Mężatki zakochane...nie w mężu...

bardzo bym chciala ale nie mam gg i nie potrafie zalozyc a nie chce prosic syna bo i tak tu siedze i placze, nie chce zeby to ciagle ogladal, te moje lzy

jasne i te motylki w brzuszku staja sie kamieniami i zgaga..niestety..

my tylko idealizujemy te zwiazki bo sa zakazane, bo kazde spotkanie jest swietem, bo przez mgnienie oka jestesmy wazne, kochane. ale nie kazdy tak pojmuje milosc, ja teraz sie zastanawiam, co bedzie z moim malzenstwem. przez te 3 lata bylo mi obojetne co tak naprawde robi moj maz, a on musial to czuc. tera on nie ma dla mnie czasu, pewnie kogos ma , nie dziwie sie. no i co teraz? mam to na zyczenie

sluchaj , dzis placz jesli musisz ale obiecuje Ci ze za jakis czas spojrzysz an to inaczej i bedziesz sie z tego smiala , zobaczysz. Jak uklada Ci sie z teraz z mezem?

alekszandra.... daj sobie czas na logiczne myslenie, na analizowanie jegopstaw bez presji. Uwazam, ze domena kobiet jest oddanie sie mezczyznie.... niestety? Cierpimy przez ich niedojrzalosc i glupote. Wierze w to, ze szukamy realizacji wlasnych marzen, ale niemoga one przyslonic nam realiow. Nie mozna wiecznie idealizowac kogos, kto nie jest tego wart. Wybaczcie, ale mysle ze kobiety patrza na wszystko pod pryzmatem uczuc, pragnien, marzen, co czesto jest potwierdzane. Mezczyzni traktuja wszysytko bardziej oschlo,, realistycznie, co nie znajduje usprawiedliwienia dla ich dzialan. Ale wierzcie mi, spojrzenie z dystansu, poznanie siebie i wyznaczenie wlasnych granic, niekltorych elastycznych-niektorych nie, pomoze nam zrozumiec wiele. Nie pozwolmy, aby ktos nas tak unieszczesliwial.....

na razie nic sie nie uklada bo ja nie potrafie dojsc do siebie po tym wszystkim. nadal biore leki, staram sie pracowac, w pracy jest ok. w domu obowiazki, zadnej intymnosci, suche relacje.

wiesz , u mnie to sie zaczelo wlasnie dlatego ze maz sobie kogos znalazl w sieci , uwazal ze nie robi nic zlego, ze to tylko rozmowy , wiec i ja sprobowalam i zaprowadzilo mnie to donikad.

alekszandra.....mow to, na co masz ochote, my rozumiemy ból, pustke i cierpienie.

Platoniczna , masz duzo racji ale jednak czesto ten realizm czesto kloci sie z uczuciem i zaczynamy robic glupoty.Przeciez w takich sytacjach gdzie oboje sa juz w zwiazkach zwykle sie to zaczyna tak niewinnie..cos tam sobie przezyjemy.przeciez mamy o tego prawo..zycie tak szybko ucieka , wtedy jeszcze nie myslisz np o zazdrosci o zone meza, to wszystko zaczyna sie pozniej kiedy juz wydaje ci sie ze nie potrafisz sie zatrzymac

margit4 tak,masz racje, wiem ze ciezko powstrzymac uczucia., ktore poprostu zyja. Moze mnie to wypalilo, zmeczylo..... zniszczylo, dlatego chcialabym patrzec na to z dystansem, Zapewne nie kazdy jedt na takim etapie. Wybaczcie, jeslimoje slowa sa zbyt okrutne....

dla mnie nie sa , zawsze staralam sie zachowac ten realizm chociaz w garacym okresie bylo to naprawde ciezkie i nieraz mnie ponosilo .

dzis zastanawiam sie czy ta cala gehenna jaka przeszlam byla tego warta. jak wiele zajmie mi powrot do zycia, co bedzie z moim zyciem , czy komus zaufam, jaka ja bede teraz.

a kim jestescie wy, kobiety do ktorych dolaczylam? ile macie lat, jak radzicie sobie w zyciu?

to naturalne ze dzis masz takie mysli jakie masz i moje slowa wydaja ci sie puste ale nawet dla swoich dzieciakow ktore napewno troszke zaniedbalas..przez ten okres..pozbieraj sie i nie daj mu satysfakcji , potrafisz bez niego zyc tylko musisz w to uwierzyc.

wszystko, czegos doswiadczamy, wplywa na nas, na nasze postawy w przyszlosci. Czesto sie potem przed tym bronimy dosc drastycznie, pamietajac i czujac ten bol. Ale chyba sie zgodzicie ze mna, ze jednaak ciagle chcemy komus znow zaufac.... Kiedy bedzie warto....wychodzi w praktyce, z zyciu codziennym.. Ale jednak ciagle chcemy...

mi sie tez tak wydjae..:(

Wiem, ze duzo mozna.... jesli trzeba, jesli sie chce. Duzo potrafimy.

ja mam 43 lata , w podobnym stanie do Ciebie bylam ponad rok temu , chociaz u nas nie poszlo o inna kobiete ale zwyczajnie zmeczylo go to wsyzstko i w czasie kiedy ja bylam z synem w szpitalu i jak sie domyslasz potrzebowalam go, postanowil to skonczyc, nigdy jednak tak do konca zadne z nas nie potrafilo przerwac tego ostrym cieciem i trwa to do dzis, chociaz nasze relacje calkiem sie zmienily.

wiecie co jest najgorsze? ze ja go kocham. dostalam cios w plecy siekiera, ale wiem ze kocham . nie ma chwili w ktorej nie myslalabym o tym co bylo miedzy nami, o pocalunkach, kapieli w mleku, seksie, o tym jak siedzielismy na molo , boze, o wszystkim

dziekuje wam za wszystkie slowa, ktore napisalyscie. tak bardzo tego potrzebuje.margot4,jestes dzielna i silna kobieta.ty tez kochasz, tak to czuje. kiedy napisalas o synu i o szpitalu poczulam to.nie bylo go wtedy, tak bardzo sie zawiodlas, walil sie swiat, ale ciagle z nim jestes.

alekszandra...>>..co ci w nim przeszkadza? czego nie lubisz? czego sie boisz?

Kochana gdbym byla silna juz dawno bym to zakonczyla i zaczela normalnie zyc.

witam drogie panie...czy mozna przyłączyć się do dyskusji? temat nie jset mi obcy......

Platoniczna- w mezu czy w nr 1? tak go bede nazywac

alekszandra..powiedz o kazdym, jesli to nie jest problem...i masz na to ochote margaritta, przylaczyc mozesz sie zawsze, witamy

witaj margaritko:)Prosimy o zyciorys :)

margit 4- dzis mysle, ze trzeba byc bardzo silnym by trwac w czyms takim.niewiele brakowalo a skonczylabym w psychiatryku, lekarz zaproponawal mi oddzil a depresje okreslil jako ciezka. nigdy wczesniej nie mialam takich problemow

przyznaje że za dużo stron by wszystko przeczytac....przeczytałam ostatnie 2.....ale mam obraz tego o czym piszecie.

sztylet w serce a czemu Ty milczysz?

wiesz mnie uratowalo tylko to ze zawsze mialam sie komu wygadac i wyplakac to naprawde jest wazne nie tlumic tych ogromnych emocji