W moje 30 urodziny mój mąż mnie zostawił i poszedł na przyjęcie swojej siostrze

gitarra- powiem więcej... dobrej matce radość bycia z córką jest dużo więcej warta niż sztuczne celebracje ... I dlaczego miałoby to być sztuczne? Nie może skrzywdzone ego zejść na drugi plan, dla szczęścia wyższego rzędu? Przecież to szczęście prawdziwe ... dużo większe, niż te sztuczności ... Nie rozumiem, jak ktoś może twierdzić, że bycie z własnym dzieckiem, to zachowanie wymuszone?

sie cieszyc z czasu spedzonego z dzieckiem!!! I nigdzie autorka nie napisala, ze tego nie robi. Jednak 30 urodziny obchodzi sie raz w zyciu. Dla mnie to oczywiste, ze autorka oczekiwala od swojego meza obecnosci na tej uroczystosci i wcale mnie nie dziwi jej rozgoryczenie. Widocznie nigdy nie przezylyscie zadnej porazki, a moze jestescie tak silne psycicznie. Ale w takich chwilach niektorzy nie maja dosc sily na zorganizowanie sobie inaczej czasu. Sobie i dziecku i jeszcze sie z tego cieszyc...

Brak komunikacji ( rozmowy) w związku, doprowadzi prędzej czy później do jego rozpadu!! Więc moim zdaniem trzeba próbować!! Macie moje panie jakieś inne lepsze rozwiązanie???!! to podajcie Robienie sobie na złość jest do czasu. Potem przyjdzie cisza........... i rozwód. No więc, albo próbować, albo postawić kreskę. Ps. Nikt nie powiedział, że to będzie łatwe!!!!

Aliaana twierdzi, że trzeba milczeć i znosić swój ból (dzieląc go jedynie z dzieckiem). przynajmniej ja tak to zrozumiałam...

niech autorka cieszy się, że nie przyszła na świat w Boże Narodzenie na przykład, bo wtedy na pewno cały świat nie kręciłby się wokół jej urodzin. I tak się niestety nie kręci, ale przynajmniej może sobie tego oczekiwac

ale matka kazdego dnia moze - no niestety ja nie rozumiem jej rozgoryczenia ... było przewidywalne jak dla mnie ... do autorki - no niestety takie jest ryzyko wychodzenia w młodym wieku za mąż ... Ale trzeba szukać albo porozumienia, albo rozwiązania związku ... Oczekiwania tam, gdzie nie powinno się oczekiwać, jest równią pochyłą ... i do niczego nie prowadzi ...

dzieci kochają bezwarunkowo! nawet tych złych rodziców.... i biorą winę zawsze na siebie... dlatego tak ważne jest by dziecku wytłumaczyć co się dzieje- bez ściemy, i bez wciągania w konflikt. I cholernie to jest trudne....

Tak przewidziałam że mąż się wyniesie do 3 latki :S

Polisencja ma 100 proc. racji. Każdy ma takie życie, jakie sobie zorganizował, takie relacje z bliskimi - jakie sobie ułożył. No ale można swoje niepowodzenia całe życie zwalać na innych, a to mąż buc, a to szwagierka idiotka. I jeszcze coś, przeczytałam wcześniej oburzenie autorki, jak ktoś poradził restaurację na urodziny, że niby to nie ona powinna zapraszać. A jaka jest różnica w przygotowaniu tortu w domu i samodzielnym zakupie szampana?

mysle ze za jakis czas to malzenstwo sie posypie bo nikt tam nie walczy o jego utrzymanie, autorka jest zła ze tak wyszlo z urodzinami ale nie pisze nic wiecej o zyciu na codzien, jak sie dogadują. Widac ze mąz ją olewa a ona nie robi nic oprocz okazywania swojego niezadowolenia. U mnie za takie cos mąz by popamietał na długo.

na ten i zapewne na wiele innych tematów

Robienie sobie na złość jest do czasu. Potem przyjdzie cisza........... i rozwód. róznica polega na motywacji: jeśli robisz coś z motywacją by druga strona ZROZUMIAŁA - dajesz szansę.... lecz jeśli robisz coś kontrowersyjnego by się ODEGRAĆ I UKARAĆ .... to już jest po związku....

autorkę (a raczej jej małżeństwo) może uratować tylko praca nad sobą. Tylko na swoje zachowanie mamy realny wpływ i tylko siebie możemy zmieniac

Jak mój mąż ma urodziny to ja organizuję/łam czas. Czemu on nie mógł mnie do restauracji zaprosić? Jeszcze może miałam za niego rachunek zapłacić? LUDZIE 30 lat nie obchodzi się codziennie!

Eeee tam Gitara, ja mojemu śpiącemu mężowi pomalowałam w złości paznokcie na czerwono i schowałam zmywacz:P. Rano jechał do pracy, a jest pracownikiem ,że tak powiem mundurowym:D

ale łatwiej jest siedzieć na czterech literach i czekać, aż zmieni się cały swiat i wszyscy wokół p.s. nie chodzi o to, że miałaś przewidzieć to, że mąż pójdzie na te urodziny do siostrzenicy, ale mogłaś przewidzieć, że to, co działo siewcześniej w waszym związku doprowadzi do tego, że mąż nie będzie chciał brać udziału w twoich gierkach udawania szczęśliwej rodziny

a kto zapłacił za tort i szampana w domu?

Dobra wszystko moja wina, gierki,to też moja sprawka. Czego bowiem oczekiwać od mężą?

Mógł mnie poinformować o swoich zamiarach i bym sobie dupy z nim nie zawracała i balowała z koleżankami. A tak udawał, że będzie swiętować a potem się ulotnił .

Ramona-30 Dobra wszystko moja wina, gierki,to też moja sprawka. Czego bowiem oczekiwać od mężą? Ramona zdajesz sobie sprawę z tego co piszesz? Pewnie właśnie tak wygląda Twoja rozmowa z mężem. Ma być wyłącznie jego wina, bo jak nie to Foch. Kobieto dorośnij... :-o Nikt nie napisał, że wszystko jest z Twojej winy.

Ramona, ale to nie Twój maż szuka czegoś na forum (nie wiem czego). Pewnie, ze tak, jak on postąpił nie rozwiązuje się problemów w związku, ale to, że on może nie potrafi inaczej to jest jego problem. A Twoim są nadmierne oczekiwania wobec innych bez wyraźnego zaznaczania i akcentowania swoich potrzeb. Tak przynajmniej wynika z tego, co piszesz

Ramono, proponuję, żebyś jeszcze raz na spokojnie przeczytała wszystko, co zostało tu napisane i dobrze wszystko przemyślała. Życzę Ci powodzenia. I wszystkiego najlepszego z okazji urodzin;)

Ty wiesz jak moja rozmowa wyglądała. :/ Zostałam posądzona o gierki. Powiem tylko tyle nie przeżyłyście tego, nie możecie wiedzieć jak to jest być oszukaną i pozostawioną samą w swoje urodziny , z daleka od rodziny, która mieszka na drugim końcu miasta. Dziecko też chciał mi wczoraj zabrać!!!

A moze dla dziecka bardziej atrakcyjne byłyby urodziny kuzynki niż spędzenie czasu ze sfrustrowaną i nieszczęśliwą matką?

Rodzina mieszka na drugim końcu kraju nie miasta, jak napisałam przez pomyłkę wyżej.

Z daleka od rodziny, która mieszka na drugim końcu miasta?????????????????????????????

Na szczęście moje dziecko kocha mnie bardzej niż kuzynkę :D

Ramona, jesteś naprawdę tragiczna. To oczywiste, że dziecko kocha bardziej matkę niż kuzynkę, ale okrutne wobec dziecka jest rekompensowanie sobie jego miłością swoich życiowych niepowodzeń

Jakie rekompensowanie? Ojciec się wyniósł, taka jest prawda, to jest niepowodzenie całej rodziny, ale on myśliu tylko o sobie i o tym jak mi na złość zrobić. Nie widzi ,że robi na złość mteż własnej córce nie potrafiąc się wznieść ponad podziały.

Jak w ogóle można sugerować, że wybór sposobu spędzenia czasu to wybór miłości tej czy innej osoby? To tylko urodziny, rany boskie. A gdyby dziecko jednak poszło na te urodziny kuzynki to dla ciebie znaczy, że ciebie kocha mniej?