mozesz sobie ulozyc spokojnie, z kims, kto Cie doceni i kto bedzie wart Twoich poswiecen...

Oportunistko dziekuję za próbę pomocy-pewna pani psycholog już próbowała mi pomóc, ale i ona widać było nie miała już pomysłów. Rozmawiać to ja nigdy nie przestałam-a i charakterek pokazywałam, ale on \"kocha\" zaborczą miłością i prawdę mówiąc nie wiem czy jest sens dalej to ciągnąć-i tak nic się nie zmieni, a wierz wielu już sposobów próbowałam. Co do ambicji-jemu wydaje się, że zmuszając mnie do pracy u niego-rozwijam się i uczę. Nie powiem, wiele się nauczyłam, a przede wszystkim wycwaniłam i branży, która kiedyś wydawała mi się dla mnie za trudna, osiągnęłam już wiele i jestem dość wszechstronnie "wykształcona" praktycznie. Niestety praktyka bez papieru niewiele znaczy, bo nawet nikt nie zechce mnie zaprosić na rozmowę kwalifikacyjną.

:( przykro mi rozumiem, ze rady - moje, psychologa, czy kogokolwiek innego sa bezcelowe. ale moze sprobuj nei tracic wiary, moze faktycznie studia, niezalezna praca cos zmienia, moze wtedy maz otworzy oczy i zrozumie. a jesli nie... :( niemniej - zycze Ci powodzenia, zeby wszystko ulozylo sie po Twojej mysli i zebys znalazla szczescie :) trzymaj sie.

dzięki :) nadal mam nadzieję, zobaczymy-może się uda.