Mąż z kumplami, ja sama w domu...

Na pewno nie wyglądam tak jak przed ciążą, głównie jeśli chodzi o figurę - mam kilka nadprogramowych kilogramów, ale mój mąż nigdy za "chudzielcami" nie przepadał, jak się poznaliśmy byłam trochę krąglejsza tu i tam i tak było zawsze. Zresztą po ciąży mi powtarzał, bym się nie odchudzała, że wyglądam dobrze, nigdy nie zwrócił mi uwagi, że jestem grubsza, brzydsza czy coś w tym stylu. Czasem jak narzekałąm, że mam straszny brzuch (rozstępy, wiotka skóra), to mi powtarzał, że z tego strasznego brzucha nasz synek wyszedł i że choćby nie wiem jak był brzydki to to będzie jego ukochany brzuch. Tak mi mówił...

a teraz narzeka :P

kolejna co wybrała dupka a teraz narzeka nie bądź ignorantem debilu - nie każdy ma napisane na czole że jest dupkiem

można tego nie przewidzieć że mąż zmieni sie w chama... skąd nagle taka zmiana osobowości???, przeczytałam cały temat od deski do deski i bardzo współczuję autorce... jej mąż po prostu sie zmienił na złego człowieka, tak to wygląda

Beatko i jak tam sytuacja?

Bez zmian. Cisza.

A ja już chyba przestałam czekać... I tęsknić. Kiedyś jednego dnia sobie bez niego nie wyobrażałam, a teraz. Łapię się na tym, że nawet o nim nie myślę i się nie zastanawiam, czy się odezwie czy nie. Bardziej myślę o tym, jak będzie teraz wyglądało moje życie, co robić, by się jakoś ogarnąć i żyć.

dorosle zycie, ale powinien o tym wczesniej pomyslec-faceci sa mega rozpieszczeni i w wiekszosci cholerni egoisci

przecież to nikt inny jak kobiety na to pozwalają - faceta trzyma się krótko!

Mozesz zostac dluzej u Rodzicow?

Niby co miala zrobic? Sila go zatrzymac, wezwac policje, no ludzie litosci

ja a propos rozpieszczania i traktowania facetów jak królewiczów

Nie znalazlam nigdzie wypowiedzi autorki o rozpieszczeniu, moim zdaniem to wina wychowania rodzicow i przyjetych zachowan spolecznych (dawno zdeaktualizowanych), ze facet, to tylko ma pracowac a poza tym to nic nie robic. W tym wieku, to nie wiem czy z takim 'przypadkiem' da sie cos zrobic, musialby sam chciec.

Tak, mogę u nich zostać jak długo będę potrzebowała.

Zastanawialabym sie rowniez nad tym, zeby Twoi Rodzice lub siostra/brat na weekend podrzucili chlopakowi dziecko, przynajmniej poczuje jak to jest opiekowac sie maluszkiem.

A Ty bedziesz miala chwile na odpoczynek i spotkanie z kolezanka na kawie:)

Nie zostawię dziecka z mężem, jaką mam pewność, że sytuacja się nie powtórzy? Na pewno bym nie odpoczęła ani się nie zrelaksowała, prędzej bym ze strachu po pół godzinie po synka bym pojechała. Nie ma mowy.

Przeciez swojemu dziecku nic nie zrobi? Najwyzej odda do swoich rodzicow.

Zostaw mu przynajmniej na kilka godzin.

Nie nos calego ciezaru sama, oboje jestescie rodzicami. Jesli do niego to nie dotarlo, to powinien przynajmniej namacalnie to poczuc. Facet jest dawno dorosly, a dziecko tez nie tamie male (8 m-cy).

z alkoholem,to zostawienie dziecka z nim byłoby ...chyba zdajecie sobie sprawę czym?!

Chyba nie docztylam, ma problem alkoholowy? Myslalam, ze szlaja sie z kumplami na piwie, a nie jest alkoholikiem

...że szlaja się z kumplami po piwie.... zacytuję:04.2013] 23:02 [zgłoś do usunięcia] beata samotna beata Już mu zostawiłam ostatnio dziecko. W sobotę. Pojechałam na zakupy, wracam, a tam kumple, piwo, a między nimi płaczące dziecko. Nigdy więcej.

i jeszcze tu: 23:11 [zgłoś do usunięcia] beata samotna beata O piciu.. Jeszcze przed ślubem jakieś dwa lata, to było tak, że on pił bardzo mało. Czasami to nawet mi było głupio, bo miałam ochotę wieczorem napić się wina, a on do mnie, że nie, że nie ma ochoty. Ale z czasem, nawet nie pamiętam kiedy, nie zauważyłam tego momentu, kiedy zaczął jednak ten alkohol lubić. Najpierw były tylko weekendowe imprezy, grille, sama w nich uczestniczyłam, ale nie piłam tyle co mąż. I tak z tygodnia na tydzień, z dnia na dzień, doszło do tego, że musi wypić codziennie. Jedno piwo ale musi być. Uważa, że nie musi pić, ale chce, bo mu się należy po ciężkim dniu. To wymówka jedynie, bo niedziele ma wolne - nie ciężkie, a piwo i tak jest. Czasami tak się z nim droczyłam, że sokor nie musisz to mi udowodnij i nie pij. To: "ja ci niczego udowadniać nie muszę"... I tyle. Z tym, że jednym piwie się nie kończy. Najczęściej jest tak, że u nas pije jedno, żeby mi zmydlić oczy, po czym idzie do brata, niby na pogaduchy, i wypija tam kolejne, dwa, trzy. Na imprezach - często nie zna umiaru. Nawet jak jesteśmy w gościach - on pogania, polewa, nie czeka, aż gospodarz to zrobi. On przejmuje inicjatywę. I ten jego tekst: "ale to nie powód!!" Bardzo często po takich imprezach rzyga, nic nie pamięta dnia następnego, nie pamięta głupot które mówił, robił, mimo, iż na codzień raczej nie przeklina, jak wypije potrafi przy stole wyklinać, do starszych osób zaczyna mówić na Ty...

Zostawienie z nim dziecka byłoby co najmniej błędnym posunięciem. Nie zapominajmy że o synka się jeszcze chłopak nie pofatygował nawet zapytać, więc jaką mamy pewność że w ogóle chce go widzieć ? Beatko zmierzasz w dobrą stronę ... dobrze Ci idzie !

""Nawet jak jesteśmy w gościach - on pogania, polewa, nie czeka, aż gospodarz to zrobi. On przejmuje inicjatywę. I ten jego tekst: "ale to nie powód!!" Bardzo często po takich imprezach rzyga, nic nie pamięta dnia następnego, nie pamięta głupot które mówił, robił, mimo, iż na codzień raczej nie przeklina, jak wypije potrafi przy stole wyklinać, do starszych osób zaczyna mówić na Ty..."" xxxxxxxxxx uuuuuuuuuu.... dziewczyno spieprzaj od niego w podskokach - to już nie alkoholik ale żul ze zmianami w mózgu - zwykłe patologiczne dno nadające się do leczenia zamkniętego!!! i jeszcze z czymś takim zrobiłaś dziecko? - gdzie ty miałaś mózg?

Nie czytalam tych wpisow, w takim razie skladaj od razu o seperacje czy rozwod. Nawet nie ma co zastanawiac sie.

Dziecko robiłam z "czymś innym", ale nie będę po raz kolejny udowadniała, że kiedyś był inny, bo i tak nikt mi tu nie wierzy. On ma niespełna 27 lat, naprawdę myślicie, że nie ma już ratunku? Nie próbuję teraz chwytać się brzytwy, nie mam zamiaru ryzykować uda się albo nie uda, ale cholera... Zresztą, nie ważne. Moi rodzice myślą, że przyjechałam do nich na kilka dni, nie wiem jak mam im powiedzieć, że to najprawdopodobniej koniec mojego małżeństwa. I teściowie... Też cisza. Od niedzieli nie zadzwonili nawet zapytać gdzie jestem, czy wszystko w porządku, co u ich wnuczka... Przykre, że nagle się okazuje, że nawet ich już nie obchodzimy.

A tesciowie wiedza, ze wyjechalas? Moze on im nie powiedzial. Tak czy inaczej, wpolczuje. Jesli do tej pory nie zmienil sie, to trzeba podjac radykalne kroki (jedyna szansa, ze cos zrozumie, a nawet jak nie zrozumie, to nie ma sensu tkwic w takim chorym zwiazku).

Mieszkamy, a raczej mieszkaliśmy w jednym domu. Na pewno zauważyli, że nas nie ma, to na pewno. Bo codziennie po kilka razy się widywaliśmy, zresztą na pewno zauważyli, że auta od kilku dni na podjeździe nie ma. Wiedzą na pewno... Radykalne kroki - odeszłam. Pierwszy raz to zrobiłam, może to mu da do myślenia.