Proszę o ocenę sytuacji w związku.

2 minuty temu, Elciaa29 napisał:

Poważnie ? To jest jakaś poranoja już

Dlatego dwa razy się nagiąłem ale już nie mam zamiaru wyciągać pierwszy ręki w sytuacji gdy nie czuje się winny i zrobiłem wszystko na spokojnie bez emocji.

2 minuty temu, Marcin Marcin napisał:

Dlatego gdy trafiamy na osoby nie bójmy się użyć słowa toksyczne, całkowicie nie odnajdujemy się w ich świecie i co ważne ucinamy takie relacje dla własnego dobra. 

Niestety tak, relacje toksyczne są były i będą, a charakteryzują się tym, że będąc w nich, tracimy jakaś część siebie. Dodatkowo takie osoby bardzo często manipulują nami, dla osiągnięcia własnych korzyści, co w konsekwencji przekłada się z czasem na nasze poczucie własnej wartości. A to jak już wiemy nigdy nie kończy się dobrze. 

W zdrowym związku powinniśmy się uzupełniać, akceptować, pozwalać sobie na inne zdanie, inny nastrój, czy nawet plany. Nie musimy być przecież tacy sami, ale powinniśmy zawsze się szanować i dawać sobie przestrzeń na doświadczanie siebie nawzajem każdego dnia

6 minut temu, pari napisał:

Już wiem o kogo mi chodziło Jesteś trochę podobny do Michała Piróg  z You Can Dance.

Ja akurat podobieństwa nie widzę, ale wiem też, że każdy odbiera takie podobieństwo indywidualnie. 

Z drugiej strony lepszy Michał niż koleś bez zębów pod biedronką

Nawet mu dałem na piwo, gdyż poczułem pewną więź

1 minutę temu, Marcin Marcin napisał:

Ja akurat podobieństwa nie widzę, ale wiem też, że każdy odbiera takie podobieństwo indywidualnie. 

Z drugiej strony lepszy Michał niż koleś bez zębów pod biedronką

Nawet mu dałem na piwo, gdyż poczułem pewną więź

Hahaha, czytam o tym kolesiu pod Biedronka i się śmieje do telefonu

4 minuty temu, agent of Asgard napisał:

Nie warto w to brnąć. Twoja partnerka ma tak ogromne problemy emocjonalne, że przypuszczalnie przez najbliższe kilka lat nie będzie nadawała się do związku (o ile podejmie terapię - jeśli tego nie zrobi, sytuacja nie zmieni się).

Ludzie poranieni to nie są ludzie źli z natury, ale niechcący potrafią kogoś bardzo skrzywdzić. Jeśli nie chcesz zostać ranny - ewakuuj się, ale powiedz szczerze o powodach swojej decyzji. Może kiedyś staną się dla niej motorem do zmian w celu poprawy swego życia.

Mam takie zamiar opisać jej powód dla którego rezygnuje z tej relacji. Spodziewam się ogromnej awantury tym bardziej, że nigdy żaden facet jej nie zostawił i była z tego dumna. Choć dla mnie to nie jest żaden powód do dumy. 

3 minuty temu, Marcin Marcin napisał:

Dlatego dwa razy się nagiąłem ale już nie mam zamiaru wyciągać pierwszy ręki w sytuacji gdy nie czuje się winny i zrobiłem wszystko na spokojnie bez emocji.

Nie wyobrażam sobie wspólnego życia z osobą którą bym miała przepraszać mając w podświadomości że niema w tym mojej winy ale robię to tylko po to żeby się pogodzić i dzięki temu utwierdzam w przekonaniu tą osobę że to ja zrobiłam źle a nie ona

6 minut temu, agent of Asgard napisał:

Nie warto w to brnąć. Twoja partnerka ma tak ogromne problemy emocjonalne, że przypuszczalnie przez najbliższe kilka lat nie będzie nadawała się do związku (o ile podejmie terapię - jeśli tego nie zrobi, sytuacja nie zmieni się).

Ludzie poranieni to nie są ludzie źli z natury, ale niechcący potrafią kogoś bardzo skrzywdzić. Jeśli nie chcesz zostać ranny - ewakuuj się, ale powiedz szczerze o powodach swojej decyzji. Może kiedyś staną się dla niej motorem do zmian w celu poprawy swego życia.

Zgadzam się z Twoją interpretacja, że "ludzie poranieni to nie są źli ludzie z natury, ale potrafią bardzo krzywdzić innych". 

Mój były, kiedy powiedziałam mu wprost, że jest osobą toksyczną zaczął się nad tym zastanawiać. Nawet udał się w tym celu do terapeuty (co prawda na jedną wizytę hehe) i dowiedział się tam, że przenosi doświadczenia swoich byłych partnerek na mnie. Okazało się, że jego dziewczyny były osobami silnie toksycznymi, a przez to, że w to wszedł, sam się nauczył takiego funkcjonowania w relacji. Dzisiaj to on sam wymaga długiej terapii, a mogło być inaczej gdyby wiedział, kiedy z tego wyjść. 

2 minuty temu, Elciaa29 napisał:

Nie wyobrażam sobie wspólnego życia z osobą którą bym miała przepraszać mając w podświadomości że niema w tym mojej winy ale robię to tylko po to żeby się pogodzić i dzięki temu utwierdzam w przekonaniu tą osobę że to ja zrobiłam źle a nie ona

Zgadzam się, to jest krzywdzące dla jednej ale i tez dla drugiej strony, gdyż prawda o tym co się stało zostanie po prostu zakopana dla jakiegoś nieokreślonego dobra związku... 

9 minut temu, agent of Asgard napisał:

Nie warto w to brnąć. Twoja partnerka ma tak ogromne problemy emocjonalne, że przypuszczalnie przez najbliższe kilka lat nie będzie nadawała się do związku (o ile podejmie terapię - jeśli tego nie zrobi, sytuacja nie zmieni się).

Ludzie poranieni to nie są ludzie źli z natury, ale niechcący potrafią kogoś bardzo skrzywdzić. Jeśli nie chcesz zostać ranny - ewakuuj się, ale powiedz szczerze o powodach swojej decyzji. Może kiedyś staną się dla niej motorem do zmian w celu poprawy swego życia.

Zgadzam się z Tobą w 100 % dobrze to opisałeś

Przed chwilą, agent of Asgard napisał:

Wielkie brawa dla niego za autorefleksję.

To prawda, fajnie że umiał się nad tym zastanowić, ale niestety nie potrafił już z tym niczego zrobić dalej. 

1 minutę temu, agent of Asgard napisał:

Dlaczego opisać, a nie powiedzieć? Wiem, że to jest trudniejsze, ale czyż będąc Twoją partnerką przez 3 miesiace nie zasłużyła na poważne potraktowanie? Chyba, że masz na myśli coś w rodzaju „opisać słowami”.

Ten wątpliwy powód do dumy wynika z niedowartościana.

Obawiam się że nie będzie chciała tego słuchać. Jak jest coś nie po jej myśli to albo ucieka albo krzyczy. Ciężko w taki sposób racjonalnie wytłumaczyć swoją decyzję. Spotkać się z nią mogę tylko wówczas jeśli przyjdę na kolanach ja przeprosić, wówczas by mnie wysłuchała. Tak, opiszę to we właściwy sposób i wyjaśnię wszystko tak aby kiedyś mogła się do tego odnieść jeśli uzna, że mogłem gdzieś mieć rację. 

6 minut temu, Marcin Marcin napisał:

Mam takie zamiar opisać jej powód dla którego rezygnuje z tej relacji. Spodziewam się ogromnej awantury tym bardziej, że nigdy żaden facet jej nie zostawił i była z tego dumna. Choć dla mnie to nie jest żaden powód do dumy. 

2 minuty temu, agent of Asgard napisał:

Dlaczego opisać, a nie powiedzieć? Wiem, że to jest trudniejsze, ale czyż będąc Twoją partnerką przez 3 miesiace nie zasłużyła na poważne potraktowanie? Chyba, że masz na myśli coś w rodzaju „opisać słowami”.

Ten wątpliwy powód do dumy wynika z niedowartościana.

Może niech najpierw napisze do niej a ona wtedy będzie miała czas na refleksję i wtedy będzie ewentualne spotkanie.

3 minuty temu, Marcin Marcin napisał:

Zgadzam się, to jest krzywdzące dla jednej ale i tez dla drugiej strony, gdyż prawda o tym co się stało zostanie po prostu zakopana dla jakiegoś nieokreślonego dobra związku... 

No właśnie problem w tej sytuacji jest taki, że nie było tutaj zrozumienia. 

Bo sama prawda jako taka nie istnieje. Ty masz prawo odbierać świat tak a nie inaczej, masz prawo czuć to co czujesz i ktoś inny ma takie same prawa. Nie chodzi o przyznawanie sobie racji a o sama rozmowę nad tym jak odebraliśmy daną sytuację. I tylko taka otwartość pozwala nam coś ze sobą budować i nas rozwijać. W takim związku też lepiej się funkcjonuje, bo nie czujesz się oceniany a rozumiany. 

1 minutę temu, Ona.30.ka napisał:

To prawda, fajnie że umiał się nad tym zastanowić, ale niestety nie potrafił już z tym niczego zrobić dalej. 

Jak zrobił już pierwszy krok bo był u specjalisty i zrozumiał co robi źle to już jest sukces , znam parę osób z podobnymi problemami ale każda z nich twierdzi że wszystko robi dobrze , że problem jest zawsze w kimś innym a nie w sobie i żadna z tych osób nie chce nawet słyszeć o udaniu się do specjalisty .

A ja mam jeszcze inne pytanie, tak jedynie dla ustalenia uwagi  Czy Twoja Mama urodzila Ciebie jak miala 44 lata? (Ty 40, ona 84) czy jestes dzieckiem adopcji? Sorry, jestem z wyksztalcenia matematykiem.

7 minut temu, Marcin Marcin napisał:

Obawiam się że nie będzie chciała tego słuchać. Jak jest coś nie po jej myśli to albo ucieka albo krzyczy. Ciężko w taki sposób racjonalnie wytłumaczyć swoją decyzję. Spotkać się z nią mogę tylko wówczas jeśli przyjdę na kolanach ja przeprosić, wówczas by mnie wysłuchała.

Jak bym czytała o swoim byłym , jak próbowałam cokolwiek mu wytłumaczyć albo powiedzieć co było nie po jego myśli to po pierwszym zdaniu albo uciekał albo krzyczał

1 minutę temu, Elciaa29 napisał:

Jak zrobił już pierwszy krok bo był u specjalisty i zrozumiał co robi źle to już jest sukces , znam parę osób z podobnymi problemami ale każda z nich twierdzi że wszystko robi dobrze , że problem jest zawsze w kimś innym a nie w sobie i żadna z tych osób nie chce nawet słyszeć o udaniu się do specjalisty .

Do terapeuty poszedł po sytuacji, kiedy zaczął mną szarpać na mieście pod jakimś klubem, dlatego że poszłam do baru bez Niego i przez to poczuł się zignorowany. 

Wizyta u terapeuty, była jednorazową sytuacją, kiedy wyszedł z jakąś inicjatywa w moją stronę. 

Patrząc na jego dalsze reakcje i zachowania, mogę wysnuć daleko idący wniosek, że to była tylko próba zatrzymania mnie, a niekoniecznie zmiany i pracy nad sobą dla siebie samego. 

3 minuty temu, gwoli wyjasnienia napisał:

A ja mam jeszcze inne pytanie, tak jedynie dla ustalenia uwagi  Czy Twoja Mama urodzila Ciebie jak miala 44 lata? (Ty 40, ona 84) czy jestes dzieckiem adopcji? Sorry, jestem z wyksztalcenia matematykiem.

Haha xD Ty też mi poprawiłeś humor

35 minut temu, Ona.30.ka napisał:

Jestem ciekawa co rozumiesz poprzez ciagatki psychologiczne ? 

Takie kobiece psychologiczne rozkminianie ...  od strony kuchni

1 minutę temu, agent of Asgard napisał:

Może być tak, że powiecie coś komuś, a po nim to spłynie jak woda po kaczce, ale po kilku latach i popełnionych błędach przypomni mu się ta rozmowa (czego życzę ex).

Może go zaskoczyć inną postawą, wiedząc, że to nie przelewki.

2 minuty temu, agent of Asgard napisał:

Może być tak, że powiecie coś komuś, a po nim to spłynie jak woda po kaczce, ale po kilku latach i popełnionych błędach przypomni mu się ta rozmowa (czego życzę ex).

Słowa bliskich osób nigdy nie spływają po nas jak po kaczce. Możemy tylko udawać, że tak jest lub je wypierać. 

2 minuty temu, agent of Asgard napisał:

Jeśli się rozstajecie, to już nie jesteście sobie bliscy.

Nie do końca się z Tobą zgodzę. 

W momencie kiedy się z kimś rozstajemy, jest to czas pożegnania, a nawet pewnego rodzaju żałoby. Niezależnie od powodu, rozstajemy się z kimś kto był dla nas bliski, nawet jeżeli pod koniec tej znajomości nie było najlepiej. Żegnamy się nie tylko z tą osobą ale i swoimi oczekiwaniami względem niej, które zdążyły się pojawić w trakcie związku razem. Ten czas zawsze będzie dla nas wrażliwy i ciężko przejść obok niego całkowicie obojętnie, nawet będąc pewnym w 100% swojej decyzji. To też czas na refleksje, dlatego ciężko o to, aby się od tego całkowicie odciąć w tym konkretnym momencie. Oczywiście są też w nas mechanizmy wyparcia, które mogą to skutecznie urzeczywistnić, ale nie świadczą o tym, że coś będzie po nas spływać. 

16 minut temu, pari napisał:

Może go zaskoczyć inną postawą, wiedząc, że to nie przelewki.

Dziewczyna ta widząc, że któryś to z kolei związek nie udaje się, powinna dojść do jakiś wniosków, że może to z nią jest coś nie tak

nie jestem fachowcem, ale dla mnie to borderka, nie dziwi mnie ze po rozwodzie, nikt normalny tego nie wytrzyma

Szanowne Panie, proponuje wymienić się kontaktami i porozmawiać prywatnie, bo coś mi się wydaje, że gonicie się po różnych tematach

Żenada codzienna. 

A gdzie autor topiku sie podzial, czekamy na odpowiedzi

Boże święty, a czy my musimy słuchać o tych Kitkach i Kulfonach ? Znajdźcie sobie inne miejsce dzieciaki

1 godzinę temu, gwoli wyjasnienia napisał:

A ja mam jeszcze inne pytanie, tak jedynie dla ustalenia uwagi  Czy Twoja Mama urodzila Ciebie jak miala 44 lata? (Ty 40, ona 84) czy jestes dzieckiem adopcji? Sorry, jestem z wyksztalcenia matematykiem.

Urodziła mnie mając 44 lata

24 minuty temu, Marcin Marcin napisał:

Urodziła mnie mając 44 lata

A masz rodzeństwo?