Czy moja 3 letnia córka może mieć autyzm?

Witam, nie wiem czy moje obawy są podstawne ale boje się że córka może mieć autyzm, czasami sprawia wrażenie jakby mnie nie słyszała albo gdzieś odleciała. Ogólnie jest dzieckiem bardzo wesołym, mówi już sporo ale nie całymi zdaniami, czasami układa zabawki w rzędzie ale rzadko. Gotuję na niby w swojej zabawkowej kuchni, karmi lalki, usypia je przykrywa kołderką, na placu zabaw chętnie bawi się z innymi dziećmi powiedziałabym że do nich lgnie. Robi babki z piasku, wykonuje moje polecenia, czasami nie reaguje na swoje imię (jakby nie słyszała) lubi chustac się na chustawce. Pomaga mi w sprzątaniu zbiera śmieci wie że trzeba wyrzucić do kosza. Otwiera szafkę z butami i układa je ładnie jeden przy drugim parami, nie wiem co jeszcze mogę dodać napisałam wszystko co niepokoi mnie w jej zachowaniu 

Dziecko jak dziecko, nie powinnas sama diagnozować. Masz obawy to porozmawiaj z pediatrą

Jesli cos Cie niepokoi w zachowaniu  dziecka to idz do specjalisty. Nie diagnozuj jej przez internet na podstawie opinii przypadkowych osob. W tym co opisalas nie widze autyzmu,jednak nie jestem psychologiem. U mojego synka tez przez chwile bylo podejrzenie, ze moze ma autyzm jednak Pani neurologopeda ktora nam pomagala w rozwoju mowy stwierdzila, ze oczywiscie mozemy udac sie do poradni jednak ona uwaza, ze mlody absolutnie autyzmu nie ma, a praca z autystycznymi dziecmi to wiekszosc tego co robi.

Mamy tu na forum mamy ktore maja dzieci z autyzmem, moze one beda umialy cos Ci podpowiedziec Autorko  jednak ja bym zaczela od rozmowy ze specjalista.

25 minut temu, KateZRzeszowa napisał:

Dziecko jak dziecko, nie powinnas sama diagnozować. Masz obawy to porozmawiaj z pediatrą

Pediatrzy nie mają o tym pojęcia. Mam w rodzinie małego autystyka i każdy pediatra twierdził ze to po prostu niegrzeczne dziecko i na to nic się nie poradzi tylko dzięki uporowi rodziców zdiagnozowano go 200 km dalej.

Ja bym poleciła na początek poradnie psychologiczno pedagogiczną. Znajduje się praktycznie w każdym mieście. 

1 minutę temu, DropKick napisał:

Pediatrzy nie mają o tym pojęcia. Mam w rodzinie małego autystyka i każdy pediatra twierdził ze to po prostu niegrzeczne dziecko i na to nic się nie poradzi tylko dzięki uporowi rodziców zdiagnozowano go 200 km dalej.

Ja bym poleciła na początek poradnie psychologiczno pedagogiczną. Znajduje się praktycznie w każdym mieście. 

Diagnoza spektrum autyzmu to długi proces. Pediatra jest od tego by skierował na odpowiednie badania

Dziecko w wieku 3 lat powinno juz mowic zdaniami. I to jest cos co powinnas sprawdzic u logopedy. Druga sprawa to reakcja na imie.. slyszy-nie slyszym. To powinien zbadac laryngolog.

Trzecia sprawa to autyzm diagnozuje sie po min relacjach spolcnycj i nawiazywaniemnkontaktu wzrokowego. Jezeli dziecko nie patrzy Ci na twarz gdy go o cos prosisz ,gdy do niego mowisz. Nie odwraca glowy w twoja strone,gdy mowi do Cb nie patrzy Ci na twarz. Nie wskazuje palcem,nie umie rozpoznac gestu gdy Ty wskazujesz palcem. Na stereotypowe zachowania,lubi rutyne ,ma fiksacje,kreci sie w kolko,macha rekami gdy sie cieszy,ma ustalona konsystencje posilkow np nie ruszy kisielu i nic co jest mazia itd.

Objawow autyzmu jest bardzo duzo i nie ma jednej definicji co powinno a czego nie robi dzieciak autystyczny.. To moze ocenic tylko specialista. Jezeli masz obawy zadzwon do PPP i umow badanie. Byc moze noc nie wykaze,byc moze dziecko dostanie WWR chocby na opozniony rozwoj mowy. Terapia dla dzieci autystycznych to zabawa nakierowana na pewne umiejetnosci,nie zaszkodzi zdrowemu dziecku.

Też myślę, że wizyta u logopedy i laryngologa (ja przed logopeda musiałam mieć zaświadczenie o tym, że dziecko słuch ma dobry) jest potrzebna. A jeżeli zachowanie Ciebie niepokoi to poproś o skierowanie do psychologa.

Kiedyś trafiłam na jeden test dzięki któremu można zauważyć różnice... dziecko siedzące przy stole bądź ławce szkolnej, biurku (malo istotne) a naprzeciwko niego osoba która złapała bądź przytrzymała temu dziecku rękę i w takiej sytuacji u dziecka które nie ma autyzmu pierwsze co można zauważyć to to że nawiązuje się z nim kontakt wzrokowy, dziecko z twarzy próbuje wybadać zamiary... a u dziecka autystycznego nie ma tego kontaktu, zamiast na twarz tej drugiej osoby wpatruje się w swoją dłoń próbując ją za wszelką cenę uwolnić z uścisku...

Wszystko wygląda normalnie xD moja córka też tak robi. Czasami nie reaguje na imię ale to dlatego bo mnie po prostu ignoruje albo jest czymś zajęta więc muszę się powtarzać. Jeśli się martwisz to idź do specjalisty ale wydaje mi się że wszystko jest ok 

Miałam w życiu do czynienia z dziećmi z autyzmem i każde z nich nie nawiązywało kontaktu wzrokowego. W ogóle. Te dzieci patrzyly się jakby ktoś był niewidzialny, w sensie nie skupiały wzroku w ogóle. Aczkolwiek specjalista nie jestem, pewnie, jak w każdym zaburzeniu są różne przejawy, tak jak np w Zespole Downa, jedno dziecko mówi, drugie nie. Jedno dziecko z porażeniem mózgowym chodzi, drugie nie. Z opisu dla laika wynika jednak, że wszystko jest z dzieckiem w porządku. 

18 godzin temu, Werq98 napisał:

Witam, nie wiem czy moje obawy są podstawne ale boje się że córka może mieć autyzm, czasami sprawia wrażenie jakby mnie nie słyszała albo gdzieś odleciała. Ogólnie jest dzieckiem bardzo wesołym, mówi już sporo ale nie całymi zdaniami, czasami układa zabawki w rzędzie ale rzadko. Gotuję na niby w swojej zabawkowej kuchni, karmi lalki, usypia je przykrywa kołderką, na placu zabaw chętnie bawi się z innymi dziećmi powiedziałabym że do nich lgnie. Robi babki z piasku, wykonuje moje polecenia, czasami nie reaguje na swoje imię (jakby nie słyszała) lubi chustac się na chustawce. Pomaga mi w sprzątaniu zbiera śmieci wie że trzeba wyrzucić do kosza. Otwiera szafkę z butami i układa je ładnie jeden przy drugim parami, nie wiem co jeszcze mogę dodać napisałam wszystko co niepokoi mnie w jej zachowaniu 

Poszukaj kogoś kto się specjalizuje w rozpoznaniu autyzmu, spadnie ci kamień z serca:) Poza tym staraj się nie dramatyzować, jak moje bratanice oglądają ulubioną bajkę to też odlatują i nie pogadasz:)

Dnia 17.05.2022 o 14:50, blue_danube napisał:

Miałam w życiu do czynienia z dziećmi z autyzmem i każde z nich nie nawiązywało kontaktu wzrokowego. W ogóle. Te dzieci patrzyly się jakby ktoś był niewidzialny, w sensie nie skupiały wzroku w ogóle. Aczkolwiek specjalista nie jestem, pewnie, jak w każdym zaburzeniu są różne przejawy, tak jak np w Zespole Downa, jedno dziecko mówi, drugie nie. Jedno dziecko z porażeniem mózgowym chodzi, drugie nie. Z opisu dla laika wynika jednak, że wszystko jest z dzieckiem w porządku. 

A ja miałam kontakt z kilkorgiem dzieci z autyzmem i aspargerem (teraz wszystko spektrum) w różnym wieku. Również z nastolatkami. Niektórzy nawiązywali kontakt wzrokowy (również te "cięższe przypadki"), a inni nie. Nie bralabym tego za wyznacznik. Znam dziecko, które jako niemowlę nie nawiązywało kontaktu wzrokowego z nikim, w późniejszym wieku diagnoza autyzm, ale dzisiaj już nie ma żadnych problemów z kontaktem wzrokowym nawet z nieznajomymi. Ma 7 lat. A autyzm widać u niego od razu, ma stimy, często wpada w histerię, specyficznie bardzo się zachowuje