Syn robi dramat przy każdym ubieraniu - płakać mi się chce :(

Synek ma 8 miesięcy. Pomijając moment ubierania jest bardzo spokojnym, pogodnym, bezproblemowym chłopcem. Ale kiedy przychodzi do ubierania - to jest istny dramat. Mały kopie, szarpie, szczypie, piszcze, płacze, krzyczy, przekręca się na boki, siłuje się ze mną, rączki i nóżki tak usztywnia, że nie jestem w stanie głupiego rękawka mu włożyć :( Jestem zwolenniczką zdrowego trybu życia, świeże powietrze, spacery.. Ale przez to jego ubieranie jesteśmy na dworze coraz rzadziej. Coraz częściej dochodzi do tego, że cały dzień chodzi w piżdżamce z nocki, bo nie mam siły go przebrać. Ryczę już przez to, bo przez takie ubieranie i jego zachowanie sama lapię się na tym, że siłą go przytrzymuję, czasami całym ramieniem, i nie zastanawiam się wtedy, czy go boli czy nie bo myslę tylko o tym, by go jak najszybciej przebrać. Czasami glupie przebranie z piżdżamki w dzienne ciuszki trwa 20 minut. Nie wyrabiam już :(

mój też robi podobne problemy, ale on ma 2,5mca... Spróbuj na śpiocha to robić.

taki etap -wyrośinie z tego. Dzieci ogólnie nie lubią ubierania, przebierania pieluch itp. Spróbuj odwracać jego uwagę czymś innym.

moja tak nie miala, ale czytalam ze sporo dzieci w tym wieku poprostu nienawidzi ubierania, przejdzie mu

mój tez nie lubił się ubierać, teraz jest lepiej; ja minimalizowałam potrzebe przebierania, zakładałam na noc body, w których chodził następnego dnia; rano zdejmowalam tylko spodenki i zakładałam rajtki i już; nawet jak się czasem pobrudził, to nie przebierałam; jak wychodziliśmy to w tym co po domu chodził; i zawsze musiałam zagadywać, żeby sobie zadanie ułatwić

Nie jestem pewna, czy to taki etap, bo to już trwa od 4 miesięcy :( Tylko wcześniej jakoś dawałam radę bo wiadomo, był mniejszy, miał mniej siły. Teraz już nie jestem w stanie się tak z nim szarpać, bo boję się, że zrobię mu krzywdę. Często w trakcie ubierania po prostu rezygnuję i zostawiam go w samych spodenkach. Dopiero jak trochę odsapnie - i on i ja - kończę ubieranie.

No niestety trzeba to jakoś przeżyć. A może ubranka są za małe już / za wąskie ? Ja mojej zawsze kupowałam troszkę większe i było łatwiej ubierać jak były takie luźniejsze. A swoją drogą nie bawiłam się w przebieranie w piżamkę, dopiero w sumie jak skończyła 1,5 roku to dostała pierwszą piżamkę a tak to po kąpieli zakładałam jej czyste ubranie i potem w nim śmigała następnego dnia (no chyba że pobrudziła to wtedy wiadomo że przebierałam).

Też już minimalizuję, jak pisałam, często w dzień chodzi w piżdżamce. Ale na dwór muszę go już ubrać. Na kombinezon już za gorąco, więc kurtka, rękawiczki, spodenki, buciki, czapka... Już nie wiem z czego zrezygnować, czy ze świeżego powietrza i kisić go w domu, czy z własnego spokoju i męczyć i siebie i jego ubieraniem... :(

Tzn pidżamka to pajace. Bo według mnie w tym dziecku najwygodniej się śpi.. No a w dzień już normalne ciuszki, body, spodenki, skarpetki, koszulki.

a odwracanie uwagi nie pomaga? mój już na tym etapie był doś kumaty i pomagało opowiadanie historyjek 'z życia wziętych' o wujkach, ciotkach kuzynach

I za małe na pewno ubranka nie są. To na pewno nie o to chodzi, bo nawet jak mu zapinany sweterek zakładam, taki bez wkładania przez główkę, na trzy guziki, to też się wydziera. Ani na kolanach nie jestem w stanie go ubrać, ani jak leży, czy to na plecach czy na brzuchu.. Boże, żeby mu to przeszlo tak jak piszecie :(

Nic nie pomaga. Nawet jak mąż stoi za mną i durne miny stroi albo z jakąś zabawka, którą normalnie bardzo lubi się bawi. Na dwie sekundy zawiesi wzrok i tyle.

Jedyne póki co, co udało mi się już zastopować to to, że już się nie przewraca na brzuch podczas przebierania. Zaczęłam stanowczo groźnym tonem mówić do niego, że nie wolno, po kilku dniach w końcu dotarło.

jak widze takie nieudolne matki to nie wiem czy się śmiać czy płakac. wiesz co? najlepiej to niech lata nago bo przecież tak krzyczy jak go ubierasz haha. niech sie drze, i tyle. a ubrac go musisz tak czy inaczej. robicie z siebie i dzieci kaleki

niech sie drze, i tyle. No gdyby on się tylko darł to byłby raj. Miałaś dziecko, które kopie Cię w brzuch, po klatce piersiowej, po piersiach, w splot? Miałaś dziecko, które szczypie po rekach? Które szarpie za ubrania, za rękawy, za włosy?? Podejrzewam, że jesteś z tych co to tylko w gadaniu mają doświadczenie.

to może idź z nim do psychiatry od razu. 8 miesieczne dziecko robi taki terror? to co będzie jak urosnie? głupia jestes i tyle. nie umiesz sobie poradzic z dzieciorem. ochrzanic z gory na doł, niech wie ze to ty rzadzisz a nie on. ty go TYLKO ubierasz, nie dzieje mu sie zadna krzywda a sieje terror i zniszczenie. typowe sfochowane dziecko.

nie wyrabiam już sory Autorko rozmiem Cię doskonale, my mamy teraz furie przy odciąganiu kataru,a przeciez trzeba to zrobic. Wczesniej mielismy akcje przy przewijaniu pieluchy. Moze marna rada, ale powtarzaj sobie- to minie :-)

8 miesiecy I juz toba rzadzi?! Dobry jest ;) ubierasz na sile I koniec. Piszesz, ze przestal przewracac sie na brzuch bo bylas stanowcza w stosunku do niego. Czyli jednak sie da cos z tym zrobic. Troche wiecej stanowczosci, wiary w siebie , badz konsekwentna I nie skupiaj sie jak go sila powstrzymac tylko znajdz na niego metode a w sumie juz znalazlas :)

Autorko nie słuchaj ani nie czytaj tych komentarzy typu, glupia jestes, ochrzan dziecko od góry do dołu ;-). Smieszne sa, a w niczym Ci nie pomagja. cierpliwości, na pewno niedlugo będzie lepiej. W sumie jakby mnie ktos ciagle ubieral i przebieral tez by mi sie nie podobalo ;-)

fhbfdhfd Ty jesteś normalna? Syn ma 8 miesięcy, nie 8 lat. Ochrzanić z góry na dół... No szkoda, że Ciebie nikt za młodu nie ochrzanił, mniej głupot by na kafe było. A dzieciora to masz Ty wredna krowo.

Twoje dziecko jest terrorystą,to jakiś psychol i tyle.

Tak, ubieram go na siłę. Ale ja już nie mam do tego siły bo mnie to najnormalniej w świecie boli :( jak mnie tak kopnie w brzuch..

Jesli nie ma ubierania - przez cały Boży dzien jest kochany jak aniołek. A przy ubieraniu - tak. Przy ubieraniu to jest psychol mały :(

jesteś matką debilką i będziesz mieć dziecko-debila bo tak je wychowasz. szypie, kopie w brzuch? urzadza sysje? no to uspokoj gówniarza a nie pozwalasz na takie zachowanie. albo najlpeej to niech z gołym dupskiem lata gnój jeden.

A ta metoda stanowczości niestety podziałała póki co tylko na to obracanie. Przy każdym kopniaku zatrzymuję mu nóżki, trzymam w uścisku, patrzę na niego i mówię stanowczo, że nie wolno, ale na razie żadnego efektu. Wiem, że powinnam byc bardziej konsekwentna i nie odpuszczać, ale jak dochodzi do momentu, że czuję, że zaraz wyjdę z siebie i stanę obok to wolę to przerwać i ochłonąć.

Ostatnio się zdenerwowałam i cały dzień latał z interesem na wierzchu, i wtedy był szczęśliwy i nie płakał. Nie miałam serca go ubierać bo mnie boli jak płacze.

fhbfdhfd Sory, ale nie mam zamiaru zniżać się do twojego poziomu i na tym zakonczę dialog z tobą. Nawet nie zasługujesz, by zaimki osobowe skierowane do twojej osoby pisać z wielkiej litery.

Nie rozszarpuj tak synka.Ją myślę że on czuje twoje zdenerwowanie,to że nie lubisz go ubierać,nerwy,może szarpiesz,jesteś niedelikatna?ia do córki zawsze milo głośno coś ciekawego zagaduje,robię z ubierania zabawę! A jak sie ładnie ubiera to chwale ja,każdemu dziecku na tym zależy! Podejdz do tego spokojnie,a jak nie chce to nie,przewietrz mieszkanie,nie musicie iść na siłę..i nie martw sie w następnym tygodniu już wiosna to nie będzie już tak ciężko z ubieraniem! Pozdrawiam:)

Nie jestes konsekwentna. Nie chcial sie ubrac, kopal, szarpal sie I dopiol swego, latal po domu nieubrany. Trzeba bylo z nim wyjsc tak na dwor. Jakby mu interes zmarzl to moze by sie nauczyl, ze mama ubiera bo ma ku temu powody;)

Jakby mnie bachor uderzył, to bym mu oddała. Inaczej takiej bezmózgiej masy nie nauczysz.