Do samotnych - czy pogodzilyscie sie z tym, ze byc moze od konca zycia bedziecie

Cały sęk właśnie w tym tkwi żeby ten czas do śmierci przeżyć z kimś tak?

Ja zaczynam sie juz z tym oswajać, a raczej tłumacze sama sobie że tak jest dobrze....samej..... bo o związku trudno myslec w tym wieku, większosc panów ( rowiesników )liczy tylko na jedno...a czegoś powaznego na stałe juz nie chcą

Tak sobie myślę,że tak naprawdę nie mam za dużo do zaoferowania ,a jak już coś osiągnę to będę stara taka prawda..:(chyba za późno zaczęłam myśleć o sobie angażując się w związek kilkuletni ,z którego nic nie zostało:(. Moja dobra rada do młodszych dziewczyn inwestujcie w siebie w pierwszej kolejności !

gość 36 - to żadna klątwa samotności, samotność jest wtedy, gdy żadna cię nie chce, nawet na epizod po pijaku... poza tym, żeby stworzyć związek chemia nie jest konieczna, ona pojawia się znika, co inne jest ważne

o! mnie od kilku lat nikt nie chce:( kiedyś było inaczej,teraz jestem niewidzialna dla facetów

Ja nie moge sie z tym pogodzic, bo bardzo brakuje mi czulosci, sama sobie jej nie dam, nawet tulac kota nie odczuwam tego samego...tego nie da sie niczym zamienic...nie daje rady, nie pogodze sie....

ja mam 33 lata,mnie również nikt nie chce,właściwie to tak naprawdę od lat nikogo nie poznałam i zupełnie nie wiem dokąd wyjść by spotkać normalnego mężczyznę :-(

Człowiek nie jest stworzony do życia w samotności.Nie dam sobie powiedzieć, że można być samemu i być szczęśliwym. To wszystko do czasu. Całego życia tak się nie da "szczęśliwie przejść w pojedynkę".Mnie to przeraża.

mnie również przeraża samotność. teraz jeszcze mam rodziców...a co ja z sobą zrobię jak ich zabraknie :-( Boże...pomóż !

ja się pogodziłam. już mi wszystko jedno. i tak wszystkich czeka na koniec śmierć. chociaż w jednym jest sprawiedliwość na tym świecie. czy biedny,czy bogaty,czy samotny,czy szczęśliwy,czy zdrowy,czy chory i tak umrze.

Nie wiemy, czy śmierć rozumiana jako koniec naszego istnienia - w ogóle ma miejsce. Bo możliwe, że umierając przechodzimy w inny wymiar bytu. To jedno mnie wstrzymuje przed samobójstwem: ryzyko, że obudzę się po drugiej stronie z całą świadomością bólu jaki zadałem bliskim, z bagażem wszystkich ziemskich cierpień i doświadczeń. I że zostanę z tym wszystkim na zawsze.

Ja się z tym nie pogodziłam i nie pogodzę..:(

gość36 naprawdę masz myśli samobójcze ? jestem w szoku....

:) Miewam takie myśli, jak pewnie wielu z nas. Ale nie są to poważne plany. Człowiek całym sobą ciąży ku życiu, siłą która o tym przesądza jest nadzieja. To ona, jak słusznie się twierdzi, umiera ostatnia. Dopóki mamy 1 procent nadziei, dopóty trzymamy się życia. Ponadto mam czasem przeczucie, a może nawet subtelne doświadczenie, nadprzyrodzonej Obecności. To przejawia się w doznaniach wewnętrznej ciszy, łagodności, pokoju. Te doznania pojawiają się wówczas, kiedy staram się wierzyć, gdy próbuję się modlić. "Jeśli nie będziecie jedli ciała Syna Człowieczego i pili Jego krwi - nie będziecie mieli życia w sobie". Te słowa chodzą za mną i nieraz wydają mi się prawdziwe. Próbuję więc jeść to Ciało i dzięki Niemu żyć. Ale potem przestaję i znów zapadam się w ciemność. Samotność może zostać zniesiona tylko przez miłość. My oczywiście pragniemy miłości ludzkiej, a nie metafizycznej. Chcemy czuć dotyk, ciepło oddechu i ciała kochanej osoby. Widzieć jej oczy, słyszeć głos. Absurdem wydaje się, że może zastąpić nam to opłatek, nad którym kapłan wymawia starodawną formułę, by potem podać go nam do ust. Są jednak tacy, którzy w tym absurdzie odnajdują sens. I nie tylko zastępuje on im miłość, ale jest tej miłości źródłem, istotą.

jak byscie sie czuly samotne to napiszcie r-real@wp.pl

Ją mam prawie 40 i nie pogodziłem się z tym i nigdy nie pogodzę. Choć nadzieję już straciłem. Tym bardziej, że mieszkam na głuchej prowincji. Jak bywam rekreacyjnie w dużym mieście, to z zazdrością patrzę na młode pary w studenckim wieku jak spacerują trzymając się za ręce, jak obdarzając czułością. I z żalem słucham swoich rówieśników, po 15 latach totalnie znudzonych swoimi żonami. Człowiek nigdy się z nikim nie spotykał,nie chodził na randki, nie trzymał za ręce , erotyki liznął dawno temu ledwo co i tylko przez przypadek a oni mają to już dawno za sobą i z różnym skutkiem szukają przygód na boku w ościennych miejscowościach. Mając w domu tajne, zadbane trzydziestoparoletnie kobiety, fajne małe córki .. Echhh, co bym dał żeby być na ich miejscu .. Któraś z Was napisała, że nie da się pogodzić z samotnością. Zgadzam się z tym. Nie pomoże na to i najfajniejsza praca po 16 godzin na dobę i najbardziej wymyślne hobby ..

ja sie pogodzilam

ja również,choć boli tak bardzo że brak słów

kolejne samotne lato,samotne wakacje... sama w czterech ścianach.

Sztuksmistrz, dlaczego Ty nie szukasz? Dlaczego nie chodzisz na randki?

jest tu ktoś bardzo samotny i smutny ... popiszemy :-(

ja jestem

samotna od dawna jesteś samotna ?

mnie chyba nikt nie przebije...mija 10 lat jak jestem sama :-( przelotne i powierzchowne znajomości i nic więcej... nie udało mi się stworzyć z nikim czegoś trwałego :-(

Ja jestem 5 lat sama i w tym czasie spotkalam moze 5 kolesi z internetu, co jak mozna sie domyslec nie zaowocowalo niczym wiecej niz 1 randka...teraz odpuscilam aktywnosc w tym zakresie jednoczesnie wiedzac ze samo do mnie nie przyjdzie, co jeszcze bardziej popycha mnie w strone beznadzieii i poczucia porazki...

musiałem się pogodzić, lata samotności doprowadziły do kompletnego zdziwaczenia i byłoby nie w porządku, żeby zawracać komuś głowę swoją osobą

lubie samotnosc

do gość 22.12 z jakich powodów lubisz samotność...?

nienawidzę sama siebie za to że podjęłam niewłaściwe decyzje i teraz jestem samotna !!! :-(

Kochane Panie - nie gódźcie się na to! Nigdy w życiu. ;)