Konkurs kokietowania cd...

Na razie przerwa w kokietowaniu wróbelka, na sikanie psa. Życie ma swoje potrzeby.

Jak już niejednokrotnie pisałem, posiadanie psa jest nieporozumieniem. Ojciec Aleksandra Wielkiego, Filip Macedoński II, idąc ze swoim wojskiem, zachwycił się urokiem pewnej okolicy. Zarządził więc popas. Wnet jednak doradcy uświadomili go, że z popasu nici, ponieważ w okolicy jest zbyt mało trawy dla jucznych zwierząt. Zmarkotniały Filip miał ponoć wtedy powiedzieć: "cóż warte jest ludzkie życie, skoro życie osła jest ważniejsze"? Kup lepiej królika. Z królika są świetne pasztety.

A teraz już zmykam w podskokach. Dość tej zabawy. Zielona Herbatka, Ty trenuj kokietowanie. Ćwicz zawzięcie. A może weźmie i Ci się uda?

Ach, jak mi smutno! Mój anioł mnie rzucił, W daleki odbiegł świat I próżno wzywam, ażeby mi zwrócił Zabrany marzeń kwiat. Ach, jak mi smutno! Cień mnie już otacza, Posępny grobu cień; Serce się jeszcze zrywa i rozpacza Szukając jasnych tchnień; Ale na próżno uciszyć się lęka I próżno przeszłość oskarża rozrzutną... Ciąży już nad nim niewidzialna ręka - Ach, jak mi smutno!

Nie przychodź do mnie, nie przychodź... Zostań na zawsze przepięknym Snem i pragnieniem cichym... Nie przychodź... Nie przychodź do mnie, nie przychodź, dlatego, żeś taki mi drogi, że pragnę, abyś przyszedł - nie przychodź... Nie przychodź do mnie, nie przychodź, choć ciągle do ciebie tęsknię, choć dławi mnie wołanie... Nie przychodź...

Jeśłi już, to poranek. Chyba, że Ty jesteś z drugiej półkuli. Janowicz kupił kiedyś swojemu synowi globus sfery niebieskiej. Globus składał się z dwóch półkul, jak to globus. Dziwactwo polegało na tym, że na fabryce sklejono do kupy dwie półkule południowe :-)

Cóś pustawo tutaj...

To ja by się już zbierałem powoli. Do widzenia.

Dzień dobry.

Myślałem, że masz oczy sowie, a może piwne raczej. Spojrzenie Twoje jakieś dziwne, Ty patrzysz tak inaczej...

A witaj Furioso

Oczy moje są błękitne jak niezapominajki. A sowy to pieruńsko głupie ptaki ... tylko w bajkach robą za mądre.

Nie zgadzam się. Zdarzyło się kiedyś, w czasie nocnego koncertu na alensztackim zamku, koncertu Poezji Śpiewanej (kiedy jeszcze była lipa), iż jedna z pieśni napomknęła coś o sowie - i, dosłownie w tej samej chwili, rozległ się doskonale słyszalny głos gniazdującego w zakowej baszcie puszczyka. Niesamowite miejsce, niesamowity czas, niesamowite zdarzenie.

Cześć Saszka :) wpadłam się przywitać, pozdrowić i miłego dnia życzyć :)

Niesamowite to są puszczyki uralskie, rodzice z młodymi, obserwowane z odległości mniejszej niż 10 metrów w bieszczadzkim gąszczu. To tyle tytułem tygodniowego raportu. Cześć!

Cześć, Nikita. Dziękuję za pamięć :-)

Raporty, Ryba, to ja w wojsku przyjmuję albo sam je składam. Pocałuj się w nos. Tyle Ci mam do powiedzenia.

Rybka ... pozazdrościć obserwacji. Sowy są o tyle trudne do obserwacji, że wymagają jednak nocnego łazikowania. Mimo mojego zamiłowani do Bieszczad i ptaków (P. wstrzymaj się chwilowo z odniesieniami do innych dziedzin) nie udało mi się czegoś podobnego zaobserwować.

Marianno, to było w środku dnia... Zaraz po przejechaniu rowerem przez dwa brody na Osławie i znalezieniu śladów niedźwiedzia na ścieżce w pobliżu leśnej pasieki... P. - sam się całuj, ja na braki w tej dziedzinie nie narzekam. :-P

Wiesz co? Marianna? Smutny jest los kobiety, która trawi cenne noce na podglądanie sów, któe wprawdzie są ptaszkami, ale chyba nie wymarzonymi przez kobietę. Zresztą, co kto lubi.

Zrobię to Ryba. Over

Ryba a zatem kwestia szczęście :) Podobno sowy szczęście przynoszą. Ale kobieto ... Bieszczady na rowerze ... mocne wyzwanie kondycyjne.

P. obserwuję co lubię i nie narzekam na swój los :P

Marianno - odczułam... :-0 Bolało! Ale nie na tyle, żeby nie zdecydować się na spędzenie letniych, dłuższych wakacji w tym roku w ten sam sposób. :-D P. - oczekuję raportu z postępów.

Hmmm, Marianna, skoro kobietę bardziej pociąga obserwacja sów niż ptaków, to jej wybór. Chociaż muszę dodać, że powyższa konstatacja w odniesieniu do Ciebie wzbudza we mnie pewne rozczarowanie...

:D

Wierzę :D ... boli po płaskim a co dopiero po pagórkowatym :D Coś wiem o tym, a było prawie płasko tyle że pieruńsko daleko. Chciał nie chciał .... bardziej nie chciał ....zabieram się za robotę :( P. boleję nad tym, że Cię rozczarowałam. Idę po miseczkę i będę w nią chlipać, żeby papierów nie zamoczyć .

Zwykła kokieteria, Marianna. Na mnie to nie działa. Która nowoczesna kobieta teraz potrafi chlipać? Takimi tekstami może jeszcze zaintrygujesz gimnazjalistów. Na mnie one zupełnie nie działają.

jb@pp.pl

Jestem (chyba) nowoczesną kobietą i umiem pochlipać. Chlipię czasem w klapę prawdziwego mężczyzny (nie za wiele). Prawdziwy mężczyzna, to taki, co wprawdzie nie rozumie z jakiego powodu kobieta chlipie, ale jej współczuje (bo chlipie). I służy jej wtedy swoją klapą, przytuli, pożałuje, rozbroi i ... kobieta przestaje chlipać. 2 półlitrowe piwa. Usprawiedliwisz mnie, Saszko, za tę wypowiedź? :D