samotni rodzice

A szczególnie jak się odezwą, można się wystraszyć

a ja obserwowałam ludzi jak się wystraszyli tego co puszczał wode z paszczy :)

Witajcie mamusie! :D

hej, jestem już, tez sie za Wami steskniłam, byłam na szkoleniu trzy dni w Zakopcu i wiecie pochodziłam po górach sama kilka godzin!, deszcz mnie złapal ale co tam, znowu na nowo odkrywam swoje hobby - chodzenie po górach, jakoś uwierzyłam męzowi że jestem do niczego i juz nie dam rady a tu prosze cztery dni po kilka godzin- opaliłam sie i dotleniłam i przemyslalam kilka rzeczy- nie dam się zgnebić:) a szkolenie przedłuzyłam i zostałam z dzieckiem dwa dni w Zakopcu! i soptkalam sie z Mocchiato -ale laseczka, mówię wam, i fajna babka- mam szczeście do super mam pozdrowionka

Super!:D mosew, grunt to nie dac sie zmieszac z blotem! To mi sie podoba:D

Witam margaret ten co puszczał wodę był rewelacyjny Wczoraj odwiedziłam Leśny Park Niespodzianek w Ustroniu- też polecam mosew tak trzymać, ja też bardzo lubię chodzić po górach, a dawno tego nie robiłam miłego dnia dla Wszystkich Mama

Halo nikt tu już nie zagląda? :(

Chyba tylko my dwie... ;)

Hej dziewczęta :) można się jeszcze przyłączyć?

aniele przybywaj... ;)

Tak my jak dwie dyżurne ale we dwie to i tak raźniej witaj aniele :)

czytałam Wasz topik i powiem szczerze, że napełnił mnie pozytywną energią, której u mnie ostatnio trochę brak... jestem po rozwodzie już prawie 5 lat, sama od 6 w zasadzie - scenariusz typowy, mąż zakochał się w mojej koleżance, kłamstwa, nocne zmiany (dodam, że pracował w policji), 3 powroty z miłości do mnie i córki i chęci zaczynania wszystkiego od początku, w końcu jednak stwierdził, że to ją kocha i cóż, w walentynki przyszedł pozew rozwodowy, obyło się bez ceregieli, gdyż on zgodził się na wszystkie moje warunki, bo zależało mu na szybkim rozwiązaniu. Moja córka obecnie ma prawie 22 lata, a ja od momentu rozstania nie mogę z nikim się związać. Może jestem humorzasta, może zbyt wybredna, ale uwierzcie - nie spotkałam na swojej drodze nikogo godnego zainteresowania dotąd. Denerwują mnie moje stany dołów i radości, córka jest szczęśliwa ze swoim narzeczonym - cudowny facet, cieszę się jej szczęściem, ale mam takie poczucie, że ta samotność wypełniła mnie po krańce możliwości i to życie jest takie bardzo, bardzo puste...

najgorzej jest w te wieczory, które zbliżają się wielkimi krokami - te jesienne, deszczowe, kiedy córa z przyszłym moim zięciem są gdzieś poza domem, a ja sama z naszym kotem wpatruję się w monitor, bezsensownie... Czasem na tyle mnie to dobija, że ten humor przekłada się na wszystkich wokół, mam znajomych, owszem - ale są to pary, nie zawsze jest tak, że jestem tam tak do końca mile widziana, wiecie o co chodzi... Przepraszam, że tak nudzę, ale chciałam Wam trochę powiedzieć o sobie, mam nadzieję, że z Wami będzie mi trochę raźniej i cieplej w sercu.

Jakie puste? Masz jak sadze wspaniala corke, jestes zdrowa, Twoje dziecko tez, masz co jesc, dach nad glowa. Nie widze powodu zeby zyc w smutku. Wyluzuj posladki kobieto;):D Odswiez swoja pasja, lub pasje, wyjdz do ludzi, wyjdz z kolezanka gdzies. No coz, ja rowniez z nikim nie jestem, i nie zamierzam byc. Uwazam, ze faceci to podgatunek czlowieka-nie mysla, nie czuja... Nie zamierzam sobie komplikowac zycia jakims dupkiem, a przy okazji i swojemu dziecku. Mamy upragniona stabilizacje:D

Evela, tu się w pełni z Tobą zgadzam - masz rację, też czasami już tak myślę, że po co mi to wszystko? Dobija mnie tylko to, że sie czuje tak durnowato i bezradnie - np., zepsuje mi się auto, coś w domu itp. Wtedy reaguje moja córka, jej narzeczony, starają się od strzału naprawić, zaradzić. I wiem, muszę wyluzować, ale jestem zodiakalnym bliźniakiem, typowym - takie dwie osobowości w sobie. Raz sobie mówię - kurde, świat jest mój, życie zaczyna się po 40stce, a są momenty, kiedy chciałabym być takim kotem, zwinąć się w kłębek i mieć wszystko w różowym nosie. Fajnie, że mogę tu popisać i że macie dziewczyny taki power żeby mnie wirtualnie kopnąć w dupsko! :)

A moze kup sobie psa? Super towarzystwo i wypelnienie czasu:D

hehe, mamy kota :)

Evella jak zwykle z pozytywną energią skąd Ty ją bierzesz?

Skad biore? Troche tego jest... Ale najbardziej od milosci mojego zycia ktora ma 4 latka... :D

aniele ja właśnie ma podobne odczucia niekiedy skacze z radości jak mi się coś uda, a potem się zastanawiam po co to w ogóle robiłam i nic mnie nie cieszy

Bo wiecie co? Cos Wam powiem: szczescie to nie tylko to, co nam los daje, ale i to czego nie zabiera... I jeszcze jedno: zycie ma tyle kolorow, ile potrafisz w nim dostrzec... I ja sie tego trzymam:D

samodzielna mama -> no właśnie, takie głupie stany euforii a później zwątpienia. Ja jeszcze jestem meteopatką, zimę bym najchętniej przespała, latem budzę się do życia. A co do Evelli, to rzeczywiście ma nieskończone pokłady pozytywnej energii. Najtrudniej znaleźć tą radość w tych prozaicznych, codziennych czynnościach, momentach.

ja właśnie ma podobne odczucia niekiedy skacze z radości jak mi się coś uda, a potem się zastanawiam po co to w ogóle robiłam i nic mnie nie cieszy Zauwazcie, ze taki stan co jakis czas ma kazdy czlowiek bez wzgledu na to jaka ma sytuacje zyciowa-dobra czy zla. Wiec wszystko jest w normie u Was:D

Ja tam sie ciesze z kazdej pory roku. Zima mozna tez robic duzo fajnych rzeczy, my z pasja jezdzimy na lyzwach, sankach, lepimy balwana, budujemy igloo i robimy mnostwo rzeczy ktore sprawiaja nam frajde.

Czyli jesteśmy jak najbardziej normalne :D to mnie pocieszyłaś,

Takze duzo ma do tego nasze nastawienie do zycia w ogole a nie to czy mamy faceta czy nie:D Dla mnie absolutnie nie jest priorytetem posiadanie jakiegos tam faceta i pewnie dlatego jestem szczesliwa osoba.

samodzielna mama 35 a Tobie ktos dal do zrozumienia ze jestes nienormalna?

posiadanie faceta, to rzecz jasna nie priorytet, ale czasem tak po prostu człowiek tęskni, żeby się do kogoś przytulić.. ;)

Ja sie jeszcze ciesze przytualniem do synka, wiem ze juz niedlugo to sie skonczy. Ale mam jeszcze psa:D Przytulanie do faceta jest mi zbedne.

Evella Ostatnio mam dużo na głowie, i kończę studia i przeprowadzka, i słonko idzie do zerówki i chyba to mnie trochę dołuje, ale już powoli się wygrzebuje. Ale to dzięki Wam . A co do nie normalnosci, to nikt o mnie nie powiedział. Denerwuje mnie tylko traktowanie samotnej matki na dodatek rozwódki. Jakoś nie można tego stereotypu zmienić. Szkoda, że daleko mieszkasz bo chętnie bym się z Tobą spotkała. Umiesz postawić człowieka do pionu