Chłopak dał nam czas

Hehe cóż. My też dzisiaj się rozstaliśmy :) definitywnie :) I wiecie co? Mi przykro nie jest, bo to on więcej straci :) Ja swoją wartość znam i wiem, że spotkam w życiu kogoś jeszcze lepszego :) A on... ma ciężki charakter i nie sądzę, żeby znalazł sobie kogoś porządnego. A jeżeli mu się nawet uda, to jestem pewna, że nie będzie ona taką naiwniaczką jak ja i nie będzie wszystkiego tak łatwo akceptować. Głowa do góry dziewczyny. Ja żyję to i wy przeżyjecie. Z piersią do przodu!! :)

AGATKO!!! CO???? DLACZEGO ??? ZWARIOWAŁAŚ?

Powiem Ci że u mnei też jest jakoś drętwo... gdzieś straciłam skrzydła...:(

nie no dziewczyny co się dzieje?

wiesz co? my jesteśmy głupie... wyznajemy zasadę Gdy dam więcej, więcej otrzymam. Tymczasem im więcej daje się siebie, dostaje się coraz mniej... i jest to naprawdę przykre.. poza tym skąd mam wiedzieć że taki kryzys się nie powtórzy..

On doszedł do wniosku, że się wypalił. Po co ciągnąć agonię tego związku. Ja w sumie też tak czuję, trzymam się ledwo na nogach, ale widocznie tak chciał los.

Mój Boże. Nie dam sobie rady.. jak mam sobie ułożyć życie, skoro jest we mnie tyle miłości do niego? :( Dzisiaj mamy się spotkać. Porozmawiać "ze spokojem, rzeczowo". Nawet tego nie chcę. Nie chcę go już widzieć :(

ale sie znowu porobilo no;/ przykro:( moj nadal smutny opis->cisza:(

wiesz,że ten związek nie ma sensu-zwłaszcza, jeśłi ludzie są niezdecydowani i coraz to schodzą się i rozchodzą.Teraz będziesz miała takie wahania nastrojów, raz będziesz uważać,że dobrze się stało, a za chwilę będziesz nad tym płakać. Najlepiej zajmij się czymkolwiek, spotykaj z ludźmi, nie doprowadzaj do sytuacji, gdzie będziesz siedziała i rozmyślała :)Ewentualnie tutaj wurzucaj swoje żale, ale to kiedyś minie.

nie nadazam za tymi facetami:(

Nie mam siły żyć bez niego... :(

pogadajcie jeszcze raz na spokojnie

a ja Ci mówię, że MASZ SIŁE!!Poczytaj wczorajsze wpisy..i Ty niby siły nie masz?? ;) To, co teraz sprawia,że tak sie czujesz to poczucie chwilowej samotności- nic więcej. Napiszę ci tak-nie wspominaj miłych chwil, nie oglądaj wspólnych fotek, nie słuchaj muzyki, która ci się kojarzy z Wami-to na razie dla Ciebie niewskazane. Ty nie jesteś ilna- Ty jesteś bardzo SILNA i tego się trzymaj.

ale on ma rację.. wypaliliśmy się! a to co czuję to głównie strach przed samotnością i przyzwyczajenie. Nie wierzę już w miłość. Jeżeli nasza okazała się niewystarczająca, to nie uda mi się z nikim..

nie mow tak...

Będę już zawsze sama, nikomu nie dam tyle serca. On był moją taką najprawdziwszą miłością. Nie poradzę sobie. I jeszcze to dzisiejsze spotkanie ;(

a co wam tak nagle znowu sie odmienilo?

nakręcasz się-ja wiem,że teraz tak czujesz, ale to będzie zanikało, najpierw będziesz się dołowac przez 2 godziny a cieszyć 5 minut, ale potem te proporcje sie odwrócą, ważne,żeby samemu nie doprowadzać do takich sytuacji, by non stop myśleć o tym. Co do spotkania-jeśłi nie czujesz się na siłach-to nie idź. No chyba,że dla Ciebie to szansa,że być może on zmieni zdanie.

moim zdaniem powinnas isc na to spotkanie. kochasz go wiec sprobuj jeszcze

Nie zmieni zdania. A ja nie chcę być na jego łasce lub niełasce. Trudno. Powiedział, to powiedział. Nie wiem po co jeszcze proponował spotkanie :/ chyba, żeby mnie dobić.

bo póki co to sama dobijasz siebie. Niby pytasz "po co" on chce się spotkać, ale pójśc pójdziesz i tutaj sobie właśnie odpowiedz " PO CO??". Bo jeśli rzeczywiście on chce CIę dobić(jak uważasz), to po co chcesz sama sie "podsuwać", jak nie z nadzieją na jakiś "come back"?? Tu możesz mydlic oczy, ale przynajmniej sama ze sobą bądź szczera.

Nie mam nadziei na "come back" bo go znam i wiem, że zdania nie zmieni.

nie mow hop:)

on to już spieprzył... mysjelę że nie wróci. tak to jest jak się powie parę słów za dużo... :(:(:(:( u mnie też nastrój do dupy

Co się stało?...

a u ciebie co sie stalo jego pani?:( kurcze cos sie znowu dzieje:(

Niby okej.. dzwoni codziennie (wcześniej tego nie robił nawet jak było dobrze). ale mam poczucie że gdybym powiedziała że to koniec, to już by się nie zmartwił tak bardzo... zrobił się taki spokojny, już czuję że nie walczyłby o mnie, może musi minąć po kryzysie więcej czasu... nie chcę z nim o tym rozmawiać, ale boję się że wolałby mieć we mnie przyjaciółkę

czuję że on mnie już nie pragnie :o nie zamierzam go pierwsza nawet przytulić... zawsze wychodziłam z inicjatywą i wyszło mi to bokiem.

ale gdyby mu nie zalezalo to by nie dzwonil... moj ma nadal ten opis...Jest mi ciężko Nie radze sobie Cały czas te myśli Pomocy:(