samotność, brak znajomych, brak przyjaciół...

a skąd jesteś? też bym poszedł na kawe z kimś...

ja z śląska

wawa

"gościoweczka" a masz ochote pogadać???

nom jasne możemy pogadac

Hej nie jestes sama mam37 lat....mam meza,dzieci a jestem strasznie samotna,...mialam.znajomych ale czas pokazal jacy sa....niemam sie komu zwierzyc ,porozmawiac....poki sie nie odezwe nie mam zadnej inicjatywy od nich....moze to.my jestesmy innne a moze oni....

ja mam pecha do ludzi....nie wiem czemu ale tak jest ..

Tez nie mam nikogo z kim bym mogla pogadac czy spedzic czas. Cale dnie spedzam na necie bo z tej samotnosci co najwyzej depresji mozna sie dorobic. Telefon mi potrzebny tylko do neta i ewentualnie zeby z pracy zadzwonili. Masakra . mam niecale 30 lat a czuje sie kilka razy starsza

Gdyby jakaś pani koło czterdziestki mieszkająca na Śląsku, czuła się samotna i miała ochotę porozmawiać np. przez telefon, to chętnie spędzę z nią swój czas :).

Ja facet 38 lat i nie mam nikogo. Nie mam kobiety, nie mam przyjaciół, nie mam nikogo bliskiego. Oddałbym wszystko za tą jedną osobę :-(

Tu gość dziś z 19:18. Ja nie jestem odrzucanym przez wszystkich desperatem i nie mam zamiaru oddawać wszystkiego, za chwilkę czyjegoś zainteresowania :). Mam przyjaciół i znajomych, ale oni mają swoje rodziny i nie bardzo mogę pogadać sobie z nimi późnym wieczorem. Tą lukę chciałbym najpierw wypełnić :). Pozdrawiam ciepło wszystkie normalne panie :) .

Zwal se konia

Cześć :) Dołączam do tego grona samotnych. Jestem kobietą, mam 25 lat i od skończenia gimnazjum właściwie nie mam ŻADNYCH znajomych. Najbliższą mi osobą jest kuzynka, ale głównie utrzymujemy tylko kontakt telefoniczny, bo mieszkamy 400 km od siebie. Główną przyczyną mojej izolacji od rówieśników zawsze były kompleksy- okropna nadwaga. Wstydziłam się wychodzić do ludzi, chciałam unikać wyśmiewania i coraz bardziej zamykałam się w sobie. Odsunęłam od siebie wszystkich, bo czułam się źle w towarzystwie ludzi. Podejrzewałam siebie o fobię społeczną, ale już wiem, że to nie to, bo teraz po latach samotności jestem wręcz spragniona kontaktu z ludźmi! 2 lata temu schudłam 25 kg, zadbałam o siebie, fajne ciuchy, fryzura i to dodało mi wiele pewności siebie :) Już nawet czasem uśmiecham się w sklepie do jakiegoś faceta jeśli mi się spodoba :) Ale mieszkam w maleńkiej miejscowości, nigdy nie studiowałam, w naszym jedynym zakładzie pracy wszyscy pracownicy są jakieś 20-35 lat starsi ode mnie, więc trudno jest mi z nimi rozmawiać o czymś innym niż praca, bo mamy zupełnie inne zainteresowania... Chciałabym się wyprowadzić, ale oczywiście boję się zacząć w pojedynkę życie w innym mieście. Tak bardzo chciałabym chociaż mieć z kim porozmawiać, wyjść do kina albo dostać sms od kogoś innego niż operator telefoniczny... Próbuję znaleźć znajomych ale tak w sklepie czy na ulicy to przecież trudne. A internetowe znajomości z czatów czy forów są takie nietrwałe... Samotność to najgorsze co może człowieka spotkać.

Wiecie co , ja już wolę być nieszczęśliwy losowo , albo psychicznie, niż emocjonalnie, to najgorsze co może spotkać człowieka moim zdaniem. Bo jesteś zdrowy, a samotny , brak znajomych , akceptacji rodziny , czy też brak dziewczyny. Bo jak np jesteś psychiczny , to masz swój świat i tyle , ale najgorsze jest , że się ma świadomość tego , że się marnuje te życie, jak się widzi np , jak inni mają drugie połówki, to aż człowiekowi się serce kraje . Po prostu nie potrafi się wyjść z tej samotności i tyle :-(.

Dokładnie- wszyscy gdzieś podróżują, imprezują, wrzucają zdjęcia na swoje profile, a ja czuję, że nawet nigdy nie zaczęłam żyć, nic ciekawego mnie nie spotkało, każdy dzień jest taki sam. To raczej jak wegetacja a nie życie...

Ma ktoś ochotę pogadać? Najlepiej przez komunikator http://snapczat.pl . Jak coś podawajcie nicki. Też jestem samotna i trochę brakuje mi kogoś komu można się wyżalić :(

tez tak mam. jestem matką...

Może ktoś chciałby popisać? Jestem kobietą z okolic Bydgoszczy, mam 25 lat. Uwielbiam czytać i gotować, interesuje mnie też aktywny tryb życia oraz muzyka i kino. Nie szukam żadnych ofert matrymonialnych ;) Chciałabym po prostu porozmawiać, tak o życiu. :) GG 61801268

Hej samotni :) chcialbym się spotkać z osobami które czuja to samo wiec jeśli jest ktoś z Warszawy niech się odezwie:)

mam rodzinę , dzieci a jestem tak samotna , że dusze ta samotnością od ośrodka aż dławi, a ściany to moje przyjacółki.... niestety, a niestety takie bycie w samotność ją pogłębia jeszcze i tak w kółko, pozdrawiam

Niestety mam ten sam problem. Brak znajomych niby mieszkam w dużym mieście Aw Warszawie tyle ludzi do około. I siedzę w domu wychodzę na uczelnie coś tam się pogada ale nawiązać bliższą znajomość to ciężko. Mam 24 lata zamiast chodzić z kimś po sklepach, do teatry to ten czas spędzam w mieszkaniu. Dobrze że mam psa to jak wyjdę na spacer z nim to czasem spotkam kogoś i chwilę się pogada tylko niestety są to ludzie którzy mają 35+ lat. Jeszcze rok temu miałam koleżankę a teraz olewa mnie i tak zostałam sama.

Ja jestem w srednim wieku,nie mam znajomych,krewnych,maz ja i dziecko z autyzmem,to jest moje jedyne towarzystwo,ludzie zazwyczaj sa falszywi,zaklamani,podli,tego doswiadczylam i sama niechce zadnych znajomosci,sama takie zycie wybralam to jest moja decyzja

witaj gośc z Warszawy (która ma 24 lata). Mam 22 i też identyczny problem :/ może chciałabyś się zapoznać? jakaś kawka na mieście? możemy wspólnie jakoś spedzić czas. Ana

Hej tutaj gość z warszawy 24 lata. Można by się spotkać, czemu nie. Pozdrawiam Aleksandra

super :) czekałam na odpowiedź :) :D f.praw@wp.pl to mój mail :) napisz proszę :)

Napisałam email do gość 34

Nie ufam ludziom, bo większość jest interesowna i egoistyczna oraz fałszywa. Jedynym wyjściem jest odgrodzić się od nich jak największym murem. Ale wtedy traci się szanse na poznanie tych nielicznych wartościowych osób :(

A moze mi ktos odpowie na pytanie mieszkasz z kims spisz i budzisz sie rano i cisza i jesli nie zapytasz o cos to ten ktos milczy 2 3 dni i potrafi ktos na takie pytanie odpowiedziec ja szukam i jakos nie udalo mi sie znalezc Znajdzie sie ktos madry odpowie mi?

Dziwna opcja,anie me ani be. Powiem Ci jak pracowałem w delegacji to normalne tam gdzie kwaterki dzień dobry na dzień dobry:-D i nieraz tak było źe tak po prostu dochodziło do konwersacji.

U mnie jest tak, że znajomi w szkole nigdzie mnie nie zapraszają. Są mili ale jak przychodzi co do czego to mają mnie gdzieś. Najbardziek mili sa oczywiscie wtedy jak cos chcą. A ja nie wiem dlaczego tak jest ponieważ jestem miła i nie uważam sie za księżniczkę. Wrecz przeciwnie jestem bardzoej nieśmiała. Zawsze jednak to ja musze wychodzic pierwsza z incjatywą spotkania i na tym sie kończy