Pogaduszki na werandzie

Kropko kochana,przytulam Cię mocno i Twoją mamę i jest mi prawie tak samo ciężko jak Wam. Ciocia Basia nie cierpi teraz.Teraz Wy cierpicie. Kropko widzę,że masz dużo miłości dla mamy.To wiesz,że teraz jeszcze bardziej musisz z nią być.Żeby rozmawiać,wspominać i płakać.I po jakimś czasie zabieraj ją gdzieś wieczorem,aby nie była sama. Ja długo po śmierci mamy i taty słyszałam ich kroki i jakby słowa.Ja wiedziałam,że to zostało w mojej głowie,ale zawsze zapłakiwałam się po tym strasznie.Pomogła mi córka,która wykańczała mnie chodzeniem po mieście do samego wieczora,a potem już tylko sen. Pomalutku pomogło. Kropko pisz,stałaś się takim naszym maleństwem w nieszczęściu.

Na naszej ulicy wycięli kolejny dąb. No cóż, drzewa też się starzeją. Przeciaż i te dęby - sadzone jeszcze przez architetka i urbanistę pana Szucha ponad dwieście lat temu, mają prawo przejść przez tęczowy most. Wszystko co żyje, tego doświadcza. To jedyny pewniak w naszym życiu. Wczoraj zauważyłam dowód tworzenia się nowego zwyczaju w społeczeńtwie. To moje prywatne odkrycie. Na placu Na Rozdrożu, gdzie moja kochana aleja łączy się z innymi - Alejami Ujazdowskimi, obok przejścia dla pieszych, ktoś postawił brzozowy krzyż, ubrał go w wieńce i światełka. Widziałam takich niezliczone ilości przy naszych szosach, ale w mieście zobaczyłam pierwszy raz. Ludziom bardzo trudno rozstać się, z tymi co odeszli. Nie wystarcza już cmentarz, gdzie można ozdobić miejsce ich spoczynku. Teraz mogiłki wyszły na ulicę. Sama nie wiem co mam o tym myśleć, ale chyba nie jest to dobry pomysł. Ludzie umierają przecież w różnych miejscach, czasami bardzo niespodziwanych. Znam przypadki, kiedy zdarzyło się to na placu zabaw lub w restauracji. A nawet na naszym podwórku, pod moim oknem, w zimie 1987 roku. Sama brałam udział w ratowaniu - znosiłam pierzyny i koce dla okrycia umierającego. To był gość tej paniusi z piątego piętra. Ona nawet nie zeszła sprawdzić co z nim dzieje, mogłaby zmarznąc a przecież był straszny mróz. Rzuciła tylko z balkonu maleńką poduszeczkę. Kiedy przechodzę obok tego miejsca, zawsze je uświęcam chwilą wspomnienia o tym nieznanym mi człowieku. Nie wyobrażam sobie jednak tam mogiłki, nawet najmniejszej. Kropko, tak mi przykro z powodu Twojej straty.

Moje miłe...puk,puk.. Chyba Was nie ma ? Przyszła pora niedobra dla nas.Zimno i ciemno.Kominek niby jest,ale żadna nie napaliła..A ja nie mogę ?..Ależ tak ! Palić to ja z wielką chęcią... Dawno temu,chciałam pomóc swej mamie w rozpaleniu ognia pod kuchnią.. To były czasy .Kuchnia,z białych kafli,otoczona mosiężną poręczą z suszącymi sie na niej ściereczkami... Nad kuchnią,na mosiężnych haczykach - kubeczki do kawy i herbaty..Na 6-ciu fajerkach zawsze się coś gotowało...I ten piekarnik - nazywany u nas sabatnikiem.. Miło było i ciepło,ale miało wadę ; trzeba było rozpalić.Najpierw małe kawałki suchego drzewa...później większe...a potem świecący węgiel,czarny jak....węgiel... Mnie się nie chciało palić.Może wiatr był nie taki,a może drzewo mokre.Ale co to znaczy genialna głowa ! Na ledwo tlący się ogienek - mało myśląc - przechyliłam butlę denaturatu / pamiętacie jagodziankę na kościach ? / i z serca polałam... O Jesssu...płomień sięgnął sufitu!!! Najgorsze,że zajęła się również moja grzywka,stylizowana na Brigitte Bardot! ! ...a moje brwi i rzęsy ? Zniknęły ! Razem z moją nadzieją na udaną jazdę na łyżwach z moją pierwszą miłością - Zbyszkiem ! Przecież nie mogłam mu sie tak pokazać!! Pamiętacie \'\' Hanię \'\' Sienkiewicza ? Gdy Hania po ospie staje przed zakochanym w niej / wspomnianym przeze mnie / Selimem Mirzą ? Jak to ujął pisarz ?...I od niego uleciał ptak zwany miłością ?...Coś w tym stylu . Czy ja miałam pozwolić,aby od mego Zbyszka uciekło tak wielkie i dozgonne uczucie ? Nigdy !! Do szkoly nie chodziłam chyba miesiąc.Uczucie przetrwało.Niestety nie dozgonnie,ale nie szkodzi - i tak było piękne. A co do uczuć... Tyle sławnych par było w historii i stworzonych przez fantazję pisarzy.A mnie najbardziej ujęła prawdziwa historia miłości siostry Bolesława Chrobrego - Świętosławy,nazwanej później Sigrydą- do pięknego króla Norwegii - Olafa Trygvassona.Najwspanialszego wikinga owych czasów i pięknej Słowianki,która została matką królów - Szwecji i Danii.. Ale o tym może innym razem,bo też byłoby o ogniu,bitwie morskiej i łzach kobiety,która płacze w namiocie nad ciałem pięknego ukochanego...a motyl który musnął ją w locie skrzydełkiem - jawił jej się duchem wikinga...wybaczeniem...bo to ona,razem z bratem - potężnym władcą Polski - wydała mu wojnę... Musiała,w obronie interesów swego syna ,później znanego jako Olaf Wielki- konung Szwecji.. I widziała ,jak jest zatapiany Długi Wąż- flagowy statek wikingów - z jej podobizną wyrzeźbioną w drzewie.. Silny,szlachetny szczep Piastów .Nieodrodna córka Mieszka I i Dąbrówki...Gotowa poświęcić życie dla kraju,do którego jechała z płaczem jako 14-letnia dzieweczka.Ale którego była - po śmierci męża- królową... Obowiązek... Służebność władzy - krajowi i poddanym... Do tej pory przetrwały sagi o tym uczuciu.A w odróżnieniu od Romea i Julii,ta miłość wydarzyła się naprawdę... Pozdrawiam Was,nostalgicznie - Aleks.. ps.Jak się jutro nie odezwę,to znaczy iż osobiście rozpalałam ogień na kominku.

Droga Aleks, dziękuję serdecznie za tę arcyciekawą opowieść o pięknej Piastównie. Nie znałam jej, więc z tym większym zainteresowaniem przeczytałam. Teraz będę ją rozpowiadać po okolicy, bo jak zawsze - o Polsce i Polakach wiemy najmniej. W jednym z poważanych amerykańskich uniwersytetów, w ogromnej auli wywieszono wizerunki 70 wielkich tego świata. Tylko tych, których nauka i nowatorskie spojrzenie i działanie pchnęły świat do przodu. Domyślacie się, że jest tam nasz Koprenik, ale jest jeszcze jeden Polak. Czy możecie zgadnąć kto? Mam dziwne przeczucie, że nie tylko nie wiecie, ale o tym Polaku mało, albo wcale nie słyszałyście. Jego nazwisko napiszę za minut kilka, bo teraz moje psy trącają mnie swoimi mokrymi nosami, przypominając, że jeszcze dzisiaj nie były w lesie. A to listopad już, więc i ciemności przychodzą szybciej. Wieczorem zjawię się pewnie znowu. I wpiszę to nazwisko wielkiego Polaka, szkoda, że nie uda mi się wpisać je złotymi zgłoskami. Zasłużył.

:):) Jak nie Puławski albo Jan z Kolna,to kto tam może wisieć??????????

to pewnie Marian Rejewski

Święta matuchno,jak nauka to może Łukasiewicz ? No,Aurinko.....wymień tego powieszonego !!! - Aleks

Że pomarańcza to widzę. Ale dlaczego biedna ? W czym mogę pomóc ? - Aleks. PS.A o tym Polaku,to faktycznie nic nie słyszałam.Napisz serce coś o nim,bo Aurinko z tymi psami wróci nieprędko.

To nie był długi spacer, bo zapomniałam, że w listopadzie robi się ciemno już o 16:00. Nawet z czeredą trzech psów zrobiło mi się nieswojo i wróciłam szybciej do domu. W panteonie ludzi, którzy pchnęli rozwój ludzkości na nowe tory i ku ciekawszej przyszłości jest między innymi pan Banach ze słynnej przedwojennej lwowskiej szkoły matematycznej, której zresztą był współtwórcą. Ciekawa jestem jak dużo o nim wiecie. Ci co lubią matematykę, będą wiedzieli o nim znacznie więcej, a zwłaszcza o jego dziele. Z humanistami różnie bywa.

PS pomarańczo, a kto to jest Marian Rejewski. Przybliż proszę

Czy mowisz o Rejewskim? Marian Rejewski byl kryptologiem , ten od Enigmy...

Ja wiem sporo,mianowicie: jest u mnie ulica Banacha.Na tym moje wiadomości się kończą,niestety.:) - Aleks

I on jest powieszony razem z Kopernikiem ? Matematyka.Dziedzina absolutnie dla mnie niedostępna,jak Antarktyda dla ciepłolubnego Nigeryjczyka.. Mozg człowieka ma masę zwojów...jest pokarbowany...U mnie w miejscu,gdzie są predyspozycje matematyczne- jest gładki jak kolano. ....Aleks

Ktoś gdzieś powiedział, że matematyka opisuje świat, że to uniwersalny język. Nie bardzo to do mnie trafiało, aż do czasu, kiedy sama mogłam przekonać się o tym na własne oczy. W 1997 roku byłam służbowo w Izraelu, cały tydzień. Wraz z towarzyszącymi dwoma inżynierai odwiedziłam pięć firm produkujących pompy i zawory, w tym jedną firmę działającą w kibucu. I tam właśnie okazało się, że nikt z gospdarzy nie mówi po angielsku. W oczekiwaniu na tłumacza zaczęliśmy na migi ( z pomocą nędznego niemieckiego i jeszcze bardziej nędznego rosyjskiego) rozmawiać z inżynierami z odwiedzanej fabryki. Wynikł jakiś spór. I wtedy dwaj inżynierowie, jeden z Polski i jeden z Izraela zaczęłi matematycznie tłumaczyć sobie nawazajem swój punkt widzenia. Zaczęli pisać na tablicy jakieś wzroy, dla mnie znaczki i krzaczki. Zupełnie niezrozumiałe. Przy tym każdy mówił po swojemu, a i tak wspaniale się rozumieli. Kiedy wreszcie dotarł do nas tłumacz ( ten kibuc położony był w samym sercu terenów pustynnych), inżynierowie byli już wszystko sobie wyjaśnili i w spokoju ducha popijali świeżo wyciśnięty sok pomarańczowy ( drzewka pomarańczowe rosły pod oknem). A jak ja - humanistka, porozmawiam na przykład z Japończykiem o poezji Indian południowej Ameryki?

Zagladam rzadko, bo zupelnie nie mam czasu na komputer. Ale mam prace.... To dziwna praca, bo niby nic nie robie, a pieniadze dostaje. Pracuje w laboratorium kosmetycznym i jestem, co tu kryc, jestem krolikiem doswiadczalnym. Poniewaz nie jestem alergikiem, wiec chodze oklejona plasterkami z probkami. Za kazdy tydzien dostaje spore wynagrodzenie. Dobrze, ze mamy zime. Latem nie moglabym nosic krotkiego rekawa. Byloby widac probki. Teraz wszedzie indyki i kolby kukurydzy. Ledwie Halloween sie skonczyl a juz drugie swieta. Co ja pisze - juz trzecie widac. Wczoraj znowu Crazy Eddy ( wlasciciel sklepu z TV) ubral sie z czapke mikolaja i obnizal ceny jak ...crazy!. On potrafi w tym kostiumie Mikolaja pokazywac sie nawet w sierpniu. Ja nie pieke indyka. Jestesmy teraz zaproszeni do amerykanskich znajomych. Na indyka, slodkie ziemniaki i placek z dyni. Oni przyjda do nas na bigos, w Wigilie. Chciałabym zrobic kutie ale ani ja, ani moja mamy nie potrafimy. Wiec bigos.

Ale bigos to przeciez nie jest wigilijne danie

Pomarańczo moja Ty biedna,nie jest,oczywiście.Ale w takim mieście jak Nowy Jork wszystko jest możliwe.Tym bardziej,że od zeszłego roku w Wi gilię nie obowiązuje post. Jeżeli chodzi o mnie,jestem za stara by zmieniać zwyczaje całego życia.Ja poszczę i koniec. Pozdrawiam- Aleks.

Witam od rana,wczoraj miałam sądny dzień(i kawałek dzisiejszego),bo kupowaliśmy przechodzoną Hondę:D Ewik zainteresowałam się Twoją jakkolwiek by to nazwać..pracą. Czy w ten sposób bada się skuteczność kosmetyków? Popieram bigos!Może raz w życiu zostałam poczęstowana kutią i chyba wolę sam mak:D A ja się cieszę,że nie ma poszczenia w wigilię!Nie dlatego,że najadam się wtedy mięsiwem,ale lubię spróbować jak udały się świąteczne specjały,czy pasztet dobrze przyprawiony,czy schabik kruchutki:D. Dzisiaj Św.Marcin:D,poznańskie święto główne.Rogale,rogale,rogale....:D Zostałam obdarowana w tym roku czterema,mimo woli zjadłam,buuu. Każdy był z innej cukierni i każdy inny.Od Piskorskiej z prawdziwym białym makiem,posypany orzeszkami,miam,ze sklepu osiedlowego na Ratajach beznadziejny,mocno pachnący olejkiem migdałowym,od Gruchy:D najlepszy,ciasto pięknie wylistkowane,a masa bardziej migdałowa niż makowa z rodzynkami. Czyli dzisiaj na werandzie rogale marcińskie:D Kochane,muszę zapakować mego zięcia:D,dziś wylatuje Rayanem!

Linko Nasza Kochana , zazdroszczę ci tych rogali i tego święta. Bardzo chciałabym, aby zamiast waletynkowych serduszek w lutym, obdarowywano się poznańskimi słowiańskimi rogalami. Nie rozumiem dlaczego ta tradycja nie chce się rozprzestrzenić na cały kraj. Bardzo mi się podoba i jest taka ... smaczna. Linko, a skąd się wziął ten zwyczaj? Domyślam się, że to zamierzchłe dzieje.

Jaki piękny ranek, aż chce się wyjśc na spacer. Jak tylko skończę tłuc w klawiaturę zaraz wychodzę z domu. W Warszawie mamy na \"tłusty czwartek\" własną specjalność - pączki, pączki, pączki. Te od Bliklego najlepsze, ale jest jeszcze kilka małych cukierni, które mu nie ustępują. Na przykład Gołębiewski, albo moja maleńka cukiernia \"Po schodkach\". Istnieje od zawsze, jak ja sama i wciąż ma tak samo dobre wypieki. Pączki też, a jakże. Czy tradycja pączków w tłusty czwartek jest rozpowszechniona w całym kraju? Ciekawa jestem. Nigdy wcześniej jakoś mnie to nie interesowało. Tylko pączki, pączki, pączki.;)

Nie wiedzialam o tym ze juz nie obowiazuje post. Smutne to , bo w ten sposob zatrze sie jeszcze jedna tradycja.

Oj,to biednapomarańczko kiepsko do kościółka chodzisz:D! Bo też inna sprawa,czy to było rzeczywiście poszczenie w Wigilię? Tak pysznego jedzenia i w takich ilościach nie je się żadnego dnia w roku! Te barszczyki,te uszka,ten wybór ryb,sałatek,słodkości w końcu,jeśli to miał być post,to dziękuję bardzo! Widać,że coraz bliżej święta!

A ja będę się smażyć w piekle,na 100%.. W czasach,gdy obowiązywał post- a ja jeszcze jadałam mięsko- zdarzyło mi się skubnąc tego i owego,aby nie świecić oczami przed gośćmi.Trudno.Mam nadzieję,że w kotle nie będę sama.Chyba znajdą się jeszcze kobietki próbujące ?

A poza tym ,jak miał się post do alkoholu ? Na pasterce na Jasnej Górze,swego czasu ,zapach świec i igliwia nie mógł się przebić przez barierę intensywnej woni żytniej z kłoskiem. Z pasterki można było wyjść na rauszu,nie pijąc ani kieliszka. Ale za to.....jak gruchnęło...Bóg się rodzi..! Berety same spadały.Różne.Niekoniecznie moherowe.:D

Okropna pogoda w Poznaniu,siąpi i wieje,brrr... Już w robocie jest biały ręczniczek rozłożony na kaloryferze,czyli zima tuż,tuż! Wyleguje się na nim przez cały dzień moja kotka,czasem popatrzy przez szybę na czarny,mokry dwór i znowu wczołguje się pod parapet:D Aurinko,chciałabym Ci opowiedzieć historię o św.Marcinie,pewnie ją nieraz słyszałam,ale nie wiem do końca skąd ta tradycja rogalowa. Podejrzewam,że Viga by wiedziała,ona takie rzeczy miała w małym palcu:D Hi,hi,Aleks,to niezłe są te pasterki na Jasnej Górze,wiadomo że lepiej się śpiewa w takiej aurze:D

W Poznaniu pada ? U nas suchutko i bez wiatru.2 dni temu słychać było strzały i warkot helikopterów.To siły prewencji ćwiczyły w lasach jurajskich pościg za bandytami... Nie powiem.Było głośno i skutecznie - jak to zwykle na ćwiczeniach bywa.. A co do legendy o św.Marcinie- sama bym poczytała z chęcią.Rogala też bym zjadła.Z tym białym? makiem.Co to za licho,ów mak biały ? Lineczko ,jesteś pewna,że po nim nie ma halucynacji ? Mnie on się kojarzy z opium i fajką wodną... Ale choćby nawet - jestem chętna na niego.:D

Coś znalazłam na temat Marcińskich rogali Legenda mówi, że rogale te pierwszy raz pojawiły się w poznańskiej parafii św. Marcina. Były odpowiedzią jednego z cukierników na apel miejscowego proboszcza, proszącego o dary dla biednych.Ich kształt miał wyobrazać podkowę konia św.Marcina. Dzień 11 listopada,czyli dzień jego imienin miał jednocześnie przybliżać osobę Świętego biskupa,który zawsze troszczył się o biednych i potrzebujących. Legenda,legendą,ale mi się wydaje,że chodzi tu również o zamiłowanie poznaniaków do wszelkiego rodzaju ciast i słodkości:D Oczywiście solidnie obchodzony jest tłusty czwartek!Pączki piecze się również na Nowy Rok. Świętuje się jeszcze Podkoziołek:D. I chudnij tu słaby człowieku

Lineczko miła.W wyjątkowym mieście przyszło Ci mieszkać.Nie dość że pyry,nie dośc, że rogale marcińskie / czy dowiem sie jeszcze,co to za dziwo - ten biały mak ?/,to jakby tego było mało.... Mieszko- mąż Dąbrówki- aktualny tatuś niesfornego Bolusia,zwanego póżniej Chrobrym,a przyszły - Swiętosławy,o której pisałam- ochrzcił się w Poznaniu,wraz ze swoimi wojami.. Nie mieli oni nic do gadania.A i Mieszko ,dostąpiwszy sakramentu ,musiał sie wyrzec Miłki- swej ukochanej nałożnicy.. Bolesne,ale nie miał wyjścia... O,znowu plotkuję o władcach Polski.Ale dzięki temu widzę ich jako normalnych ludzi,z przywarami i grzeszkami wcale niemałymi... Ot,chociażby owa Świętosława - Sigryda.Gdy została piękną wdową na tronie Szwecji,przeżyła nalot zalotników.Jak kiedyś Penelopa- żona Odyseusza. Ta Penelopa, moje kochaniutkie,to była ofiara losu,nie to co nasza Piastówna.A niby południowcy mają temperament..hih... Siedzieli ci zalotnicy u niej 20 lat z hakiem,obżerali kobietę...robili bałagan...a ile zmywania było po nich ? A przyjemnośc ? Żadna ! Ponieważ owa Penelopa była durną babą,która w cnocie czekała na powrót męża. Spójrzcie sobie kiedyś na mapę i na odległośc od Troi do Itaki !! 20 lat...wolne żarty.Jak by chciał,to wpław byłby szybciej. Ale co sie dziwić.A to Kirke po drodze,a to Nauzykaa - królewna Feaków...nie mowiąc o syrenach.Podobno się przywiązał do masztu.. Wierzycie w to ? Teraz to się kupuje w seks-shopie różowe kajdanki do takiej zabawy. A Odyseusz sam się przywiązał....i czekał.A skąd taki Homer wiedział co się wydarzyło,skoro był slepy....a zresztą wtedy nie bylo go na świecie.;) Gdzie ja poleciałam z tego Poznania ? ? Miało być o Sigrydzie - to dokończę. Otóż nasza krew,dzielna kobieta - nie patyczkowała się z dennymi zalotnikami,tym bardziej ,że była zakochana w pięknym Olafie synu Trygvy,królu Norwegii. Nie miała zamiaru pozwolić,aby zalotnicy objadali ją z zapasów zgromadzonych na zimę / a zimy w Szwecji były ciężkie /. Zaprosiła trzech konungów - najbardziej upartych wielmożów- do jednego ze swoich dworów.Oczywiście przyjechali z nadzieją na bara- bara,oraz królestwo przy okazji. Śliczna Piastówna przyjęła ich bardzo gościnnie,nie można powiedzieć...dużo jadła...jeszcze więcej wina... Gdy już mieli dobrze w czubie,wyszła...kazała zaryglować drzwi i podpalić dwór.Urządziła im stos całopalny z modrzewiowego drzewa.. Niestety.Zuchwalstwo musiało zostać ukarane, a syn i jego dziedzictwo bezpieczne.. Więcej zalotników nie było,chociaż Sigryda piękniała z wiekiem,jak mówią liczne sagi... No znikam,jakby co.Jestem za bardzo gadatliwa i boję się że zdominuję topik.A niewiastą skromną jestem i swoją osobę nie cierpię eksponować w nadmiarze. Uściski baaaaardzo mocne - Aleks.

Aleks- dominuj! oj-dominuj! :D

Dobry wieczor.. mysle, ze wciaz jest wieczor, choc glowy nie dam uciac;-) Zmeczona nauka zajrzalam na forum i przeczytalam kilka ostatnich stron Waszego topiku. Milo tutaj, pogodnie.. przysiade tak z boczku werandy (o ile mozna) opatulona w koc popijajac goraca kawe. Nie moge jeszcze isc spac, bo wtorkowa wizja egzaminu z neuroscience skutecznie nei pozwala mi jeszcze odlozyc ksiazek.