mój mąż jest całkowicie bezuczuciowy...

hmm, nie szanował mnie, nie brał pod uwagę tego, co czuje, bo jemu było dobrze. Był pewien moich uczuc, więc robił co chciał.Wiedział,że żadna konsekwencja go nie spotka (bo awantury to nie jest konsekwencja),że zawsze będę czekać jak pies w domu na niego i zawsze będę go kochać naiwną miłością. Ocknął się neidwano. I dopiero wtedy jak zaczęłam coś robić i jak przestałam gadać, truć, czepiać się. Oczywiście nadal mi nie wierzył,że coś zrobię, póki nie przegiął i nie wywaliłam go z domu. Ale opłacało się.

ja juz kiedys groziłam rozstaniem...nawet sie wyprowadziłam... ale zrobiłam bład bo sie wtsraszyłam bo tydzien zcasu milczał az wkoncu pekłam.a potem poiwedział ze zcekał kiedy ja zmadzreje :(

Powiem tak, najtrudniej jest zdecydować się. Powiedzieć sobie "dość" nie chcę żeby tak wyglądał mój związek. Ja też ryzykowałam, nie wiedziałam czy wróci,czy weźmiemy rozwód. Tylko widzicie, ja już doszłam do tego etapu,że było mi wszystko jedno, byleby nie żyć tak, jak do tej pory. Pomogła mi też terapeutka, niesamowita kobieta, ale ostrzegam,że terapeuta-terapeucie nie jest równy..moja terapia była bolesna, przykra dla mnie ale pomogła:) I właśnie: chodzi o tożeby się nie ugiąć i żeby byś wiernej sobie. Bo jeżeli wyprowadzicie się tylko dlatego,żeby nastraszyć- to same możecie ponieść klęskę jeżeli on nie wróci.... I w sumie życie okazuje się proste. Mamy takie życie, na jakie się godzimy. Godzicie się na takie traktowanie, dlatego tak macie. Wystarczy wytyczyć granice, stanowczo, bardzo stanowczym tonem i się ich trzymać a wszystko będzie jasne. Życzę duuużo siły. Będzie potrzebna.

myślę, że znajdę w sobie na tyle siły. Zostawię kartkę, że obiad w lodówce i spadam z domku :) niech sobie pomyśli co się ze mną dzieje.

mi niestety brak sił, bo jak walczyć o kogos którego cały czas nie ma, bardzo mi ciężko

Hej już jestem :-) Izabelko Was (Ciebie i męża) życie (praca) zmusiła do tej rozłąki. Myślę,że Twój mąż chciałby być przy Tobie i córce . On pracuje jako kierowca-mam rację ?

nie, pracuje na budowie w Warszawie, musimy miec pieniądze na zycie, ciężko jest bardzo, ale co zrobimy??nic.

wpadłam tutaj tyko na chwilkę bo zaraz córkę muszę położyć spać, widzę że temat się powiększył, to fajnie że są takie osoby jak ja, tęsknię za moim J chciała bym się do niego przytulić al obawiam się że tylko by się skończyło na kłótni, płakać mi sie chce.

Sorki myślałam,że kierowca. Wiesz On to robi dla Was :-) żeby żyło się Wam lepiej.Pozatym teraz takie czasy ,dużo mi znanych osób czy to facetów czy kobiet młodych i starszych pracuje za granicą i są w domach co kilka tygodni. Pracują bo często są jedynymi pracującymi osobami,utrzymują rodzinę.

ja tez jestem;P

Anikaaaa hejka :-)

no tak, macie racje tylko ze.... do nowej lodowki, pralkki czy tv sie nie przytulisz niestety:( jezeli nie ma wyjscia i musi tak pracowac to ty musisz sie z tym pogodzic...masz córeczke a ja np nie mam nikogo:(

jak mój maz był w delegacjach to umierałam z tesknoty:( normalnie życie było jak wegetacja:( nie miałam dla kogo wstawac nawet, isc do pracy, gotowac...pamietam ze tylko dzien przed i dzien przyjazdu były cudownymi dniami:) ale cóz z tego...3 dni zleciały a zcasmai anwet i dwa i dalej go nie było.

Mojego też dużo nie ma ,bo pracuje i pracuje. A jak już jest to tylko TV i laptop.

witaj anikaaaa----napisałam na twoje gg

moj tak samo. dzisiaj wrócił z pracy, zjadł obiad i grał na kompie, potem wyszedł do brata mu pomoz cos przy aucie i nadal go nie ma... same widzicie jak to wyglada... nawet nie zapytał jak minał dzien:(

Anikaaa gdybym ja nie miała dziecka to już dawno bym odeszła. Nie mam siły już walczyć,spalam się,tracę błysk w oku,nie jestem szczęśliwa. Ale syn uwielbia ojca jak pomyślę o odejściu..,synowi chyba by pękło z żalu i bólu .:( :( :(

mam córke to fakt ale ona widzi że mamusia jest nie szczęsliwa i właśnie takie uczucia od maleńkości wchłania, ale ja nie potrafię nie cieczyć gdy siedzę samotnie w domu z rocznym dzieckiem.będę musiała uciekac bo moja się dobiera do komputera będę jutro ok 9 pa zajrze tutaj napewno

macie chociaz dziewczyny dzieci...a ja?

Myślałyście o tym jakby to było mieć kochanka ? Tak szczerze.? Ja myślałam,nieraz ale wiem,że to byłby cios dla męża (gdyby się dowiedział) a ja nie chcę robić jemu krzywdy. Nie chcę żeby cierpiał. Zresztą kochanka ma się do seksu a tego to nam akurat w związku nie brakuje ;-)

nata załóz sobie gg;) dziewczyny czyli izabelka, autorka i ja mamy juz swoje:P

własnie.... myslałam o tym...tylko ze ja mam starszna bloakde aby sie np przed kims rozebrac wiec mysle ze to odpada, ewentualnie flirt. ale japrzeciez kocham swgo meza...ani nie pije alko, ani mnie nie bije... jest uczciwy tylko tłumacze sobie ze to kryzzys tylko:/

Anikaa taką blokadę z rozbieraniem to ja też mam :D Póki co

niby zadnych kompleksów nie mam na swoim punkcie ale wiesz...cały zcas tylko maz na mnie patrzy.... i on mnie dotyka itd wiec ciezko by było.

Anikaaa ile po ślubie jesteście ?

4 miesiaxe:) ale 1,5 roku mieszkalismy razem pzred slubem... razem jestesmy ponad 2 lata.

nata---a wy ile?

To dosyć krótko ;-) my 6 lat.

ale mam adzieje ze to tylko pierwszy z wielu kryzys:(

Anikaa prędzej,że to pierwszy i ostatni Wasz kryzys :D życzę Ci żeby było już tylko lepiej